Keðjan er ný starfseining innan velferðarsviðs Reykjavíkurborgar sem borgarstjóri, Dagur B. Eggertsson, opnaði formlega í Þönglabakka 4 í dag. Hlutverk hennar er að veita stuðningsþjónustu fyrir börn og unglinga.
Haldin var samkeppni um nafn á nýju starfseiningunni og afhenti Heiða Björg Hilmisdóttir, formaður velferðarráðs vinningshafanum, Þóru Jónsdóttur, glaðning fyrir bestu tillöguna. .
Árlega fá 1.100 börn og fjölskyldur þeirra fjölbreytta stuðningsþjónustu frá velferðarsviði. Um er að ræða aðstoð inn á heimili, t.d. í formi uppeldisráðgjafar, félagslegs stuðnings til að efla börn og unglinga í leik og starfi, fjölbreytts hópastarfs, námskeiða fyrir foreldra og börn, dvalar hjá stuðningsfjölskyldum, í unglingasmiðjum og í skammtímavistun.
Með tilkomu Keðjunnar verður framkvæmd stuðningsþjónustu veitt frá einum starfsstað í stað fimm áður. Aðgengi notenda að þjónustunni verður eftir sem áður í gegnum þjónustumiðstöðvar velferðarsviðs.
Í Keðjunni verður lögð áhersla á þróun úrræða og nýsköpun í samstarfi við þjónustumiðstöðvar, Barnavernd, skóla- og frístundasvið og aðra mikilvæga aðila í samfélaginu sem veita börnum og fjölskyldum þeirra þjónustu. Leiðarljós Keðjunnar er að tryggja bestu þjónustuna hverju sinni á forsendum barna og fjölskyldna þeirra.
Dagur B. Eggertsson segir þetta mjög ánægjuleg tímamót: „Með samstilltu átaki allra þeirra starfsmanna sem sinna þessum störfum í dag skapast aukin tækifæri til að efla þjónustuna enn frekar og auka fjölbreytni í þjónustu, óháð búsetu barna innan borgarinnar“.
Í Keðjunni munu starfa um 190 fagaðilar í um 50 stöðugildum. Framkvæmdastjóri Keðjunnar er Halldóra Gyða Matthíasdóttir.
Fréttatilkynning send 15. janúar 2020.
Hélt þessar ræðu (svona um það bil) á formlegri opnun Samstarfsnetsins sem fékk svo nafnið Keðjan í Þönglabakka 4, í gær miðvikudag 15. janúar klukkan 11:00.
Borgarstjóri, formaður velferðarráðs, velferðarráð, kæru samstarfsmenn og gestir.
Til hamingju með daginn, ég tek undir orð borgarstjóra – þetta er gleðilegur dagur fyrir okkur öll því við erum skrefi nær að samræma, auka þjónustuframboð og þar með bæta þjónustuna fyrir börn og fjölskyldur þeirra í Reykjavík.
Við erum mjög ánægð með þetta húsnæði, það er opið og skemmtilegt og markmiðið að ýta undir frjóa hugsun, fá nýjar hugmyndir að leiðum til árangurs, sem við svo að sjálfsögðu mælum.
Við höfum séð það og upplifað síðustu daga, þegar við komum öll saman hingað í Þönglabakkann, að það er mjög góður andi í hópnum og mikil samvinna og markmið okkar allra er að veita bestu mögulegu stuðningsþjónustu til barna og fjölskyldna þeirra í Reykjavík.
Við höfum gert með okkur vinnusamning, sem er skrifaður hérna á vegginn:
- Við sýnum hvort öðru stuðning, erum til staðar og hlustum af virðingu.
- Styrkleiki allra og sérstaða skiptir máli.
- Höfum gaman saman.
Mig langar að þakka verkefnastjórn sem var skipuð með erindisbréfi í mars 2019, kærlega fyrir þeirra framlag og samstarfs. En um var að ræða þverfaglega verkefnastjórn, þvert á allar þjónustumiðstöðvarnar og barnavernd sem mun starfa áfram út 2020.
Það eru fjölmargir starfsmenn velferðarsviðs sem hafa tekið virkan þátt í undirbúningi, bæði af skrifstofu velferðarsviðs, barnavernd og frá þjónustumiðstöðunum. Einnig hafa starfsmenn SFS tekið virkan þátt. Takk kærlega fyrir ykkar framlag.
Gildi velferðarsviðs, VIRÐING, VIRKNI og VELFERÐ verða ekki bara skrifuð hér á veggina, heldur ætlum við að lifa gildin og þjónustunotendur og samstarfsmenn okkar munu sjá að við berum virðingu fyrir hvort öðru, hvetjum til virkni allra og velferð allra barna og fjölskyldna þeirra verða að sjálfsögðu höfð að leiðarljósi.
Við hlökkum til samstarfsins við ykkur öll.
MORGUNBLAÐIÐ – ÞRIÐJUDAGUR 7. JANÚAR 2020
Afi Helgi eins og Kristófer kallaði hann alltaf, var mjög góður afi, eiginmaður, faðir og stjúpfaðir. Hann var rólegur, yfirvegaður og einstaklega handlaginn og vandvirkur. Hann talaði ekki af sér, en það sem hann sagði var alltaf vel úthugsað og hann gat verið mjög hnyttinn og orðheppinn og brosmildur var hann alla tíð.
Hann brosti allan hringinn þegar hann fór í vöðlurnar sínar og var komin út í á með veiðistöngina. Hann var líka mjög fiskinn, enda með þolinmóðari mönnum sem ég hef kynnst og það krefst þolinmæði að bíða eftir þeim stóra.
Við Óli vorum um tíma félagar í Hvítarmönnum og veiddum í Hvítá með Helga, mömmu og félögum. Auk þess fórum við stundum og hittum Helga og mömmu þegar þau áttu veiðhelgi í ánni. Þau voru ótrúlega fiskin bæði tvö í Hvítánni og það var svo fallegt að fylgjast með þeim stunda þetta sameiginlega áhugamál. Í seinni tíð eftir að Helgi veiktist smíðaði hann sjálfur stæði undir stól sem var komið fyrir í miðri á, svo hann gæti haldið áfram að veiða, þrátt fyrir veikindin.
