Þríþraut

Tók þátt í dag í frábærri Sprettraut 3N í Reykjanesbæ.

Sprettþraut gengur út á að synda 400 metra hjóla 10 km og hlaupa 2,5 km.

Við syntum í innisundlauginni í Vatnaveröld, hjóluðum svo 4 * 2,5 km hringi og hlupum svo einna 2,5 km hring.

Keppnin var ræst í tveim hollum, þar sem um metþátttöku var að ræða.

SUND 00:08.27
Ég synti á braut númer 6 í síðara hollinu. Sundið gekk mjög vel, en við vorum 7 á brautinni.

T1 = 00:01:12
Ég ákvað að fara í peysu yfir þríþrautargallann og var því frekar lengi í T1 eða rúmlega 1 mínútu, sem er ekki góður tími 😉

HJÓL = 00:19:51 (30,23 km á klst)
Hjólið gekk mjög vel, mér leið vel allan tímann og tók fram úr tveim hjólurum á leiðinni.
T2 = 00:01:19
Var aftur allt of lengi á skiptisvæðinu, lenti í vandræðum að komast í skóna, þó ég væri með skóhorn, og fór úr jakkanum, verð að velja þægilegri og einfaldari skó næst, en skó með reimum 😉

HLAUP = 00:11:56 (pace 4,46)
Hlaupið gekk mjög vel, mér leið vel allan tímann og tók fram úr nokkrum á leiðinni. Var samt alltaf undir 180 í púls svo ég hefði örugglega getað hlaupið hraðar, næg orka allan tímann. Enda tók ég góðan endasprett í lokin.

SAMTALS = 00:42:58
Heildartími var 42 mínútur og 58 sek sem er bara ágætis tími held ég, sérstaklega í ljósi þess að ég á klárlega inni rúmlega 1 mínútu samtals í T1 og T2 því ekki hægt að kvarta. Varð í 40 sæti í heildina og í 9 sæti af öllum konum og 5 sæti af konum í aldursflokki 40-49 ára.

ÞRÍKÓ gekk mjög vel í dag og náðum við flestum stigunum þó við hefðum tapað með 14 stigamun fyrir 3SH í heildarstiga-keppninni. Ætlum okkur klárlega að ná þeim á næsta ári.

Vekjaraklukkan hringdi klukkan 06:45 en ég kom mér ekki á fætur fyrr en klukkan 07:00. Það var svo sem allt tilbúið, nema henda dótinu í pokana (hjóla-, hlaupa- og eftir keppnispokana), fá sér kaffi á fastandi maga, morgunmat og síðan að henda sér í þríþrautarfötin. Samt tekur þetta alltaf aðeins lengri tíma en maður ætlar sér svo við Óli vorum komin út klukkan 08:00 – ætluðum að leggja af stað 07:45.

Það var GRENJANDI rigning á leiðinni upp eftir og ástandið minnti mig ískyggilega á 1/2 grenjandi rigningjárnmanninn sem ég tók þátt í hjá 3SH í Hafnarfirði árið 2012, fyrsta árið mitt í þríþrautinni, þegar það rigndi eldi og brennisteini. Varð líka hugsað til þess að hafa sagst ekki ætla að taka þátt, nema það yrði þokkalegt veður. ,,Nenni ekki að fara að hjóla í Hvalfirði 90 km í grenjandi rigningu og roki”. OK – það var ekki mikið rok.

Þegar við komum upp í Kjós, við Meðalfellsvatn, voru stelpurnar komnar, búnar að taka hjólin úr bílnum og pokana og voru á leiðinni niður að skiptisvæði með hjólin og pokana, þ.e. bæði hjólapokann og hlaupapokann. Ég rölti svo með þeim niður eftir, lét skoða hjálminn og bremsurnar á hjólinu, allt OK, og kom svo hjólinu fyrir á réttum stað, #44. Allt vel merkt og vel skipulagt og skiptisvæðið mjög flott með rauðum dregli og borðum og tjöldum, allt merkt CHALLENGE family, en allt líka orðið vel blautt.

Fór síðan í klósettröðina, sem var að verða þó nokkuð löng og kom mér svo fyrir uppi í veitingatjaldi til að klæða mig í wet-suit gallann. Svo var bara að koma sér niður að vatni.

SUND 1,9 km = 00:41:47
Pro-karlar voru ræstir klukkan 10:00. Pro-konurnar nokkrum mínútum á eftir og við öll hin í aldursflokki klukkan 10:05. Vatnið var kalt eða um 14 gráður, hafði kólnað um eina gráðu frá deginum á undan. Það var samt ágætt að fara aðeins fyrr í vatnið, fór og synti aðeins og fann eins og alltaf í þessum kulda mikið fyrir kuldanum í lungunum, svona eins og oföndunareinkenni, þar sem það tekur þau smá tíma að venjast kuldanum. Gleraugun láku ekki eins og í Svíþjóð svo ég tók þau ekkert af mér, var allan tímann með þau á mér, líka á meðan við biðum eftir að vera ræst út.sundid

Leið ágætlega um leið og það var ræst og mér fundust lungun lagast. Eftir að hafa synt í smásund, sé ég hvar vatnið var orðið mjög gruggugt og allt í einu er bara fullt af fólki í kringum mig farið að labba eða hlaupa á grynningunum. Ég reyndi að standa upp en fannst það bara óþægilegt svo ég hélt bara áfram á sundi. Kom þá að stórum stein sem ég varð að synda fram hjá.

