september 2013 – Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé

Í dag eru nákvæmlega sex vikur síðan ég datt á reiðhjóli, þegar ég átti rétt innan við 1 km í mark í Gullhringnum 2013.

Ég braut 5 rifbein og viðbein sem gert var að og ég fékk mar á lunga, loftlunga að hluta og mar á höfuðið eftir að hafa fengið heilahristing, þegar ég rotaðist. Ég lá á spítalanum í 11 daga og læknarnir sögðu að ég yrði að vera frá vinnu til 1. okt. Ég varð að hætta við að taka þátt í heimsmeistarakeppninni í þríþraut í London sem ég hafði ætlað að taka þátt í sem og maraþoni í Munchen sem ég ætlaði að hlaupa með Óla (hans fyrsta maraþon).

Nú sex vikum síðar er ég einstaklega þakklát, þakklát fyrir að ekki fór verr. Þakklát fyrir að lenda ekki í þessu slysi fyrr en í lok sumars. Þakklát fyrir að hafa getað klárað Ironman í sumar, hjólað Jakobsstíginn og klárað Landvættinn.

Ég er virkilega þakklát að hafa getað mætt í vinnu innan þriggja vikna frá slysinu. Þakklát að geta hjólað aftur og hlaupið, en ég hljóp í fyrsta skipti í gær 8 km með hlaupahópnum mínum Bíddu aðeins. Fór ekki hratt, en Bibba, Sjana og Óli hlupu með mér. Svo er ég búin að hjóla um 100 km um helgina, með Óla og Ásgeiri og það á racernum sem ég var á, þegar ég datt. Auk þess er ég búin að fara í stutta göngutúra með hundana i þessu yndislega veðri.

Það eru forrréttindi að geta hreyft sig og notið náttúrunnar. Ég er líka búin að ganga á Hafnarfjall, alveg upp á topp eftir að ég datt og það var yndislegt.

Nú þarf ég bara að prófa að fara aftur á sundæfingu til að kanna hvort ég geti ekki farið að synda líka, því sundlaugarnar okkar eru þær bestu í heimi.

Lífið er yndislegt og ég var mjög heppin.

Munum öll að njóta hvers dags því lífið er fallvalt 🙂

Tölvupóstur sendur til Björns, forstjóra LSH, mánudaginn 16.09.2013

Sæll Björn

Ég heiti Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé og var lögð inn á LSH við Hringbraut deild 12 E – eftir að hafa dottið illa á reiðhjóli þann 18. ágúst sl. og brotið fimm rifbein og viðbein og fengið áverka á lunga og höfuð.

Á spítalanum var ég undir handleiðslu læknanna, Tómasar Guðbjartssonar vegna lungna og höfuðáverka og Brynjólfs Jónssonar vegna viðbeinsbrots sem þurfti að lagfæra.

Þjónustan sem ég fékk á spítalanum var algjörlega einstök, hvort sem var á slysavarðsstofunni, sem ég kom fyrst á, eða á skurðdeild og vöknun á Borgarspítala eða á deildinni minni á Hringbraut. Allt starfsfólkið sem sinnti mér, læknar, hjúkrunarfræðingar, sjúkraflutningamenn og aðrir starfsmenn voru algjörlega í sérflokki, þar sem umhyggja og þarfir sjúklingsins (mínar) voru algjörlega númer eitt.

Þegar ég lá á deildinni var mér oft hugsað til Florence Nightingale, því mér fannst hún oft komin þarna ljóslifandi. Það eru einstakir starfsmenn á spítalanum, sem sýna manni mikla alúð og umhyggju og ég var alltaf umvafinn slíku fólki á meðan ég lá þar.

Eftir útskrift fór ég í eftirskoðun hjá læknunum upp á spítala sem gekk mjög vel og þar fékk ég góðar móttökur. Báðir læknarnir hafa hringt í mig heim til að kanna líðan mína og nú síðast hringdi Tómas í mig í kvöld til að athuga hvernig ég hefði það og fara yfir verkjalyfin með mér. Þetta fór sko langt fram úr mínum væntingum.

Mig langaði bara að deila þessari upplifun og reynslu með þér Björn, því mér finnst allt of mikið um neikvæða umfjöllun í ljósvakamiðlum og öðrum fjölmiðlum um starfsemi LSH. Mín upplifun er einstaklega jákvæð og þú mátt skila kærri kveðju og þakklæti til Tómasar og Brynjólfs og allra hjúkrunarfræðinganna og sjúkraliðanna á deildinni (Florence Nightingale´s í fleirtölu)

Með kærri kveðju og miklu þakklæti.
Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé
Kt: 200669-3209

p.s. ég var líka einstaklega ánægð með að hafa þráðlaust gestanet á spítalanum, takk fyrir það