Í dag liggur leiðin yfir til Sviss og við höldum áfram inn dalinn að Ferret skarðinu (2537 m). Upplagt er að horfa til baka eftir Veny dalnum og yfir að Seigne skarði áður en við höldum niður samnefndan dal Sviss megin landamæranna. Útsýnið er talsvert annað en við eigum að venjast frá göngu undanfarinna daga og ekki laust við að minni ögn á heimaslóðir. Við gerum stuttan stans við La Peule (2071 m) og getum fengið okkur hressingu þar áður en við höldum áfram til bæjarins La Fouly (1610 m). Hópnum verður skutlað til Champex (1466 m) þar sem við fáum farangurinn okkar og gistum í nótt. Bærinn Champex er vel í sveit settur við lítið fjallavatn og umlukinn skógi.
-Dásemdar dagur þar sem við klífum yfir til Sviss í stórkostlegu landslagi Veny dalsins.
-Gisting á gistiheimili í tveggja manna herbergjum. Kvöldverður og morgunverður innifalinn.
Þessi dagur verður styttri og léttari en við þurfum að bera með okkur örlítið aukadót fyrir tvo hlaupadaga þar sem enginn vegur liggur til skálans sem við gistum í. Við njótum bróðurhluta dagsins í Courmayeur og stefnum á að vera komin í Bonatti fjallaskálann fyrir kl. 18. Hér gæti veðrið ráðið því hversu snemma við leggjum í hann. Hlaupið hefst úr bænum og við stefnum á Bertone skálann (1989 m) sem stendur á brekkubrúninni. Þar er hægt að fá sér hressingu áður en við skokkum eftir fjallshlíð Ferret dalsins. Við nemum staðar við Bonatti skálann (2025 m) og komum okkur fyrir. Skálinn er einn sá flottasti á TMB leiðinni með frábærri aðstöðu.
-Styttri hlaupadagur þar sem verður lögð áhersla á að njóta Ítalíu og útsýnis.
Gisting í Bonatti skálanum.
Við höldum upp Seigne skarðið en það skilur að Frakkland og Ítalíu. Kunnugir tindar eins og Mont-Blanc de Courmayeur, la Noire de Peutrey, les Grandes-Jorasses virðast vera rétt innan seilingar. Við höldum svo niður í Veny dalinn að og fáum okkur góða hádegishressingu í Elisabetta skálanum (2195 m). Skálinn stendur undir skriðjökli og gríðarfallegum tindum sem heita Pýramídarnir. Ef aðstæður eru góðar má taka krók í kringum Pýramídana en þeim spotta var bætt við Ultra-Trail du Mont Blanc hlaupið í fyrra. Við hlaupum næst niður í Veny dalinn framhjá Combal vatninu áður en við höldum upp í næsta skarð. Leiðin héðan og til Courmayeur er líklega ein sú mikilfenglegasta. Fyrir ofan Courmayeur (1226) er skemmtilegur skáli, Maison Veille (1956m), þar sem gott er að fá sér létta hressingu og slaka aðeins á áður en við brunum niður langa brekku í bæinn. Eftir gott bað á hóteli í Courmayeur er upplagt að rölta í bæinn, kíkja á útivistarbúðir og fá sér gourmet ítalska máltíð. Gisting á hóteli í Courmayeur.
-Gríðarlega flottur alpadagur á leið sem er mjög hlaupanleg. Dásamleg fjallasýn allan tímann og skemmtilegt niðurhlaup til Courmayeur. Algjör gulrót að koma inn á hótel eftir langan dag á fjöllum og hér má verðlauna sig með 7 rétta ítalskri máltíð.
Við byrjum ferðina með trompi og skellum okkur strax upp lengsta klifrið í mögnuðu umhverfi alpanna. Hlaupið hefst við Notre Dame kirkjuna og við förum yfir Bonhomme (2329m) og Croix du Bonhomme skörðin (2433m). Á leiðinni fáum við okkur hádegishressingu í Bonhomme skálanum. Eftir hressingu hlaupum við niður í smáþorpið Chapieux (1549m) og þaðan tekur við þægilegur vegur inn Jökuldalinn og endum við daginn innst í dalnum í Mottets skálanum sem er staðsettur undir Col de la Seigne skarðinu (2516m).
-Tökum lengsta klifrið á ferskum fótum og upplifum dásemdir alpanna strax á fyrsta hlaupadegi.
-Kvöldverður, morgunverður og gisting í Mottets skálanum. Fáum farangur okkar í skálanum og getum ferðast mjög létt.
Við flugum frá Íslandi til Genf á laugardagsmorgni. Við vorum 22 í hópnum, en tveir úr hópnum höfðu farið fyrr. Fórum svo með Alpybus frá flugvellinum í Genf til Chamonix en sú ferð tekur um 80 mínútur.