Loksins kom ég svo að fyrstu bauju en það var mjög erfitt að sjá baujurnar úr fjarska, kannski líka því móða var komin í gleraugun mín þar sem ég vildi ekki taka þau af mér á meðan ég beið eftir ræsingunni. Náði ekki að drafta neinn, þar sem mér fannst bara allir langt á undan mér. Eftir að hafa beygt til vinstri við fyrri baujuna, sé ég hvar einn sundmaður kemur syndandi beint á móti okkur, í alveg kolranga átt, þessi sundmaður var rammviltur. Ég hélt áfram að næstu bauju og þá voru tveir menn við hliðina á mér, annar synti nú bara yfir mig við baujuna en hinn var aðeins á undan mér. Sá sem synti yfir mig fannst mér stefna ansi mikið að landi og hinn lengra út á vatnið svo ég ákvað að synda þó nokkuð langt á milli þeirra þ.e. í þá átt sem ég hélt að tjaldið væri í landi. Sá samt aldrei tjaldið vegna móðu, synti því meira eftir minni.13833419_10155102139689778_2100584924_o

Ég man að ég hugaði á þessum tímapunkti að ég hefði kannski átt að prófa hjólið og hjóla smávegis áður en ég kom því fyrir á skiptisvæðinu, man ekki í hvaða gír það var, og vissi ekki yfir höfuð hvort það væri í lagi 😉 😉 Óli hafði samt pumpað í það um morguninn 😉 Fyndið hvað maður fer að hugsa mikið þegar maður hefur nægan tíma.

Sundið gekk vel og ég var farin að sjá til lands, elti þennan sem hafði verið vinstra megin við mig og sá að hann fór vinstra megin við síðustu baujuna. Það var aðeins umræðuefni fyrir sundið hvort maður ætti að fara hægra megin eða vinstra megin við þessa síðustu bauju en ég ákvað bara að elta þennan og fara þá örugglega lengri leiðina þ.e. vinstra megin við baujuna, svo það væri ekkert short-cut.

T1 skiptitíminn er 00:04:48 – samtals tími 00:46:36
Það var virkilega flott þjónusta hjá sjálfboðaliðunum þegar maður kom í land. Númerið t1manns var kallað upp, svo pokinn var tilbúinn þegar ég kom að skiptitjaldinu. Ég fékk aðstoð hjá Sigrúnu Árna að koma mér úr gallanum sem var frábært því ég var frekar loppin á höndunum. Fór í sokka og hjólaskó (festi samt ekki smelluna), fór í langermapeysu og setti á mig bakbeltið, setti aftur á mig úrið (sem maður verður að taka af sér áður en maður fer úr wet-suitinu), setti buff um hálsið og annað um höfuðið og hljóp svo að hjólinu með hjólagrifflurnar þar sem hjálmurinn minn og númerabeltið var.

Það voru algjör mistök að fara ekki í hjólagrifflurnar og fá aðstoð við það í tjaldinu því ég var örugglega í 2 mínútur að reyna að komast í grifflurnar þar sem ég stóð við hjólið. Svo var ég líka að rembast við að reyna að festa smellurnar á skóna mína, sem er svona snúið uppá, en það er mjög erfitt þegar maður er ískaldur og blautur. Eftir þennan langa tíma fóru hjólagrifflurnar á endanum upp á fingurna og hjálmurinn á hausinn og númerabeltið á sinn stað (setti það fyrst á mig á hvolfi) og svo var hlaupið af stað upp brekkuna með hjólið og yfir ráslínuna áður en ég henti mér upp á það.

HJÓL 90 km = 03:17:08 – samtals: 04:05:56
Magga Páls og Rafn fóru á sama tíma og ég af stað og tóku bæði fljótlega fram úr mér. Ég t13sá samt að eina leiðin til að koma hita í skrokkinn var að reyna að taka á því á hjólinu. Hugsaði samt líka, hey það eru 90 km framundan og svo hálft maraþon og maður má ekki taka of mikið úr sér. Margrét er mjög öflugur hjólari svo bilið á milli okkar jókst strax. Vorum samt ekki komnar langt þegar ég sá Margréti útí kanti en hún hafði þá misst keðjuna og þurfti að stoppa til að laga það. Ég hægði á mér og spurði hvort hún væri ekki OK, og fékk jú svo ég hélt bara áfram. Skömmu síðar kom hún svo aftur á fljúgandi ferð fram úr mér.

Svo sá ég að Ranna var í vandræðum en það var komin þjónustubíll að aðstoða hana en þá hafði sprungið hjá henni og hún ekki með nein verkfæri á sér til að skipta um slöngu.

