Hægt er að fylgjast með mér hérna LIVE: https://grandraid-reunion.livetrail.run/
Ég er númer 1114, en eins og einn góður vinur minn sagði að þá er þetta eins og að horfa á málningu flagna að fylgjast með utanvegahlaupara á hlaupum 🙂 Í mínum huga er þetta bara langt ferðalag (55-60 klst), sem ég ætla að njóta, enda bæði grjóthörð og jákvæð 🙂
Á morgun legg ég af stað í 100 mílna fjallahlaup á frönsku eyjunni Réunion, sem staðsett er í Indlandshafi, nálægt Madagaskar, þ.e. í Afríku.
Hlaupið hefst klukkan 22:00 að staðartíma (klukkan 18:00 að íslenskum tíma) og ég hef 66 klukkustundir til að klára hlaupið. Á leiðinni eru 17 drykkjastöðvar og á tveim stöðvunum, verður komið fyrir poka sem ég skila fyrir ræsinguna á morgun. Hver poki (dropbag) má ekki vera meira en 5 kg að þyngd.
Fyrri pokinn er á stöð sem heitir Cilaos, og er eftir um 65 km leið. Seinni pokinn er við Illet Savannah sem er eftir um 130 km leið.
Siggi setti upp tímaplan fyrir mig, m.v. að ég klári á 55 klst, sem er það allra bjartsýnasta að mínu mati. Því Gunni Júl og Börkur kláruðu báðir þetta hlaup á 52 klst. Ég geri því ráð fyrir að vera allt að 60 klst. Tíminn skiptir mig nákvæmlega engu máli, markmið númer eitt er að klára og helst innan tímamarka (sem er alls ekki sjálfsagt í svona erfiðu hlaupi) og markmið númer tvö er að hafa gaman alla leið og komast heil í mark.
Ég er búin að vera að glíma við smá meiðsl, þar sem ég datt í Esjunni fyrir um 3 vikum síðan og brákaði illa á mér rifbein, sem hafa verið að kvelja mig. Svo er ég í miðju tannbrúar-veseni, sem er líka búið að kvelja mig mikið síðustu vikur, svo ég er líka bara glöð að vera komin hingað út, því það er heldur ekki sjálfsagt að komast að ráslínu, svo margt sem getur komið uppá, eins og að framan greinir.
Hér eru upplýsingar um planið mitt og hvað ég er með í pokunum þremur, því þriðji pokinn er pokinn sem við fáum þegar við komum í mark.
TÍMAPLANIÐ
Hér að neðan er tímaplanið. Við byrjum hlaupið í St. Pierre sem er í 8 m hæð yfir sjávarmáli klukkan 22:00 að staðartíma. Förum upp og niður
SALOMON VESTIÐ OG RÆSING
Ég ætlaði að fara í nýju fjólubláu Salomon dressi sem ég keypti mér í Chamonix í sumar, „Reunion dressið“. Hef því miður ekki komist í að prófa það almennilega svo ég ákvað í dag að skipta um skoðun og fara bara í mjög gömlum og þægilegum hlaupafatnaði, Fusion stuttbuxum og Compresssport stuttermabol. Þannig næ ég að brjóta EKKI reglu #1 sem er að keppa ekki í neinu nýju, þ.e. sem þú hefur ekki prófað áður.
Þar sem ég geri ráð fyrir að vera í um 16 klst að fyrsta drop poka, þá er ég með að lágmarki 16 einingar af orku með mér, þ.e. ein eining fyrir hverja klukkustund. Eitt gel, er t.d. ein eining, og einn GU gúmmípakki eru tvær einingar. Þar að auki er ég með nóg af orkudrykkjum, þ.e. í duft formi, frá bæði GU og High-Five.
Siggi var að draga af mér (þ.e. fækka gelunum sem ég þarf að bera) það eru 3 stöðvar sem eru með orku á leiðinni og hann segir að sú orka dugi í um 1,5 klst, þannig samtals 4,5 klst. Er því með 12 einingar á mér fram að fyrsta dropbag. (Fram að fyrsta dropbag – eru 4 stöðvar þar af 3 matarstöðvar).
Það er mjög lítill skyldubúnaður hérna m.v. t.d. í UTMB, en það er skylda að vera með langermapeysu, jakka, höfuðljós og auka rafhlöðu. Ég verð með allt það sem og buff, húfu og vettlinga. Er líka með hleðslustöð til að hlaða símann minn og úrið, sem ég geri nú samt ekki ráð fyrir að þurfa að hlaða það, því rafhlaðan dugir í 60 klst á Garmin Fenix 6 úrinu mínu. Hlakka mikið til að hlaupa með það, því ég sé miklu betur á það, heldur en á gamla úrið mitt, mun stærri skjár og lengri rafhlöðuending. Hleyp í nýjum frábærum HOKA Speedgoat EVO skóm sem ég elska.
POKI 1 = CILAOS 65,4 km
Þar sem það eru 30 klst frá Dropbag 1 til Dropbag 2, þá þarf ég að vera með rúmlega 30 einingar af orku í poka 1. NB planið var að breytast … það eru 7 matarstöðvar á leiðinni, svo Siggi dró frá mér, 7 * 1,5 klst = 10,5 klst – svo ég er með 20 einingar af orku í Dropbag poka 2. (Fram að poka 2 eru 10 stöðvar þar af 7 matarstöðvar). Auk þess er ég með Fanta dós, RedBull dós, Beef Jerky, harðfisk og snickers og bounty sem ég ætla að drekka og borða á drykkjarstöðinni.
Er auk þess með sjúkrakit-poka með t.d. vaselíni, kælikremi, hitakremi, plástrum o.s.frv.
Er einnig með auka HOKA hlaupaskó, Speedgoat 3 skóna sem ég hljóp í allt Mont Blanc hlaupið í sumar, þeir eru frábærir. Er með aukahlaupafatnað og handklæði þarna líka, ef ég kemst í sturtu, þá væri það mjög gott. Geri ráð fyrir að ná vonandi að leggja mig þarna eða í kringum 80 km stöðina og er því með auka álpoka til að geta breytt yfir mig.
