Elskuleg amma mín Unnur Proppé er 89 ára í dag. Ég er óendanlega stolt af ömmu minni, sem var sjúkraliði á Borgarspítalanum og alltaf dugleg í líkamsræktinni. Var t.d. á VHS spólu með Jónínu Ben og Helga frænda og hún æfði hjá Jónínu og Ágústu. Amma er líka einstaklega smekkleg kona og hefur alltaf verið flott í tauinu. Flott fyrirmynd hún amma mín og ég ætla að vona að ég verði svona flott eins og hún þegar ég verð 89 ára gömul.
Daglegt líf
Fór á virkilega skemmtilega æfingu hjá Breiðablik í kvöld. Um var að ræða svokallaða Biathlon þraut, eða tvíþraut, sem jafnan er kennd við gönguskíði og skotfimi. Þessi Biathlon tvíþraut gekk út á að hlaupa og skjóta.
Hlaupið var 1 km hringur og svo voru 5 skotskífur skotnar. Aðalmálið var að fatta á hvaða hring maður átti að miða. Við vorum flest í upphafi að miða alltaf á einn af rauðu targetunum og vonst til að hitta svo þau yrðu græn, en við áttum sem sagt að miða á svarta hringinn og ef við hittum, varð hann grænn, en annars svartur 🙂
Ef maður hitti ekki eitthvað af skotmörkunum fimm, þá urðum við að hlaupa einn refsihring, fyrir hvert skot sem geigaði.
Virkilega skemmtileg æfing. Fengum líka að prófa að skjóta standandi og það var mun erfiðara, en mér tókst samt að hitta öll fimm skotmörkin af fimm og var mjög stolt af mér, þó ég segi sjálf frá.
Næsta miðvikudag, 20. júní verður keppni á Breiðablikstúningu í þessari tvíþraut og hvet ég alla til að mæta og taka þátt.
f
f
Við Óli tókum þátt í Álafosshlaupinu í kvöld sem er 9 km hlaup á einstaklega fallegri leið sem byrjar í Kvosinni í Mosó. Álafosshlaupið er sögufrægt hlaup sem fyrst var hlaupið árið 1921 að frumkvæði Sigurjóns Péturssonar á Álafossi og hefur verið haldið með hléum síðan. Framan af var hlaupið á milli Álafoss og Melavallarins í Reykjavík, síðan færðist hlaupið í nágrenni Álafoss. Kveikjan var sigling Einars Péturssonar, bróður Sigurjóns, um Reykjavíkurhöfn á kappróðrarbáti sínum með hvítbláa fánann í skut þann 12. júní 1913. Fáninn var tekinn í vörslu danskra varðskipsmanna. Hermt er að atburðurinn hafi hleypt auknum krafti í sjálfstæðisbaráttu Íslendinga á þeim tíma. UMFÍ tók fánann síðar upp og gerði að sínum.
Það voru 109 sem tóku þátt. Ég var nokkuð ánægð með minn árangur, en ég varð í 18 sæti kvk á tímanum 44:51 og 45 sæti overall. Svo fékk ég líka útdráttarverðlaun, sem var 16″ pizza á Hvíta Riddaranum.
Hér er að finna úrslitin í hlaupinu.
Hér er að finna relive af hlaupinu.
Hér er að finna leiðina á Strava.
Var sjálfboðaliði í Mt. Esja Ultra 2018. Á föstudagskvöldinu tók ég þátt í að setja upp rás- og endamarkið og tjaldið fyrir þátttakendurna sem voru að fara 11 Esjur. Svo tók ég líka þátt í að merkja leiðina, þ.e. dalinn sem farið er upp eftir að komið er niður Kerhólakamb. Þegar ég fór þessa leið í fyrra í Mt. Esja Ultra maraþoninu, þá tókst mér ásamt mörgum öðrum að villast á leiðinni, þar sem það var mikil þoka og ég var ekki með leiðina í úrinu hjá mér. Merktum því leiðina alveg upp að skífu á Þverfellshorni. Veðrið var yndislegt þetta kvöld, svo það var gaman að merkja þessa leið og njóta kvöldsins.
Á laugardeginum, eftir lokaæfingu Náttúruhlaupanámskeiðsins þetta vor, tók ég að mér 2 klst vakt að Steini. Það var grenjandi rigning, rok, kalt og mikil þoka, ekki alveg sama fallega veðrið og var á föstudagskvöldinu. Ég var sem betur fer vel búin í þrem buxum og þrem peysum, goretex jakka og buxum og primaloft úlpu, húfu og skíðalúffur, enda veitti ekki af.
Það var virkilega gaman að hvetja þátttakendur og þess á milli dansaði ég og hoppaði „París“ 🙂
Tók svo að mér að bera rúmlega 10 kg tímatökubúnaðar tösku niður frá Steini, svo ég náði að eiga PW göngu niður, en þetta var klárlega besta æfing dagsins, að fara niður í gönguskóm með þessa aukaþyngd á öxlunum 🙂
Lokaæfing Náttúruhlaupa þetta vorið fór fram á Nesjavallasvæðinu þ.e. byrjuðum hlaupið við Ion hótelið.