Þegar Kristófer var bara nokkurra mánaða gamall fórum við með Helga og mömmu í Kiðjaberg að veiða og þar veiddi Helgi laxa sem voru lengri en Kristófer, engar ýkjur, það eru til myndir af þeim á filmu.
Helgi var mikið náttúrubarn, enda alin upp í sveitinni að Hróarslæk. Helga fannst algjör óþarfi að fara til útlanda því það var svo margt fallegt að skoða og sjá á Íslandi. Við Óli og Kristó fórum þó í yndislega og eftirminnilega ferð til Flórída með Helga og mömmu, Jóa bróður og afa og ömmu þegar mamma varð 50 ára.
Helgi var einstaklega góður afi og þolinmóður og hafði alltaf tíma til í að hlusta á og leiðbeina barnabörnunum sínum. Eitt sinn fannst afa Helga, Kristófer hafa safnað of síðu hári. Hann bauð í hárið á Kristó sem var reyndar harður í horn að taka, en úr varð að afi Helgi keypti hárlokkana og bjó til úr þeim margar góðar veiðiflugur. Helga tókst svo að sjálfsögðu að veiða fisk á fluguna, sem hann nefndi Kristófer.
Helgi var alltaf boðinn og búinn að aðstoða okkur Óla. Hann var húsasmíðameistari af gamla skólanum, þar sem nákvæmni og vandvirkni var höfð að leiðarljósi. Hver einasti sentimetri skipti máli og það átti að hlaða milliveggi en ekki nota eitthvað nýtísku gifs þegar hús voru byggð. Við vorum einstaklega heppin að eiga Helga að þegar við keyptum fokhelda parhúsið okkar í Víðiásnum 2001. Helgi var húsasmíðameistarinn okkar og hann hjálpaði okkur að hlaða alla milliveggi, múra, flísaleggja og pússa. Hann hjálpaði okkur líka að smíða veggi og palla í garðinum. Helgi hafði líka aðstoðað okkur við breytingar í Lyngmóunum og Suðurhvammi þar sem við bjuggum áður, með vandvirknina að leiðarljósi.
Það er mjög erfitt fyrir svona sterkan, duglegan og kláran mann, sem elskaði að leysa Sudoku og spila Bridds að fá þennan hræðilega heilabilunarsjúkdóm sem hann barðist við um árabil. En hann fékk sem betur fer mjög góða umönnun fyrst af mömmu og síðar á Hjúkrunarheimilinu Höfða á Akranesi.
Við fjölskyldan kveðjum elsku Helga með miklu þakklæti og söknuði og biðjum honum Guðs blessunar á þeim stað sem við eigum öll vísan.
Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé, Óli og Kristó
MARKMIÐ
Það var í lok árs 2018 sem við Siggi Kiernan grínuðumst með það að það væri gaman að gera eitthvað skemmtilegt eða út fyrir þægindahringinn í hverjum mánuði á árinu 2019, þar sem þá myndum við bæði fagna 50 ára eða hálfrar aldar afmæli. Þó þetta hafi byrjað sem grín, þá má segja að þetta hafi eiginlega orðið raunin og árið 2019 verður pottþétt eitt eftirminnilegasta ár ævi minnar og ólíklegt að ég muni einhvern tíma toppa það, nema kannski þegar ég verð 100 ára 🙂
Hér að neðan ætla ég að fara yfir árið eftir mánuðum og rifja upp allt það skemmtilega sem ég tók þátt í með yndislegum og skemmtilegum vinum, en það er það sem skiptir öllu máli. Ég var líka svo lánsöm að byrja í nýrri og skemmtilegri vinnu og eignaðist yndislega vinnufélaga, sem er líka algjörlega ómetanlegt.
JANÚAR 2019
Ég byrjaði þetta magnaða ár, með nýársgöngu á Esjuna ásamt frábærum vinum sjá hér. Það er alltaf einstaklega skemmtilegt og hátíðlegt. Annars var ég dugleg að hlaupa bæði með Hlaupasamfélagi Náttúruhlaupa, hljóp með vinum mínum nokkra ríkishringi og Digraneströppunar (himnastigann) þar sem við vorum að æfa fyrir HK100. Hlaupið í Hong Kong, þ.e. HK100 fór svo fram 19. janúar og það gekk mjög vel. Kláraði á 18 klst 43 mín og 56 sek, þessa 103 km og kom fyrst Íslendinganna í mark. Sjá nánar um HK100 keppnissöguna hér. Þetta var þriðja árið í röð sem ég tók þátt í HK100 og minn langbesti tími frá upphafi. Alltaf gaman að toppa sjálfan sig á 50 ára afmælisárinu 🙂
Annars þakka ég yndislegu vinkonum mínum í HK, þeim Huldu og Rebekku fyrir frábærar móttökur og aðstoð í HK100, þær eru einstakar heim að sækja og þær ásamt vinum mínum ástæðan fyrir því að ég hef tekið þrisvar sinnum þátt í þessu sama hlaupi.
Strax eftir heimkomu frá Hong Kong byrjuðu gönguskíðaæfingar og ég var ótrúlega heppin með veður. Fram að HK100 hafði verið ótrúlega snjólétt og þægilegt til að æfa fjallahlaup og strax eftir heimkomu fór að snjóa mikið og ég náði að æfa bæði í Bláfjöllum og í Heiðmörkinni gönguskíðin.
FEBRÚAR 2019
Náttúruhlaupa – hlaupasamfélagsæfingar héldu áfram í febrúar sem og gönguskíðaæfingar þegar færi og tími gafst. Við Óli fórum svo til Brighton aðra helgina í febrúar með Kjöthúsinu (vinnustaður Óla) en okkur var boðið í þessa glæsilegu árshátíðarferð Kjöthússins sem var mjög skemmtileg. Í lok febrúar fórum við svo til Trysil til að taka þátt í þriðja skiptið í Vasaloppet veislunni. Fórum 2017 í Nattvasan og 2016 í Vasaloppet keppnina sem er 90 km skíðaganga í sænsku dölunum.
