Halldóra

Það var mikill vindur á toppunum í dag og því var Sella Rondan lokuð í dag. Því var mikil röð í lyftunum, þar sem stóru kláfarnir sitt hvorum megin við Canazei voru lokaðir. Við skíðuðum því bara á okkar heimasvæði í dag og sýndum Óla Harley Davidson barinn og skíðuðum því bæði brekkur 6 og 3. Fórum ekkert yfir í gulastólinn, eða suðursvæðið þar sem það var lokað út af roki.

Það var mikill mótvindur niður brekkurnar og frekar blint og leiðinlegt færi. Við borðuðum samt mjög góðan mat á veitingastð í fjallinu, þar sem við fengum bestu hvítlauks-sósu sem ég hef smakkað og fékk mér hráskinku og ostabakka og strákarnir fengu loksins hamborgara og franskar 🙂

Hættum snemma þennan daginn á svigskíðum og ákváðum að skella okkur á gönguskíðin.

Skíðuðum samanlagt 16 km og 3.939 m í samanlagðri lækkun.

Gengum heim eftir skíðin, þar sem hótelbíllinn var ekki að ganga þar sem dagurinn var ekki búinn.

Skelltum okkur svo á gönguskíði og gegnum hluta að Marcialonga brautinni, þ.e. um 5 km út dalinn og til baka, eða samtals um 10 km. Hitastigið var um 6 gráður, vindurinn var heitur og snjórinn var mjög blaur og því ekkert rennsli. En samt fallegt og yndislegt 😉

Vissum að það átti að snjóa þennan dag. Óli var aftur orðinn slappur, svo hann ákvað að vera heima í dag, en við þremenningarnir gerðum tilraun að komast í fjallið.

Það snjóaði mikið svo við stoppuðum ekki lengi. Héldum okkur í 6 og 3, þar sem það var í skjóli á milli trjánna og fórum 3 ferðir þar niður og sátum lengi á Harley Davidson barnum. Hættum sem sagt snemma og gengum til baka á hótelið og fórum í nokkrar búðir á leiðinni, þá var verslaður hjálmur og eitthvað meira dót. Sigga og Pétur fengu sér svo heimsins bestu pizzu en ég ákvað að drífa mig á hótelið til Óla. Skíðuðum samtals 13,46 km, 2.590 m samanlögð lækkun, hámarkshraði 51 km.

Fórum svo á gönguskíði í sköflunum og náðum að skíða 3,2 km í sköflunum ha ha ha 🙂

Óli var orðin hressari og veðurspáin fín, svo við ákváðum að fara appelsínugulu Selluna (Sella Ronda). Þá er farið réttsælis í kringum fjallgarðinn og virkilega flott og skemmtileg leið. Við fórum samt nokkrar auka brekkur og tókum t.d. appelsínugula „Alternative“ leið þar sem við fórum þá í nokkrar svartar brekkur í staðinn fyrir að taka t.d. rennuna niður í Selva.

Við fengum okkur kaffi/kakó/redbull/bjór í Selva, en mér fannst mjög gaman að sjá bæinn, þar sem ég hef ekki komið þangað áður en bara heyrt mikið um hann. Eftir kaffi héldum við leið okkar áfram og veðrið var algjörlega frábært.

Við borðuðum svo á fínum veitingastað, en biðum lengi eftir að komast í röðina, fékk samt þar mjög góða gúllas súpu og saltaða og góða Pretzel kringlu.

Skíðuðum svo restina af brautinni og vorum samt komin nokkuð snemma á okkar heimasvæði svo við náðum að taka eina aukferð þar.

Skíðuðum samtas 36,43 km, 6.906 m samanlögð lækkun (hámarkshraði 55,6 km).

Óli var ennþá slappur eftir flensuna, en hann var búin að liggja í rúminu, frá fimmtudegi. Samt búin að fara í tvö C19 próf og bæði neikvæð, en hann ákvað að hvíla þennan fyrsta dag.

Við Sigga og Pétur fórum því bara 3 í fjallið. Byrjuðum á að kaupa skíðapassa með tryggingu og svo fórum við bara á svæðið fyrir ofan Canazei. Það var frábært færi, sól og blíða og yndislegt að skíða í fjallinu.

Fengum okkur morgunkaffi á middle station barnum , prófuðum svo að skíða alla leið niður í bæ, sem endaði með því að við þurftum að ganga með skíðin í um 600 metra leið aftur í kláfinn úr bænum. En sáum mjög fallegt hús á leiðinni, með útskornum munum. Borðuðum hádegismat á hæsta punkti á heimasvæðinu, þar sem ég fékk mér pizzu Margaritu og Sigga og Pétur fengu sér kjúklingabringu og franskar. Enduðum svo á APRI SKI barnum á middlestation í lok dags.

Pétur setti skíðin sín í PREPP í Sport Dr Angelo og þá komumst við að því að við gátum geymt skíðin okkar og stafina þar sem munaði miklu, kostaði bara 2 EUR á mann. Algjör snilld. Þegar við komum svo niður þá bara beið hótelskutlan eftir okkur.

Fórum svo á gönguskíði á eftir, mig langaði svo að prófa sporið, sem ég hafði fundið kvöldið áður og það var æði 🙂

Skíðuðum samtals 30,9 km og samanlögðu lækkun var 6.481 metrar (hámarkshraði 57,7 km). Allt tölfræði frá Garmin Fenix 7X úrinu mínu. Gönguskíði stuttur 2 km hringur.

Vöknuðum klukkan 4.30, þar sem flugið var klukkan 08:00 og við fórum með bílinn til Tobba í Njarðvík.

Flugið gekk vel, vorum sótt með rútu og komin í Canazei bæinn seinnipartinn. Ég tók tvo göngutúra í miðbæinn, fyrst fyrir mat og svo eftir kvöldmat með Siggu og Pétri, þar sem Óli lagðist bara í rúmið, ekki alveg búin að ná sér eftir flensuna.

Þessir tveir göngutúrar voru æfing dagsins í fyrri ferðinni fór ég í SPARbúðina og keypti og gos og smá nasl en við vorum í hálfu fæði alla vikuna en í síðari gönguferðinni skoðuðum við bara í búðarglugga, en fundum flotta íþróttabúð.

Á hótelinu gátum við sem sagt valið á milli þriggja forrétta, aðalrétta og eftirrétta á hverjum degi og svo var morgunverðarhlaðborð á hverjum degi.

Kynntum þeim Ásgeiri og Öggu sem voru hinir Íslendingarnir á hótelinu okkar.

Guðríður J. Pétursdóttir, f. 07.08.1949 d. 20.01.2022.

Minningargrein birt í Morgunblaðinu: 09.02.2022

Gurrý frænka eða Gurrý tanta eins og hún kallaði sig þegar ég var krakki átti heima með ömmu Halldóru (Höllu) og afa Pétri í Drápuhlíðinni.

Við Jói bróðir nutum æskuáranna í heimsóknum og næturgistingu á rauðum bedda í Drápó. Þar kenndi Gurrý mér að prjóna, hún og amma kenndu mér Faðir vorið og allar bænirnar, ég lærði á píanó, að baka kleinur og að teikna en Gurrý var einstakur listamaður, málaði svo fallega postulínsplatta með bænunum og bollasett sem mér þykir vænt um. Við Gurrý og amma grétum saman yfir „Húsinu á sléttunni“ á sunnudögum.

Gurrý var alltaf vel til höfð, átti fallega skartgripi, fór reglulega í hárlagningu og var með fallega lakkaðar neglur. Hún elskaði að ferðast og fór í fjölmargar ferðir með vinkonu sinni til Spánar og Grikklands.

Gurrý þekkti öll flottustu tískumerkin og elskaði að kaupa sér töskur og skó og hún átti fallegt úr frá Gucci (G-ið) sem hún notaði í tugi ára.

Gurrý frænka starfaði hjá sama vinnuveitanda alla sína starfstíð, Sjúkrasamlagi Reykjavíkur sem varð síðar Tryggingastofnun ríkisins og ég var svo lánsöm að fá að vinna tvö sumur í Sjúkrasamlaginu með henni.

Gurrý var einstaklega umhyggjusöm og góð, hún var svo stolt af okkur systkinunum og börnum okkar. Þegar amma fékk Alzheimersjúkdóminn hugsaði hún um hana, þangað til hún fékk inni á Droplaugarstöðum. Þá sótti hún afa eftir vinnu og þau fóru saman daglega í heimsókn til ömmu. Eftir að Einar, eiginmaður Gyðu ömmusystur minnar, féll frá, flutti Gyða inn í Drápuhlíðina þar sem Gurrý hugsaði þá bæði um hana og afa sem var orðin heilsuveill, enda komin með Parkinsonsjúkdóminn.

Gurrý útbjó sér fallegt heimili í Ásbúð með pabba og Möggu 1988. Pabbi og Magga búa uppi og Gurrý á neðri hæðinni. Sama ár fórum við öll í eftirminnilega ferð til Flórída með fjölskyldunni. Við fórum í fleiri skemmtilegar ferðir m.a. til Tenerife og aftur til Flórída. 

Eftirminnilegust er ferðin okkar Gurrýjar saman til Láru vinkonu hennar í Washington DC 1995. Þar sáum við m.a. Hvíta húsið og Víetnamvegginn, auk þess að fara á hesta-veðreiðar og í „nokkrar búðir“ með Láru.

Sælla er að gefa en þiggja er orðatiltæki sem átti svo vel við um Gurrý, en hún elskaði að kaupa og gefa gjafir.

Gurrý var mjög dugleg, sjálfstæð og þrjósk. Hún gafst aldrei upp. Ég get, ég ætla og ég skal eru orð sem eru lýsandi fyrir Gurrý, því þrátt fyrir heilsuskort og fötlun, lét hún það aldrei stoppa sig, enda var Gurrý aldrei fötluð í huga okkar systkinanna. Hún var mjög sjálfstæð alla tíð og þess vegna ekki alveg sátt við að fara inn á Hjúkrunarheimili Hrafnistu að Sléttuvegi fyrir tveimur árum. Hún sagði að þar væri bara fyrir gamalt fólk. Gurrý var alltaf svo ung í anda.

Elsku pabbi þú varst stoðin og styttan í lífi Gurrýjar og vinátta ykkar og systkinakærleikur einstakur. Þú heimsóttir hana oft. Missir þinn er mikill og okkar systkinanna og barna okkar því uppáhaldsfrænka er nú farin til himna. Ég veit að amma og afi og Gyða hafa tekið vel á móti henni.

Takk fyrir allt elsku tanta
Þín Halldóra Gyða

Er skráð í meistarahóp Einars Óla frá og með áramótum.

Hann tók upp hjá mér, vangang, ýtingar og tvíspark og fékk ég góðar ábendingar sem ég tók upp og deili með ykkur hér að neðan.