Laugavegshlaupið er 55 km utanvegahlaup en Laugavegurinn tengir saman Landmannalaugar og Þórsmörk á sunnanverðu hálendi Íslands, tvær sannkallaðar náttúruperlur. Göngugarpar eru venjulega 4 daga á leið sinni um Laugaveginn en hröðustu hlaupararnir fara leiðina á 4-5 klukkustundum.
Laugavegurinn kallast gönguleiðin milli Landmannalauga og Þórsmerkur. Er hún um 54 km löng og fer hæst í um 1050 m.y.s. við Hrafntinnusker. Leiðin er afar vinsæl meðal innlendra sem erlendra göngumanna enda þykir hún ægifögur og bjóða upp á brot af flestu því sem íslensk náttúra hefur upp á að bjóða.
Áfangar á gönguleiðinni eru látnir ráðast af skálum sem á henni er. Ef gengið er frá Landmannalaugum eins og algengast er verður fyrst á vegi manna skálinn í Hrafntinnuskeri, svo Álftavatni, Hvanngili og Emstrum (Botnum), en allir skálarnir eru í eigu Ferðafélags Íslands. Endar gönguleiðin í Þórsmörk þar sem gengið er í Húsadal, Langadal eða Bása (í Goðalandi). Algengast er að skipta leiðinni upp í 3-4 dagleiðir þó svo það sé stundað að hlaupa leiðina á allt frá fimm klukkustundum.
Gönguleiðin milli Landamannalauga og Hrafntinnuskers eru 12 km. Áætlaður göngutími er 4-5 klukkustundir. Hækkunin er mest á þessum kafla leiðarinnar eða 470 metrar. Oftast er þetta fyrsta dagleiðin en sumir leggja snemma af stað og ganga alla leið inn að Álftavatni. Vegalengdin milli Hrafntinnuskers og Álftavatns eru einnig 12 km og er lóðrétt hækkun 490 metrar. Þessi hækkun er jafnari en á fyrsta degi. Áætlaður göngutími er 4-5 klst. Þriðja göguleiðin er inn í Emstrur. Þangað er 15 km ganga og lítil hækkun, 40 m. Göngutíminn er 6-7 klukkustundir. Síðasti dagurinn fer svo í að ganga inn í Þórsmörk og er vegalengdin og áætlaður göngutími sá sami og á þriðja degi. Hækkunin er þó meiri eða 300m.
Fyrsta ferðin sem skráð var á vegum Ferðafélags Íslands á Laugaveginum var 30. september 1978. Árið 1979 var í fyrsta sinn sem Ferðafélag Íslands auglýsti fjögurra daga ferð um Laugaveginn og Þórsmörk og var sú ferð farin 13.-18. júlí 1979. Eftir það hefur fjöldinn allur af fólki og ferðamönnum farið Laugaveginn á vegum Ferðafélags Íslands.
Hér að neðan er að finna myndir af þessari gullfallegu leið sem var tekin í hlaupinu 13. júlí 2019.
Einar Bárðason bauð mér í heimsókn í Ísland í bítið á Bylgjunni í morgun, til að fjalla um Utanvegahlaup í tilefni þess að Laugavegshlaupið er næstkomandi laugardag.
Ég byrjaði á að halda upp á 50 ára afmælið mitt, með því að taka á móti hjólavinum mínum sem hjóluðu með mér 50 km, þ.e. þrjá hringi á Álftanesinu.
Það er algjörlega magnað að fá fullt af fólki til að mæta að miðnætti á miðvikudagskvöldi og taka þátt í þessari yndislegu uppákomu minni.
Við saman nutum yndislegrar birtu, þar sem það er bjart allan sólarhringinn, það var algjör stilla sem gerist ekki oft á Álftanesi og á Bessastöðum og við áttum yndislegt hjólakvöld saman.
Enduðum svo þennan yndislega hjólatúr heima, þar sem við snæddum frábæra Nutellaköku frá Hagabakarí, Hraunbergi, sem var einstakleg gómsæt. Fengum okkur Hleðslu og banana.