POKI 2= ILET SAVANNAH 130 km
Það eru síðan um 14 klst frá síðari drykkjarstöðinni og í mark svo ég þarf að vera með rúmlega 15 einingar af orku fyrir síðasta pokann. Siggi tók hérna sama og í byrjun, þ.e. 4,5 klst eða 4,5 einingar, svo ég er með 12 einingar þarna. (Það eru 4 matarstöðvar, þar af 3 matarstöðvar).
Í þessum poka er ég í raun og veru svo með það sama og í poka 1. Fyrst öll orkan sem ég tek með mér, svo ein Fantadós, RedBull dós, Beef Jerky, harðfiskur, Snickers og Bounty.
Er með annan sjúkrakít poka, með vaselíni, body glide, kælikremi, hitakremi, plástrum o.s.frv.
Er með gamla HOKA Speedgoat3 strigaskó í þessum poka og auka alklæðnað og handlæði ef ég kemst í sturtu. Er einnig með auka hleðslupung til að hlaða símann. Vona að ég nái að leggja mig á þessari drykkjarstöð, en þetta er ný drykkjarstöð. Í fyrra var poki 2 í skóla í Sans Souci, en þeir hafa flutt hana lengra núna, m.v. það sem Börkur og Siggi segja.
POKI 3 = LA REDOUTE MARKIÐ
Í síðasta pokanum set ég hlýja primaloft úlpu, flíspeysu og hreina sokka og inniskó. Recovery drykkur og blautþurrkur, en geri ráð fyrir að vera skutlað strax heim og komast strax í sturtu og hrein föt 🙂
Annars er ég bara í nokkuð góðum gír og hlakka mikið til að takast á við þetta verkefni, sem er örugglega eitt mest krefjandi verkefni sem ég hef tekist á við, alla vega m.v. það sem Elísabet Margeirsdóttir vinkona og Siggi segja að þetta sé „erfiðasta 100 mílna fjallahlaup í heimi“, en ég mun takast á við þetta skemmtilega fjallahlaup með gleðina að leiðarljósi, „grjóthörð“ og „jákvæð“.
Við hittumst í anddyrinu á The Grand Burstin hotel klukkan 05:45. En við áttum að hitta feðgana Peter Reed og Peter Reed Jr sem eru skipstjórar og eigendur Rowena (báturinn okkar) klukkan 06:15 við höfnina. Hótelið er staðsett eiginlega á höfninni, svo við löbbuðum með farangurinn okkar og matinn yfir að bryggjunni þar sem Rowena var komin á flot.
FARANGUR
Í Speedo töskunni minni var ég með hvíta Eimskips baðsloppinn, sem við vorum búnar að nota mjög mikið, algjör snilld að fá þennan slopp að gjöf frá þeim. Ég var með Houdini goretex jakkann og buxurnar, flíspeysu, ullarundirföt (peysu og buxur), primaloft og Cloud úlpur, húfu og vettlinga. Allt mjög góðar vörur. Ég var með ullar-lopa-kjólinn minn, aðra húfu og mjög hlýja vettlinga. Var svo með fjóra Speedo sundboli, tvö Speedo sundgleraugu með lituðu gleri og ólituðu. Með þrjár Speedo sundhettur, Speedo eyrnaskrúfurnar (sem ég elska) og svo með hleðslupung fyrir símann. Var með eitt handklæði og svo handklæðaslá með hettu, sem mamma gaf mér fyrir ferðina. Var líka með Speedo inniskóna, þrjú GU Roctane gel og með heitt sítrónute í Eimskips stál-hitabrúsanum. Já Speedo taskan er mjög stór og þetta komst allt í hana 🙂
SKIPULAG SUNDSINS
Það eru mjög strangar reglur í kringum Ermarsundið, hvort sem sundmenn eru að synda einir, svokallað „sólo“ sund eða boðsund. Í boðsundinu eru reglurnar þannig að hver sundmaður syndir í 1 klst í einu. Sundmaðurinn má aldrei koma við bátinn eftir að hann er byrjaður og skiptingarnar eru þannig að sundmaðurinn sem er að taka við, þarf að taka fram úr sundmanninum vinstra megin og þeir mega ekki snertast. Sundmaðurinn sem er að klára má því ekki fara í bátinn fyrr en sá sem er að taka við er kominn fram úr honum. Hver sundmaður syndir í 1 klst og röðin er föst og óbreytanleg, þannig að hún helst óbreytt allan tímann. Sundmenn synda bara í sundbol (má ekki vera með ermum eða skálmum) og með eina hefðbundna sundhettu og sundgleraugu. Annar búnaður er ekki leyfður, eins og sokkar eða hanskar eða ullarhúfa. Við bárum ekkert Lanolin eða krem á okkur. Sundið hefst þegar fyrsti sundmaður byrjar í landi Englandsmegin og endar þegar sundmaður endar í landi Frakklandsmegin. Bein loftlína er 34 km.
SUNDIÐ
Morguninn í Dover var yndislegur. Það var heiðskýrt og ofboðslega fallegt að sjá sólina koma upp. Við fengum sólstóla til að hafa á þilfarinu á Rowena bátnum okkar. Við vorum búnar að ákveða röðina á okkur í sjóinn. Silla, sem er hraðasti sundmaðurinn átti að byrja, svo kom Sigrún, síðan ég og þar sem Birna, Þórey og Brynhildur eru álíka hraðar, ákváðu þær að fara í þeirri röð. Fyrsti sundmaðurinn þarf að synda í land, þar sem við sigldum svolítið frá Folkestone en sundið byrjaði á ströndinni vestan megin við Samphire Hoe country park, en þetta er miðja vegu á milli Dover og Folkestone.