Ég hélt áfram og þegar ég var alveg að koma inn að botni, sá ég Gúu, þekkti gulu sokkaskóna sem hún keypti í sumar í Svíþjóð, og kastaði á hana kveðju þegar ég fór fram úr henni.

Hélt svo áfram og fór fram hjá vatnsstöðinni án þess að taka brúsa, var ennþá með nógan vökva og gel en spurði um banana sem voru ekki til þarna. Hélt svo áfram inn að Ferstiklu og fór þá fram úr fleirum sem voru í vandræðum, þ.e. sá viðgerðarbílinn, veit ekki hvort þetta var sá sami eða annar að aðstoða einhvern útí kanti.

Brekkurnar tóku vel á en það var gaman þegar ég var farin að mæta PRO-hjólurunum sem voru á leið til baka og gat hvatt þá áfram, “GO GO GO !!!” það var skemmtilegt.

Það var líka yndislegt að komast inn að snúningskeilunni eftir 45 km og vita þá að maður var hálfnaður, það er alltaf góð tilfinning, man ég fékk hana líka þegar sundið var hálfnað. Alltaf gott fyrir hausinn að hugsa, innan við 50% eftir 😉

Fékk mér vatnsbrúsa á stöðinni en gleymdi að spyrja um banana, sem ég var búin að ákveða að ég ætlaði að fá mér 😉 Ekkert við því að gera, ekki snýr maður við 😉

Náði svo Birnu rétt eftir drykkjarstöðina og svo stelpu númer 32 sem varð svo vinkona mín á hlaupunum, Cecilia Dan Hartmeyer en hún er dönsk og varð 3. í sínum aldursflokki, 30-34 ára.

Sá svo Pétur hennar Siggu út í kanti þar sem hann var að taka myndir, gaman að veifa honum og fá hvatningu og það upp bratta brekkuna. Hafði reyndar séð hann á leiðinni inn úr líka en hann fattaði ekki hver ég var, fyrr en ég var komin fram hjá.

Eftir að ég er komin inn í Hvalfjarðarbotn og á leið til baka í Kjósina, missti ég eitthvað orkuna eða “zónaði” út, eins og ég geri stundum. Þá kom Cecilia aftur fram úr mér og Rafn líka, veit ekki alveg hvar ég tók fram úr honum, en alla vega fóru þau bæði fram úr mér. Í einni bröttu brekkunni tók ég aftur fram úr Ceciliu fannst hún hafa hægt á sér og vildi ekki hægja á mér, því ég var alltaf að passa þetta 12 metra bil, sem verður að vera á milli hjólara. Þegar við vorum alveg að koma upp þessa síðustu brekku tók hún aftur fram úr mér og var á undan mér, ekki samt nema þessa 15 metra þangað til við komum í mark. Var samtals 3:17.08 á hjólinu.

T2 skiptitími er 00:02:11 – heildartími 04:05:56
Sá Óla og Irinu á skiptisvæðinu og var voða glöð að vera búin að hjóla, sérstaklega þar sem t14ég sá að margir höfðu lent í vandræðum. Í öllum svona þríþrautarkeppnum hef ég alltaf krossað fingur og þakkað fyrir að lenda ekki í því að sprengja eða þaðan af verri vandræðum, því það getur allt gerst í hjólaleggnum, sem maður hefur enga stjórn á.

Henti hjólinu á næsta rekka og hljóp í átt að skiptitjaldinu. Þar tók Sigrún á móti mér, brosandi og alltaf jafn yndisleg, rétti mér pokann og hvolfdi úr honum. Spurði hvað ég vildi fá og ég man ég sagði bara hlaupaskóna og derið. Henti svo hjálminum ofan í pokann og fór í skóna og setti á mig derið. Þá sagði Sigrún viltu ekkert gel, jú auðvitað ætlaði ég að taka gelið með mér en maður er orðinn svolítið steiktur í hausnum, þannig að ég þakkaði henni kærlega fyrir, tók gelið og orkugúmmíhlaupapokana og henti mér svo af stað. Fínn skiptitími þar eða rétt rúmar 2 mín.

HLAUP 21:1 km = 02:08:18
Lagði svo af stað í hlaupið. Kom út úr skiptisvæðinu á svipuðum tíma og vinkona mín #32 t15sem ég hafði verið að taka fram úr og sem tók fram úr mér á hjólinu. Ég var fyrst aðeins á undan henni, svo tók hún fram úr mér og var aðeins á undan mér. Það var alveg logn og orðið frekar hlýtt á þessum tíma og það hafði stytt upp þannig að það var fínt hlaupaveður. Hún stoppaði og fékk sér að drekka á fyrstu vatnsstöðinni en ég hélt bara áfram svo ég var á undan henni inn meðfram vatninu. Mætti Önnu, Telmu og Margréti á þessum kafla og þær litu allar mjög vel út. Mér leið ágætlega, púlsinn var ekki hár en fæturnir einhvern veginn hlupu bara ekki hraðar.