Takk kæru vinir sem gáfuð ykkur tíma til að taka þátt og samgleðjast með mér 50 árunum. ❤️
Garðbæingurinn Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé, framkvæmdastjóri Samstarfsnets velferðarsviðs Reykjavíkurborgar, er mikil hlaupadrottning. Fjallahlaup, þríþraut (götuhlaup, hjólreiðar og sund) og gönguskíði eiga hug hennar allan eins og sjá má á heimasíðu hennar, halldora.is.
Frá ljósastaurum til fjallahlaupa
„Fyrir 10 árum, þegar ég varð 40 ára, byrjaði ég á því að breyta mataræðinu og fór svo í kjölfarið að hreyfa mig. Fyrst gekk ég og hljóp á milli ljósastaura. Síðan fór ég í einstakan hlaupahóp, Bíddu aðeins, árið 2011 og sama ár í fyrsta maraþonið og fyrsta Laugavegshlaupið. Eftir það var ekki aftur snúið.“
Á Laugavegshlaupið sérstakan stað í hjarta þínu?
„Leiðin frá Landmannalaugum í Þórsmörk, þ.e. Laugavegshlaupið, er stórkostleg leið. Landslagið, litrófið í landslaginu, útsýnið, fjöllin, vötnin og árnar, allt er þetta stórfenglegt fyrir utan það að þjónustan og starfsfólkið í hlaupinu er svo hvetjandi og yndislegt.“
Bratti og ógnar hiti
Halldóra hleypur ekki bara á íslensk fjöll.
„Helsti munurinn er hæð fjallanna og veðurfar, því alls staðar er stórkostlegt útsýni. Fjallahlaupin í Ölpunum eru mun brattari og fjöllin hærri. Ég hef einnig lent í því að hlaupa í mjög miklum hita, um og yfir 30 gráðum, sem er ofboðslega heitt inni í fallegum dölum þar sem er engin vindkæling.
Hér heima æfum við okkur í Esjunni, Kerhólakambur er besta og brattasta æfingin fyrir þessi erlendu fjallahlaup. Til að undirbúa líkamann undir þennan mikla hita þarf að fara í gufubað og sauna.“
Fimmtug í Miðnæturhlaupi
„Svo skemmtilega vill til að 20. júní, þegar Miðnæturhlaup Suzuki fer fram, fagna ég 50 ára afmælinu mínu. Af því tilefni ætla ég að hlaupa 50 km, eða fimm 10 km hringi. Ég ætla að hjóla 50 km og synda 50 metra. Ég mun setja upp ákveðið tímaplan með upplýsingum um leiðirnar og bjóða vinum mínum að taka þátt, þ.e. taka einn hring eða fleiri með mér. Síðasti hringurinn verður hlaupinn í Miðnæturhlaupinu, 10 km leiðin, og hvet ég að sjálfsögðu alla til að fjölmenna þangað. Eftir Miðnæturhlaupið ætla ég að synda 50 metrana yfir í saltpottinn í Laugardalslauginni.“
Halldóra hvetur alla til að taka þátt með sér og í stað afmælisgjafa að styrkja vin sinn, Heimi Jónasson, sem glímir við taugahrörnunarsjúkdóm, á trausturvinur.is
Hægt er að fylgjast með Halldóru á samfélagsmiðlunum:
Instagram: @hallmatt
Twitter: @hallmattproppe
Toppaði hæsta topp Íslands í dag á fjallaskíðum í frábæru veðri og frábærum félagsskap. Við lögðum af stað klukkan 04:15 frá Reykjavík í morgun og vorum komin að Sandfelli klukkan klukkan 08:00. Stoppuðum reyndar aðeins á hótelinu til að fá okkur kaffi og komast á salerni. Vorum samt smá tíma að græja okkur, þ.e. koma aukafatnaði og nesti í bakpokana og festa skíðin og skóna á þau, svo við lögðum ekki í hann fyrr en klukkan 09:00.
Snjólínan var i um 900 metra hæð, svo við gengum upp á Hoka strigaskónum að snjólínu þar sem við skildum skóna eftir í plastpoka og merktum staðinn að sjálfsögðu í Garmin.
Hófst þá gangan á fjallaskíðunum, hittum fyrst tvo göngumenn sem voru að koma niður, sem höfðu lagt af stað um miðnætti. Stuttu síðar hittum við 4 göngumenn, sem Vilborg Arna og Tindar Travel leiddu. Gaman að hitta Vilborgu og knúsa hana og hún sagði okkur að fyrstu spurngurnar eru í ca 1350 m. hæð og þau fóru í línuna í um 1.100 metrum.
Héldum svo áfram og komum svo að svæðinu, þar sem flestir fara í línu og hittum þar hóp á niðurleið, þar var Svana Gunnarsdóttir úr Hlíðarbyggðinni. Gaman að hitta fullt af fólki sem maður þekkir á göngu á Hvannadalshnúk 🙂
VIð héldum göngunni áfram, veðrið var algjörlega frábært, ég var svo heppin að fá lánaðan stuttermabol hjá Sigga, þar sem ég hafði ekki verið svo bjartsýn að taka með mér stuttermabol, átti von á um 10 gráðu frosti á leiðinni, en Siggi var með tvo boli. Hann var svo reyndar sjálfur bara ber að ofan alla uppleiðina, en við Guðmundur Tryggvi vorum á stuttermabolum.
Við fórum yfir nokkrar sprungur á uppleiðinni, en fórum í línu þegar við vorum komin upp á sléttuna. Þar hittum við líka nokkrar göngumenn á leið niður í línu. Eina ævintýralína sem var að koma úr einhverri ævintýraferð og svo hittum við aðra línu sem var að koma niður af Hnúknum sem Óli (Ólafur Þór Magnússon) og Erling Magnússon, fyrrum vinnufélagi minn hjá OK leiddu.
Ferðin yfir sléttuna gekk vel á fjallaskíðunum, en við vorum samt alltaf á skinninu. Þegar við komum að „hnúknum sjálfum “ þá fórum við af skíðunum og tókum öxina og annan stafinn upp. Við Siggi skildum bakpokana okkar eftir, en Guðmundur Tryggvi tók sinn og tók með í hann smá nesti og ísbroddana mína. En við gerðum ekki ráð fyrir að þurfa að nota þá. Mættum stóra FÍ fjallaskíðahópnum (með Ísbirnunum vinum mínum), á leiðinni upp, en þau höfðu lagt af stað rúmlega 5 um morguninn og fóru Ísbirnirnir allir á toppinn á fjallaskíðunum og voru að renna sér niður. Gaman að hitta þau og heyra um bónorðið sem hafði farið fram á toppnum.
Við þremenningarnir toppuðum svo Hnúkinn 2.109,6 (2.142 metra skv. mínum Garmin) (tími: 5:59:00) á innan við 6 klst sem er bara nokkuð gott með öllum þessum stoppuð og spjalli á uppleiðinni.
Fengum „suprise“ frá Guðmundi Tryggva sem var æðisleg SS rauðvínsspægipylsa og Beef Jurky, mjög gómsætt á hæsta tindi Íslands. Lagið sem kom í hugann var TOP OF THE WORLD með Carpenters.. sjá hér
Sungum þetta lag að sjálfsögðu á leiðinni niður toppinn 🙂
Such a feeling’s coming’ over me
There is wonder in ‘most every thing I see
Not a cloud in the sky, got the sun in my eyes
And I won’t be surprised if it’s a dream Everything I want the world to be
Is now coming’ true especially for me
…
Leiðin niður gekk svo súper vel, við tókum skinnin undan og þurftum reyndar aðeins að ýta okkur fyrst, á sléttunni og svo var bara skíðað niður lengstu skíðabrekku landsins, sem er algjörlega mögnuð upplifun. Lærin fundu alveg fyrir því á leiðinni niður 🙂
Við snjólínuna, skiptum við um skó og græjuðum skíðin á bakpokann og skokkuðum létt niður fjallið. Gaman að hitta Ísbirnina aftur. Tíminn skv. Strava 6:20:52 moving time – 9:01:07 total time – slökkti ekki alveg um leið og ég kom niður.
Fengum okkur svo nesti áður en við skiptumst á að keyra í bæinn. Stoppuðum í kvöldmat á Vík en vorum komin í bæinn um klukkan 23:00.
Takk kæru vinir, Siggi Kiernan og Guðmundur Tryggvi fyrir frábæran dag.
Toppaði Snæfellsjökul á fjallaskíðum í kvöld í mögnuðu veðri. Fórum á stuttermabolnum alla leið upp, eða þar til skugginn af Þúfunni skall á okkur. Fór með Guðmundi Smára og Guðmundi Tryggva, en Siggi Kiernan ætlaði með okkur, en var orðinn lasinn svo hann missti af þessari frábæru ferð.
Við ókum úr bænum eftir vinnu klukkan 17:10. Lögðum í hann upp jökulinn fyrir klukkan 20:00. Ferðin upp á topp á skíðunum tók rétt innan við 2 klst. Fórum meðfram jaðrinum, leiðina sem snjótroðarnir fara, þá fengum við sólargeislana í andlitið allan tímann, í stað þess að taka skuggaleiðina beint upp, sem ég hef reyndar farið tvisvar áður.
Var svolítið lengi að koma mér af stað frá bílastæðinu út af tveimur ástæðum. Í fyrsta lagi fann ég enga hárteygju, og eyddi miklum tíma í að leita eða finna mér hárteygju, enduðum á að klippa til snæri, sem rann svo reyndar strax úr hárinu á mér. Svo var ég að læra á bindingarnar á skíðunum, því Siggi lánaði mér frábæru léttu fjallaskíðin sín og skóna, þar sem ég er nýbúin að selja mín skíði og ekki búin að fá mér ný. Ekki viss um að Siggi fái skóna og skíðin til baka, þar sem ég tók algjöru ástfóstri við græjunar hans 🙂 😉
Það var algjörlega magnað að komast á toppinn og sjá magnaða útsýnið yfir fallega landið okkar og út á haf. Síðan fórum við af skíðunum og gengum upp á þúfuna, snjórinn var mjög mjúkur og á tíma fann ég fyrir smá lofthræðslu, enda hafði ég skilið broddana mína eftir niður í bíl. Út af sólinni og hitanum, var smá snjóbráð og það var að renna snjór og leka niður af þúfunni og smá snjóflóðahætta þar í kring, svo við fórum ekki alveg uppá brattasta topp, enda ekki í línu og ekki með brodda, þó við vorum með beltið og kaðalinn í bakpokanum á okkur, en við vorum með hjálm og ísexi.
Á leiðinni niður varð ég svo að stoppa til að taka magnað mynd, þar sem skugginn af Snæfellsjökli myndaði skemmtilegan skugga út á hafið. Magnþrungið útsýni. Færðin var æðisleg niður og meiriháttar gaman að skíða.
Þegar við komum svo niður uppgötvaði ég að ég var með þessa fínu „Alparósar-hárteygju“ á Deuter bakpokanum mínum, sem ég hefði auðvitað átt að nota 🙂 Mun aldrei gleyma því aftur, en þessar fallegu blómateygjur eru á öllum kvk bakpokunum mínum frá Deuter.
Snæfellsjökull toppaður 22.05.2019, var maí verkefnið mitt, þar sem ég verð 50 ára 20.júní næstkomandi og markmiðið að gera eitthvað „spennandi“ í hverjum mánuði allt almanaksárið. Takk kæru vinir Guðmundur Smári og Guðmundur Tryggvi fyrir frábæra ferð og takk Siggi fyrir lánið á búnaðinum.
