Daglegt líf

Sváfum í 4.910 metra hæð, fyrsta nóttin sem ég svaf ekki vel, fór tvisvar á klósettið og svefnpokinn var hélaður að utan í seinna skiptið það var svo kalt. En ég svaf í mjög hlýjum fötum og mér var ekki kalt. Setti einhverja hljóðbók á Ipodinn til að reyna að sofna. Óli var að ströggla við öndunina svo ég var kannski líka meira vakandi að fylgjast með honum.

Vorum bæði glaðvöknuð klukkan hálffimm en ég sótti surefnismettunar mælinn til Leifs og Sigrúnar klukkan 5. Óli var reyndar finn með um 87 en ég var í 74 en mér leið samt mjög vel. Leifur vildi fá alla yfir 80 til að halda áfram svo ég pústaði mig og tók Diamoxin fyrir morgunmat.  Náði þá alveg rétt yfir 80 en morgunmaturinn var klukkan 6 þar sem gangan hófst klukkan 7. Ákvörðun var tekin með Óla fyrir morgunmat að við færum bara upp í Gorakshep (5.140 m) og myndum svo snúa við (sleppa geunnbúðum) þar sem Óli var að ströggla með öndunina og treysti  sér ekki heldur til  að sofa hærra.  Við lögðum af stað með hópnum. Það var mjög kalt en ég var vel klædd og sakaði því ekki. Óla var kaldara og var áfram að ströggla með öndunina.

Þegar við vorum komin um 2,7 km tók hann ákvörðun og vildi bara snúa við. Svo við snérum við ásamt Sherpanum Samden vini okkar.  Grunnbúðir Everest bíða okkar bara seinna.

Er því núna komin til baka í Lobuche og við munum gista hér aðra nótt og hitta hópinn í hádeginu á morgun, þá verða þau búin að toppa Kalapattar (5.550 m) og við höldum öll saman til Thukla (4.799 m) þar sem við borðuðum hádegismat í gær.

Þar sem við förum ekki alla leið upp í grunnbúðir Everest þetta árið (heilsan var ekki að vinna með Óla þá fór ég í smá klettaklifursfjallgöngu með Samden Sherpa vini mínum hérna fyrir ofan gistiheimilið í Lobuche (5200 m hæð) þar sem Óli er búin að sofa meira og minna í allan dag.

Hann Samden Samden Sherpa er 19 ára og búin að vera að Sherpast (burðar- og leiðsögumaður) síðan hann var 17 ára, en foreldrar hans eru bændur. Faðir hans er búin að klífa mikið af þessum stærstu fjöllum hér í Himalaya. Shamden er búin að fara 17 sinnum í ferð uppí grunnbúðir og nokkrum sinnum uppá Kalapattar, en hafði aldrei klifið þetta fjall sem við klifum saman í dag. Yndislegur drengur hann Samden sem stefnir á að klífa Everest einn daginn. Hann snéri við með okkur Óla í morgun og verður með okkur þar til við hittum hópinn aftur í hádeginu á morgun.

Vona að hann verði í mínum Sherpa hóp þegar ég kem aftur í maí 2020 í Everest maraþonið vonandi með Leifur Örn Svavarsson sem leiðsögumaður og fjölmörgum vinum mínum því við Leifur erum að skipuleggja ferð.

Þetta var erfiðasti dagurinn minn frá byrjun göngunnar. Fékk í magann þegar ég vaknaði og hafði ekki lyst á morgunmat og eftir þrjár ferðir á klósettið þá tók ég bara inn immodium og maginn snarlagaðist við það. Við skiluðum eins og vanalega gulu NF töskunum fyrir morgunmst og vorum tilbúin í göngu með bakpoka klukkan 8. Bakpokinn minn er orðinn ansi þungur, nú eru goretex buxurnar líka ásamt jakkanum auka húfi, vettlingum, nesti og  fullt af vatni.

Gangan hélt áfram uppí móti og við tókum te- og hádegismat saman og aðeins fyrr en venjulega. Borðuðum á stað sem heitir Kala Pathar Lodge í Thukla í 4.620 metra hæð.