Ég var ennþá með bakbeltið og var stöðugt að toga það niður á mjaðmir, því ég fann að ég var aum í hægri mjöðminni og þar sem brjósklosið er á milli 4. og 5. frekar neðarlega, þá fannst mér best að hafa stuðninginn yfir mjaðmirnar frekar en í mittinu. Ég var því stöðugt að ýta því niður en gat ekki hlaupið mjög hratt. Púlsinn var hins vegar frekar lágur, eða um 160 – sem er ekki hátt hjá mér, hefði mátt hlaupa á um 170-180 en hámarkspúlsinn minn er 200.

Mér leið samt alveg ágætlega, tók eitt gel eftir um 3 km, þegar ég var búin að fara yfir fyrstu mottuna. Vinkonan var ennþá á eftir mér en hún stoppaði aftur á næstu vatns-drykkjarstöð. Mér leið ágætlega að hlaupa svo upp brekkuna en fann að ég var komin í ansi mikinn spreng að komast á klósett. Ég spurði því starfsfólkið á næstu stöð og maður fékk fyrstu teygjuna, þ.e. gula teygju hvort ég mætti pissa við bílinn. Jú, þau gáfu grænt ljós á það – svo ég skellti mér bara upp við dekkið og settist á hækjur mér, fékk meira að segja lánaðan klósettpappír hjá yndislegum sjálfboðaliða sem var þarna.

Var ég búin að segja ykkur hvað sjálfboðaliðarnir voru einstakir í þessari keppni ?

Þegar ég er búin að pissa er Cecilia komin og ég næ að hanga á eftir henni niður eftir, sem var ágætt, því það var smá rok þarna á móti. Hékk í henni alveg fram að því að við kláruðum þennan fyrsta hring. Á þessum tímapunkti var Siggi Nikk að klára, ég man hvað ég öfundaði hann að vera búinn en hann flaug þarna fram hjá okkur niður brekkuna og hvatti mig til að halda áfram að brosa 😉

Kláraði fyrri helminginn af hlaupinu á 1 klst 3 mín og 59 sek. Fékk þá aðra teygju þ.e. rauða og svo var haldið áfram. Fór aðeins að spjalla við Ceciliu sem reyndar vildi svo stoppa á næstu drykkjarstöð og ætlaði að labba. Ég hvatti hana til að halda áfram og elta mig en hún vildi hvíla. Hitti Hákon sundþjálfara áður en ég kom að bóndabænum og hann sagði gefðu í og náðu mér 😉 Ha ha ha var ekki alveg á þeim buxunum. Svo var bara að fara út að bóndabænum og yfir tímamottuna þar og svo til baka.

Stoppaði samt sjálf á næstu drykkjarstöð og fékk mér bæði vatnsglas og kókglas, fyrsta kókglasið síðan ég byrjaði að hlaupa, var reyndar nýbúin að taka þriðja gelið í hlaupinu. Svo var bara að hendast upp brekkuna, hitti þá Hákon aftur og spurði hann hvort hann ætlaði ekki að bíða eftir mér. Hann sagðist myndu bíða eftir næstu brekku ha ha ha (þá komin í mark). Það var ekkert annað að gera en að sækja síðustu teygjuna, þ.e. bláu og fá frábæra hvatningu eins og alltaf þar og hendast svo niður og klára þetta hlaup.

Mér leið alveg ágætlega, hugsaði þetta eru bara 3 km eftir, eins og einn lítill Ásahringur og það var gott að fá mótvindinn og kælinguna á leiðinni niður eftir. Man ég hugsaði að í fyrra var ég farin að hlaupa og ganga til skiptis á þessum tímapunkti, var alls ekki í jafn slæmu ásigkomulagi núna, þótt ég færi ekki hratt yfir og væri í raun með lakari tíma nú en í fyrra, en það skiptir ekki máli, þegar gleðin er annars vegar.

Kláraði hlaupið á 2 klst 8 mín og 18 sek. og þar með keppnina á 6 klst 14 mín og 15 sek. kominimark3Náði 2. sæti í aldursflokki 45-49 ára (af 2 keppendum). Ég var alltaf mjög sátt við það þar sem ég hef ekki æft mikið þríþraut þetta árið þar sem áherslan var á gönguskíðin síðasta vetur fyrir Vasaloppet og svo var áherslan á fjallahlaupin í allt sumar fyrir Lavaredo. Maður uppsker alltaf eins og maður sáir (í jákvæðri merkingu þess orðs) og því var ég virkilega ánægð með að ná markmiðum mínum fyrir þessa keppni sem var í fyrsta lagi að klára og í öðru lagi að hafa gaman af.

ÞAKKIR
Það er auðvitað alveg frábært að eiga yndislegan maka sem styður mann og styrkir í öllu því sem maður er að gera og Óli var með mér í Kjósinni allan daginn sem var alveg frábær stuðningur. Takk fyrir það, elsku Óli. Svo hafa Dóri sjúkraþjálfari og Bjössi einkaþjálfari í Laugum haldið bakinu á mér gangandi. Ég ákvað til dæmis að vera með bakbeltið á mér allan tímann, þ.e. bæði á hjólinu og í hlaupinu og það kom sér mjög vel. Hjólið er mjög krefjandi að liggja frammi á því í 3 klst, þegar maður er með brjósklos og tæpt bak sem þarf stöðugt að halda í lagi. Ákvað þar að fórna LOOKINU og vera með beltið, en það hjálpaði mikið, auk þess sem ég hef ekki æft langt hjól í allt sumar svo bakið er heldur ekki vant því að vera í þessari stellingu svona lengi. Takk kæru félagar.