Beta tók á móti okkur í Chamonix með Náttúruhlaupafánanum. Eftir að hafa hent farangrinum uppá hótelherbergi kíktum við í bæinn. Það var frekar skýjað svo það viðraði ekki vel til að taka kláfinn upp í Aiguille du Midi. Kíktum því bara í búðir og skoðuðum bæinn.
Borðuðum svo saman á Pizza stað nálægt hótelinu um kvöldið. Það er 2 klst tímamunur, svo við fórum bara snemma á hótelið, til að undirbúa fyrsta hlaupadaginn og fara yfir hlaupaleiðir næstu daga.
Við skelltum okkur á fimmvörðuháls í dag. Við Hildur notuðum „styttinguna“ og hættum 13:30 og fórum út úr bænum með Ingu, Guðmundi Smára og Kristínu. Beta, Siggi og Hilmar höfðu farið úr bænum um morguninn, en þau ætluðu að hlaupa Fimmvörðuhálsinn fram og til baka, þ.e. frá Þórsmörk yfir í Skóga. Beta og Siggi ætluðu svo til baka með okkur, en Hilmar á bílnum með Guðmundi Smára á bílnum inní Þórsmörk.
Við lögðum af stað frá Skógum klukkan 16:08 (skv.Garmin), þá var Beta komin inní Skóga, en Siggi og Hilmar á leiðinni niður eftir. Við ákváðum ekki að bíða eftir þeim, heldur leggja af stað, vissum að þau myndu ná okkur.
Ferðin upp gekk ótrúlega vel, auðvitað mikið af ferðamönnum í tröppunum að skoða fossana. Veðrið var frábært, sól og hlýtt og ég bara á hlýrabolnum. Var samt bæði með hnéhlífar og bakbelti þar sem ég var slæm í bakinu. Dóri sjúkraþjálfari í fæðingarorlofi 🙂
Beta og Siggi náðu okkur svo áður en við vorum komin að Baldvinsskála, en Hildur hafði farið á undan okkur og við hittum hana þar. Ég var fegin að það var mjög snyrtilegur kamar þar. Hafði gert þau mistök að fá mér Chia graut á N1 á Hvolsvelli, sem mér leist svo vel á 🙂
Ferðin áfram gekk vel, það var ótrúlega lítill snjór uppá jöklunum (Eyjafjallajökull og Mýrdalsjökull) við Magna og Móða, og snjórinn bara þægilegur yfirferðar. Kom sjálfri mér á óvart hversu óhrædd ég var yfir heljarkamb og Kattarhryggirnir voru bara þægilegir og fallegir.
Við vorum komin inní Þórsmörk ca 19:45 en við vorum 3 klst og 36 mín á leiðinni, heildartími, en tími á ferð var 3 klst og 22 mín. Fór smá tími í að stoppa og taka myndir og njóta 🙂
Yndisleg ferð með frábæru fólki, takk Guðmundur Smári fyrir að skutla okkur að Skógum og sækja okkur í Þórsmörk, en hann hljóp á móti okkur upp að Magna og Móða.
Í dag tók ég MJÖG STÓRT skref út fyrir þægindahringinn, þegar ég synti í 2 klukkustundir (NB !!! 120 mínútur) í 14 gráðu heitum sjónum, bara í sundbol og með Speedo sundhettu og sundgleraugu, engir sokkar, vettlingar né neoprane hetta. Ástæðan fyrir þessu sundi í dag var sú að ég er ein af Marglyttunum, sem ætla að synda saman boðsund yfir Ermasundið 4. september næstkomandi og til að mega taka þátt verðurðu að sýna fram á að hafa synt í sjó í 2 klukkustundir samfleytt. Vottað plagg sem þarf að skila inn.
ÁHÖFN ÁSGEIRS
Ég var í Áhöfn Ásgeirs Elíassonar vinar míns, sem ætlaði að synda fyrstur Íslendinga fram og til baka Ermasundið, haustið 2015. Ásgeir náði ströndum Frakklands 7. september og hafði þá synt í 17 klst og 16 mín og lét aðra leiðina duga. Ég var þar í frábærum félagsskap, Bibbu, Benna og Viggós. Í þeirri ferð ákvað ég að ég myndi ALDREI synda Ermasundið, enda ógeðslegur sjórinn, öldur miklar, báturinn (dallurinn) ekki uppá marga fiska og það var EKKERT sem heillaði mig við þetta og ég bara sárvorkenndi Ásgeiri að vera í sjónum, allan tímann.
