Halldóra

Þegar ég byrjaði að hlaupa árið 2009 þá var draumurinn, þ.e. stærsta en jafnframt fjarlægasta markmiðið í mínum huga að hlaupa svokallaðan Laugaveg, eða Laugavegshlaupið, frá Landmannalaugum í Þórsmörk, samtals 55 km.  

Í mínum huga voru bara ofurhlauparar sem gátu hlaupið Laugavegshlaupið, enda er Laugavegshlaupið á ensku „Ultra Maraþon“ og öll hlaup yfir 50 km eru „Ultra“ eða ofurhlaup.   

Eftir að hafa hlaupið og gengið hálft Reykjavíkurmaraþon Glitnis árið 2008 og svo aftur hlaupið það árið 2009 og bætt mig um 50 mínútur á milli ára, þá ákvað ég í lok árs 2010 að skrá mig í Laugavegshlaupið og í Laugavegshlaupanámskeið hjá Sigga P og Torfa.

Námskeiðið var frábært, ég eignaðist yndislega vini, hljóp um náttúruna í kringum höfuðborgarsvæðið og í Laugardalnum. Ég byrjaði á svipuðum tíma að hlaupa með Bibbu og Bíddu aðeins hópnum sem hafði einstök áhrif á mig og mitt líf.

Til að gera langa sögu stutta, þá kláraði ég Laugavegshlaupið í frábærum félagsskap vina minna. Ég held við höfum tekið um 200 myndir á leiðinni, enda er útsýnið á þessari leið ofurfagurt, litadýrðin stórkostleg eins og allir vita, sem hafa hlaupið eða gengið þessa leið.

Ég kom sjálfri mér á óvart þetta ár, enda kláraði ég fyrsta götumaraþonið mitt, Laugavegshlaupið,  Jökulsárhlaupið og bætti mig aftur í ½ Reykjavíkurmaraþoni um 26 mínútur. Ég naut hverrar mínútu allt sumarið, bæði á æfingum sem og í keppnum í frábærum félagsskap.  

Ætlar þú að láta drauminn rætast ?
Nú eru kannski margir á sama stað og ég var á í upphafi árs 2011. Það eru allir að tala um þetta Laugavegshlaup og það eru allir að velta fyrir sér hvort það verði uppselt, hvort þeir geti þetta og hvort þetta sé yfir höfuð skemmtilegt 😊 

Laugavegshlaupið er klárlega ekki fyrir gangandi en það er fyrir hlaupara 18 ára og eldri sem hafa einhverja reynslu eru í mjög góðri líkamlegri þjálfun og geta þekkt sín takmörk og eru tilbúnir að leggja á sig þær æfingar sem þarf til að ná þessum árangri. Þá er ekki nóg að vera líkamlega sterkur heldur og alls ekki síður andlega til að takasta á við erfiðar aðstæður, því löng utanvegahlaup, ganga út á að vera vel æfður, bæði líkamlega og andlega.

Í fyrsta skipti núna er gerð krafa um að hlauparar séu með álteppi og flautu á sér. Erlendis í sambærilegum hlaupum, eru mun harðari kröfur um þann búnað sem hlauparar þurfa að hafa með sér.

Það eru tímatakmörk í hlaupinu sem eru 4 klst út af drykkjarstöðinni við Álftavatn (22 km) og 6 klst og 30 mín út af drykkjarstöðinni í Emstrum (38 km). Miðað er við að þátttakendur ljúki hlaupinu á innan við 9 klukkustundum og 15 mínútum.

Nú þegar 180 dagar og 17 klst í hlaup eru 587 þátttakendur skráðir, þar sem ég var að skrá mig og ég geri ráð fyrir að það verði uppselt mjög fljótlega.

Ef þú ætlar að láta drauminn þinn rætast, þá myndi ég skrá mig núna og skrá mig á námskeið til að fá aðstoð til að ná markmiðum mínum og eignast góða vini.  Það eru nokkrir aðilar að bjóða uppá slík námskeið, eins og Náttúruhlaup sem ég að sjálfsögðu get mælt með sem einn af þjálfurunum.

Hér er hægt að skrá sig á námskeið hjá Náttúruhlaupum.
Nánari upplýsingar um hlaupið og skráning hér:

Það voru nokkrir hressir HK100 farar sem skelltu sér í ferðalag austur fyrir fjall til að hlaupa frá Hveragerði til Reykjavíkur.

Við byrjuðum hlaupið við sundlaugina í Hveragerði. Hlupum þar í gegnum Hamarinn upp gamla Kambaveginn og upp línuveg meðfram þjóðveginum.

Svo voru undirgöng undir þjóðveginn og þaðan tók við um 3 km malbikaður kafli. Síðan malarvegur og þá vorum við austan við Nesjavallarvirkjun og um 500 m frá Litlu kaffistofunni.

Héldum svo áfram uppá Hólmsheiði, fram hjá fangelsinu og upp á Geitháls, fram hjá Moggahúsinu og upp í sundlaugin í Árbæ, þar sem við höfðum skilið eftir bílana okkar um morguninn og safnast saman í bíl austur.

Það voru glaðir og ánægðir hlauparar sem enduðu í lauginu eftir 40 km hlaupatúr á þessum fallega morgni, sem sjá má á myndunum hér að neðan.

Á þessu Hitakorti, sést hvað við náðum að hlaupa mikið um eyjuna á þessum 8 dögum, þ.e. 200 km og 9.695 metra hækkun.

Þegar við komum út sagði Beta í gríni að við myndum svo hlaupa 200 km þessa vikuna á Palma. Þessu gríni tók ég mjög alvarlega svo úr varð að við kláruðum og náðum þessum 200 km á síðasta deginum á jafnsléttu þegar við hlupum 12 km í St. Cruz 🙂

Dagur 1: Hringurinn í kringum St. Cruz
Dagur 2: Frá St.Cruz beint norður til Charco Azul (austurströndin)
Dagur 3: Frá Charco Azul til Barlovento (uppá fjöllin)
Dagur 4: Frá Barlovento til Santo Domingo (norðurströndin)
Dagur 5: Frá Franceses til Punta Gorda (vesturströndin)
Dagur 6: Frá Roque de lo Muchachos til Los llanos (frá hæsta punkti suður og svo til vesturs)
Dagur 7:  Frá El PIlar til  El Faro de Fuencaliente (beint suður að vitanum syðsta punkti eyjarinnar)
Dagur 8: Strandlengjan í St. Cruz

Nánari upplýsingar um hvern dag er að finna í færslunum hér að neðan.

Markmið dagsins var að klára 12 km hlaup til að ná 200 km markmiði fyrir vikuna, sem Beta kastaði upp í loftið „í gríni“ þegar við komum til La Palma fyrir nákvæmlega viku síðan. Hefði ekki trúað því að við myndum ná því markmiði fyrir viku síðan.

Við spáðum mikið í það hvert við ættum að hlaupa síðasta daginn. Vorum að spá í að panta okkur leigubíl sem myndi keyra okkur suður um 12 km og hlaupa svo á hótelið, en okkur fannst það fullmikil áhætta, þar sem sækja átti okkur á hótelið klukkan 10:45 og keyra okkur út á flugvöll.

Svo úr varð að við tókum bara strandlengjurnar í sitthvora áttina og kláruðum 12 km malbiks/malarhlaup þennan síðasta dag, sem var yndislegt.

Það var skrítið að kveðja eyjuna La Palma eftir yndislega viku, en kominn tími á að fara heim og halda uppá aðventuna með fjölskyldunni.

Við vorum sóttar á hótelið klukkan 9 ásamt bresku hjónunum, vinum okkar.

Vorum keyrðar upp í El Pilar sem er í um 1.500 metra hæð. El Pilar er aðeins sunnar en þar sem við beygðum í gær í áttina að El Paso.

Við byrjuðum á að klifra fyrstu sjö kílómetrana upp í um 2.000 metra hæð og síðan tók niðurhlaup við.

Vorum sóttar af leigubílstjóra í Hobbita-gistiheimilið okkar. Kvöddum Ann, fullvissar um að við myndum pottþétt koma aftur til þeirra hjóna, enda yndislegt að gista hjá þeim.

Í leigubílnum voru bresku hjónin vinir okkar, en þau voru þrjár nætur á Rómantíska hótelinu og gengu út frá því, voru með aðeins öðru vísi plan en við. Það var gaman að hitta þau aftur.

Við vorum keyrð uppá hæsta punkt á eyjunni La Palma, sem heitir Roque de lo Muchachos, rétt undir 2.500 metra hæð. Þar er mjög góð aðstað til stjörnuskoðunar og mikið af rannsóknarsetrum, mjög flottur staður.

Það var mjög hvasst þarna uppi og því skítakuldi fyrir okkur vinkonurnar sem vorum bara á stuttum stuttbuxum og hlaupapilsi og reyndar í vindjökkum, en ekki með húfu né vettlinga, sem hefði kannski ekki veitt af 🙂

En við hlupum samt alveg upp á toppinn á útsýnispallinn og hlupum svo niðureftir. Þetta er algjörlega mögnuð leið og við að hlaupa öfuga Transvulcania leið. Hlaupið er uppá þennan hæsta topp, fyrri hlutannn og svo niður vestan megin í eyjunni.

Við hlupum að mestu niður, en svona aðeins upp og niður fyrstu 15 km. Þá tókum við hægri beygju og þá var mjög brutal bratt niðurhlaup, næstu 8 km. Síðustu 8 km voru svona frekar aflíðandi, en við hlupum í gegnum bæinn El Paso (eins og Garðabær) til Llos Llanos (eins og Hafnarfjörður), en Transvulcania hlaupið endar þar. Mjög gaman að sjá þann fallega bæ.

Fengum okkur ofboðslega góða pizzu og bjóra (mjög góður óáfengur bjór á La Palma).

Tókum svo strætó til baka til Santa Cruz de La Palma. Þar sem við vorum saddar og sælar var kvöldmaturinn hjá okkur ís, með jarðarberjum og mars súkkulaði í hótelíbúðinni okkar, sem var „huges“ m.v. Hobbit-herbergið okkar í Fransesca.