Silla þurfti sem sagt að hoppa í sjóinn úr bátnum, þar sem það var ekki búið að setja út stigann og synda í land. Svo gaf hún merki með því að veifa upp báðum höndum þegar hún var tilbúin og synt þá af stað frá Englandi, þá var klukkan 06:52. Ég kveikti á Strava á símanum mínum til að eiga trackið alla leiðina (en það var þá bara frá bátnum). Ég vorkenndi Sillu að byrja, því tíminn sem það tók hana að synda í land, var ekki tekin með þannig að hún synti rúma 1 klst í fyrsta skipti. Sundið gekk mjög vel hjá henni, hún er með svo fallegan sundstíl og svo góður sundmaður. Sjórinn var líka spegilsléttur og hún synti um 3 km, sem var alveg frábært.
Næst fór Sigrún út, og skiptingin gekk mjög vel. Þegar búið er að skipta þá þarf báturinn auðvitað að stoppa til að taka upp sundmanninn. Við vorum búin að fá þær upplýsingar að við mættum synda áfram ef það væri bjart úti, en ef við værum í myrkri, þá yrðum við að bíða við hliðina á bátnum á meðan sundmaðurinn kæmi um borð. Sigrún var í fantastuði og æddi því bara á stað en eini vandinn var að hún tók mjög ranga stefnu og synti beint í áttina að hvítu klettunum í Dover og á leið til Finnlands í stað Frakklands 🙂
Við urðum því að kalla og kalla á hana, öskruðum mjög hátt til að fá hana til að snúa við og fara í rétta átt, sem tókst svo að lokum. Ég var næst út og eina sem ég kveið fyrir var kuldinn, það var komin reyndar meiri alda, en sólin skein og ég var bara í góðum gír. Ég spurði Sillu hvort henni hefði orðið kalt og hún sagðist aðeins hafa fundið fyrir því síðari 30 mínúturnar. Við fengum merki frá Grétu Marglyttu liðstjóra, þegar 30 mín voru eftir, og svo aftur, þegar 10 mín voru eftir og 2 mín. Spjald sem var veifað til okkar sem á stóð 30, 10, 2.
FYRSTI SUNDSPRETTUR
Ég tók GU Roctane gel um 15 mín áður en ég fór út í, tók smá Wim-Hof öndun og svo henti ég mér bara í þetta. skv. Strava fór ég út klukkan 08:52. Sundið gekk vel, mér leið vel í öldunni, hugsaði bara um það sem Ásgeir kenndi mér á sínum tíma að vera eins og tréplanki. Mér var ekki kalt og ég ákvað að anda í 4-6 hvert skipti í staðinn fyrir 2 hvert skipti, til að auka hraðann hjá mér, því öndunin hægir á manni, auk þess sem aldan var að aukast. Mér leið mjög vel allan tímann og fannst gott að heyra úrið pípa eftir 1 km, sá svo 30 mín merkið, heyrði aftur píp eftir 2 km og svo fékk ég seinni merkin.
Sundið gekk vel og ég var bara í góðum gír. Man ég hugsaði að ég gæti nú alveg verið í 1 klst, þegar Sigrún synti „sóló“ sundið var hún ein ofan í allan tímann í sjónum í 22 klst. Ég var líka mjög ánægð að hafa náð nokkrum 1 klst úthalds-sundæfingum í sundlauginni heima áður en ég fór út. Þessi eina klukkustund var síðan mjög fljót að líða, en ég synti 2.853 metra á 1 klst 1 mín og 17 sek skv. Strava sem var bara fínt út á sjó í öldugangi.
Þá var að sjá hvernig mér gengi að hlýja mér eftir sundið en það gekk ótrúlega vel. Fór strax úr sundbolnum og í hlý ullarföt og drakk hlýja sítrónuteið, sem var orðinn fastur liður hjá mér eftir sjóæfingar, eins og 2 klst æfinguna, Viðeyarsundið og æfingasundið í Skerjarfirðinum, sem við syntum heiman frá Birnu, en hún kom mér á lagið með þetta frábæra sítrónute. Fékk mér smá að borða og fór í flíspeysuna og setti á mig húfu. Ég kom sjálfri mér á óvart, að mér liði ekki verr og var bara nokkuð fljót að ná mér. Fór fljótlega á bikiní-brjóstahaldarann og fór bara að tana og spila og syngja með Spotify.
Þórey frænka setti þetta á Instagram …. 🙂 🙂
SUNDFERÐ NÚMER TVÖ GRJÓTHÖRÐ OG JÁKVÆÐ
Ég fór aftur í sjóinn í aðra sundferð klukkan 14:52 samkvæmt Strava. Sólin var farin, en Silla hafði náð smá sól framan af sinni ferð, en síðan dró fyrir sólu. Ég auðvitað spurði hana þegar hún kom upp hvort það hefði ekki verið kalt, en hún sagði að henni hefði verið aðeins kalt í lokin þar sem sólin var farin.
Mér var samt ekki svo kalt þegar ég fór út í, gerði samt ekki sömu mistökin og í ferð 2 að fara ekki á klósettið áður en ég fór út í. Hélt nefnilega að ég myndi ná að pissa strax og ég kæmi ofan í sjóinn, en það var ekki svo gott. Þannig að í fyrstu sundferðinni var mér mál allan tímann, en gaf mér ekki tíma til þess, fyrr en ég var komin aftur í bátinn sem er ekki góð tilfinning. Salernið á bátnum, var svona ferðaklósett sem var búið að setja grænt tjald í kringum á þilfarinu.
Sundið gekk mjög vel. Ég reyndi að hugsa ekki um kuldann, eina sem ég hugsaði var að ég er grjóthörð og jákvæð. Það er mantra sem ég tók upp þegar ég byrjaði að synda í sjónum í sundbol í lok maí. Mantran er komin frá góðum vini sem sagði mér að ég væri grjóthörð og jákvæð. Hann átti þá við utanvegahlaupin. Ég hins vegar ákvað að nota þessa möntru mér til hvatningar við það sem ég óttaðist mest, í sjósundæfingum í allt sumar, sem var kuldinn.