Eftir hádegismatinn tók við mjög brött brekka og þá í fyrsta skipti síðan ég hóf gönguna sem ég notaði báða stafina mína. Hafði stundum notað annan en annars var Óli með þá eiginlega allan tímann.

Eftir mestu hækkunina komum við að minningarstað þar sem reistir hafa verið minnisvarðar um þá sem hafa látið lífið á Everest. Fallegur staður þar sem við Óli tókum mynd af okkur með Nátrúruhlaupafánann.

Áfram hélt gangan til þorpsins Lobuche sem er eitt af síðustu byggðu bólunum áður en komið er upp í grunnnbúðir.

Eftir tetíma þar gengum við uppá “hól” hérna í þorpinu þar sem við náðum 5000 metra hæð (Jón Örvar þurfti reyndar að halda úrinu mínu hátt uppi til að ná því 😉 ) svo var bara haldið aftur á gistiheimilið.

Sumir tóku spil en ég fór að hlusta á Veru Illugadóttir þáttinn hennar um Angelu Merkel -búin að hlusta á marga þætti síðan ég hóf þetta ferðalag, þeir eru allir frábærir.

Eftir kvöldmat fóru allir snemma að sofa, enda ræs klukkan 5, morgunmatur klukkan 6 og brottför 7.

Vaknaði áður en vekjaraklukkan hringdi þar sem ég hafði sofnað snemma í gærkvöldi eða fyrir klukkan 21.

Jói var því miður orðinn alvarlega veikur og var búin að vera á súrefni alla nóttina. En hann var í góðum höndum hjá Leif og Sigrún, ásamt læknahjónunum Hrönn og Jóni Örvari. Hann var svo sóttur með þyrlu sem flaug með hann og Ingu beint til Kathmandu þar sem hann fór í myndatöku og frekari rannsóknir á spítala. En það er alltaf leiðinlegt að sjá að baki góðum vinum úr hópnum en þau ætla að gera eitthvað skemmtilegt í Kathmandu. Sja hér að neðan hvað Jói skrifaði á FB

Morgunmatur hefðbundinn klukkan sjö en fengum mjög gott ristað brauð, tvö egg, smjör og sultu, algjört lostæti.

Óli Már hafði farið að taka myndir í morgun með drónanum og týndi hinum, svo hann ásamt Tomma og Jóni Örvari fóru að leita.

Við hin fórum í aðlögunargöngu uppá „hólinn“ að manni fannst fyrir ofan Dingboche. En þó vegalengdin sé ekki löng þá er hvert skref uppá við í þessari hæð mjög þungt.

Okkur leið samt vel, fórum á rólegum en jöfnum hraða og tókum góða nestis- og myndarpásur þar sem útsýnið og fjöllin í kring voru alveg gordjöss, eins og Páll Óskar myndi orða það.

Fórum hæst í um 4.900 m. Hæð svo þetta var góð aðlögunarganga og yndislegt að gista tvo daga á sama stað þá er maður ekki alltaf að pakka niður hahah 😉

Þegar við komum niður tókum vip teygjur sem vakti mikla eftirtekt viðstaddra. Fengumsbo hádegismat sem var gómsæt pizza ásamt hrísgrjónum og svo fórum við að horfa á bíómynd í Bakaríinu í bænum, frekar frumstætt eins og allt hérna uppí fjöllunum.

Eftir kaffi náðum við Óli að leggja okkur og svo var kærkomin heit sturta í ísköldu sturtu herbergi fyrir kvöldmat.

Eftir kvöldmat nutum við útsýnis sem var magnað, fullt tungl, stjörnur og tindarnir horfðu á ykkur og skinu í myrkrinu, algjörlega magnað kvöld.

Til þess að tryggja góða hæðaraðlögun er dvalið áfram í þorpinu Dingboche næstu nótt og farið í aðlögunargöngu upp á einhverja hæðina í nágrenninu og lífinu svo tekið með ró.

