Frábæru Laugavegshlaupa partýi 2021 lokið. Byrjuðum á að skutlast í Þórsmörk með tjald og bíla á föstudags eftirmiðdag (tekið smá Básaskokk) svo var farið inní Landmannalaugar þar sem við gistum í FÍ skálanum.
Hlaupið ræst klukkan 09.00 á laugardagsmorgni í bongó blíðu, en ég var í þriðja ráshópi klukkan 09.10.
Það var óvenju heitt en miklu minni snjór en í síðustu viku þegar ég hljóp Laugaveginn á 2 dögum með Hlaupahópi Stjörnunnar.
Eftir Bláfjallakvísl fór að blása svolítið á okkur á móti en kosturinn við það var fín kæling 
Sævar hljóp með mér meirihluta sandanna, en var hraðari og ferskari en ég svo hann fór á undan niður í Emstrur. Hitti Hjalta og hann þar og stoppaði aðeins til að fylla á brúsann og fá mér banana og smá Pepsi.
Það var mjög þægilegt að hafa hlaupið leiðina nýlega því ég þekkti hana svo vel. Svo var ég reyndar líka að taka þátt í 6 skiptið. Nákvæmlega 10 ár síðan ég tók þátt í fyrsta skipti, svo tók ég nokkurra ára hlé eða til 2017 og hef ég tekið þátt árlega síðan.
Ultrahlaup eru alltaf ultrahlaup og er hvert hlaup krefjandi. Ég var til dæmis að berjast við krampa tilfinningu í lærunum allan tímann eftir Bláfjallakvísl svo ég hægði bara á mér.
Ég minnti mig líka reglulega á markmiðin mín #1 að komast að ráslínu sem er ekki sjálfsagt #2 að klára hlaupið alls ekki sjálfsagt #3 að hafa gaman alla leið og #4 ef ég hef hlaupið áður að bæta minn eigin tíma. Ákvað reyndar fyrir þetta hlaup að ég ætlaði ekki að reyna að ná markmiði 4 þar sem það var ekki raunhæft m.v. takmarkaðar æfingar í sumar. En náði öllum hinum markmiðunum og skemmti mér konunglega allan tímann og kom syngjandi “Top of the World” þegar ég kom í mark.
Eftir hlaupið var að sjálfsögðu hlaupapartý og varðeldur í Básum þar sem var tjúttað fram á nótt.
Er mjög stolt af öllum hlaupafélögum mínum, vinum og æfingafélögum í Náttúruhlaupum, Stjörnunni og Breiðablik (Þríkó) sem fóru í hlaupið. Það er alltaf þannig að það ná ekki allir að klára en það voru allir glaðir með þann árangur sem þeir náðu og óska ég öllum innilega til hamingju.
Takk elsku Siggi og Hildur fyrir skutl ínní Mörk og takk kæri Hjalti fyrir að skutla okkur inn eftir. Takk elsku Óli fyrir að koma inní Þórsmörk (hálfslappur). Elsku vinkonur takk fyrir hvatninguna og móttökurnar og kæru vinir sem voruð með okkur í Þórsmörk um helgina takk fyrir yndislegar samverustundir 
#laugavegurultra#náttúruhlaup#topoftheworld#trailrunning#trainingfortor#alparnir
p.s. fyrir tímanördana þá var flögutíminn minn: 07:41:28 Var í 84 sæti af 205 kvk sem klára og 13 sæti í aldursflokki af 42 konum í aldursflokkinum sem klára. Tímarnir mínir í sögulegu samhengi:
2011: 07:37:44
2017: 08:10:11
2018: 07:01:12
2019: 06:59:47
2020: 07:21:09
Vekjaraklukkan hringdi klukkan 07:00, þar sem brotttför var fyrirhuguð klukkan 08:30. Eldaði mér hafragraut í morgunmat, klassískt kaffi, og svo gengið frá farangrinum og maður græjaður fyrir hlaupið.