Náði að synda 2.693 metra á 1 klst og 49 sek skv. Strava. Það var samt kaldara að koma upp eftir ferð tvö, þar sem sólin var farin, og báturinn farinn að vagga verulega. Man eftir því að hafa horft í sundinu stundum á bátinn, eiginlega alveg á hlið, svo mikil var aldan. Man líka eftir því hvað ég var glöð að horfa alltaf á íslenska fánann á bátnum, það gerði mig svo stolta og svo vissi ég af öllum sem voru heima að hvetja okkur og fylgjast með okkur, það veitti mér líka auka orku. Sjá meira um upplifunina í myndbrotum hér að neðan.
SUNDFERÐ NÚMER ÞRJÚ
Þegar Silla lagði af stað í sundferð þrjú, var ljóst að hún myndi lenda í myrkri, enda klukkan um 19:50, svo það var sett ljósastika í sundhettuna hennar.
Sigrúnu og Þórey leið ekki mjög vel, þar sem þær höfðu báðar dottið um borð. Sigrún lenti á olnboganum þegar hún kom upp eftir ferð tvö og Þórey lenti með höfuðið (sem betur fer ennþá með sundgleraugun sem minnkuðu höggið), en beint á járnhandriðið á bátnum. Silla kom okkur inn í „Grafreit draumanna“ eða „Dauðamíluna“ og synti mjög vel í mikilli öldu, en hún var orðin mjög köld þegar hún kom aftur um borð og komin ógleði yfir hana.
Ég hjálpaði henni að fara úr sundbolnum og í ullarföt, þar sem hún var ísköld eftir volkið, sem hjálpaði mér ekki andlega við að fara út í þriðja skiptið. Ég reyndi að hvetja Sigrúnu til að klára sundið, svo ég þyrfti ekki að fara í þriðju ferðina. Samkvæmt okkar uplýsingum voru um 3 km eftir. Sigrún náði því miður ekki að klára, þar sem hún eins og hún sagði sjálf frá festist allan tímann í dauðamílunni, enda kom svo í ljós síðar að hún var með brákaðan olnboga, magnað að fara samt út og synda. Skipstjórarnir voru á því að við yrðum þarna örugglega í einhverjar klukkustundir og við myndum pottþétt ekki ná fluginu heim um morguninn.
Skilaboðin sem ég fékk frá Róberti var að ég yrði að fara ofan í sjóinn og gefa allt í þetta og koma okkur út úr þessari dauðamílu. Þetta væri bara rétt rúmlega 1 km og ég ætti að ná þessu á 20 mínútum ef ég bara gæfi allt í þetta. Ég var tilbún, grjóthörð, jákvæð og ekki sjóveik. Ég spurði samt Birnu hvort hún vildi ekki klára og koma að landi í Frakklandi. Birna sagði ,,Nei, Halldóra þú bara klárar þetta“. Það var því ekkert annað að gera, en að skella sér í sjóinn með möntruna, grjóthörð og jákvæð og setja allan kraft sem ég hafði í sundið. Ég vissi að ég gæti synt hratt og komið mér út úr öldunni, með því að setja auka kraft og nota líka fæturna og komast þannig í gegnum öldurnar.
Þegar ég fer ofan í klukkan 21:48 (skv. Strava) er komið kolniðarmyrkur og ég var með ljós á sundhettunni. Ég sá bátinn og höfuðljósin á stelpunum. Ljósið á höfðinu á Brynhildi var mjög sterkt, en það var eina sem ég sá og blindaði mig svolítið. Eftir að hafa gefið allt í þetta sund, sett kraft í fæturna og synt áfram í um 20 mín heyrði ég píp á úrinu mínu og vissi þá að ég væri búin með ca1 km og það hafði gengið ótrúlega vel í öldunum og myrkrinu. Stuttu seinna heyrði ég mikil fagnaðarlæti og klapp frá þeim í bátnum, en heyrði ekki hvað þau voru að segja, datt helst í hug að þau væru að láta mig vita að við værum laus úr dauðamílunni og þá væri bara stutt eftir. Ég heyrði ekki neitt, enda með Speedo skrúfur í eyrunum, svo ég sagði bara: ,,Ég heyri ekki neitt, ég held bara áfram“, sem ég og gerði.
Stuttu seinna lenti ég í hræðilegu marglyttupartýi. Skyndilega var allt morandi í marglyttum í kringum mig sem ég hafði auðvitað ekki séð í myrkrinu, en fann bara þegar ég kom við þær og sé þær svo þegar ég kom nær þeim. Ég öskraði að það væri allt í marglyttum, heyrði að stelpurnar sögðu Halldóra þú ert grjóthörð og ég sagði já ég er grjóthörð og hélt sundinu áfram. Ákvað að synda nær bátnum, datt í hug að öldurnar frá honum, myndu fæla þær í burtu
Stuttu síðar stöðvaðist báturinn og ég hélt fyrst áfram, fyrir framan hann, en mundi ég mátti ekkert fara á undan honum í svartamyrkrinu enda sá ég ekki neitt, svo ég hægði á mér og synti smá bringusund. Svo heyrði ég stelpurnar kalla að ég ætti að fara á eftir gúmmíbátnum, sem hafði tekið vinstri beygju, svo ég elti hann. Sá auðvitað ekki neitt nema höfuðljósinn á þeim sem voru í bátnum.
Eftir þó nokkra siglingu stöðvuðu þeir og spurðu hvort ég væri farin að botna, sem ég var ekki, en þeir stöðvuðu gúmmíbátinn alveg og sögðu mér að halda áfram og lýstu bara á undan mér. Ég synti svo bara áfram þar til ég var komin á fast, þ.e. á land í Frakklandi. Var sem betur fer á mjúkri sandströnd, þar sem ég sá ekki neitt í kolniðamyrkri. Eftir að ég fann botninn þá gekk ég, þar til ég var alveg komin á þurrt. Ég var algjörlega ein þarna, sá ekkert, en setti hendurnar uppí loft eins og Silla hafði gert þegar hún lagði af stað. Synti svo strax til baka í gúmmíbátinn þar sem strákarnir Tommi og Pétur Jr kipptu mér um borð.