AÐDRAGANDINN
Þórey Vilhjálmsdóttir, frænka mín, (fyrir áhugasama þá erum við fjórmenningar í Proppé ættina, langafar okkar voru bræður) hafði samband við mig í lok apríl eða byrjun maí og var að leita að sundkonum til að taka þátt í Ermasundinu, með henni, Birnu og Brynhildi sem allar eru Landvættir eins og ég. Ég var greinilega búin að gleyma september 2015, því ég hugsaði mig ekki lengi um, held ég hafi svarað játandi strax sama kvöldið, eða allavega daginn eftir. Einu áhyggjurnar sem ég hafði var kuldaþolið, en ég hugsaði að ég hefði nú góðan tíma til að æfa sjósundið og þá byggja upp kuldaþolið.
FRÁBÆR FÉLAGSSKAPUR OG FYRSTA ÆFINGIN
Ég hitti stelpurnar og leist mjög vel á hópinn, en auk Þóreyjar og Birnu voru Gréta (framkvæmdastjórinn okkar) og Karen og Soffía PR/markaðsstjórarnir okkar líka í hópnum, auk mín Sigrúnar og Sillu sem reyndar kom inn fyrir ekki svo löngu síðan. Alltaf var ég á leið á æfingu í sjósundið, en fann allar afsakanir í bókinni, það var of kalt, of mikill öldugangur, ég að þjálfa Stjörnuna, Breiðablik eða Náttúruhlaup eða bara lokað í Nauthólsvík. En fór loksins á mína fyrstu æfingu í sjónum 19. maí. Náði fimm æfingum í sjónum í maí (flestar reyndar í wet-suit galla), fjórum æfingum í júní gallaluausar og er búin að ná 9 æfingum í júlí en 10 æfingin var í dag. Svo ég náði 18 æfingum fyrir þetta 2 klst próf.
TVEGGJA KLUKKUSTUNDAPRÓFIÐ
Þegar að Sigrún Ermasundskappi Geirsdóttir, þjálfarinn okkar var farin að tala um að við yrðum að klára þetta 2 klst sund í lok júlí, fóru að renna á mig tvær grímur. Ég hélt ég hefði tíma alveg út allt sumarið þ.e. til loka ágúst með að klára þetta. Mér stóð ekki alveg á sama, var orðin frekar stressuð, því ég er alls ekki með gott kuldaþol og hef haft mestar áhyggur af þessu. Ég treysti mér til að synda endalaust í sjónum, eins og ég hef gert í mörgum Ironman keppnum áður, óttast ekki öldur eða sjóveiki, er reyndar ekkert sérstaklega hrifin af marglyttum, en hafði áhyggjur af kuldaþolinu. Dagsetningin var ákveðin 22. júlí, þar sem Silla var að fara til Spánar og við yrðum að klára þetta áður en hún færi. Ég viðurkenni að mér kveið verulega fyrir. Æfingum fjölgaði í júlí sem og tímalengdin í sjónum. Ég þakka Guði fyrir gott veður í sumar því mér finnst auðveldara að synda í sjónum ef lofthitinn er hærri og sólin skín, en í kulda, roki og rigningu. Fyrstu æfingarnar í maí voru að mestu í galla, en ég fór yfir í Kópavoginn tvisvar í galla og jók mínúturnar í sjónum í sundbol, byrjaði mjög fáar mínútur. Náði að synda fimm sinnum yfir í Kópavoginn á sundbol, sem er svokallað Fossvogssund, en þær æfingar voru allar í júlí. Ég lagði ríka áherslu á sjósundið, þó ég hefði líka fylgt æfingaplani fyrir Laugavegshlaupið sem ég hljóp 13. júlí.
#GRJÓTHÖRÐ OG #JÁKVÆÐ
Það styttist í 22. júlí og eins og að framan greinir var ég orðin frekar stressuð. Notaði alltaf myllumerkin á Strava #grjóthörð og #jákvæð því góður vinur minn tjáði mér um daginn að ég væri bæði , þ.e. grjóthörð og jákvæð. Hann var þá að vísa í reynslu mína í fjallahlaupum, svo ég ákvað að nota það sem möntru, sagði við mig í hvert skipti sem ég fór í sjóinn að ég væri grjóthörð og jákvæð og ég er fullviss um að það hefur hjálpað.
Fyrir síðustu helgi, fylgdist ég með spánni á hverjum degi. Var líka farin að lengja tímann, náði 45 mín æfingu 6. júlí, 52 mín æfingu föstudaginn síðasta 19.júlí og stefndi á að ná 90 mín æfingu á laugardeginum 20. júlí.