Í Þríkó á ég líka bestu æfingafélaga í heimi og frábæra þjálfara, þá Hákon Jóns, Viðar Braga og Ívar. Takk kæru æfingafélagar og þjálfarar.

SAMANBURÐUR
Hér að neðan er samanburður við tímana mína í sömu keppni í fyrra. Þá var reyndar synt frá öðrum stað og reyndar var bæði hjóla- og hlaupabrautin aðeins öðruvísi. Var samt á 20 mínútna lakari tíma núna. Í fyrra æfði ég þríþrautina meira með fjallahlaupunum, þar sem ég fór í Ironman í Flórída í nóvember og reyndar stóra fjallahlaupið í Mt.Blanc í lok ágúst í fyrra. Þetta árið var stóra 120 km fjallahlaupið mitt A keppnin mín og veturinn fór að mestu í gönguskíðaæfingar fyrir Vasaloppet. Er því mjög sátt við árangurinn og veit að ég á alltaf inni, því maður uppsker alltaf eins og maður sáir.

Hér að neðan er ítarleg keppnissaga eftir Ironman Flórída keppnina sem ég tók þátt í með Þríkó vinkonum mínum, þeim Sjönu, Siggu, Irinu, Möggu og Gúu, en við kölluðum okkur Sexurnar.  Þetta er fjórða Ironman keppnin sem ég tek þátt í á innan við þremur árum, en við Sjana og Ásgeir fórum í Ironman í Cozumel í lok nóvember 2012 sem var fyrsti IM hjá okkur Sjönu. Við Sigga fórum með Ásgeiri í Ironman í Frankfurt í júlí 2013 og við Sjana og Irina fórum ásamt Ásgeiri með mörgum Þríkó félögum í Ironman Kalmar í ágúst 2014.

Við vöknuðum klukkan 04.00 á keppnisdegi, laugardagur 7. nóvember 2015. Skilaboðin sem við sáum á Facebook síðu Ironman keppenda  – sjórinn of heitur til að teljast löglegur og þá má ekki synda í galla. Ef sjórinn er frá 24-28 gráðum á Celsíus þá má synda í galla en þá getur þú hvorki unnið til verðlauna né fengið Kona sæti. Ef sjórinn fer yfir 28 gráður þá má enginn synda í galla.  Ég spurði Viðar Braga Kona-fara og þjálfara ráða, hvað við ættum að gera, ef þessi staða kæmi upp. Hann sagði að ef þessi staða kæmi upp þá myndi hann sjálfur ekki synda í galla, nema það væru líkur á því að hann næði ekki innan tímamarka annað hvort í sundinu eða keppninni í heild sinni.

Við Sjana ákváðum  að fara að ráðum Viðars, enda vissum við að við gætum alveg synt án galla, gerðum það í Cozumel, þó að sjálfsögðu taki það meiri orku. Ég nota fæturna meira þegar ég syndi ekki í galla og auk þess flýtur maður ekki eins vel og í gallanum. Hinar fjórar af Sexunum ákváðu að synda í gallanum, sem var alls ekki óskynsamlegt, svona eftir á að hyggja. Það var enginn greinarmunur gerður á því hvort þú syntir í galla eða ekki þegar úrslitin liggja fyrir.

Eftir léttan morgunmat, þ.e. ristað brauð og kaffi,var lagt í hann. Ætluðum að leggja af stað klukkan 04:45 en fórum ekki fyrr en um klukkan 05:00. Við vorum því ekki komin á skiptisvæðið fyrr en 05:15 sem hefði átt að vera nægur tími þar sem ræsa átti sundið klukkan 06:15.  Henti af mér „special needs bags“ bæði hjóla og hlaupa, en ég set alltaf eitt epli og samloku í hvorn pokann. Var líka með gamlan bol í hjólapokanum, ef mér yrði kalt, en búið var að ráðleggja okkur það. Þetta var bolur sem ég var til í að fórna, þar sem  maður fær þessa poka ekkert aftur.

Næst var að pumpa í dekkin á hjólinu og setja næringu og drykki á hjólið. Sjana var með mína pumpu svo ég náði að hitta á hjón á svæðinu hjá mér sem voru búin að pumpa í sín hjól. Ég fékk þau til að aðstoða mig því það þarf að halda vel í ventilinn á disknum og setja ákveðið stykki (sjá mynd hér að neðan)  á pumpuna til að komast að honum. Það gekk allt vel en um leið og ég er að kveðja hjólið, búin að koma drykkjum og gelum fyrir, uppgötva ég að maðurinn með pumpuna tók stykkið sem ég þarf til að geta bætt lofti eða kvoðu í dekkið. PÚFF – Þarna var ég í slæmum málum.