MARS 2019
Vasaloppet 90 km skíðagangan með Ísbjörnunum vinum okkar var svo 3. mars. Þrátt fyrir mikið vesen á leiðinni með bindingarnar, sem voru alltaf að losna og ég þurfti á endanum að henda þeim og fá nýjar, þá var ég bara sátt við, í fyrsta lagi að hafa klárað gönguna og á allt í lagi tíma eða 10 klst 23 mín og 42 sek. Það fór mikill tími í að reyna að redda bindingunum. Gangan sjálf var líka mun betri hjá mér heldur en þegar ég tók þátt í fyrsta skipti. Sjá myndir frá Vasaloppet 2019 hér, en ég gleymdi að skrifa keppnissöguna 🙂
Þegar ég kom heim héldu skíðaæfingar áfram ásamt Náttúruhlaupaæfingum, þar sem næsta keppni var bara tveim vikum seinna eða 16. mars, Birkebeinerennet, sem er 50 km skíðaganga í Noregi. Keppnin er mjög skemmtileg, mjög ólík Vasa, að því leiti að fyrst er mjög löng brekka upp fjallið og svo eru margar hraðar brekkur niður. Vasaloppet er mun flatari og meiri lækkun en hækkun, öfugt við Birken. En keppnin var krefjandi en mjög skemmtileg og ég náði að klára á 5 klst 37 mín og 35 sek. Sjá nánar um Birkebeinerennet keppnina hér:
APRÍL 2019
Í byrjun apríl flugum við Óli til San Fransisco með Eddu og Eið vinum okkar. Við höfðum keypt þennan flugmiða fyrir punkta fyrir rúmlega ári síðan, eða þegar ég var í Ironman Texas, þá fékk ég póst frá Icelandair um að punktarnir okkar væru að renna út. Ég spurði þá Pétur, Sædísi og Irinu hvert við ættum að fara til Bandaríkjanna og þau mæltu með San Fransisco og Kaliforníu. Þegar við Edda vorum svo að plana ferðina þá kom í ljós að það var San Fransisco Rock and Roll 1/2 maraþon í SF á sama tíma og við vorum úti. Úr varð að ég skráði mig í hlaupið og hljóp það 7. apríl. Það var mjög skemmtilegt að hlaupa á Golden Gate brúnni, en við vorum líka búin að sigla undir hana svo það var skemmtileg upplifun að hlaupa líka yfir hana. Sjá nánar um hlaupið hér á Relive myndbandi, engin keppnissaga.
Í ferðinni okkar fórum við líka til Los Angeles og til Las Vegas en við keyrðum um 2.000 km í þessari ferð og það var mjög gaman að sjá þessar fallegu en ólíku borgir. Við sigldum líka útí Alcatras og skoðuðum fangelsið. Undir lok ferðarinnar þá manaði Eiður mig í að fara í fallhlífarstökk með honum. Það þurfti reyndar ekki mikið að mana mig, því fallhlífarstökk var alltaf „on my bucket list“ svo það var magnað að geta upplifað það þann 12. apríl. Sjá nánar um fallhlífarstökkið og myndband úr þeirri flugferð hér:
Mamma varð 70 ára 20. apríl 2019 og við vorum búnar að ákveða að fara saman til Bilbao og fagna því. Ívar Trausti bjó til ferð og hvatti mig til að bjóða öðrum að koma með mér og njóta fjallahlaupa í fjöllunum í kringum Bilbao. Það var einstakt ævintýri en leiðinlega við það, var að mamma komst ekki með (hún ætlaði nú ekki að hlaupa, heldur bara njóta borgarinnar), en ákvað á síðustu stundu að fara ekki út þar sem heilsan hans Helga (maðurinn hennar) hafði hrakað og hún hafði áhyggjur af honum. En ég fór í yndislega páskaferð með yndislegu fólki, fórum út á skírdag og heim á annan í páskum og ég get 100% mælt með fjallahlaupaferð til Bilbao á Spáni.
Í lok apríl eða 29. apríl byrjaði ég svo að þjálfa Hóp1 hjá Stjörnunni og fékk frábærar móttökur frá æfingafélögum.
MAÍ 2019
Maí verður eftirminnilegur fyrir það að ég fékk nýja vinnu og byrjaði 15. maí að vinna hjá Reykjavíkurborg á Velferðarsviði sem framkvæmdastjóri Samstarfsnetsins. Fékk yndislegar móttökur frá frábæru samstarfsfólki í Borgartúni og það er búið að vera virkilega skemmtilegt að vinna að undirbúningi að stofnun Samstarfsnetsins sem fer formlega í loftið núna 1. janúar næstkomandi.
Hvað hreyfingar varðar þá var ég dugleg að hlaupa bæði með Náttúruhlaupurum og þá sérstaklega með Laugavegshópi NH, svo byrjaði ég að synda í sjónum, þar sem ég hafði samþykkt að taka þátt í Marglyttuævintýri um haustið, þ.e. að synda boðsund (sex manna lið) yfir Ermasundið. Ég synti þó að mestu í galla í maí þar sem sjórinn var frekar kaldur. Stærstu verkefnin hvað hreyfingar varðar í maí voru fjallaskíðaferðir, á Snæfellsjökul með Guðmundi Smára og Guðmundi Tryggva 22. maí í gullfallegu veðri, gengum upp á stuttermabolum, bara eftir vinnu. Sjá nánar hér:
Fór svo líka á Hvannadalshnúk á gönguskíðum með Sigga Kiernan og Guðmundi Tryggva 30. apríl, líka í mjög góðu veðri, sjá nánar hér: Frábærar fjallaskíðaferðir báðar tvær.
Sjósund og fjallaskíði voru því ný verkefni, bæði þó nokkuð út fyrir þægindahringinn í maí.
JÚNÍ 2019
Ég hélt áfram að hlaupa utanvega með Laugavegshópi Náttúruhlaupa, hljóp með Hópi 1 í Stjörnunni og hjólað smá og synti í júní. Tók þátt í Hvítasunnuhlaupi Hauka 10. júní og náði 4 sæti í aldursflokki, 26 sæti overall kvk og náði PB í tíma.