Ég hringdi í Benna Ermasundskappa vin minn til að fá góð ráð, því 90 mínútur eru langt frá 52 mín. (Hinar Marglytturnar voru búnar að ná þessu 90 mín sundi, en þá komst ég ekki). Benni bauðst til að koma og aðstoða mig, gefa mér heitt að drekka og gaf mér góð ráð. Hann sagði mér t.d. að halda mig bara við ströndina og synda fram og til baka fyrir framan víkina, þar væri hlýrra. Ég óhlýðnaðist Benna og fór með Sillu yfir í Kópavog (það er mun kaldara á leiðinni yfir). Eftir 1 klst kvaddi Silla mig og ég var komin á skjálftavaktina. Ég synti í um 30 mín í viðbót var sem sagt komin með 90 mín sem var met og markmiði dagsins náð. Mig langaði til að kanna hvort ég gæti ekki verið 120 mín, þ.e. bætt 30 mín við. Ég færð mig nær Víkinni þar sem sjórinn var hlýrri og ég kláraði síðust 30 mínúturnar þar (meðalhiti samt 16 gráður). Eftir þessa æfingu var ég mun rólegri, þar sem ég var búin að sýna og sanna fyrir sjálfri mér að ég gæti þetta, þ.e. synt í 2 klst. Takk kæri Benni fyrir góðu ráðin og að fylgjast með mér.
PRÓFDAGURINN
Mánudagurinn rann upp bjartur og fagur eins og allir aðrir dagar þetta sumarið. Mér leið vel og var ekki stressuð í vinnunni um morguninn. Það var gaman að hitta stelpurnar í Nauthólsvík í hádeginu og Brynhildur var svo yndisleg að fara með okkur í Wim Hof öndun fyrir sundið. Hef aldrei gert það áður, og er ekki frá því að það hafi hitað líkamann og hjartað. Mér leið vel bæði andlega og líkamlega þegar ég henti mér til sjós. Silla „sprettarinn“ okkar hentist á stað og ég á eftir henni. Sigrún var búin að segja okkur að hvert þ.e. hvaða leið við ættum að synda og að við ættum alls ekki að bíða eftir hvor annarri, þá yrði okkur bara kalt, við ættum að synda á okkar eigin hraða. Jóhannes hennar Sigrúnar elti Sillu á kajak, Róbert elti mig og Óli hennar Brynhildar elti stelpurnar til að gefa okkur heitt að drekka og kanna hvort við værum OK.
SUNDIÐ
Við syntum inn Fossvoginn, þ.e. í átt að N1 bensínstöðinni. Hafði aldrei synt þangað áður, svo það var bara skemmtilegt. Reyndi að halda mér nálægt landi, en þar var mjög mikill gróður, svo maður varð að synda aðeins út úr honum. Syntum svo til baka, hitti þá Þórey, Birnu og Brynhildi, en þær höfðu farið aðeins hægar af stað en við af stað. Synti alla leið til baka út að prammanum, þar sem við hittum Sigrúnu, en hún var ekki með í sundinum, þar sem hún var að fara í Vestmannaeyjasund um nóttina (hún er sko ROSALEGUR NAGLI OG MEISTARI MEISTARANNA). Við fórum svo aftur inn voginn og ég ákvað að fylgjast þá bara með klukkunni, gefa mér 30 mín í að komast til baka, þ.e. synda 30 mín inn og 30 mín til baka. Það stemmdi ca m.v. að ég var búin að vera 60 mín þegar ég hitti Sigrúnu við prammann. Á leiðinni til baka, var mér orðið svolítið kalt, fann ég var aðeins farin að zona-út, eins og maður gerir þegar maður verður þreyttur. Man samt að Róbert spurði mig hvað ég væri gömul og hvar ég ætti heima, ég svaraði því mjög kurteislega og rétti honum báðar hendurnar og sagði: „hér eru tíu fingur“ og hló 🙂
Sundið til baka var samt aðeins erfiðara, það var á móti öldu og ég var að festa mig miklu meira í gróðrinum, sem var orðinn vafinn um hálsinn á mér, enda krafturinn farinn að dvína. Mér fannst bæði pramminn og stelpurnar svolítið langt í burtu. Svo kom Silla á fullri ferð fram úr mér og gaf bara í. Ég var mjög ánægð með áætlunina mína, því þegar ég kem aftur að prammanum og hitti stelpurnar þá voru bara 3 eða 4 mín eftir. Svo það var bara að synda saman í land þar sem frábær móttökunefnd tók á móti okkur.
ÞAKKIR OG GLEÐI
Ég er einstaklega þakklát og stolt að hafa klárað þetta. Því eins og einn góður vinur minn sagði réttilega við mig: „Halldóra, þú ert meira stressuð fyrir þetta, heldur en 100 mílna fjallahlaup,“ Ég held hann hafi alveg hitt naglann á höfuðið þar.“ Ég er einstaklega þakklát Marglyttunum vinkonum mínum fyrir allan stuðninginn og umhyggjuna. Ég er líka glöð að þær hafi trú á mér og boðið mér með í hópinn. Takk kæri Róbert fyrir að fylgja mér eftir á kajakinum og fylgjast svona vel með mér og gefa mér að drekka.