Ágætu vinir, röltið í Everest Base Camp er á enda hjá mér og Ingu. Ég var búinn að berjast við kvef á leiðinni upp en veiktist snögglega af háfjallaveiki í gærkvöldi í þorpinu Dingboche í 4430m hæð. Súrefnismettun í blóði féll mikið og algerlega útilokað að fyrir mig að halda ferðinni áfram. Sem betur fer voru með í ferðinni læknasnillingarnir Hrönn Harðar og Jón Örvar sem ásamt þeim Leifi Erni og Sigrúnu frá Íslenskum Fjallaleiðsögumönnum settu allt í gang með lyfja- og súrefnisgjöf. Í morgun fórum við Inga Björg Hjaltadóttirsvo með þyrlu til Kathmandu. Mér líður alveg ágætlega og batnaði mjög hratt eftir því sem hæðin minnkaði. Við Inga bíðum nú þess að hópurinn skili sér en nýtum tímann til ferða á láglendinu í Kathmandu. Auðvitað alveg gallsúrt að þurfa að hætta ferðinni rétt fyrir lokaáfangann en gangan og ferðalagið er búið að vera frábært.” Jóhannes Hauksson

Hefðbundinn morgunn, vakna 06.30, græja sig, skila North Face töskunum klukkan 07.00, morgunmatur (egg og þunn flatbaka) og svo bæta á vatnsbrúsana og allt tilbúið í bakpokanum eftir mjög kalda nótt, en þar bjargaði heitir Nalgene brúsinn okkur alveg 😉

Þetta var fyrsti morguninn sem ég fór ekki af stað í hlírabol og stuttbuxum. Þess í stað var farið af stað í tveim buxum, ullarbol, peysu og úlpu, með húfu og vettlinga enda var skítkalt. Hitamælar sýndu í kringum 0 gráður og niður. Enda vorum við að ganga í skugga fyrst um morguninn. Um leið og við komumst í sólina þá var ástandið allt annað og nokkur af okkur skelltum okkur í stutterma eða hlýraboli.

Gangan var eins og fyrri daginn frekar uppí móti en hitt, en landslagið alltaf fallegt.

Við gengum þetta bara rólega og aðal brandarinn voru Garmin úrin okkar þar sem þau sýndu mjög mismunandi hæðar statusa þó mörg okkar hefðu „calibrate “ úrin í gærkvöldi, svo sumir voru búnir að ná 4000 metrum langt á undan hinum 😉

Í te pásunni ákváðum við því nokkur að calibrate a úrin okkar aftur, en það var hlýtt og yndislegt í morgunkaffinu.

Áfram hélt svo gangan og það var orðið ansi kalt svo ég fór í peysuna mína.

Á þessari uppleið hittum við tvo drengi (Serpa) sem voru að bera spítur og annan búnað sem vó 100 kg hjá hvorum þeirra. Þeir voru sjálfir um 60 kg. Þetta ferðalag þeirra tekur 2 daga og þeir fá greitt fyrir sittthvorar 5000 kr íslenskar fyrir. Engin smá harka hér, við gáfum þeim kex, hnetur og súkkulaði sem við áttum aflögu.

Við borðuðum hádegismatinn okkar inni í fyrsta skipti, enda komin í um 4000 m hæð. Fengum spaghettí og franskar, mjög gott. Hvíldum svo aðeins eftir mat, sumir tóku power nap en aðrir sóluðu sig.

Eftir mat hélt gangan upp áfram. Hittum aftur drengina með spiturnar og tókum uppgönguna bara mjög rólega, enda einhverjir með hausverk, eða magakveisu eða kvef.

Vorum komin á náttstað klukkan 14.30 og tókum teygjur ala Kristín og fengum svo herbergin okkar. Góð tilhugsun og þægilegt að vera á sama náttstað í 2 nætur.

Te var framreitt klukkan 15.30 og þá var spilað í matsalnum, en það er eini salurinn sem er einhver hiti í , við sofum í ísköldum herbergjum í reyndar hlýjum svefnpokum.

„““Haldið upp eftir dalnum sem Imja Kola áin fellur um og enn bætist í fjöldann af tindum sem birtast og við ættum að sjá Island Peak og jafnvel Makalu – fimmta hæsta fjall heims. Gist í þorpinu Dingboche „““

Namche Basar er stærsta þorpið á leiðinni í grunnbúðir Everest, staðsett í bröttum hlíðum með ómótstæðilegu útsýni til fjallatindanna gegnt því. Upphaflega var þorpið verslunarstaður þar sem afurðum svæðisins, yak smjöri og osti, var skipt út fyrir afurðir af lægri svæðum, korn og hrísgrjón. Eftir að Hillary og Tenzing Norgay klifu Everest varð þorpið miðstöð ferðalanga og fjallagarpa sem fetuðu í fótspor þeirra félaga. Ferðaþjónustan hefur gjörbreytt þorpinu og lífi þeirra sem þar búa en samkvæmt nepölskum hagtölum er afkoma íbúanna þar sú besta sem gerist í landinu og tekjur íbúa sjö sinnum hærri en meðaltekjur landsmanna. Þar er líflegt um að litast, kaffihús og söfn, klaustur og verslanir auk tehúsa og hótela. Þar er einnig hægt að skipta peningum en gengið er töluvert lægra en í Kathmandu. Enn í dag er þorpið verslunarstaður og á laugardagsmorgnum er þar líflegur markaður. Íbúar nærliggjandi dala bjóða þar afurðir sínar í bland við vörur sem hafa verið fluttar frá Kathmandu. Í Namche Basar er lítið pósthús fyrir þá sem vilja senda kort eða bréf.

Heimild: Íslenskir fjallaleiðsögumenn.

Vöknuðum 6.30, morgunmatur klukkan 7 og þá áttum vid að skila inn „duffel“ pokunum þar sem Serbarnir þurftu ad pakka þeim inn og setja a burðardýrin.

Vid lögðumsvo af stað klukkan 8 Það var frekar kalt þegar við lögðum af stað engin sól, en svo hlýnaði.

Það var ofboðslega mikið af fólki á stígnum, göngufólk, Serbar og burðardýr svo gangan gekk frekar hægt þar sem við ad sjálfsögðu virtum umferðarréttinn, dýrin hafa allan forgang, svo koma Serbarnir sem eru burðarmenn og svo aðrir göngumenn.

Á gönguleið dagsins voru fimm hengibrýr. Eftir að hafa farið yfir tvær þeirra þá stoppuðum við á kaffihúsi og fengum okkur virkilega gott engiferte og nutum sólarinnar og góða veðursins.

Eftir kaffistoppið var göngunni haldið áfram.

Stoppuðum næst við innganginn i þjóðgarðinn „Beyul Khumbu – a sacred hidden valley of the Sherpa people“ þar sem Leifur Örn fór yfir reglurnar, sem eru eftirfarandi:

1. Refrain from taking live.

2. Refrain from anger.

3. Refrain from jealousy

4. Refrain from offending others.

5. Refrain from taking excessive intoxicants.

Við borðuðum svo hádegismat eftir þriðju hengibrúnna þar sem við fengum spaghettí og soðið hvítkál. Sátum úti og nutim góða veðursins.

Fjórða hengibrúin var stuttu eftir matinn, prófaði í fyrsta skipti að taka hratt videó þar yfir sjá hér:

Fimmta hengibrúin er sú frægasta og hún sést í myndinni hans Balta „Everest“. Fyrir neðan hana er gamla brúin. Varð að taka Haddýjar hoppið á brúnni sem var fest á samsung síma 😉 sjá hér:

Eftir hengibrúnna tók við rúmlega 2 klst klífur upp i Namshee. Þegar við vorum komin yfir 3000 metra hæð var maður farinn að finna aðeins fyrir hæðinni. En það var gott ad vera með buff fyrir vitunum því það gefur meiri raka og samkvæmt Leif er líka gott að fá sér brjóstsykur.

Að lokum komumst við í Namshee. Fyrir ótrúlega tilviljun hitti ég Iðunni og Kollu Björns, það var ótrúlega skemmtilegt. Sjá myndband á FB hér:

Eins og vanalega þá tókum við teygjur með Kristínu og fengum svo herbergin okkar og gott te. Kíkti svo i bæinn i nokkrar útivistarbúðir og fórum svo á kaffihús sem var ofboðslega notalegt.

Fengum virkilega góðan kvöldmat Burritos með kjúklingi og fórum svo snemma að sofa, enda dauðþreytt eftir daginn. Það var mun hlýrra á þessu gistiheimili en nóttina á undan.