Stærsta ævintýri JÚNÍ mánaðar var svo auðvitað á sjálfan afmælisdaginn 20. júní, 50-50-50. Fékk hugmyndina frá Siggu vinkonu sem hljóp 50 km (5*10 km hringi) þegar hún varð 50 ára fyrir nokkrum árum. Ákvað því að hjóla 50 km, hlaupa 50 km og synda 50 metra á sjálfan afmælisdaginn og bjóða vinum mínum að taka þátt með mér. Það komu 9 manns að hjóla með mér (um miðja nótt í miðri viku), en ég hafði ákveðið að leggja af stað í hjólið, á miðnætti og hjóla nokkra Álftaneshringi út á Bessastaði og svo Ásahring þar til ég næði þessum 50 km. Við þurfum bara að fara 3 hringi og ég fékk frábæran félagsskap yndislegra vina með mér. Bauð þeim svo uppá súkkulaðiköku, Hleðslu og banana um nóttina eftir hjólaævintýrið, en þetta var svo björt og falleg og yndisleg nótt.
Svo klukkan 06:30 byrjuðu morgunhlaupin, Fékk líka yndislega vini mína til að hlaupa með mér og var búin að teikna upp þennan 7,8 km hring og hljóp 4 hringi alltaf í frábærum félagsskap. Miðnæturhlaup Suzuki var 20. júní og það var hægt að hlaupa 10 km eða 21,1 km (hálft maraþon), ég ætlaði fyrst að hlaupa bara 10 km þar og 4 * 10 km hringi heima áður, en svo breytti ég planinu og hljóp 4 * 7,8 km um daginn og svo 21,1 km í Miðnæturhlaupi Suzuki. Það voru áfram frábærir vinir sem hlupu með mér um kvöldið þetta skemmtilega hlaup. Eftir hlaupið fór ég svo í Laugardalslaugina og þar beið mamma og fleiri vinir sem syntu með mér 50 metrana yfir laugina. Sjá nánar um 50-50-50 hér:
Á milli hlaupanna heima og Miðnæturhlaupsins var ég með opið hús (hamborgara-grillpartý) þar sem Óli minn grillaði fyrir fjölskyldu og vini og ég fékk Hrafnkel Pálmason til að koma og syngja fyrir okkur. Mikið var þetta var yndislegur dagur og ég er einstaklega þakklát Óla, fjölskyldunni og vinum sem gerðu þennan dag svona eftirminnilegan og einstakan.
JÚLÍ 2019
Æfingar fyrir Laugavegshlaupið héldu áfram í júlí og þetta skemmtilega æfingatímabil með skemmtilegum æfingafélögum var toppað með því að hlaupa sjálft Laugaveghslaupið 13. júlí. Ég kom sjálfri mér á óvart og náði mínum besta árangri í Laugavegshlaupinu, (PB), en þetta var í fjórða skiptið sem ég tek þátt. Sjá nánar hér:
Eftir Laugavegshlaupið tóku við fleiri sjósundsæfingar, því það styttist í 2 klst æfinguna, sem ég kveið verulega fyrir. Vissi að ég væri ekki að fara í Ermasundið nema ég myndi ná að klára þá þrekraun, þ.e. að vera 2 klst í einu í sjónum í Nauthólsvík. Ég var ekki alveg með nógu mikið sjálfstraust í þessum efnum, þar sem tilhugsunin um kuldann í sjónum var mín helsta hindrun, en ég notaði ávallt möntruna mína, #jákvæð og #grjóthörð til að hvetja mig áfram og komast fram hjá þessari hindrun sem var föst í huga mínum. Þann 22. júlí syntum við svo þetta 2 klst sund í Nauthólsvík. Hitastigið var 14 gráður. Sjá nánar um þetta sund, sem var LANGT ÚT fyrir minn þægindahring hér:
ÁGÚST 2019
Ágúst byrjaði hjá okkur Óla með mjög skemmtilegri fjallahjólaferð inná Fjallabak með vinum okkar, Ísbjörnunum um verslunarmannahelgina. Á frídegi verslunarmanna skutlaðist ég vestur í Grundarfjörð með Marglyttunum Þórey og Birnu, þar sem við hittum Marglyttuna Brynhildi. Syntum svo boðsund yfir Grundarfjörð og lentum í árshátíð alvöru Marglyttna sem brenndu okkur allar. Eftir á að hugsa var þetta fín æfing og þá sérstaklega að vera búin að lenda í alvöru Marglyttum, sjá nánar hér.
Fór svo með frábærum hópi utanvegahlaupara í fjallahlaupaferð í hringinn í kringum Mt. Blanc (Tour Mont Blanc TMB), en ég var farastjóri með Elísabetu Margeirsdóttur. Ferðin var frá 11.-16. ágúst og var algjörlega mögnuð, félagsskapurinn svo skemmtilegur og leiðin falleg. Við hlupum um 140 km á þessum 6 dögum.
Synti svo hið fræga Viðeyjarsund föstudaginn 23. ágúst með Marglyttunum mínum en við lögðum af stað í beinni útsendingu á Stöð 2, sjá nánar hér: Þetta var enn eitt ævintýrið sem var langt út fyrir minn þægindahring, enda sjórinn verulega kaldur, undir 10 gráður.
Daginn eftir Viðeyjarsundið tók ég þátt í Reykjavíkurmaraþoni Íslandsbanka þ.e. 24. ágúst og eftir maraþonið skokkaðu ég frá miðbæ Reykjavíkur heim í Garðabæinn til að ná 50 km, enda var ég með númerið 50 á þessu 50 ára afmælisári. Tók ákvörðun um að skrá mig í þetta maraþon með 3ja daga fyrirvara, sjá nánar hér:
Í lok ágúst flaug ég svo til Genfar í Sviss þar sem ég fór á fund á vegum Þríþrautarsambandsins og var auk þess fararstjóri íslenska hópsins sem tók þátt í aldursflokkakeppni í þríþraut í Lausanne í Sviss.