Við sigldum svo á gúmmíbátnum að Rowenu þar sem ég fékk frábærar móttökur. En ég synti tæpa 4 km á 1 klst og 12 mín samtals, með tímanum sem ég fór til baka í bátinn. (4.062 km 1:12:36), skv. Strava (smá skekkja þar sem ég slökkti ekki alveg strax, en er ca).
Það voru stórkostlegar móttökur sem ég fékk frá liðinu þegar ég kom til baka í bátinn. Við Marglytturnar vorum ekkert smá stoltar af okkur að hafa klárað þetta, enda um frábært lið að ræða, sem stóð sig stórkostlega. Við höfðum synt um 49 km leið á nákvæmlega 15 klukkustundum sléttum.
ÉG ER KOMIN HEIM OG LEIÐIN HEIM
Stelpurnar skáluðu svo í kampavíni þegar ég kom um borð, en innihald flöskunnar fór að mestu á þilfarið, þar sem báturinn vaggaði mikið og þær höfðu ekki mikla lyst á innihaldinu í öldunni og sjóveikinni.
Framundan var hraðferð til baka, um 2,5 klst leið. Klósettið var tekið niður og við færðum okkur allar á hægri hlið bátsins, þar sem það flæddi inn á bátinn núna vinstra megin þ.e. á leiðinni til baka, en flætt hafði inn hinum megin þ.e. hægra megin á sundinu okkar á leið til Frakklands.
Ég var sjálf mjög hátt uppi, var alls ekki sjóveik, hafði sem betur fer ekkert orðið sjóveik allan daginn. Ég hafði sett á mig sjóveikisplástur þegar við ætluðum að fara út aðfararnótt föstudagsins og var með hann á mér, enda á hann að duga í 72 klst. Hann datt svo af bæði mér og Sillu í fyrsta sundinu okkar, en það kom greinilega ekki að sök hjá mér.
Þannig að þegar ég kom um borð í banastuði, búin að koma mér í þurr og hlý föt, þá var kveikt á SPOTIFY og hátalaranum mínum og spilað og sungið, Ég er komin heim og Þessi fallegi dagur og fleiri góð lög. Bróðir minn sagði mér reyndar eftir að ég kom heim, að þeir sem ekki þekkja mig, héldu örugglega að ég væri orðin ofurölvi, ha ha ha, þeir sem þekkja mig vita auðvitað betur þ.e. að ég drekk ekki áfengi, svo ég var bara ölvuð af gleði, sjá FB Live myndband hér að neðan.
Þegar við komum í höfn, rúmlega eitt eftir miðnætti, þá beið okkur leigubíll. Framundan var um 3 klst akstur til London Luton flugvallar, þar sem við áttum bókað flug heim með EasyJet klukkan 06:00. Við vissum að við yrðum tæp að ná þessu flugi, en létum reyna á þetta. Því var bara að hlaupa inn á hótel, sækja ferðatöskuna (ég var búin að pakka niður áður en ég fór um nóttina) og svo út í leigubíl. Ég var reyndar ótrúlega heppin að Soffía yndislegi herbergisfélaginn minn og stórkostlega PR Marglyttan var búin að láta renna í heitt bað, svo ég henti mér í 1 mín í bað og upp úr í hrein föt. Held að allir aðrir hafi bara skipt um föt og út í bíl, svo við vorum með Ermarsundssjóinn með okkur í fluginu heim.
Til að gera langa sögu stutta þá náðum við að vera komin á flugvöllinn í Luton til að tékka okkur inn og náðum fluginu heim til Íslands klukkan 06:15. Vorum lent heima klukkan 08:30 og ég var mætt í vinnu klukkan 11:00.
ÞAKKIR
Þetta ferðalag var ævintýri líkast. Mér er efst í huga þakklæti fyrir allar fallegu kveðjurnar og hvatninguna sem við Marglytturnar fengum en markmiðið með Ermarsundsboðsundinu okkar var að vekja athygli á mengun og þá sérstaklega plastmengun í hafinu og safna áheitum til að styrkja Bláa herinn.
Það er alls ekki sjálfsagt að ná að leggja af stað í svona ferðalag. Það fengum við að upplifa þar sem við biðum lengi af okkur brælu og það var fyrir mig pesónulega það erfiðasta við þessa frábæru ferð. Það er heldur alls ekki sjálfsagt að klára þetta erfiða sund, sem er oft kallað Everst sjósundsins, þar sem það getur margt komið uppá, eins og mikil alda, sjóveiki og byltur og við upplifðum það allt saman.
Auk þess að klára þá þrekraun að synda yfir Ermarsundið þá var það sannarlega gleðilegt að ná að hafa áhrif á umræðuna um plastmengun í sjó og vekja athygli á starfi Bláa hersins sem hefur hreinsað strandlengjur landsins í 24 ár. Það er svo mikilvægt fyrir lífríkið í sjónum og okkur jarðarbúa að sjórinn sé hreinn
Ég hef sjaldan eða aldrei fundið eins mikla hvatningu og stuðning, var mjög lengi að lesa allar fallegu kveðjurnar frá ykkur.
Marglyttuteymið allt var algjörlega einstakt, EIN FYRIR ALLA OG ALLAR FYRIR EINA og stuðningsliðið okkar var algjörlega einstakt.
Takk elsku bestu kæru vinir fyrir samveruna og takk kæru allir sem studdu okkur bæði andlega og fjárhagslega fyrir stuðninginn. #eimskip #houdinisportswearIceland #speedoIceland
Klukkan hringdi klukkan 07:50 þar sem við Brynhildur áttum símaviðtal við Ísland í býtið klukkan 08:30 (að staðartíma) 07:30 heima. Hér má heyra viðtalið.