Svæðið í kringum Ion hótelið er ofboðslega fallegt og þarna eru margar frábærar gönguleiðir. Þær eru vel merktar. Um er að ræða svartar, bláar, grænar og rauðar leiðir, allt eftir erfiðleikastigi.
Við vorum búin að fara í þrjá könnunarleiðangra um svæðið til að velja réttu leiðarnar fyrir mismunandi hópa. Á þriðjudeginum í síðustu viku fórum við grænu leiðina, en hún var bara 9 km. Á fimmtudeginum tókum við því bláu og svörtu leiðina, sem var um 16 km, en mjög krefjandi, bæði brött og snjór á henni. Í morgun fyrir lokaæfinguna, hlupum við auka grænan hring, sem við vildum bæta við grænu leiðina frá því á þriðjudag.
Það er ekki hægt að segja að veðrið hafi leikið við okkur í dag, en hins vegar er alltaf yndislegt að fara út að hlaupa þegar maður er búinn að klæða sig vel þá verður manni ekkert kalt.
Við lentum því miður í því að ein úr mínum hópi datt og fékk skurð á ennið, en þá kom í ljós hversu samheldinn og yndislegur þessi hópur er. Allir voru boðnir og búnir til að aðstoða og það gekk mjög vel að koma sjúklingnum niður á veg og í bíl til að komast sem fyrst á slysó. Fór betur en á horfðist.
Flestir fóru svo í heita pottinn og mat í Grímsborgum, en ég var búin að lofa mér í vinnu í Mt. Esja Ultra maraþoninu, svo ég varð að drífa mig í bæinn.
Við Guðmundur Smári áttum bókað flug klukkan 09:20 frá Paro til Deli. Rútan átti að sækja okkur á hótelið klukkan sjö, henni seinkaði reyndar aðeins. Við fengum morgunmat klukkan 06:30. Það var besti morgunmatur sem ég hafði fengið í MJÖG langan tíma.
LOKAATHÖFN BHUTAN THE LAST SECRET
Við vorum keyrð á lúxushótelið Zhiwa Ling Hotel í Paro í Buthan. Hótelið er skráð sem „Unique Lodges of the World“ í National Geographic, enda einstaklega fallegt. Bekka sagði okkur Betu að hringja strax og panta nudd, sem var einstaklega gott ráð, því það varð uppbókað á svipstundu. Það var starfsmaður sem fylgdi okkur Betu á herbergið og við fengum hana til að aðstoða okkur og hún bókaði bæði heilnudd og „body scrub“ fyrir okkur, samtals 90 mín tíma.
Camp 6: Drukyal Dzong (2.582 m hæð – gistum hjá munkunum/bóndabær)
Stage 6: 14,6 km / hækkun 1.205 m / lækkun 691 m
YFIRLIT = SÍÐASTA DAGLEIÐIN
Síðasta dagleiðin, um 14,6 km voru frá Drukyal virkinu (2.582 m) að Tiger’s Nest. Farið var í gegnum fallega dali og meðfram ánni, áður en komið var að rótum Tiger’s Nest. Eina drykkjarstöðin var þar, eftir 10,7 km og þá tók við mjög mikið og bratt klifur 3,9 km upp í Tigers Nest.
Camp5: Paro (2.280 m hæð – gistum í bóndabæ)
Stage 5: 53,5 km / hækkun 2.048 m / lækkun 1.745 m
YFIRLIT YFIR STAGE 5
Stage 5 er lengsta leiðin í kílómetrum eða 54 km og í raun líka lengsta dagleiðin fyrir flesta í klukkustundum og mínútum. Hlaupið er í gegnum dalinn í Paro (2.280 m). Hópnum var skipt í tvennt. Átján fremstu hlaupararnir eftir fyrstu fjórar dagleiðirnar voru ræstir klukkan sjö en hinir klukkan sex. Farið er fram hjá virkilega fallegu virki í Paro „The Paro fortress“, flugvellinum og vænum hrísgrjónaökrum, auk þess að fara fram hjá, fótspori Tiger’s Nest. Endamark dagsins er við Drukyal virkið (2.582 m). Virkið var byggt til að fagna sigri Bhutan á innrásarher þeirra, en það er verið að gera það upp núna. Drykkjarstöð 1= 10,7 km. Drykkjarstöð 2 eftir 10,3. Drykkjarstöð 3 eftir 10 km. Drykkjarstöð 4 eftir 10 km. Lokamarkið eftir 11.7 km.
Camp 4: Phajoding Monastery (3.605 m hæð – gist í klaustri)
Stage 4: 38 km / hækkun 1.928 m / lækkun 3.266 m
STAGE 4 YFIRLIT
Framundan voru 38 km. Byrjuðum á að klifra að hæsta punkti keppninnar í 3.712 m hæð. Svo tók við niðurhlaup í 2.600m og upp aftur í 3.400 m þar sem er aftur lækkun niður í Paro dalinn (glæsilegt útsýni yfir dalinn). Þar beið okkar heitt Buthanískt steina bað sem var góður undirbúningur fyrir morgundaginn sem er lengsti dagurinn í fjölda kílómetra.