SEPTEMBER 2019
Þríþrautarkeppnin fór fram 1. september í Lausanne í Sviss, en ég tók þátt í Ólympískri vegalengd og gekk mjög vel. Virkilega skemmtilegt að fá að taka þátt og synda í Genfar vatni. Sjá nánar hér:
Flaug svo beint frá Sviss til Englands, þar sem ég hitti Marglyttur vinkonur mínar en til stóð að synda yfir Ermasundið þann 4. sepember. Vegna veðurs þá dróst það fram á síðasta dag, en þann 10. september náðum við Marglytturnar að synda yfir Ermasundið frá Dover í Englandi til Calais í Frakklandi, sjá nánar hér: Þetta var algjörlega magnað ævintýri og mjög eftirminnilegt.
EFtir að ég kom heim hélt ég áfram æfingum með Stjörnunni, Náttúrúhlaupunum og tók nokkrar Esjur með vinum mínum. Við Siggi og Viggó tókum svo magnaða næturæfingu, 27. september, þegar við fórum fimm ferðir upp að Steini á Esjunni, á ofboðslega fallegu Norðurljósakvöldi. Hins vegar var ég frekar óheppin á niðurleiðinni í fjórðu ferðinni, flaug ég á hausinn og brákaði á mér nokkur rifbein og gerði gat á hnén á buxunum og var líka blóðug á höndum. Eftir smá aðgerð, þ.e. hreinsun á sárum á bæði hnjám og höndum fór ég samt og kláraði fimmtu ferðina (reyndar mjög rólega).
OKTÓBER 2019
Þetta fall mitt í Esjunni, hafði smá áhrif á æfingar fram að keppni. Fann þó nokkuð fyrir rifbeinunum og æfði ekki mjög mikið í lok september eða fyrstu dagana í október. En það sem ekki drepur þig, herðir þig og því fór ég kokhraust í langt ferðalag til Reunion Island (frönsk eyja í S-Afríku, Indlandshafi) þann 14. október og lagði svo af stað í þetta 100 mílna fjallahlaup, eitt erfiðasta fjallahlaup í heimi þann 17. október. Kláraði hlaupið á 56 klst 34 mín og 14 sek sjá nánar hér: Þetta er klárlega lengsta og erfiðasta hlaup sem ég hef tekið þátt í og klárað.
NÓVEMBER 2019
Eftir Reunion hlaupið tóku bara við mjög þægilegar æfingar með Stjörnunni og Náttúruhlaupum. Fór til dæmis 14. nóvember í yndislegt Powerarde með einum Stjörnuhlaupara sem var að fara í fyrsta skipti í Powerade.
Árlegur fundur 100 km félaga og inntaka nýrra félaga fór fram 13. nóvember. Það er svo sem ekki í frásögur færandi, nema þar hitti ég Rúnu Rut vinkonu og hlaupafyrirmyndina mína sem var að fara til Fíladelfíu að hlaupa maraþon 24. nóvember. Ég kastaði því svona fram eftir fundinn, meira í gamni, en alvöru, hvort ég ætti ekki að henda mér með henni í þetta maraþon. Fór á netið og sá að það var ennþá laust í hlaupið og í flug. Daginn eftir hringdi svo RRR í mig og spurði hvort mér væri alvara. Til að gera langa sögu stutta, þá skráði ég mig með viku fyrirvara í þetta hlaup og hljóp svo maraþon í Fíladelfíu með Rúnu Rut vinkonu minni þann 24. nóvember. Náði að sjálfsögðu ekki neinum sérstökum tíma, en kláraði með bros á vör sem var markmiðið. Sjá nánar hér:
Þann 30. nóvember fór ég svo í skemmtilega Rjúpnaveiðiferð með Óla og Sigga Kiernan. Sáum engan fugl, en gönguferðin var yndisleg. Hélt áfram æfingum með Stjörnunni og Náttúruhlaupum, bara mjög rólegar æfingar, enda þó nokkur þreyta í fótunum eftir langa Reunion hlaupið.
DESEMBER 2019
Fékk fleiri Stjörnur með mér í desemberhlaup Powerade og það voru þrjár Stjörnur að fara í fyrsta skipti í Powerade þann 12. desember. Synti svo Þorláksmessusund með mömmu að morgni Þorláksmessu og gaman að ná mínum besta árangri PB í þessu sundi frá upphafi, en ég hef tekið fimm sinnum þátt. Sjá nánar hér:
Þessu magnaða 50 ára afmælisári, var svo slúttað í frábærum félagsskap Stjörnuhlaupara sem „Ólafur“ á gamlársdag 31. desember. Hver er þessi Ólafur ? Það er von að þú spyrjir því ég spurði sömu spurningar, en hann er snjókarlinn í bíómyndini Frozen. Þar sem ég hafði ekki séð þessa mynd, ákvaðum við Óli að leigja hana núna um helgina og nú veit ég allt um Elsu, Önnu og Ólaf og ævintýri þeirra í Frozen og söng og spilaði lagið „Let it GO“ allt gamlárshlaupið og kom glöð í mark, síðust af öllum Stjörnunum.
AUÐMÝKT OG ÞAKKLÆTI
Ég er einstaklega þakklát fyrir að hafa heilsu til að gera allt það sem ég hef gert á þessu 50 ára afmælisári. Ég er einnig þakklát að eiga yndislega vini sem hafa tekið þátt með mér í þessum ævintýrum. Fjölskyldunni þakka ég líka fyrir þolinmæðina og hvatninguna, ef baklandið er ekki til staðar er ekki hægt að láta alla þessa drauma verða að veruleika.
Tók þátt í Þorláksmessusundi Breiðabliks í fimmta skipti í morgun. Það er alltaf hátíðlegt að taka þátt í þessu 1.500 metra sundi og veðrið lék við okkur keppendur í morgun. Ekki mikið rok og engin ofankoma og frekar hlýtt. Ég náði núna mínum besta tíma í þessu sundi, 28 mín og 30 sek, sem og besta árangri þ.e. 10 sæti kvk og 30 sæti overall.
Veitingarnar eftir sundið voru glæsilegar og sjálfboðaliðar stóðu sig mjög vel. Þetta var í annað skipti sem við mæðgurnar tókum saman þátt í þessu sundi, en mamma tók líka þátt fyrir tveim árum eða 2017. Hún bætti líka tímann sinn um 2 mín og 17 sek. frá því síðast og synti þessa 1.500 metra á 33 mín og 19 sek. Er einstaklega stolt af henni, en hún fagnaði 70 ára afmæli á þessu ári og ég 50 ára.