Fórum svo í morgunmat og hringdum í Tómas skipstjóra til að komast að því hvort við ættum einhvern möguleika á að komast út í dag.
Eftir morgunmatinn fórum við upp á Hvíta vegginn í Dover og gengum yfir í St.Margaret. Eftir smá myndatöku-session – fórum við uppí bæ og fengum okkur síðdegiskaffi.
Borðuðum svo saman á Best Western hótelinu.
Vöknuðum í morgunmat klukkan 09:00, hringdum í skipstjórann til að fá fréttir og sátum þar til að verða klukkan 11:00. Hittum þessar fígúrur sem eru líka að safna fyrir gott málefni, veit ekki alveg hvaða 🙂
Fréttirnar voru „ennþá bræla“ enginn að fara að synda í dag. Fórum þá í sjóinn og tókum fyrri æfingu dagsins. Fengum félagsskap Indverja sem synti með okkur, en hann er að fara SÓLÓ sund í lok mánaðarins.
Okkur Sigrúnu leið ekki mjög vel, þar sem við höfðum prófað að setja á okkur stóran sjóveikisplástur. Sigrún sá ofsjónir og leið mjög illa. Mér var smá kalt, þó að hitastigið væri um 17 gráður, eða 1 gráðu kaldari en í gærkvöldi.
Eftir sundið, fór ég bara uppá herbergi að vinna. Ágætt að slaka bara á og hvíla sig. Einhverjir fóru til London og aðrir í Outlet mall og sumir að skoða kastalann. Ýmislegt gert til að nýta daginn.
Tókum svo seinni sundæfingu seinnipartinn um klukkan 18:45 og skelltum okkur svo í bíó á Once Upon a Time in Hollywood, klukkan 08:00, en myndin var ekki búin fyrr en rúmlega 23:00.
Fór mjög seint að sofa, eða um klukkan 01:00.
Vöknuðum snemma í morgunmat, þar sem við áttum fund klukkan 10:00 með skipstjórunum í Folkestone þar sem báturinn okkar liggur í fjörunni, enda háfjara.
Við sátum á fundi með þrem ættliðum, Tómas Krabba, Tómasi syni hans og svo syni hans sem á von á sínu fyrsta barni. Fengum hjá þeim allar upplýsingar og vefslóðir á vindaspá, veðurspá og svo flóðatöflu. Það er mikil bræluspá framundan og þeir sögðu mestu líkurnar vera að fara aðfararnótt laugardags eða sunnudag, en spár eru fljótar að breytast svo við máttum heyra í þeim daglega.
Við Sigrún gengum svo um bæinn Folkestone, kíktum í Boots og gítarbúð áður en við fórum heim.
Tókum sundæfingu þegar við komum heim klukkan 16:52 og syntum um 700 metra í 21 mín.
Tókum svo aðra sundæfingu um kvöldið klukkan 21:42, mjög stutta, vorum bara að prófa að synda í myrkri í um 10 mínútur.
Borðuðum svo saman á frábærum Tyrkneskum veitingastað sem heitir ASPENDOS, get 100% mælt með honum.
Ég flaug frá Genfar flugvelli klukkan 11:00. Rútan frá hótelinu í Lausanne átti að fara klukkan 08:10 – en hún kom ekki að sækja okkur fyrr en 08:30, svo ég var orðin smá stressuð að ná að tékka mig inn og komast út í Gate fyrir flugtak. Ferðin á flugvöllin tók um 50 mín, svo við vorum komin þangað um 09:30. Tékk-inn hjá EasyJet tók smá tíma, en ég sem betur fer náði. Var fegin að vera ekki með hjólið mitt líka, en frábæru félagar mínir tóku hjólatöskuna mína heim frá Zurich.
Hitti Þóreyju á Gatwick. Fengum okkur lunch á veitingastað á hótelinu og biðum eftir hinum Marglyttunum sem lentu í seinkun frá Íslandi. Það var yndislegt að hittast allar í Nike göllunum okkar og fórum svo með 19 manna leigubíl til Dover. Tékkuðum okkur inn á Premier inn og fengum okkur svo kvöldmat á Nando kjúklingastaðnum.
Fór snemma að sofa enda orðin langur dagur, þar sem ég svaf mjög illa síðustu nótt (hefði átt að pakka niður áður en ég fór að sofa), undirmeðvitundin var algjörlega meðvituð um að það ætti eftir að klára að pakka og koma öllu niður í anddyri. Klikka ekki á þessu fyrir næstu brottför.
Í ITU Grand Final keppnum er sundið ræst út eftir kyni og aldursflokkum. Yngsti hópurinn er ræstur út fyrst um morguninn, svo Sædís og Dagný voru ræstar út fyrstar og þurftu að mæta fyrstar niður eftir. Hitastigið á Genfar vatninu var 23 gráður, svo það mátti ekki keppa í „wet-suit“ eða sundgalla. Hafdís var líka ræst út á undan okkur og tók strætó á undan okkur í bæinn.
Við (Gúa, Hildur, Leifur, Finnbogi og Óskar, ásamt Gerði) tókum strætó saman klukkan rúmlega 07:00 eða tveim tímum fyrir ræsingu. Við þurftum fyrst að fara að skiptisvæðinu þ.e. hjólinu okkar, þó við hefðum skilið það eftir, til að setja vatn á brúsann, pumpa í hjólin og koma á það næringu. Átti líka eftir að skilja eftir hjálminn og bæði hjóla- og hlaupaskóna, númerabeltið og derhúfuna fyrir hlaupið.
Það var skemmtileg tilviljun að við sáum Sædísi koma upp úr sjónum og hlaupa að T1 og hún leit mjög vel út. Veðrið var líka svo súper gott, ekki of mikil sól og ekki of heitt.
Við gengum svo að sundsvæðinu sem var í um 1 km fjarlægð og fórum inn í hólfið og í klósettröðina. Hildur var svo fyrst af okkur, síðan Leifur og svo við Gúa og að lokum Finnbogi og Óskar.