Ákvað að fara aftur í hlaupafötin sem ég var í, í gær, þar sem þau voru SVO þægileg. Salomon Slab buxurnar mínar, Salomon stuttubuxurnar, kálfahlífar, Halldóru-bolurinn sem er uppáhaldsbolurinn, derhúfan og buffið, allt frá Salomon og svo Blitz sólgleraugun. Fór frekar í skítug og þægileg fötin heldur en að fara í hrein hlaupaföt sem ég var í, það segir allt um þægindin á þessum frábæru fötum. Var líka í Salomon hlaupaskónum mínum, sem voru mjög góðir sérstaklega í snjónum í gær.
Vorum ready um 08:30 þá var rútan komin búið að setja trúss farangurinn aftur í rútuna og svo var bara upphitun og myndataka áður en lagt var í hann.
Hittum svo hinn helming hópsins í Hvanngili, þar sem þau gistu ásamt FÍ hóp, sem var að fara með börnin yfir Laugaveginn. Þar hitti ég Kollu Björns. Lögðum svo saman í hann frá Hvanngili, þar sem Bláfjallakvísl var vaðin, en það var ekki svo mikið í ánni.
Fórum veginn frá Bláfjallakvísl að Emstrum, í staðinn fyrir að hlaupa stíginn þ.e.sandinn sem er leiðin í Laugavegshlaupinu. Þegar við komum í Emstur var bongóblíða, svo það var mjög gott stopp þar, aðeins tanað og þeir sem voru með nesti borðuðu þar á meðan aðrir tjúttuðu 🙂
Leiðin frá Emstrum niður í Þórsmörk var bara yndisleg, var einmitt að hugsa hvað það er cosy að vera ekki í hlaupinu sjálfu, þ.e. að taka bara myndir og hinkra eftir fólki og njóta ekki þjóta 😉
Það var mun meira í Þveránni en vanalega, en Kápan hafði gengið mjög vel og stígurinn inní Þórsmörk er alltaf jafn langur ha ha ha. Enn og aftur gleymdi ég vinstri beygjunni fattaði það ekki fyrr en við vorum komin fram hjá, svo við ákváðum að snúa við. Sáum ekki eftir því, þar sem leiðin í gegnum skóginn er svo falleg.
Fengum svo flottar móttökur þegar við komum inní Húsadal, þar sem allir lágu og tönuðu sig, þar var hamborgari og bjór í boði HHS. Langt síðan ég hef smakkað jafn góðan hamborgara og franskar – virkilega góður borgari. Hlakka til að fá mér aftur svona borgara næstu helgi þegar ég klára Laugavegshlaupið 2021.
Fór svo eftir um 1 klst hvíld, á móti 8menningunum og Magnúsi. Fór á mis við 8menningana, en fann Magnús, þar sem hann hafði farið inní Langadal, og ég fór áleiðis þangað á móti honum.
Er MJÖG STOLT af öllum Stjörnuhlaupurum sem tóku þátt og stóðu sig súper vel báða dagana. Það voru allir glaðir, enginn sem kvartaði undan þreytu og algjörlega magnað í þessum stóra hópi, hversu mikil samstaða var og gleði.
Rútan okkar fór svo í bæinn klukkan 18:30. Takk kæru Binni og Vígdís fyrir allan undirbúning og skipulag og takk kæru hlaupafélagar fyrir yndislega daga á Laugaveginum í dag og í gær. Virkilega skemmtileg ferð og ekki skaðaði þetta frábæra veður sem við fengum báða dagana 🙂
Hlaupahópur Stjörnunnar, um 60 aðilar hlupu saman Laugaveginn á tveim dögum. Binni og Vigdís sáu alfarið um skipulagningu og það eru margir mánuðir síðan þau bókuðu skála og rútu og hlauparar skráðu sig í hlaupið. Ég var með þeim síðustu að skrá mig þar sem ég var bókuð í hlaup á Spáni um helgina Val d´Aran. En svo ákvað ég að fara ekki til Spánar út af C-19 og stöðunni þar, svo þá var ekkert annað í boði en að skella sér og ég sé sko ekki eftir því.