Fékk eiginlega vægt sjokk svo nú var bara að krossa fingur og vona að ekki myndi springa.  Fann að þetta stressaði mig mikið, var ekkert að spá í sundinu, eða að ná að hita upp í sjónum, náði ekki að hitta Sjönu með pumpuna mína og hittum ekki Óla og Atla en ég ætlaði að koma til hans wetsuit gallanum sem ég hafði tekið með mér í poka, ef ég hefði skipt um skoðun með að synda í honum. Hvíti pokinn með morgunfötunum var orðinn úttroðinn og slitnaði svo ég þurfti að fá annan yfir.

Það var mikið verið að pressa okkur þarna á svæðinu og við vorum kölluð á ströndina klukkan 05:45, voru að loka svæðinu, svo ég rétt náði að henda af mér kaldri kók í T1 pokann og  bætti aukahlaupafatnaði í T2 pokann, var með slæman niðurgang um morguninn og þorði ekki öðru en að hafa auka föt þar ef ég myndi lenda í einhverju slæmu niðurgangsslysi á leiðinni.   Líðanin þarna rétt fyrir keppni var alls ekki góð, komst ekki á klósettið og allt í stressi út af þessu pumpudæmi. Þegar ég kom svo á ströndina, búin að skila af mér hvíta pokanum, hitti ég loksins á Sjönu sem hafði reynt að finna mig og hún komst ekki í T2 pokann sinn og lét svo bara einhvern starfsmann geyma fyrir sig pumpuna mína. Við sáum  Atla og Óla á ströndinni þar sem þeir voru með íslenska fánann og þar gat ég deilt áhyggjum mínum af þessu stykki með Óla. Lærdómur dagsins, við komum allt of seint á svæðið, allt of mikið stress, mun ekki gerast aftur. Það er nokkuð ljóst.

Það var ekkert annað að gera en að setja upp Pollýönnubrosið og henda sér í kaldann sjóinn án þess að hafa hitað upp, eins og ég ætlaði að gera, hafði hvorki hlaupið, né dýft tánum í sjóinn, eða prófað sundgleraugun. Þátttakendur voru almennt að því, hefði gert það, ef ég hefði haft meiri tíma.

Fatlaðir þátttakendur voru ræstir fyrstir, þ.e. klukkan 06:00 og við án galla 06:15 svo átti að ræsa hópinn þar sem þátttakendur voru í gallanum 15-20 mínútum síðar.

SUND  (1:23:39 – 27. sæti eftir sundið – allir í sama flokki)
Var ótrúlega lítið stressuð fyrir sundinu, kannski þar sem hausinn var bara að hugsa um stykkið sem ég var svo klaufsk að gleyma að taka af pumpunni hjá almennilega manninum sem aðstoðaði  mig. Við Kristjana gengum saman inn að staðnum þar sem við vorum svo látin bíða.  Finnst samt alveg ótrúlegt og í raun fáránlegt að stressa okkur svona upp og senda okkur á ströndina klukkan 05:45 þegar fyrsta ræsing var ekki fyrr en klukkan 06:00. Þannig biðum við í raun heillengi á ströndinni. Náði ekkert að hitta Siggu og Gúu fyrir keppni en hitti Irinu og Möggu en þær voru allar fjórar ræstar um 15-20 mínútum á eftir okkur.

Skipulagið á þessari sundræsingu var ekki eins gott og í Kalmar í fyrra. Fannst hlutirnir miklu skipulagðari þar og ekki eins margir sem fóru út í einu, eins og þarna, svo kraðakið var miklu meira. Auk þess var auðvitað engin alda í Kalmar en hún var þó nokkur þarna, þegar maður var að fara út i sjóinn.

Sundið er 3,8 km og farnir eru tveir hringir, þ.e. komið í land á milli.  Það koma mér líka á óvart, hversu margir syntu ekki réttu megin við rauðu baujuna t.d. á bakaleiðinni en við áttum alltaf að synda hægra megin við baujurnar, þ.e. hafa þær á vinstri hönd en meirihlutinn gerði það ekki.  Fyrri hringurinn gekk mjög vel og mér leið mjög vel þótt ég væri ekki í galla og það var þó nokkur alda sem þurfti að brjóta. Svo fór ég í land á milli, labbaði bara rólega, vinkaði Óla og Atla og fékk  mér vatnsglas áður en ég henti mér í seinni hringinn.