SUND: 36 mín og 7 sek
Aldursflokkurinn minn (Konur 50-54 ára) voru með bláar sundhettur og við vorum ræstar klukkan 09:20. Ég hafði ákveðið að hita ekkert upp áður, nema bara með teygju upphitun, svo mér yrði ekki kalt áður en ég færi út í. Sundið gekk mjög vel, en það sem kom mest á óvart var hversu mikil alda var í sjónum. Gúa hafði reyndar nefnt það við mig áður en við fórum út í, en ég hélt þetta væri ekki neitt. Sundið er einn 1,5 km hringur og fyrst er synt beint út, komið að rauðri bauju, þar sem maður beygir til vinstri. Ég hugsaði með mér að eftir baujuna myndi þetta skána, en nei, aldan hélt áfram og var ekkert skárri. Við tók langur kafli fram hjá hvítri bauju, svo aftur að annarri rauðri. Maður átti að hafa rauðu baugjuna vinstra megin við sig, og hvítu baugjuna hægra megin. Eftir næstu rauðu, þá kom önnur vinstri beygja, svo beinn kafli, önnur rauð og beygt til vinstri. Þar var hvít baugja sem maður átti að hafa hægra megin við sig, en við höfðum séð keppendur taka short-cut þar. En núna var komin kajak ræðari, svo það gat enginn stytt sér leið þar í gegn.
Eftir síðustu hvítu baugjuna var appelsínugult mark framundan og sundið búið. Leið samt alveg vel og nokkuð ánægð með tímann 36 mín og 7 sek – en ég synti líka 1.683 metra (ekki 1500 M) (2:08/100 metra).
T1: 3 mín 40 sek. Vegalengdin í T1 var um 550 metrar, þ.e. frá sundinu, að hjólinu og með hjólið út. Hjólið mitt var staðsett á milli F og G rekka og ég sem betur fer fann það strax. Þrátt fyrir að þetta væri bara ólympísk vegalengd, þá vildi ég fara í sokka, svo ég fengi ekki sár á fæturna fyrir Ermasundið. Þar sem ekki var synt í wet-suit var maður bara fljótur að klæða sig í sokka og skó, festa á sig hjálminn og taka svo hjólið af rekkanum og hlaupa með það út fyrir svæðið og út fyrir línuna, þar sem þú mátt fara á hjólið. En ég viðurkenni að ég hljóp nú ekkert hratt með hjólið smá sýra ennþá í fótunum eftir maraþonið síðustu helgi.
HJÓL: 1 klst 26 mín 01 sek. Ég vissi að hjólaleiðin væri erfið, en vegalengdin er 40 km, þ.e. tveir 20 km hringir. Við vorum búin að fara mestan hluta af leiðinni og vissum að það væri brött brekka sem var með um 7% halla upp. Í hjólabrautinni var líka hræðilega brekka niður sem var með um 12% halla. Þegar við fórum og fylgdumst með sprettþrautinni og Tómasi í gær, þá voru bara 5 hjólarar sem fóru á vegginn, þar sem þeir fóru allt of hratt niður þessa brekku. Við vorum öll ákveðin í því að lenda ekki í því.
Hjólaleggurinn byrjar upp brekku hjá Mövenpick hótelinu, þessi 7% halli og ég fann að ég var með sýru í lærunum, svo ég fór ekki hratt upp brekkuna, en ég alla vega gekk hana ekki. Sá svolítið eftir að hafa ekki farið út frekar með racerinn minn, heldur en TT hjólið, því hann er bæði með léttari kassettu og rafmagnsskiptum og það hefði hentað mun betur. En þetta hafðist. Svo tók smá sléttur kafli og niður aðra brekku, snúningur á hringtorgi og aftur upp brekku, sem var ekki eins brött en löng og aflíðandi. Ég tók eitt gel á leiðinni upp þessa brekku og fann strax hvernig orkan skilaði sér í líkamann. Svo var komið að því að fara niður bröttu brekkuna og ég bara fór strax á bremsurnar – ætlaði sko ekki að hitta „VEGGINN“. Við lékum okkur skemmtilega að þessum orðaleikjum, eins og að hitta vegginn, að dansa á línunni, þegar við fylgdumst með sprettþrautinni í gær, þar sem næstum allir Mexíkanarnir hlíddu ekki skipunum að fara af hjólinu áður en þeir komu að línunni, þegar þeir hlaupa með hjólið inn í T2. Þeir dönsuðu ekki á línunni, heldur fóru eiginlega alltaf yfir hana.
Brekkan niður gekk vel hjá mér og svo tók við smá beinn kafli, svo reyndar nokkrar krappar beygjur, til vinstri og til hægri og svo tekin undirgöng og farið í gegnum garðinn, aftur mjög bratta brekku, sem við vorum ekki búin að hjóla. Þá var ekkert annað að gera, en að standa bara hjólið og koma sér upp þessa bröttu brekku. Það hafðist líka og svo var hægri beygja og aftur snúningur til baka og þá kom langur hraður kafli frekar mikið niður. Sá ég náði þar hámarkshraða yfir 50 km á klst. Hugsaði alveg með mér, að ég myndi ekki vilja detta eða að það myndi springja hjá mér núna 🙂 En síðan hjóluðum við fram hjá hótelinu okkar og áfram í austur. Við höfðum farið þennan kafla tvisvar áður sem var gott og þarna hittum við Tómas og Mæju sem hvöttu mig áfram, sem var mjög gaman. Svo var snúið við, smá brekka upp og síðan langur beinn kafli, áður en við þurftum að fara nokkrar beygjur og hæga kafla niður í bæinn aftur og þá búin með fyrri hringinn.
Síðari hringurinn gekk mjög vel, nema þegar ég kom að hraða hraða kaflanum, sem ég hafði náð 50 km hámarkshraða þá fékk ég flugu í augað, var ekki búin að setja skyggnið fyrir augun og það var mjög óþægilegt að berjast við hana og reyna að ná henni úr auganu á mér, en hafðist að lokum.
T2: 3 mín 16 sek.
Ég passaði mig vel þegar kom að línunni, að fara ekki yfir hana eins og Mexíkanarnir höfðu gert í gær 🙂 Hljóp svo á hjólaskónum með hjólið að rekkanum mínum, hengdi upp hjólið, losaði hjálminn, fór úr hjólaskónum og í hlaupaskóna og setti á mig númerabeltið og derhúfuna og greip tvö gel sem lágu hjá skónum. Velti fyrir mér hvort ég ætti að drekka RedBull dósina sem ég var með, en ákvað svo að gera það ekki 🙂
HLAUP: 55 mín og 59 sek.
Það var orðið frekar heitt þegar ég hljóp af stað, sólin skein og ég var fegin að hafa tekið derhúfuna hvítu. Meðalhitastig í hlaupinu voru 27°C. Það voru drykkjarstöðvar á 2 km fresti og ég tók alltaf fullt glas af vatni og helti yfir derhúfuna mína og yfir mig sjálfa. Það voru miklar brekkur í hlaupinu, ég vissi af brekkunni sem var mjög brött við hliðna á Ólympíusafninu, en vissi ekki af hinum tveimur 🙂 Notaði tímann þegar ég gekk upp brekkuna að fá mér gel, og drakk svo bara vatn með. Það voru ótrúlega margir sem hvöttu mann áfram, sáu ISL og kölluðu áfram Ísland. Hitti líka nokkra vini mína úr þríþrautarsamfélaginu sem hvöttu mig áfram.
Hlaupaleiðin voru tveir 5 km hringir (5,2+4,8 km) og þrjár brekkur í hvorum hring. En falleg og skemmtileg leið.
LOKATÍMI: 3 klst 5 mín og 4 sek.
Ég var með úrið stillt á þríþrautarstillingu, svo ég var ekkert að spá í tímanum. Var búin að ákveða fyrir keppnina að vera skynsöm og passa að taka ekki of mikið úr mér, þar sem Ermasundið er áætlað bara rétt rúmum tveim dögum eftir þríþrautina. Það var yndislegt að sjá stelpurnar Sædísi, Hafdísi og Dagnýju hvetja mig áður en maður hljóp inn á bláa dregilinn í markið. Að sjálfsögðu tók ég Haddýjar hoppið í markinu. Lokatími 3 klst 5 mín og 4 sek.
(60 kona í aldursflokki kvk 50-54 ára)
ÞAKKIR
Kæru ferðafélagar takk fyrir yndislegar og skemmtilegar samverustundur í Lausanne. Innilega til hamingju öll með ykkar frábæra árangur. Gaman að kynnast ykkur öllum og hópurinn var einstaklega vel samstilttur.
Það var virkilega leiðinlegt að Guðlaug Edda náði ekki að klára, því það var mjög gaman að hvetja hana, bæði á hjóla- og hlaupaleggnum. Svo biðum við Hildur lengi eftir henni við markið með fánann.
Alltaf gaman að rýna í tölfræði, sérstaklega þegar maður leggur af stað í maraþon með engin markmið, nema að hafa gaman og klára. Gaf mér um 4,5-5 klst í þetta maraþon, en kláraði á rétt rúmum 4 klst, sem er þriðji besti tími minn í maraþoni. Náði besta tímanum í Reykjavíkurmaraþoni 2016, á 3 klst 55 mín og 26 sek, sem voru þá 26 sek. frá Boston lágmarki.
2019 Reykjavik Marathon Date: 24. Aug.2019 Time: 04:02:57
2017 Boston Marathon Date: 17. Apr.2017 Time: 04:50:10
2016 Reykjavik Marathon Date: 20. Aug.2016 Time: 03:55:26
2015 Maratón de Sevilla Spain Date: 22. Feb.2015 Time: 04:01:50
2012 Reykjavík Marathon Date: 18. Aug.2012 Time: 04:11:36
2012 Paris Marathon Date: 15. Apr. 2012 Time: 04:03:29
2011 Copenhagen Marathon Date: 22. May 2011 Time: 04:35:33
Önnur áhugaverð tölfræði er í hvaða sæti maður lendir. Rúna Rut vinkona sagði mér að ég væri í 500 sæti af rúmlega 1100 þátttakendum, sem var skemmtileg tilviljun, þar sem ég var númer 50 og ákvað að taka þátt með 2ja daga fyrirvara út af 50 ára afmælisárinu mínu og ég hljóp 50 km þennan dag.
FYRST ÍSLENSKRA KVENNA Í ALDURSLOKKNUM 50-59 ÁRA
Ég varð í 15 sæti í aldursflokki yfir allar konur 50-59 ára af 90 konum og í fyrsta sæti af íslenskum konum í aldursflokknum. Varð 13 íslenska konan overall í mark af 43 íslenskum konum sem hófu keppni en 42 kláruðu.
Tók hvatvísa ákvörðun fyrir tveim dögum að skrá mig í heilt maraþon (50 ára afmælisáskorun) þar sem spáin var góð og ný og spennandi leið í heilu maraþoni. Varð ekki fyrir vonbrigðum, frábært veður, skemmtileg braut, frábær félagsskapur og ég fór þetta bara á gleðinni eins og ég ætlaði mér enda stutt í Ermasundið og HM í þríþraut í Lausanne.
Varð í sæti númer 500 af rúmlega 1100 þatttakendum. 15 sæti af 90 konum í aldursflokki og 97 af 387 konum.
Takk allir sem ég hitti í dag fyrir hvatninguna – þið eruð BEZT 🇮🇸😍🥰#50áraáárinu#Íslandbestíheimi#reykjavikmarathon#ágústproject#500sæti#50kmídag
Skokkaði svo heim eftir maraþonið til að ná nákvæmlega 50 km í dag 😉
#beatyesterday#hokaoneone