Hér að neðan eru tímarnir mínir sem og árangur minn annars vegar af öllum keppendum og hins vegar í kvennaflokknum.
2019: Alls #30 sæti – Konur #10 sæti Tími: 28:30
2018: Alls #44 Konur #19 Tími: 31:25
2017: Alls #34-5 Konur #14 Tími: 30:02
2012: Alls #39 Konur #12 Tími: 29:28
2011: Alls #52 Konur #19 Tími: 37:10
Takk kærlega fyrir skemmtilegt sund og flotta umgjörð kæru sundfélagar í Breiðablik.
Við Sigga Sig vinkona tókum saman þátt í Vetrarsólstöðuhlaupi, árstíðarhlaupa, laugardaginn 21. desember. Upphaflega planið gerði ráð fyrir að hlaupið yrði í Grindavík, en þar sem það var gul viðvörun og mikið rok, var ákveðið að færa hlaupið á Suðurlandið og hlaupa Jaðarinn, frá Bláfjallavegi inn í Heiðmörk.
Við hittumst klukkan 21:00 við Helluvatn í Heiðmörkinni þar sem við röðuðum okkur í bíla. Við Sigga fengum far upp í Bláfjöll með Stefáni Braga og Sigga og Viktori. Svo var lagt af stað um klukkan 22:00 frá Bláfjalla-afleggjaranum.
Það var mjög mikill snjór, háir skaflar og mjög erfið færð. Það var einnig mikið rok, norðanvindur um 18 metrar á sekúndu, en sem betur fer að mestu í hliðina á okkur eða bakið, en fengum smá part í fangið.
Færðin var hrikalega erfið, það var ekki hægt að ganga ofan á snjónum og maður féll stöðugt ofan í skafla svo þetta var mjög slæmt fyrir bakið og mjaðmirnar á mér. Við Sigga vorum orðnar langaftastar og hraðinn ekki upp á marga fiska. Þeir sem höfðu farið á undan höfðu dreift sér víða, svo það var ekki einu sinni hægt að ganga í sporunum. Stundum hélt maður að snjórinn myndi halda, en þá pompaði maður niður.
Eftir um 10 km, ákváðum við Sigga að hringja í Pétur og fá hann til að sækja okkur þegar við kæmum á veginn, þar sem okkur leist ekki á blíkuna.
Við náðum sem sagt 13 km á 3 klst og styttum leiðina þar með um 7 km, þar sem heildarleiðin er 20 km. Þrátt fyrir að þetta væri eitt erfiðasta hlaup (ef kalla má hlaup) sem ég hef tekið þátt í á Íslandi, þar sem skaflarnir voru djúpir og erfiðir. Þá var mjög gaman hjá okkur Siggu, við sungum jólalög og hlógum mikið. Pétur skutlaði okkur niður í Heiðmörk, þar sem bílarnir okkar voru, og þar beið okkar heitt kakó og meðlæti.
Takk elsku Helga María og Rúna Rut fyrir frábært framtak.
Hitti Rúnu Rut vinkonu í síðustu viku á árlegum fundi 100 km félagsins. Þá var vika í að hún flygi til Philadelphiu til að taka þátt í maraþoni þar sunnudaginn 24. nóvember. Ég sagði svona í gríni, „á ég ekki bara að koma með þér“, en mig langaði mikið til Bandaríkjanna og ég vissi að Rúna Rut væri að fara ein út. Hún var fljót að grípa þennan bolta og sendi mér tölvupóst morguninn eftir og spurði hvort mér væri alvara. Til að gera langa sögu stutta, þá skellti ég mér út til Bandaríkjanna með Rúnu Rut og skráði mig í maraþonið með viku fyrirvara.
FÖSTUDAGUR 22. NÓV OG LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER
Við vöknuðum auðvitað eldsnemma á laugardagsmorgninum, þó við reyndum að sofa eins lengi og við gátum, en við fórum auðvitað ekki að sofa fyrr en mjög seint aðfaraarnótt laugardagsins. Flugið til New York Newark var langt og svo 90 mín í Uber frá NY til Philadelphiu. Rúna Rut fékk hótelherbergið uppfært í svítu, svo við vorum í frábæru herbergi, með sjónvarpsherbergi og eldhúsi. Við hittum Óla (vinnufélagi RRR hjá Icelandair) og fórum með honum á Expoið að sækja gögnin. Þegar við vorum að ganga á Expoið, var 1/2 maraþonið í gangi og það var gaman að fylgjast með því. Veðrið var gott, smá kalt, en smá sól og perfect hlaupaveður fyrir Íslendinga.
Þegar við höfðum sótt gögnin og kíkt aðeins á Expoið sem var í Convention Center, ekkert sérstaklega stórt eða mikið úrval, en við að sjálfsögðu gengum það allt saman, þá fórum við og hittum fleiri vini RRR úr Hlaupahópi Icelandair á hamborgarstaðnum Five Guys. Það minnti mig á þegar við Óli fórum með Eddu og Eið til Boston, ég reyndar lá heima í flensu og þau fóru á Five Guys og töluðu mjög illa um þennan stað.
Reyndar var hamborgarinn sem ég fékk þarna bara mjög fínn 😉 Kíktum svo í Apple búðina á leiðinni heim, en fórum svo bara uppá hótel, ákváðum að vera skynsamar og hvíla okkur aftur fyrir maraþonið.
Um kvöldið fórum við svo á Cheesecake út að borða með vinum RRR frá Boston, en þau höfðu keyrt frá Boston til Philadelphiu og voru líka að fara að hlaupa, höfðu reyndar bæði hlaupið þetta maraþon áður.
SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 2019 – MARAÞONDAGURINN
Við vöknuðum klukkan 04:00. Maraþonið var ræst klukkan 07:00 og við ætluðum að taka rútu að ræsingunni klukkan 05:30. Fengum okkur kaffi og hafragraut og græjuðum okkur. Þurr og hlý föt í poka, sem við gátum látið geyma á meðan við hlaupum. Fór svo í gamlar joggingbuxur og peysu, sem ég ætlaði svo að kasta af mér í ræsingunni, en þeim fötum er safnað saman fyrir heimilislausa í borginni. Veðurspáin fyrir hlaupadaginn var að breytast mikið fram og til baka fram að hlaupi. Nýjasta spáin gerði ráð fyrir mikilli rigningu um nóttina en svo átti að stytta upp og ekki að hvessa fyrr en um hádegisbil.
Þegar við komum niður í lobbý þá var bæði myrkur og rigning, svo við vorum þakklátar fyrir Regn-ponchoin okkar sem RRR hafði tekið með út fyrir okkur báðar. Við vorum heppnar að það var skólabíll (rúta) sem beið okkar fyrir utan hótelið okkar og ók okkur að rásstað, sem var í rúmlega 2 km fjarlægð. Óli samstarfsaðili Rúnu hjá Icelandair hitt okkur í anddyrinu.
Þegar við komum út úr strætó, var mikil rigning og smá rok. Við fórum í röð að bíða eftir að komast í öryggisleit, þar sem það var leitað á okkur og pokanum okkar. Þegar við komum inn á svæðið var orðin mikil röð á klósettin. Við þurftum aðeins að leita að gámnum, þar sem við gátum geymt pokann okkar, þ.e. með þurrum fötum til að fara í þegar við vorum búin með hlaupið. Eftir að hafa skilað honum af okkur, fórum við að leita að rásmarkinu, þ.e. græna hólfinu okkar. Hlaupið er ræst í hollum, og við Rúna Rut vorum í 3:45 hollinu, sem var græna hollið og Óli var með okkur þar. Þegar við vorum búnar að finna hólfið, fórum við að leita að klósettröð. Fórum í eina og eftir að hafa beðið í þó nokkra stund, sáum við að við myndum ekki ná að fara á klósettið áður en hlaupið yrði ræst. Við ákváðum því að henda okkur bak við næsta tré, enda báðar í PONCHOINU ennþá sem var mjög gott skjól fyrir okkur. Þá komu til okkar tvær konur sem báðu okkur að mynda skjól fyrir sig líka.
RÆSINGIN
Við vorum því komnar í ráshollið okkar fyrir ræsingu og vorum í góðum gír. Rétt fyrir ræsingu, kastaði ég af mér, joggingbuxum og peysu sem er þvegið og gefið til heimilislausra. Einnig skyldum við ponchoinn okkar eftir.
Rúna Rut vinkona var mjög vel æfð og í góðum gír og markmiðið hjá henni var að ná PB 3:45. Mitt markmið var að fara á púls (þ.e. aldrei yfir 85% af hámarkspúls, helst að vera undir 80%) og bara að reyna að klára þetta maraþon með bros á vör. Þegar ég lagði af stað fann ég að ég var ennþá mjög súr í lærunum (eftir Reunion hlaupið í október) og hafði lítið sem ekkert æft á malbiki. Þegar ég lagði af stað voru þetta hugsanirnar: 42,2 km eru margir km á malbiki, ég hefði kannski bara átt að skrá mig í hálft. En það hlaup var á laugardeginum svo það hefði aldrei gengið. Ég hugsaði líka að þetta er bara skemmtilegt ferðalag og þetta eru ekki 56 klst. Ég hugsaði líka til æfingafélaga minna í Breiðablik sem voru að hjóla inni. Eg er venjulega að stýra hjólaæfingum inni á sunnudagsmorgnum í rúmar 2 klst. Þetta var bara aðeins lengra 🙂 rétt um 5 klst.
Ákvað því að bægja öllum neikvæðum hugsunum á bug og bara njóta og vera þakklát fyrir að vera þarna. Það voru mjög margir að hvetja alls staðar í borginni, þrátt fyrir mikla rigningu og þó nokkuð rok og kulda.
HÁLFT MARAÞON
Þegar ég var búin með hálftmaraþon eða 21,1 km þá langaði mig að fara á Facebook Live og leyfa fólki að sjá þessa fallegu borg og allt þetta yndislega fólk sem var að hvetja okkur. Var nýbúin að hlaupa fram hjá fallegu vatni, með svona bátahúsum, sem var yndislegt. Viðurkenni samt að það var mikill mótvindur og rigning, en ég var vel búin, í hlýjum buxum, CEP compress sokkum uppað hné. í uppáhalds þunnum ullarbol og svo í Fusion vesti við Fusion buxurnar mínar. Var svo með Compressport svarta breitt svitaband og vettlinga, sem ég var tilbúin að henda af mér ef mér yrði heitt, bara ódýrir Primaloft vettlingar. Var svo með gelin í Compresssport mittistbeltinu mínu, en ég tók með mér 8 gel og 1 gel fyrir hlaup. Ætlaði að taka 1 gel á 5 km fresti.
Brautin í Philadelphiu er mjög skemmtileg, en kaflinn eftir að við fórum út úr bænum og áleiðis í annan bæ, xxx, var eiginlega endalaus. Mistökin sem ég hafði gert var að vita ekki nákvæmlega hvenær eða hvar snúningspunkturinn væri. Góða samt við þennan kafla, var að það var gaman að sjá alla hlauparana sem voru búnir að snúa við á snúningspunktinum. Sá að allir þessi fremstu hlauparar voru í nýju Nike Vaporfly sub2 skónum.
Þegar ég var orðin langeygð eftir því að sjá snúningspunktinn, spurði ég einn hlaupara í kringum mig hvort hún vissi hvað væri langt í snúningspunkt. Hún hélt að það væri í kringum 19 mílur. Loksins kom ég að snúningspunktinum og það er alltaf betri líðan þegar maður er á leiðinni til baka, heldur en þegar maður er að horfa á alla hina á leiðinni til baka 🙂 En ég var samt mjög stíf í lærunum, og með verki í mjöðmunum, svo það hægði verulega á mér, en ég var fegin að vera ekki að fá krampa, svo ég bara krossaði fingurna og hélt áfram að fylgjast vel með púlsinum og fara ekki yfir 165.