Við lögðum í hann frá Ásgarði klukkan 08:00 fimmtudaginn 8.júlí. Fyrsta stopp var í Hveragerði, þar sem það voru pikkaðir upp farþegar og næsta stopp að Vegamótum. Vorum svo komin inní Landmannalaugar um klukkan 12:00. Græjuðum okkur í hlaupið, fórum á salernið, hituðum upp, smurðum okkur með CLINIQUE sólarvörn (sem ég bauð öllum og gleymdi svo á borðinu í Landmannalaugum) og lögðum svo í hann. Veðrið var mjög gott, bæði hlýtt og sólríkt.
Það var mikill snjór á leiðinni en gangan upp að Hrafntinnuskeri gekk vel. Þar stoppuðum við aðeins og notuðum salernið, borðuðum smá og tjúttuðum 😉
Skokkuðum svo sem leið liggur niður í Álftavatn og gekk ferðin mjög vel. Vorum í nokkrum hraðaskiptum hópum. Vorum komin í Álftavatn um klukkan 16:40 og þá var rútan með farangurinn okkar ekki komin. Það var því bara að fara á barinn og fá sér, bjór eða Fanta. Helmingurinn af hópnum hélt svo áfram en þau gistu í skálanum að Hvanngili. Við vorum með gamla skálann alveg út fyrir okkur, en get ekki mælt með honum, þar sem það er mikil mygla í honum, en sem betur fer gistum við bara eina nótt. Við borðuðum kjúklingasúpu frá Kjötkompaní-inu, sem við keyptum ásamt sýrðum rjóma, osti, tortilla og brauði, mjög gott og einfalt að elda. Svo voru lúxus desert bakkar, þ.e. ostur og sælgæti 🙂
Það voru þreyttir en sælir hlaupafélagar sem voru sofnaðir fyrir klukkan 23:00.
Tók þátt í Þorvaldsdalsskokkinu 2021, ásamt verðandi Landvættum í Landvættaprógrammi Náttúrhlaupa.
Við tjölduðum í gærkvöldi hjá foreldrum Sigga inní Eyjafirði, fengum okkur fyrst kvöldmat, þ.e. Pizzu á Pizzunni á Akureyri, áður en við ókum inní fjörð.
Veðrið var stórkostlegt og það var bara erfitt að fara að sofa á þessu fallega sumarkvöldi á Akureyri.
Vöknuðum um klukkan 07:00 til að græja okkur, fórum svo í morgunmat, hafragraut hjá Sigga 08:30 og lögðum í hann um 09:30 þar sem við þurftum að keyra að grunnskólanum við Árskógsströnd. En það var mæting þangað klukkan 10:45. Rútan fór þaðan til xxx, en við Sigga fórum bara með Óla í bílnum og vorum komin á undan rútunni.
Ég var með mikinn valkvíða hvort ég ætti að vear með eða án stafa en rétt fyrir ræsingu henti ég mér út í bíl og sótti stafina og ég sá svo sem ekki eftir því.
Hlaupið var ræst klukkan 12:00. Fyrstu 7 km eru nánast upp. Ég gerði sömu mistök og margir aðrir á leið upp brekkuna að elta kindastíginn niður í átt að ánni en svo lá hann aftur til baka, svo það vorum um 20-30 manns sem ég horfði á fara fram úr mér út af þessu 😉 Eftir smá stund náði ég Erlu Sigurlaugu hjóladrottningu en hún hafði verið í þessum hópi sem flaug fram hjá mér. Við hlupum svo saman mest alla leiðina.