TILHLÖKKUN
Eftir að hafa klárað þessar 2 klst í dag, þá veit ég að ég mun standa mig vel í Ermasundinu og er farin að hlakka mikið til. Þá syndum við 1 klst í einu til skiptis og þurfum að ná á okkur hita á milli í bátnum. Næst er að þjálfa líkamann í að skjálfa sér til hita, þar sem enginn heitur pottur eða gufa er í bátnum, bara ullarföt og heitur drykkur. Gufan, potturinn og heitt kaffi voru kærkomin eftir æfinguna í dag
Laugavegshlaupið er 55 km utanvegahlaup en Laugavegurinn tengir saman Landmannalaugar og Þórsmörk á sunnanverðu hálendi Íslands, tvær sannkallaðar náttúruperlur. Göngugarpar eru venjulega 4 daga á leið sinni um Laugaveginn en hröðustu hlaupararnir fara leiðina á 4-5 klukkustundum.
Laugavegurinn kallast gönguleiðin milli Landmannalauga og Þórsmerkur. Er hún um 54 km löng og fer hæst í um 1050 m.y.s. við Hrafntinnusker. Leiðin er afar vinsæl meðal innlendra sem erlendra göngumanna enda þykir hún ægifögur og bjóða upp á brot af flestu því sem íslensk náttúra hefur upp á að bjóða.
Áfangar á gönguleiðinni eru látnir ráðast af skálum sem á henni er. Ef gengið er frá Landmannalaugum eins og algengast er verður fyrst á vegi manna skálinn í Hrafntinnuskeri, svo Álftavatni, Hvanngili og Emstrum (Botnum), en allir skálarnir eru í eigu Ferðafélags Íslands. Endar gönguleiðin í Þórsmörk þar sem gengið er í Húsadal, Langadal eða Bása (í Goðalandi). Algengast er að skipta leiðinni upp í 3-4 dagleiðir þó svo það sé stundað að hlaupa leiðina á allt frá fimm klukkustundum.
Gönguleiðin milli Landamannalauga og Hrafntinnuskers eru 12 km. Áætlaður göngutími er 4-5 klukkustundir. Hækkunin er mest á þessum kafla leiðarinnar eða 470 metrar. Oftast er þetta fyrsta dagleiðin en sumir leggja snemma af stað og ganga alla leið inn að Álftavatni. Vegalengdin milli Hrafntinnuskers og Álftavatns eru einnig 12 km og er lóðrétt hækkun 490 metrar. Þessi hækkun er jafnari en á fyrsta degi. Áætlaður göngutími er 4-5 klst. Þriðja göguleiðin er inn í Emstrur. Þangað er 15 km ganga og lítil hækkun, 40 m. Göngutíminn er 6-7 klukkustundir. Síðasti dagurinn fer svo í að ganga inn í Þórsmörk og er vegalengdin og áætlaður göngutími sá sami og á þriðja degi. Hækkunin er þó meiri eða 300m.
Fyrsta ferðin sem skráð var á vegum Ferðafélags Íslands á Laugaveginum var 30. september 1978. Árið 1979 var í fyrsta sinn sem Ferðafélag Íslands auglýsti fjögurra daga ferð um Laugaveginn og Þórsmörk og var sú ferð farin 13.-18. júlí 1979. Eftir það hefur fjöldinn allur af fólki og ferðamönnum farið Laugaveginn á vegum Ferðafélags Íslands.
Hér að neðan er að finna myndir af þessari gullfallegu leið sem var tekin í hlaupinu 13. júlí 2019.
Ég var glöð þegar ég vaknaði í skálanum í Landmannalaugum í morgun, því ég hafði sofið ágætlega og var fegin að hafa ekki sofið í tjaldi og eiga eftir að pakka því.
Fékk mér góðan morgunmat og fór á salernið í rólegheitum áður en rúturnar komu. Var búin að græja allan keppnisfatnað og dót í hlaupavestið, svo ég var tilbúin frekar tímalega.
Skilaði töskunni sem átti að fara inní Þórsmörk í rúturnar þegar þær komu. Svo var kominn tími á myndatöku hjá Náttúruhlaupahópnum sem var búin að æfa saman undir leiðsögn Elísabetar Margeirsdóttur síðan í vor.
Ég var að fara Laugavegshlaupið í fjórða skiptið, en var í fyrsta skipti í gulum ráshóp, þ.e. fremsti ráshópurinn. Ákvað því að koma mér fyrir aftast í þeim hópi, en það eru um 138 hlauparar í hverjum hóp, gulur, rauður, grænn og blár og þeir eru ræstir með 5 mínútna millibili, þ.e. klukkan 9.00, 9:05, 9:10 og 9:15.
Eftir ræsingu og nokkra metra hlaup, þá þarf að hlaupa yfir brú svo það myndast mikill flöskuháls þar, ég þurfti að bíða nákvæmlega í 2 mín og 51 sek til að komast yfir, þar sem ég var aftast í gulu, svo það var ekki langt í fremstu rauðu þegar ég komst loksins yfir brúna.
Ég lagði af stað með Róberti Marshall og Betu sem hafði líka komið sér fyrri aftarlega þar sem hún var búin að hlaupa Laugaveginn, þ.e. öfugan, frá Þórsmörk uppí Landmannalaugar, hún er ótrúleg hún Beta vinkona mín, en hún lagði af stað klukkan 01:00 um nóttina. Róbert var að taka upp myndband á GOPRO fyrir þáttinn sinn Úti, og þau Beta voru bara að spjalla þarna í byrjun.
Landmannalaugar – Hrafntinnusker
9,95 km = 1:19:56 moving time (1:22:47) mismunur á tíma er örtröðin í byrjun.
(Average moving pace 8:19)
Við Róbert spjölluðum saman á leiðinni upp fyrsta legginn. Ég sagði honum að ég væri partur, eða ein af Marglyttunum, en Brynhildur konan hans er ein af Marglyttunum og Róbert ætlar að fara með okkur yfir Ermarsundið.
Þar sem ég gekk fyrstu 4 km af leiðinni í gær þá var ég búin að taka mikið af fallegum myndum, annars hefði ég ekki staðist freistinguna að stoppa og taka myndir, því það er svo ofboðslega fallegt þarna. Reyndar var Siggi næstum því búin að fá mig til að skilja símann eftir, en við Óli ákváðum að ég myndi vera með hann sem öryggistæki. Mér fannst ferðin upp ganga mjög vel, ég fór alls ekki of hratt, labbaði allar brekkur og skokkaði svo bara létt niður og á jafnsléttu.
Tíminn þegar ég kom í Hrafntinnusker var 1:22:47, en moving time, eða tími á hreyfingu var 1:19:56, svo mismunurinn 00:02:51 var bara tíminn sem tók mig að komast í gegnum þrengingarnar í byrjun.
Ég var búin að taka á leiðinni eitt GU gel og einn GU gúmmíkubb, en ég hafði stillt Garmin Fenix úrið mitt þannig að það minnti mig á að borða (EAT) á 30 mín fresti. Ég var bara með einn drykkjarbrúsa á mér og var ekki hálfnuð með hann þegar ég kom í Hrafntinnusker, svo ég þurfti ekki að stoppa til að fylla á hann, svo ég hélt bara áfram.
Hrafntinnusker – Álftavatn = 11.11 km 1:23:06 (1:22:10) uppsafnað = 2:45:53
LAP TÍMI ÚT 2:46:54 (stoppaði í 1 mín1 sek). (Average moving pace 7:29)
Eftir Hrafntinnusker tekur við snjókaflinn, sem var mun styttri í ár, vegna hlýinda. Veðrið var gott og það var yndislegt að hlaupa niður eftir og yfir snjóskaflana. Ég hljóp með Black Diamond stafina mína sem ég hef alltaf hlaupið með í Laugavegshlaupinu og ég elska þá og myndi ekki vilja hlaupa án þeirra. Þeir halda mér stöðugri í snjóskaflanum og það er mikill stuðningur að vera með stafi upp brekkurnar. Útsýnið í áttinni að og yfir Álftavatn er algjörlega magnað, algjör póstkortamynd.
Róbert náði mér stuttu eftir að ég var lögð af stað frá Hrafntinnuskeri, þar sem hann hafði stoppað við skálann í Hrafntinnuskeri, sem ég gekk bara fram hjá. Við héldum áfram spjallinu og nutum góða veðursins og fallega útsýnisins. Þegar ég var að klífa eina brekkuna, heyri ég kallað Halldóra, Halldóra og vissi ekkert hvaðan á mig stóð veðrið, átti ekki von á neinum þarna. Þá var það yndislega Milla vinkona mín úr Ísbjörnunum sem var að leiðsegja útlendingum og allur hópurinn var farinn að kalla nafnið mitt. Ég fékk að sjálfsögðu stórt orkuknús frá henni, sem var magnað.
Það var líka gaman að koma að Álftavatni og sjá að ég var að bæta mig um ca 9 mín frá því í fyrra. Man að klukkan var 3:00:00 þegar ég kom í fyrra, en þá ræsti ég með rauðum, svo tíminn þá var 2:55:00 ca. Ég stoppaði í um 1 mín, þeir rifu miðann af númerinu mínu, ég fyllti orkudrykk á brúsann minn, fékk mér 3 bananabita og hélt áfram.
Var búin að taka inn GU gel og GU gúmmi reglulega, gelið á 60 mín fresti og gúmmí á 30 mín fresti.
Álftavatn – Emstur = 15,90 km 1:59:54 (1:58:41)
Samanlagt 4:46:48 – 4:47:16 út ..(Average Moving Pace 7:28)
Eftir Álftavatn, koma tvær litlar ár, sem þarf að vaða. Ég notaði tækifærið eftir að hafa vaðið þær, að njóta bananna sem voru mjög kærkomnir.
Það er margar ástæður fyrir því að ég elska Utanvegahlaup, eins og fallegt útsýni, maður sér hluti sem maður myndi ekki sjá annars, það er gott undirlag og eitt það skemmtilegast er að maður eignast góða vini á leiðinni. Ég var búin að hlaupa mikið með Róbert og svo var þarna ungt par að hlaupa á svipuðum stað og ég. Þau tóku reglulega fram úr mér og ég svo fram úr þeim á drykkjarstöðvunum. Það var líka skemmtilegt að hlaupa fram hjá Hvanngili, þar hitti ég marga sem ég kannaðist við og fékk “high-five”. Í fyrrasumar þegar við Gunnur vinkona hlupum Laugaveginn á tveim dögum með Náttúruhlaupurum þá gistum við í Hvanngili. Stoppaði ekki núna til að fara á klósettið í Hvanngili eins og í Laugavegshlaupinu í fyrra, heldur hélt ég bara áfram. Ákvað samt að sækja litla Ipodinn minn, því ég sá það stefndi allt í að ég yrði ein á ferð yfir sandana, þar sem Róbert var farin aðeins á undan mér.
Næst var að vaða Bláfjallakvísl og það gekk mjög vel. Varð að sjálfsögðu að taka upp gsm símann minn og taka SNAP af ljósmyndara Fjarðarpóstsins sem var að taka myndir af mér (sjá myndir í albúmi hér að neðan).
Eftir Bláfjallakvísl er hægt að komast í “drop-bag” töskuna. Ég þurfti ekki á neinu að halda á þessum tímapunkti í töskunni, en þar var ég með auka skó, sokka, samloku, epli, Appelsín, Redbull og auka fatnað. En ég var í góðum gír og hélt því bara áfram.
Hljóp ein yfir sandana og hlustaði á tónlist, því ég var eiginleg alein að berjast á móti vindinum, hefði verið skemmtilegra að hafa félagsskap, en stundum þróast hlutirnir bara svona. Stoppaði og bætti á brúsann á drykkjastöð sem er hinum megin við sandana. Hitti svo frábæru Ísbjarnarvini mína þarna á leiðinni og fékk high-five frá öllum og knús frá Ingu.
Það er alltaf góð tilfinning þegar maður er alveg að koma að síðustu brekkunni niður að Emstrum, svo þá var bara að gefa í og láta sig vaða niður.
Emstrur – Þórsmörk = 15,94 km – 2:12:43 = 6:59:59 uppsafnaður tími .. moving time 6:52:50 (average moving pace 8:16)
Fékk frábærar móttökur í Emstrum, knús frá yndislegri konu sem ég held ég þekki ekki neitt og klapp frá öllum hinum. Stoppaði ekki lengi í Emstrum, fyllti bara orku sem ég þynnti með vatni á brúsann og tók mér 3 bananabita og hélt svo af stað. Ég hitti Cicci úr Ármanni við skálann og hljóðið í henni var ekki gott, en hún hafði hlaupið fram úr mér niður Jökultungurnar. Hún kvartaði yfir bæði maganum og hnénu og var svekkt að sjá fram á að ná ekki markmiðum sínum. Ég hvatti hana bara áfram og sagði að nú væri bara markmiðið að klára og hafa gaman, tíminn skipti engu máli. Hélt svo ein áfram.
Mér leið mjög vel þegar ég hljóp frá Emstrum, þar sem ég hafði hlaupið þetta um daginn með Náttúruhlaupahópnum, þegar við hlupum frá Þórsmörk upp í Emstrur og til baka aftur svo ég þekkti leiðina og gekk mjög vel alla vega fyrst um sinn. Svo kemur mjög langur, flatur kafli áður en maður kemur að Kápunni, þar hægði verulega á mér. Ég datt í félagsskap með þrem öðrum og sá við vorum öll að hlaupa frekar hægt, eða á 7:20 til 7:40 pace. Svo var einn hlaupari sem var alltaf að taka fram úr okkur, hljóp mun hraðar en við, en stoppaði svo alltaf og þurfti að ganga, veit ekki hvort það voru krampar eða eitthvað annað að hrjá hann, svo ég hugsaði með sjálfri mér að það væri þá skárra, að halda bara stöðugt “hægt” áfram, en að hlaupa hratt og þurfa alltaf að ganga þess á milli. Ég lét það aldrei eftir mér að ganga, en hlaupið var ekki mjög hratt á þessum kafla. Eins og Bibba myndi segja: „kallarðu þetta að hlaupa Halldóra“ 🙂 🙂
Fyllti á vatnið í drykkjarstöðinni fyrir Kápuna, hef yfirleitt fengið mér kók og snickers þar en langaði ekkert í það núna. Fékk mér bara síðasta GU gelið mitt og hélt upp kápuna. Það var göngufólk að ganga upp og þau voru á sama hraða og ég, sem sýnir og sannar að ég fór alls ekki hratt upp kápuna.