Þá var heldur betur alda og mér fannst ansi erfitt að koma mér útí aftur. Reyndi samt að gera sama og aðrir, þ.e. að stinga mér til sunds undir hana, en hafði svo sem ekki æft þetta. Lenti svo illa í einni öldunni. Það fór ekki betur en svo að hún snéri mér alveg á botninn og ég fékk tognun aftan á hægra lærið, sem var mjög óþægilegt. Ég man að ég ég hugsaði á þessum tímapunkti, er keppnin OFF, mun ég þurfa að hætta eftir sundið, vegna tognunar, sem varð vegna baráttu við öldu, eða hvernig fer þetta eiginlega?  En ég hélt áfram, gat alveg synt þótt ég væri með stöðugan verk. Reyndi bara að nota fæturna minna, sem er erfiðara án galla. Seinni hringurinn gekk vel á endanum og verkurinn minnkaði þegar leið á sundið.  Hjúkk it 😉

Sundtíminn var 1 klst 23 mín og 39 sek sem er ágætt miðað við öldur og að synda ekki í galla. Sundið í Kalmar hjá mér var 1:17:45 í galla í sjó, sundið í Frankfurt 1:13:50 í galla í vatni og sundið í Cozumel  1:31 ekki í galla og í sjó. Bara nokkuð sátt við þennan tíma, þ.e. 1:23:39 m.v. sjó og ekki í galla.

Vegalengdin sem ég synti skv. Garmin var 4.160 metrar, á að vera 3.800 m.

T1 (7:45)
Ég sá aftur Óla og Atla þegar ég kom í land, veifaði þeim og hljóp svo áfram, fékk aðstoð við að renna niður „swimskinninu“ sem ég var í yfir þríþrautargallann á leið á skiptisvæðið, en það var þó nokkuð langt skokk, fyrst að bláu pokunum, þ.e. með hjólafatnaði og svo inn í hús, sem er skiptisvæðið.
Þar henti ég mér í hjólaskóna, setti á mig legghlífar, það mátti nefnilega ekki synda í legghlífum eða bol með ermum, ef maður ákvað að synda ekki í galla. Svo var ég í smá vandræðum að troða mér blaut í legghlífarnar, svo bara sokka, skó og hjálminn. Varð að bera aftan á hálsinn á mér græðandi krem, því ég fékk slæm nuddsár eftir swimskinnið sem sveið undan. Svo fékk maður sólbaðsáburð borinn á sig (það var ekki í Frankfurt, né Kalmar) og vatn að drekka á leiðinni út og við tók hlaup að hjólinu. Á leiðinni að hjólinu sá ég Óla, stoppaði aðeins að tala við hann, en hann sagði mér að kanna hvort stykkið væri ekki komið á hjólið, einhver tilfinning sem hann fékk.  Viti menn þegar ég kem að hjólinu þá er það fyrsta sem ég sé stykkið, komið í hjóla-töskuna á stönginni sem var með nestinu. Þessi  frábæri maður hefur skilað því þegar hann uppgötvaði að hann væri með það. Þvílíkur léttir að vita að ég væri komin með stykkið aftur, eftir allt stressið í kringum það.

T1 tíminn var 7 mínútur og 45 sekúndur sem er bara ágætur tími m.v. hversu löng vegalengd þetta var skv. Garmin var hún um 700 metrar og það er fyrir utan búningsklefann sem var inni á hótelinu.

HJÓL (5:51:09 – 25. sæti eftir hjólið)
Það var glöð og sæl Halldóra sem lagði af stað í hjólið með stykkið í nestistöskunni 😉 Það var mjög gaman að hjóla út úr bænum á Front Beach Rd, um 10 km leið, en svolítið mikið af hjólreiðamönnum, svo ég var mikið að taka fram úr. Sá að ég var samt að hjóla of hratt fyrstu 5 km á 32,1 km meðalhraða og næstu 5 km á 33, 8 km og púlsinn var of hár (164-169 slög á mínútu)ætlaði alls ekki yfir 160 og í raun ætlaði ég að taka fyrri helminginn á 150-155 og síðari á 155-160. En ég ætlaði að hægja á mér um leið og það myndi dreifast úr hópnum.

Svo erum við komin rétt út af aðalgötunni inn á S Arnold Rd, búin að hjóla nokkra kílómetra upp eftir, þegar það kemur hópur á eftir mér sem ég reyni að taka fram úr en kemst ekki til hægri, þ.e. til hliðar, þar sem það var mjög mikið af hjólurum. Þá kemur dómari á mótorhjóli sem gaf mér bláa spjaldið, sem er „drafting“ refsing, þ.e. ef hjólreiðamaður er viljandi að hanga í næsta hjólreiðamanni en þú átt að vera með 10 metra í næsta hjólreiðamann. Ég var alls ekki sátt við þetta, þar sem ég var alls ekki að drafta, heldur lenti í þessu kraðaki og sat föst, hef alltaf passað mig mjög vel á að halda þessu bili og hægja á mér, svo mér fannst ég fá virkilega óverðskuldað spjald. En það þýðir ekki að deila við dómarana svo ég varð bara að stoppa í fyrsta penalty boxinu og taka út mína refsingu sem var 5 mín, eftir að ég stoppaði.  Ég fékk skeiðklukku í hendurnar og fékk ekki að fara af stað fyrr en eftir 5 mín á henni. Það mátti ekkert nota þessa refsingu, þ.e. til að fara á salernið eða slíkt. Ég bara stóð á hjólinu og fékk mér jú eitt gel. Tók út þessa refsingu á eftir 42,75 km (1 klst 8 mín).