Leiðin var mjög blaut, illa merkt og eitt skipti flaug ég á hausinn og magalenti, en meiddi mig ekkert þar sem þetta var í blautri mýri, en fékk samt smá hnikk á kálfann, sem varð til þess að ég var frekar tæp á krömpum þar, það sem eftir lifði ferðar. Datt í annað skipti og náði þá flottum snúningi svo ég meiddi mig ekki heldur. Í bæði skiptin sem ég datt var ég nýbúin að taka fram úr Erlu. Þegar ég fór svo fram úr henni í 3 skipti, þá sagði ég að ég ætlaði nú ekki að detta aftur, þó máltakið segi að allt er þegar þrennt er 🙂
Hún sagði mér að drífa mig bara, þar sem hún var eitthvað orkulaus, þá voru kannski 6-7 km eftir. Síðasti kaflinn var malarvegur og að mestu niður í móti, og var aðal markmiðið mitt þar að ná að klára án þess að fá krampa í lokin. Tók fram úr mörgum þátttakendum sem voru að hlaupa styttri vegalengdina. Svo þegar um 700 metrar voru eftir, kom ung stúlka með rautt númer, þ.e. í sömu vegalengd og ég og tók fram úr mér. Undir öllum kringumstæðum hefði ég reynt að halda mínu sæti, en þar sem ég var að berjast við krampana, hvatti ég hana bara áfram og hljóp sem betur fer án þess að fá krampa í mark. Ákvað líka að taka EKKI „Haddýjar hoppið“ þegar ég komi í mark, þar sem þá hefði ég pottþétt fengið krampa ha ha ha .
Er stoltust af öllum Náttúruhlaupa Landvættunum sem kláruðu hlaupið og sérstaklega honum Atla sem datt eftir um 8 km leið og hljóp restina með höndina í fatla, sem hann bjó til úr hlaupavestinu sínu.
Lokatími minn var: 03:21:26 – 6 sæti kvk overall af 89 konum og 3 sæti í aldursflokki af 32 konum.
Um kvöldið hélt svo Siggi Kiernan og Hildur konan hans uppá mega partý í fallegu sveitinni hjá foreldrum Sigga í Eyjafirði og þar var sko mikið stuð langt fram á nótt.
Umsjón: Steingerður Steinarsdóttir
Myndir:
Sumir segja að besti mælikvarði á gæði samfélags sé hversu vel það heldur utan um sína viðkvæmustu þegna og það eru án efa eru börn. Á Íslandi hefur margt verið gert til að bæta stöðu þeirra undanfarin ár en auðvitað má alltaf gera betur. Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé er framkvæmdastjóri Keðjunnar, nýs úrræðis á velferðarsviði Reykjavíkurborgar sem snýst um að styðja betur við börn og fjölskyldur.
Oft er engu líkara en að við höldum að nánast allar fjölskyldur séu eins og gleymum að gera ráð fyrir ýmsum frávikum. Rússneski rithöfundurinn Tolstoj hóf skáldsöguna um Önnu Karenínu á að fullyrða á að óhamingjusamar fjölskyldur væru óhamingjusamar hver á sinn hátt. Hvað telst óhamingja er hins vegar matsatriði og þótt erfitt sé að setja mælikvarða á hamingju er minnsta kosti alveg víst að margir gætu þegið stuðning og aðstoð þótt fjölskyldulífið sé gott. Keðjan er nýtt úrræði. Í hverju er starf ykkar helst fólgið?
„Keðjan veitir stuðningsþjónustu fyrir börn, unglinga og fjölskyldur þeirra og heyrir undir velferðarsvið Reykjavíkurborgar,“ segir Halldóra Gyða. „Um er að ræða uppeldisráðgjöf sem veitt er inni á heimilum, einstaklingsstarf með börnum, hópastarf, námskeið fyrir börn og/eða foreldra og dvöl hjá stuðningsfjölskyldum. Önnur úrræði sem heyra undir Keðjuna eru SkaHm (þjónusta fyrir börn með fjölþættan vanda), unglingasmiðjur og PMTO uppeldisráðgjöf/meðferð,“ segir Halldóra Gyða.
Ein ástæða þess að Keðjunni var komið á fót er að skapa betri yfirsýn. Að hvaða leyti er hagkvæmara og eða betra að hafa þessa starfsemi undir einum hatti?
„Við erum í náinni samvinnu og samstarfi við allar þjónustumiðstöðvar Reykjavíkurborgar og Barnavernd Reykjavíkur þar sem málstjóri barnsins og fjölskyldunnar starfar. Með því að veita þjónustuna frá einum stað, þá tryggjum við jafnræði barna og fjölskyldna þeirra í borginni, allir eiga möguleika á sömu þjónustu óháð því hvar þeir búa í borginni.“
Hvað finnst þér skemmtilegast eða áhugaverðast við það sem þið eruð að gera?
„Ég er mjög árangursdrifin og mér finnst skemmtilegast að heyra af góðum árangri sem við náum, hvort sem er í fjölgun þjónustunotenda, fleiri forvarnarverkefnum eða niðurstöðum þjónustukannana. Einnig er yndislegt að fá hrós frá stuðningsfjölskyldum og þjónustunotendum til okkar frábæra starfsfólks,“ segir hún. „Ég hef alltaf haft brennandi áhuga á málefnum barna og unglinga og tekið virkan þátt í foreldrastarfi hvort sem er í leikskóla eða grunnskólum. Ég hef mikla trú á komandi kynslóð, en við þurfum að vera til staðar fyrir börnin okkar og aðstoða þau sem þurfa á aðstoð að halda. Að heyra um jákvæðan árangur af okkar starfi er það sem gefur starfinu gildi. Við höfum til dæmis verið með millimenningamiðlara sem hafa verið að aðstoða innflytjendur með allt sem viðkemur því að búa í nýju landi og náð miklum árangri með þessar fjölskyldur.
Við höfum líka verið með tilraunaverkefni í samstarfi við Háskóla Íslands, PMTO SPARE (Strengthening, Parenting Among Refugees in Europe). Þar erum við að ýta undir bætta aðlögun og velgengni fjölskyldna úr hópi flóttafólks í nýju landi og draga úr eða koma í veg fyrir hegðunarerfiðleika og tilfinningalegan vanda barna.“
Máltækið segir að engin keðja sé sterkari en veikasti hlekkurinn. Líklega eruð þið alltaf að læra og finna út leiðir til að bæta þjónustuna. Hver er þín sýn á framtíðar stuðning við börn og fjölskyldur í borginni?
„Óskastaðan er sú að að við getum veitt öllum börnum og fjölskyldum þeirra þann stuðning sem þau þurfa á að halda. Oft er nóg að fá ráðgjafaviðtal, fara á námskeið eða fá annan stuðning í nærumhverfinu, svo sem í leikskólanum eða skólanum. Stundum þarf meiri stuðning, til dæmis vegna félagslegs vanda eða fötlunar, og þá veitum við hann. Mín framtíðarsýn er sú að fjölskyldur þurfi ekki að bíða mjög lengi á biðlistum, heldur fái einstaklingsmiðaða hágæða þjónustu sem fyrst.“
Við vitum að lengi býr að fyrstu gerð og best að byrgja brunninn áður en barnið dettur ofan í hann. Þess vegna þarf eiginlega að stíga inn áður en vandamál skapast. Erum við að gera nóg núna?
„Ég held við höfum aldrei sett eins mikið fjármagn í velferðarmál eins og núna,“ segir Halldóra Gyða „Við erum að reyna að nýta fjármagnið eins vel og við getum t.d. með því að bjóða upp á hópastarf, litla teymishópa í staðinn fyrir að horfa einungis á einstaklingsstuðning og með því erum við líka að auka félagsfærni barnanna. Við erum líka að vinna í forvarnamálum með snemmtækri íhlutun t.d. í skólaforðunarmálum og í aðstoð við fjölskyldur tvítyngdra barna með málþroskunarverkefni sem við köllum TOM. Í öllum okkar verkefnum þá erum við með gildi velferðarsviðs Reykjavíkurborgar að leiðarljósi sem eru virðing, virkni og velferð. Við berum virðingu fyrir öllum okkur þjónustunotendum, leggjum áherslu á að auka virkni þeirra og þannig á sama tíma velferð þeirra og okkar allra.“
Hvert er að þínu mati gildi þess að sýna stuðning í verki við börn og fjölskyldur þeirra?
„Það er mjög mikilvægt og að mínu mati á hvert einasta barn rétt á því að fá stuðning, því foreldrar hafa misgóðan bakgrunn og/eða bakland til að fá aðstoð við uppeldi barna sinna. Ég fagna því Farsældarfrumvarpi félagsmálaráðherra og treysti því að frumvarpinu fylgi aukið fjármagn og ítarleg aðgerðaráætlun.
Við erum í okkar starfi bæði að vinna með börnunum með einstaklings- eða hópastarfs stuðningi og við erum líka að vinna með foreldrunum í foreldrafræðslu, uppeldisráðgjöf og í formi þjónustu eins og PMTO og námskeiða. Svo erum við með fjölmargar stuðningsfjölskyldur sem annast börn þegar fjölskyldur þurfa aðstoð til skemmri eða lengri tíma til að draga úr álagi.“
Þú ert framkvæmdastjóri og stýrir víðfeðmri starfsemi. Hver er þinn stjórnunarstíll?
„Ég hef lagt ríka áherslu á að vera hvetjandi og valdeflandi stjórnandi. Ég er ekki fagmenntuð á sviði velferðarmála svo ég er mjög dugleg að hlusta og spyrja spurninga og svo tökum við ákvarðanir saman. Við leggjum ríka áherslu á teymisvinnu og erum stöðugt tilbúin að skora á okkur sjálf, koma með nýjar hugmyndir og prófa nýjar leiðir. Ávallt með skýra framtíðarsýn og markmið að leiðarljósi. Við mælum líka reglulega árangur af starfinu. Öðruvísi er ekki hægt að gera betur á hverjum degi,“ segir hún ákveðin.
Undanfarið hafa verið gerðar margvíslegar rannsóknir á árangursríkum stjórnunaraðferðum. Það hefur heyrst að konur hafi annars konar stíl að þessu leyti og sumar kannanir styðja það. Eru konur öðruvísi stjórnendur en karlar að þínu mati?
„Ég held það sé ekki hægt að alhæfa „almennt“ um það. Kynin eru auðvitað ólík en við erum líka mjög ólík sem einstaklingar, höfum öll okkar styrkleika og veikleika. Það er mikilvægt að opna augun fyrir kostum okkar og göllum, byggja stjórnun á styrkleikunum og finna leiðir til að breyta veikleikum í styrkleika.“
Að lokum, telur þú að það sé öðruvísi að vera stjórnandi í opinbera geiranum en hjá einkafyrirtæki?
„Það er talsvert öðruvísi þó við séum alltaf að takast á við svipuð verkefni, eins og rekstur almennt sem og þjónustu við viðskiptavini (notendur) og að ráða og halda í góða starfsmenn og góða fyrirtækjamenningu. Hag- og hagsmunaaðilar eru auðvitað aðrir í opinbera geiranum en í almenna og kröfur öðruvísi. Lokamarkmiðið er samt alltaf það sama – að hámarka arðsemi fjárfestingarinnar. Í okkar tilfelli að ná sem mestum árangri af þeirri þjónustu sem við erum að veita hverju sinni,“ segir Halldóra Gyða en hún hvetur fólk til að kynna sér starf Keðjunnar og bendir á að það að gerast stuðningsforeldri sé bæði gefandi og áhugavert. Upplýsingar um Keðjuna er að finna á vef Reykjavíkurborgar.
Hafði samband við Margréti M formann Þríþrautardeildar Breiðabliks sl. mánudag og spurði hana hvað hún vildi að ég gerði varðandi Kópavogsþrautina. Átti ég að skrá mig sem sjálfboðaliða (eins og ég hef verið síðustu árin), taka að mér þá sem ekki ætluðu að keppa og hjóla með þeim (hef verið aðstoðarhjóla þjálfari á sunnudögum) eða átti ég að skrá mig sem þátttakanda í keppnina ?
Margrét var mjög fljót að svara mér og sagði mér að ég ætti að skrá mig sem þátttakanda, ég hélt hún myndi frekar segja mér að skrá mig sem sjálfboðaliða ha ha ha, en ég auðvitað tók áskoruninni og skráði mig.
Var samt í smá vanda með að skrá sundtíma, því ég hafði ekki alveg nógu mikla trú á mér og mínum sundtíma. Ætlaði fyrst að skrá á mig 8 mín, en ég endaði á að skrá 7 mín og 30 sek sem var nákvæmlega tíminn sem ég sinnti á, þegar búið er að taka frá tímann sem fór í að fara upp úr og hlaupa að tímamottunni.
Lenti á braut 7, þar sem við vorum 7 saman á braut. Haddý (Hrafnhildur) nafna mín, var á sömu braut og ég og kvöldið fyrir keppni höfðum við áhyggjur af því að það væru ansi margir á brautinni, því sums staðar voru bara 5, 6 og/eða 7 :- )
KEPPNISMORGUN
Var mætt á Rútstún með hjólið mitt, rétt rúmlega 7:30 en svæðið opnaði klukkan 7:30, fór í gegnum hjólatékk og hjálmurinn var líka skoðaður. Setti svo hjólið á rekka, ásamt hjólaskóm, hlaupaskóm, sokkum og númerabelti (sólgleraugum og ennisbandi).
Það var svo keppnisfundur klukkan 08:30 og sundlaugin opnaði klukkan 09:15, fór fyrst útí Krambúð og keypti mér banana, hafði gleymt að taka hann með mér, sem mér finnst mjög góð næring rétt fyrir keppni.
SUND
Keppnin var svo ræst klukkan 09:30, fór út í laug með tvenn sundgleraugu, þar sem ég var ekki viss hvor þeir leka, hef svolítið verið að lenda í því, fékk Þórdísi vinkonu, lækni til að geyma svo hin gleraugun. Ræddum aðeins fyrir ræsingu hver ætlaði að vera hvar í sundbrautinni, en lögðum svo öll af stað á sama tíma. Fegin að ég var ekki alveg aftast eins og ég ætlaði mér þar sem sú sem var síðust var þó nokkuð mikið fyrir aftan mig, en ég kom næstsíðustu upp úr lauginni. Sundtími að mottu: 7 mín 43 sek. 400 metra vegalengd.
T1
Var mjög lengi í skiptatímanum, þar sem ég þurrkaði fæturna, fór í flíspeysu sem er rennd (sá ekki eftir því), fór í sokka, hlaupaskóna, setti á mig keppnisbeltið og tók svo hjólið af rekkanum og hljóp með það yfir marklínuna og krítuðu línuna, þar sem við máttum fyrst fara á hjólið. T1 tími: 2 mín, sem er frekar lakur tími, en skiptir ekki máli þegar maður er bara að hafa gaman og vera með.
HJÓL
Fann ég var ekki örugg á hjólinu, þar sem ég var ekki búin að æfa mig neitt á TT hjólinu. Hafði lánað vinkonu minni hjólið í fyrrasumar og sótti það bara í gærkvöldi uppá háaloft, og reyndi að hækka aðeins sætið og færa það aðeins aftur. Ég ákvað að liggja ekkert á letistýrinu heldur bara taka hjólið frekar öruggt, sá að ég hefði kannski frekar átt að fara á racernum mínum, kassettan á því er léttari, það er með rafmagnsskiptum og ég er bara öruggari á því, en á sama tíma er SVARTI FOLINN geggjað flott TT hjól og með frábærum keppnisgjörðum. Hjólabrautin eru þrír hringir 10 km samtals, þ.e. þrisvar upp sömu brekkuna en á sama tíma mjög gaman að fara hratt niður brekkuna hinum megin. Ég var með drykk á hjólinu sem var mjög gott, en enga næringu. Það var ótrúlega kalt, vindur og skuggi á norðanverðu Kársnesi svo ég var mjög glöð að hafa gefið mér tíma og farið í flíspeysuna. Hjólatími: 23 mín (26,19 km klst meðalhraði)
T2
Hoppaði af hjólinu áður en ég nálgaðist hvítu línuna, hljóp svo á hjólaskónum með hjólið uppá rekkann. Losaði svo hjálminn, úr skónum, í hlaupaskóna, var í smá vandræðum að komast í þá, þó ég væri með skóhorn, greip sólgleraugun, eyrnabandið og sneri númerinu fram og hljóp af stað. T2 Tími: 1:44
HLAUP
Mér leið ótrúlega vel þegar ég byrjaði að hlaupa, kom sjálfri mér eiginlega á óvart þar sem ég hef ekki verið dugleg að æfa „brick“, þ.e. hlaup eftir hjól, kannski vegna þess að ég hef svo lítið verið að hjóla ha ha ha, tek bara eina rólega 100 km Gran Fondo æfingu á mánuði, þar sem við höfum reynt að velja flata braut 🙂 En alla vega mér leið vel, tók fram úr mörgum á leiðinni. Það var virkilega góð tilfinning að hafa ekki tekið of mikið úr sér bæði í sundinu og hjólinu að eiga fullt inni til að líða vel allan tímann á hlaupunum, líka upp brekkuna, en hlaupabrautin eru tveir hringir samtals 3,5 km. Tók enga næringu, hvorki á hlaupinu, né hjólinu, fyrir utan drykkinn sem ég var með á hjólinu. Heildar hlaupatími: 17 mín 28 sek eða 04:59 pace.
HEILDARTÍMI 52 mín 24 sek. Varð 11 konan í heildina og varð í 4 sæti í aldursflokki.
Náði að grafa upp gamla tíma, en ég keppti síðast í Kópavogsþrautinni 2014 á 47 mín og 6 sek. og árið 2013 var ég 47 mín og 38 sek. Fann ekki tímann minn 2012, en þá tók ég þátt í fyrsta skipti og var pottþétt lengur, því ég fékk refsistig frá Ásgeiri vini mínum sem var yfirdómari, þar sem ég var búin að taka hjólið af rekkanum áður en ég festi hjálminn 🙂 Það var fyrsta þríþrautarkeppnin mín, en það ár keppti ég í öllum þríþrautarkeppnum á Íslandi og mínum fyrsta Ironman (af fimm) þ.e. árið 2012.
Það sem stendur upp úr var hversu skemmtileg keppni Kópavogsþrautin er. Frábærir keppnishaldarar, mótstjóri, dómarar, sjálfboðaliðar allt saman eðalfólk. Ég var búin að gleyma hvað þríþrautin er ofboðslega skemmtileg íþrótt og að taka þátt í svona keppni er einstök upplifun og skemmtun, frá A-Ö, er svo glöð að hafa drifið mig aftur á stað, þó ég væri ALLS ekki í besta formi lífs míns. Þá var ég alltaf glöð og náði þar með markmiði mínu sem var að klára og hafa gaman alla leið. Takk kærlega fyrir mig.
Eftir að hafa pakkað tjaldinu niður og skíðað með púlkuna niður í bíl, skiptum við um skíði, þ.e. settum ferðaskíðin (utanbrautargönguskíð) í bílinn og fórum á fjallaskíðin þar sem við ætluðum að toppa Snæfellsjökul í góðra vina hópi.
Vinirnir voru komnir og í um 1000 m hæð settum við alla í 3 línur.
Það var svolítið mikil þoka á leiðinni upp, en svo létti til og við sáum toppana á jöklinum mjög skýrt og að sjálfsögðu spilaði ég og söng: „Top of the World“.
Það var æðislegt að skíða niður, frábært færi og brekkan er bara svo æðisleg alla leið niður í bíl.
Frábær helgi á jöklinum.
Eftir að hafa runnið niður jökulinn með gleðibros á öllu andlitinu, þá var farið í BUBBLUR og BURGER partý á æðislegum stað á Nesinu. Mikil stemning þar í þessum frábæra hóp.
Skelltum okkur í vetrarútilegu á Snæfellsjökli í dag. Spáin var ekkert sérstaklega vænleg eða um 12-14 m. a sek. en átti að lægja með kvöldinu. Lögðun af stað úr bænum rétt rúmlega 14. Stoppuðum í Borgarnesi og skelltum okkur svo á kaffifhúsið á Arnarstapa áður en við lögðum í hann.
Svo var bara að klæða sig vel, arka af stað á Ferðaskíðum með púlkurnar og finna gott tjaldstæði sem og við gerðum.
Bjuggum til góðan skjólvegg og tjölduðum PíPí tjaldinu hennar Ingu, þar sem það fór mjög vel um okkur um kvöldið og nóttina.