KOMIN Í MARK
Það var frábært að fá alla hvatninguna síðasta kílómeterinn í mark. EN það sem var skrítið var að maður sá ekki og vissi ekki alveg hvar markið væri. Og þegar maður kom í mark, þá voru eiginlega tvö mörk. Um leið og ég kem í mark, bætist verulega í rigninguna. Svo það var enginn tími eða staður til að biðja fólk um að taka mynd af mér í markinu. Tók samt Haddýjarhoppið í markinu og staðarhaldarar, þ.e. ljósmyndarar frá þeim tóku mynd af mér þegar ég kom í mark. Fór svo beint inní veitingatjald, þar sem í boði voru heit súpa, kringla og banani. Drakk kjúklingasúpuna og fór svo beint í gáminn að sækja fötin mín þurru. Þar var svo ekki neinn staður til að klæða sig í eða úr, svo ég fór bara í úlpuna mína yfir blautu hlaupafötin. Hringdi svo í Rúnu Rut en var viss um að hún væri farin uppá hótel. En hún var bara rétt hjá mér, hafði náð að komast í þurr föt, svo hún gat beðið. Við tókum svo strætó saman uppá hótel, þar sem heit sturta og hitapoki í rúminu beið mín.
Slökuðum svo bara á, það sem eftir lifði dags og fórum svo út að borða um kvöldið með Icelandair hópnum og vinum Rúnu frá Boston á mjög góðan ítalskan steikarveitingastað. Á sunnudeginum, kíktum við í tvær búðir, fengum okkur svo aftur Chessecake og tókum svo smá túrista rúnt um borgina að skoða t.d. Rocky tröppurnar.
Þessi helgarferð í Philadelphiu var algjörlega yndisleg. Svo gaman þegar maður tekur ákvörðun með stuttum fyrirvara. Takk elsku besta vinkona Rúna Rut, fyrir samveruna og að hvetja mig til að drífa með með þér (þurfti reyndar ekki mikið til) 😉 Innilega til hamingju með annan besta maraþon tímann þinn og enn eitt maraþonið, snillingurinn þinn og hlaupafyrirmyndin mín.
Eftirfarandi minningargrein birtist í Morgunblaðinu, 21. nóvember 2019.
Mig langar í örfáum orðum að minnast elsku ömmu minnar.
Amma Unnur var einstaklega glæsileg kona. Hún fagnaði 90 ára afmæli sínu í sumar. Hún var ekki mikið fyrir veisluhöld en ávallt hugsaði hún vel um heilsuna. Það var því við hæfi að hún verði afmælisdeginum á Heilsuhælinu í Hveragerði þangað sem við heimsóttum hana á afmælisdaginn.
Amma var mér mikil fyrirmynd. Hún var mjög dugleg í leikfimi, fór reglulega í tíma til Jónínu Ben. og Ágústu, fastaviðskiptavinur þeirra til margra ára. Amma var mjög flott á VHS leikfimismyndbandi sem þær stöllur gáfu út. Amma Unnur hugsaði ekki bara vel um heilsuna og útlitið, heldur var hún alltaf stoð og stytta afa Jóa og allra sjúklinganna sem hún sinnti á Borgarspítalanum þar sem hún starfaði sem sjúkraliði starfsævina.
Það var yndislegt að eiga ömmu í hvítum sloppi á Borgarspítalanum, þegar maður er ungur hrakfallabálkur og ávallt kom amma og heimsótti mig.
Minningarnar um ömmu og afa úr Sæviðarsundi eru líka yndislegar. Þar fengum við Cherrios og Coco Puffs og þar var til Tab í dós og allskonar amerískir hlutir sem voru mjög spennandi. Þar var líka hiti í gólfflísunum inn á baði sem var einstakt á þessum tíma. Pípulyktin sem kom úr skrifstofuherberginu hans afa í anddyrinu var líka mjög góð. Arinlyktin og snarkið á aðfangadagskvöld þegar maður kíkti um kvöldið til ömmu og afa í Sævó eins og þau voru alltaf kölluð. Stóra kringlótta jóla-lagkakan með sultunni og hvíta flórsykrinum sem amma bakaði alltaf með fallega litla jólasveininum í miðjunni var gómsæt. Það eru ekki mörg ár síðan amma kenndi okkur mömmu að baka þessa köku, og það þarf einstakt lag við það, sem amma gerði svo vel. Amma var líka alltaf með jólasprellikall með ljósi á hvíta vinnusloppnum sínum um jólin. Fleiri yndislegar minningar eru úr Sæviðarsundi þegar öll stórfjölskyldan kom saman á annan dag jóla í afmælinu hans afa
Þegar ég var unglingur tókum við Óli að okkur, fegins hendi, að passa húsið í Sæviðarsundi og gullmolana hennar ömmu þegar afi og amma fóru til Flórída. Gullmolarnir voru mæðgurnar Perla og Táta, hvítir poodlehundar sem amma elskaði og fóru henni mjög vel. Þær voru alltaf jafn snyrtilegar og glæsilegar og amma, þótt Perla hefði nú alltaf verið mun fínlegri en dóttirin Táta.
Það er ekki hægt að minnast ömmu nema minnast elsku afa Jóhannesar einnig, en hann var líka einstaklega góður maður. Þau voru mjög samrýnd hjón, afi og amma í Sævó, síðar Hæðó, en afi var mjög sérvitur og gerði sjálfur grín að sérvisku sinni. Hann mætti alltaf mjög snemma í Laugardalslaugina áður en hún opnaði á morgnana, svo hann fengi bílastæðið sitt, skápinn sinn og sitt sæti í heita pottinum.
Við Óli og Kristó vorum svo lánsöm að fá að fara eitt árið með afa og ömmu og mömmu, Helga og Jóa bróður til Flórída og kynnast Sarasota, Siesta Key, sem var staðurinn sem afa og amma elskuðu og heimsóttu árlega í mörg ár. Nú veit ég að afi og Perla og Táta eru búin að taka á móti ömmu og þau eru öll komin til Sarasota á Siesta Key, þar sem þau sleikja sólina á hlýju hvítu ströndinni og ganga eftir henni saman.
Ég kveð elsku ömmu mína og bið henni Guðs blessunar á þeim stað sem við eigum öll vísan.
Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé
