Halldóra

Þjálfarinn Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé er mjög stolt af því að hafa klárað þriðja og síðasta stig þjálfaramenntunar ÍSÍ í vetur en hún hafði lokið fyrsta og öðru stigi. Þá er bóklegi hlutinn búinn og þá hægt að taka verklega hlutann hjá sérsamböndunum.

Í vetur var SKÍ1 gönguskíðanámskeið bæði bóklegt og verklegt klárað 

Þakka stjórn Þríþrautardeildar Breiðabliks kærlega fyrir hvatninguna og stuðninginn.

Við ákváðum að leggja snemma af stað, þar sem framundan voru um 30 km ganga, þ.e. að klára hringinn í kringum Snæfellið.

Eftir frábæran morgunmat, var pakkað niður, húsið þrifið og fjallaskíðum og skóm pakkað niður í púlkurnar.

Þá var allur farangurinn tilbúinn til að láta sækja sig, þ.e. trússa hann til baka.

Þegar við lögðum af stað fór sólin að skína, sem var nú ekki spáð. Svo fór aðeins að blása á okkur, en sem betur fer norðanátt, svo það var að mestu í baki.

Við tókum okkur svo smá pásu þar sem við fengum smá skjól.

Eftir að hafa verið komin upp á hæsta punkt, lentum við í frekar miklu roki, svo við bara settum út hendurnar og bjuggum í raun til vængi úr jakkanum okkar og við fukum á sléttunni, eftir reyndar að hafa langflest flogið á hausinn í brekkunni á leiðinni niður.

Já það er ekkert grín að vera á ferðaskíðum niður brekku í púðursnjó 🙂

Til að komast í skjól færðum við okkur aðeins neðar og það var magnað útsýni þarna yfir Eyjabakkana. Magnað að vera staddur þarna megin og í raun alveg undir Snæfellinu með útsýni yfir Eyjabakka Geldingarfell og alveg niður í Lónsöræfin.

Síðan sáum við Þrándarjökul sem mun að öllum líkindum hverfa á þessari öld og svo niður Fljótsdalinn og út á Lagarfljót.

Tókum svo lengri matartími um hádegisbilið í sólinni sem var algjörlega yndislegt.

Það var gaman að sjá hvar hægt er að fara upp á Snæfell þarna á suðurhliðinni.

Vorum því næst farin að sjá Laugafellið, það virkaði miklu nær en það var.

Náðum síðustu stoppustöðinni áður en það fór að snjóa á okkur, en við fórum síðustu km í snjókomu, þakklát fyrir að geta notað allan búnað og föt sem við vorum búin að bera á okkur í bakpokanum allan tímann 🙂

Það voru ALSÆLIR og glaðir gönguskíðamenn sem komu að skálanum í Laugafelli. Eftir teygjur og öl var farið aftur í heita pottinn áður en við fengum mjög gómsætan mat í kvöldmat.

Ölið kláraðist í skálanum og sú hugmynd kom upp að ég myndi bara skokka niður í bíla, þar sem nokkrar kippur voru, um 14 km leið. Þegar ég var orðinn tilbúin að drífa mig, þá mætti Ragnar Reykás á staðinn og hvatti mig til að fara ekki ha ha ha 🙂

Það var kannski ágætt, því mannskapurinn orðinn frekar þreyttur og allir komnir í bólið klukkan 21:00 🙂

Takk elsku Milla og Tóti fyrir frábæra ferð og fararstjórn. Kæru ferðafélagar takk kærlega fyrir yndislega samveru og samverustundir, hver einasti dagur náði að toppa daginn á undan .. svo mikil var gleðin <3

Í dag var frjáls dagur, gátum bæði farið um svæðið á ferðaskíði eða farið uppá fjallið fyrir ofan

Við Óli fórum ásamt hluta hópsins á ferðaskíðin, uppá Grjótárhnjúk og smá hring til baka um 9 km.

Eftir hringinn, fengum við okkur gómsætan hádegismat og kaffi áður en við héldum uppá fjallið á ferðaskíðum.

Færið var stórkostlegt og það var glaðasti hundur í heimi sem kom niður eftir fjallaskíðaferðina uppá fjallið ofan við Snæfellsskálann.

Áttum svo yndislega kvöldstund í skálnum og borðuðum gómsætan bolognese rétt sem strákarnir elduðu undir leiðsögn kokksins á svæðinu 🙂

Trússbíllinn skutlaði okkur uppá veg, þ.e. upp fyrstu brekkuna með púlkurnar, en við vorum búin að koma fjallaskíðunum og fjallaskíðaskónum fyrir í þrem púlkum í gærkvöldi.

Gengum svo að Snæfelli (þ.e. komum norðan megin að fjallinu) um 8 km leið, áður en við skiptum yfir á fjallaskíðin. Óli fór ekki á fjallaskíðin, svo hann tók eina púlkuna með þrem ferðaskíðum og skóm með sér áleiðis í skálann yfir sléttuna.

Við hin skelltum okkur upp fjallið á fjallaskíðunum.

Þegar við vorum komin upp í um 1500 metra hæð, var orðið alveg blint, þ.e. það lágskýjað að ekki var neitt útsýnið og mikill bratti og glerhálka. Tóti sem var fyrst búin að hvetja allan hópinn til að snúa við, manaði mig að halda áfram svo við héldum áfram í um 1600 m hæð. þá hringdi Milla og henni leist ekkert á að við héldum áfram, enda orðið alveg blind, sáum ekki 1 meter fram fyrir okkur.

Við vorum samt bæði komin með brodda undir skíðin, enda ekki annað hægt. Það voru tveir útlendingar á undan okkur sem voru búnir að setja brodda undir skíðin hjá sér, en voru komnir af þeim og komnir á brodda undir skíðaskóna og skíðin komin á bakpokana. Þeir hundskömmuðu Tóta, sögðu honum að færið væri mjög hart og það var mjög bratt og hann ekki einu sinni með hanska 😉 Þessi stund þarna uppi var mjög fyndin, bæði samtalið okkar Tóta sem og þegar útlendingarnir töluðu við Tóta eins og hann væri algjörleg amatör ha ha ha – sem hann er sko ALLS ekki 🙂

En við tókum samt þá skynsömu ákvörðun að snúa við. Tóti tók þá upp skóflu og bjó til „tröppu“ í hallanum, þar sem við gátum lagt frá okkur bakpokanna og skíðin á meðan við tókum skinnin undan og klæddum okkur í úlpu, enda hallinn mjög mikill.

Tóti var reyndar búinn að hvetja mig til að fara bara upp með útlendingunum, því ég var með bæði ísexi og brodda undir skóna á mér, þ.e. í bakpokanum. En ég hafði ekki mikinn áhuga á því 🙂

Við fórum því niður, það var vel hart færið til að byrja með en svo fengum við meiriháttar skíðafæri. Ég lét Tóta hafa DJI græjuna mína og hélt ég hefði kennt honum nóg á hana til að taka upp, en myndbandið var mjög fyndið, þar sem við sjáum mjög fallegan himininn og stundum smá í hausinn á mér ha ha ha 🙂 Gengur betur næst 🙂

Við náðum svo hópnum niðri, sóttum púlkuna sem Óli hafði skilið eftir í skarðinu og skíðuðum svo á fjallaskíðunum niður í Snæfellsskála. Þegar ég kom þangað fékk ég mér smá að borða og svo dreif ég mig til baka á lánsskíðum og skóm frá Hafdísi til að aðstoða Millu og Ingu sem höfðu farið að sækja ferðaskíðin og púlkurnar tvær sem urðu eftir.

Fengum svo gómsæta kjötsúpu í kvöldmat í skálanum og sólsetrið var algjörlega magnað.

Frábær dagur og kvöld á fjöllum 🙂

Fékk þann heiður að hvetja stjórnendur á stjórnendadegi Rvk.borgar 2022 í Hörpu.

Hér að neðan er ávarpið:

Árið 2009 fór ég í Detox ferð til Póllands. Þar byrjaði ég að hreyfa mig, ganga um í skóginum og tók þá ákvörðun að breyta um lífsstíl bæði hvað varðar matarræði og hreyfingu.

Eftir að ég kom heim skráði ég mig í frábæran hlaupahóp sem hét „Bíddu aðeins“, byrjaði á að ganga og hlaupa á milli ljósastaura, setti mér markmið.

Mér finnst mjög mikilvægt að hafa skýr markmið í vinnunni og í einkalífi. Það að hafa skýra framtíðarsýn eins og við höfum hjá REYKJAVÍKURBORG skiptir megin máli. Við erum til dæmis nýbúin að setja okkur VELFERÐARSTEFNU sem við erum mjög stolt af.

EN það er ekki nóg að marka stefnu það þarf einnig aðgerðaráætlun (eins og við höfum gert) til að ná árangri.
Þegar ég breytti um lífsstíl var fjarlægur draumur að taka þátt í Laugavegshlaupinu (frá Landmannalaugum inn í Þórsmörk) 55 km og að hlaupa heilt maraþon 42,2 km.

Árið 2011 lét ég báða þessa drauma rætast, en til þess þurfti ég að brjóta verkefnið niður í fjölmargar æfingar og fór á námskeið.

Þegar einu markmiði er náð hvort sem er í starfi eða leik, þá þarf að setja nýtt . Ég skráði mig því í Ironman keppni haustið 2011 sem samanstendur af 3,8 km sundi, 180 km hjólreiðum og heilu maraþoni. Ég sem kunni ekki einu sinni að synda skriðsund😊

Ironman markmiðið náðist og ég fagnaði þeim árangri í nóvember 2012 í Cozumel í Mexíkó með yndislegum vinum.

Öll mín markmið tengjast útivist, hreyfingu, vináttu, jákvæðni og gleði.

Við glímum oft við erfið verkefni í störfum okkar og áskoranir.
Þetta getur tekið á og stundum langar okkur hreinlega að gefast upp.

Við höfum mörg upplifað það sama í einkalífinu, við förum af stað með krafti og svo koma einhverjar áskoranir jafnvel hindranir.

Ég þekki þetta af eigin raun, hef fengið brjósklos, handleggsbrotnað í Bláfjallagöngu, dottið af hjóli sem kostaði 10 daga spítalavist en ég hélt ótrauð áfram og gafst ALDREI upp.

VALIÐ ER OKKAR. Ætlum við að standa upp og koma til baka sterkari eða ætlum við að gefast upp, leggjast aftur upp í sófann.

Þegar mér bauðst að synda boðsund með Marglyttunum yfir Ermasundið 2019, þurfti ég ekki að hugsa mig tvisvar um.
Þetta var MJÖG STÓR áskorun.

ÁSKORUNIN var sú að ég óttaðist KULDANN í sjónum VERULEGA.

Til að takast á við áskorunina leitaði ég að styrkleikum mínum og komst að því að ég ER GRJÓTHÖRÐ og JÁKVÆÐ.
Þegar ég gekk út í ískaldan sjóinn í Nauthólsvík á fyrstu æfingunni í maí 2019 þuldi ég möntruna mína: Ég er GRJÓTHÖRÐ, ég er JÁKVÆÐ, ég er GRJÓTHÖRÐ, ég er JÁKVÆÐ.

Þessa möntru hef ég einnig notað í starfi þegar ég er að takast á við erfið verkefni.

Eftir smá stund, langar mig að biðja ykkur um að standa upp og HUGSA HVERJIR ERU STYRKLEIKAR MÍNIR 2-3 LÝSINGARORÐ OG SVO AÐ DEILA ÞEIM MEÐ SESSUNAUTI YKKAR !!

Kæru samstarfsfélagar, það að vera stjórnandi á tímum heimsfaraldurs og stríðs í Evrópu er HEIL MIKIL ÁSKORUN, JAFN MIKIL ÁSKORUN og að takast á við ný og krefjandi verkefni í einkalífinu.

Hvet ykkur til að eignast ykkar eigin möntru og þið munið fagna árangri.

Loksins kom sólin og þá skelltum við okkur uppá Snæfellsjökul á fjallaskíði í frábærum félagsskap yndislegra vina. Hópurinn hefur fengið nafnið „TEAM JÖKLA“.

Leyfum myndunum að tala sínu máli.