Mér gekk betur niður í áttina að Þröngá, en fann ég var samt orðin tæp með krampa. Var því búin að vera að drekka gúrkusafanna sem ég var með á mér. Eftir að hafa vaðið Þröngá, sá ég að það var orðið tæpt í að ég næði sub7 eins og mig langaði. Við vorum ennþá þarna nokkur saman og ég var farin að hvetja strákana áfram og tala um að það gæti verið skemmtilegt að reyna að ná sub 7. En eftir Þröngá, eru þrjár brekkur á leið inní Húsadal, þær eru ekki langar eða brattar, en þær eru krefjandi þegar þú ert búin að hlaupa rúmlega 50 km. Ég vissi að það væru 3 km eftir og markmiðið var að ná 6:59 eða sub 7.
Þegar ég var komin upp þessar krefjandi brekkur, gaf ég allt sem ég gat í niðurhlaupið og henti mér fram úr nokkrum hlaupurum. Þurfi að láta vel í mér heyra, svo mér yrði hleypt fram úr, en ég fann og vissi að ég hafði orku og kraft til að gefa í, þarna í lokin. Það var mikið af fólki þarna að hvetja og það var ekki leiðinlegt. Hitti Óskar Daníels og fjsk. hans og gaf verulega í. Tók svo þvílíkan lokasprett og tók ekki einu sinni á móti high-five kveðjum þegar ég var á leið í mark. Heyrði ekkert af því sem María vinkona mín Ingimundardóttir sagði um mig á leið í mark, þar sem augu mín horfðu bara á klukkuna sem var 7.00.13 þegar ég tók Haddýjar hoppið yfir marklínuna. (Sleppti því að sjálfsögðu ekki 🙂 )
Var MJÖG SVEKKT ..svo vægt sé til orða tekið, þar sem ég fór á 7:01:06 í fyrra og ætlaði mér að ná 6:59:59 eða undir 7 klst í ár. Það voru allir að óska mér til hamingju og ég var bara svekkt ha ha ha þangað til að Maja Sæm vinkona mín fór á timataka.net og komst að því að ég var á 6:59:47 samkvæmt flögutíma ha ha ha 😊 Þá tók ég gleði mína á ný.
Endaði hlaupið á 6:59:47 flögutími sem er PB. Varð í 26 sæti af 177 konum sem klára og í 7 sæti af 42 konum í mínum aldursflokki (konur 50-59 ára). Í fyrra var ég í 43 sæti af 182 konum sem klára og í 14 sæti af 73 í aldursflokki (konur 40-49 ára).
Búnaður:
Skór: Hoka Speedgoat 2 (frábærir)
Bolur: Salomon sparibolurinn
Stuttbuxur: Salomon sparipilsið mitt
Sokkar: Uppáhalds DryMax sokkarnir mínir
Legghlífar: Compresssport
Vesti: Salomon 8 lítra – með einum 500 ml. brúsa
Næring: GU gel, 1 fyrir hlaup og svo eitt á 60 mín fresti og GU gummi á móti á 60 mín fresti fyrst eftir 30 mín. Tók 5 eða 6 gel og 1 ½ GU Chomps
Úr: Garmin Fenix 5x Plús (elska það)
Þakkir: Elsku Beta (Elísabet Margeirsdóttir), hlaupaþjálfari kærar þakkir fyrir gott prógramm. Elsku Rúna Rut takk fyrir frábært aðstoðarþjálfarateymi, alltaf gaman að æfa með þér. Kæru NH Laugavegsæfingafélagar – takk fyrir frábært æfingatímabil. Þakka Sigga og Bigga fyrir skemmtilegar samverustundir í Landamannalaugum og svo í Þórsmörk (sjá fleiri myndir um það annars staðar á síðunni).
Takk elsku Óli fyrir endalausa þolinmæði fyrir öllum æfingunum 😊
Laugavegshlaupið er árshátíð utanvegahlaupara. Það er svo gaman þegar maður kemur í mark að hitta alla vini sína og knúsa þá. Hér að neðan eru myndir úr Laugavegshlaupinu 2019.
‘