Eftir að hafa tekið út refsinguna hægðist meðalhraðinn verulega hjá mér, því í hvert skipti sem einhver tók fram úr mér eða hópur sem kom fram úr mér, þá sló ég strax af, ekki ætlaði ég að fá aðra refsingu. Því eftir 3 refsingar ertu rekin úr keppni. Meðalhraðinn var því nær 30 km á klst næstu kílómetrana.

Undirlagið á hjólaleiðinni var alveg ágætt og sem betur fer var ekki mikil sól, því það var samt vel heitt og mikill raki og við fengum líka kafla með þó nokkrum mótvindi.  Sérstaklega kaflinn þegar við vorum búin að taka hringinn og vorum að hjóla aftur upp Dog Track Rd. En þegar komið var að þeim snúningspósti var bara að hjóla aftur beint suður eftir í meðvindi og svo taka þessa 10 km til baka á Front Beach Rd.  Náði ágætis hraða þarna niður eftir á um 35 km meðalhraða, þurfti reyndar að stoppa eftir 141 km samtals (4 klst. 28 mín) og laga keðjuna sem datt af hjá mér í einni skiptingunni, en gekk sem betur fer vel að koma henni á aftur. Svo var mjög mikið af hjólreiðamönnum á Front Beach Rd. svo þar hægði ég á mér enn og aftur til að passa 10 metra draft-vegalengdina eins og ég geri alltaf – svo ég var þar í kringum 30 km meðalhraða.

Garmin segir hitastigið hafa verið 22,2 gráður og 94% raka og vind 10 km á klst af aust-norðaustri.

Heildarhjólatíminn var 5:51:09 ( skv Garmin Edge 540 – 5:46:19 þá er refsingin ekki inni).
Þessi hjólatími er PB í Ironman hjá mér – því ég var 6:03:29 í Kalmar, 06:04:53 í Frankfurt og 6:34:19 í Cozumel.

T2 (6:06)
Það var aðstoðamaður sem tók við hjólinu, hljóp reyndar á eftir honum til að stoppa Garmin Edge græjuna. Hljóp svo og sótti rauða T2 pokann og svo var hlaupið inn með hann í búningsklefa. Losaði hjálminn og fór úr hjólaskónum. Í hlaupaskóna og setti á mig derið og tók með mér magnesíum spreyið, og saltið, því ég var farin að finna fyrir krömpum í lok hjólsins mest á innanverðum lærunum.  Endaði á að setja á mig númerabeltið. Svolítið sérstakt í Flórída að maður hjólar ekki með númerabeltið, heldur setur það upp í T2 og það er stranglega bannað að synda með það undir blautbúningi ef hann hefði verið leyfður. Fyrsta skipti sem ég upplifi það. Svo var að láta setja á sig sólarvörn og hlaupa af stað. Fór reyndar strax á klósettið áður en ég fór út af skiptisvæðinu.  Í fyrsta skipti í þessum Ironman sem ég upplifði ekki endalausar klósettferðir, sem var skemmtileg tilbreyting 😉

Tíminn í T2 var 6 mín 6 sek með klósettferðinni sem er bara mjög fínn. Lengdin skv. Garmin um 400 metrar.

HLAUP (4:44:28 – 15. sæti eftir hlaupið)
Leið ekkert allt of vel þegar ég lagði af stað í hlaupið. Var byrjuð að fá krampa í lokin á hjólinu og hitinn var að aukast mikið í hlaupinu. Sólin var búin að ryðjast fram undan skýjunum og því orðið ansi léttskýjað og mjög heitt. Ég reyndi að taka inn gel og vera dugleg að taka saltið (nýja saltið sem er stórsniðugt og ég keypti á Expoinu, ekki í hylkjum, heldur fer inntakan beint í gegnum tunguna og munninn). Mér leið alls ekki vel.  Hlaupið í IM Flórída eru 2 hringir 42,2 km. Það er mikið af beygjum og farið í gegnum nokkur íbúðarhverfi og endað á að fara hring inn í einhverjum garði. Það var djókað með það að ef þú sleppur við hákarlana í sjónum í IM Flórida og krókódílana á hjólaleiðinni, þá gætirðu lent í stingandi flugum í hlaupinu, sem við sluppum við en lentum í staðinn í stingandi sól, hita og miklum raka 😉

Í þessu hlaupi er ekkert svona teygjusystem eins og í Frankfurt og Karlmar, þannig að maður gat ekki séð hvort fólk var að fara fyrri eða seinni hring. Hins vegar voru hjólreiðamenn á undan fyrstu 4 körlunum og fyrstu 4 konunum, svo ég sá að það voru flestir á fyrri hring eins og ég, því ég mætti ekki þessum fyrstu mönnum fyrr en ég var byrjuð á síðari hring, en þá áttu þeir nú ekki mikið eftir. Meðalhraði fyrstu kílómetrana var í kringum 6 en fór svo hækkandi (þ.e. varð hægari) þegar á leið.  Í hausnum á mér glumdu síðustu skilaboð frá Viðari þjálfara, ekki ganga í hlaupinu, nema í gegnum vatnsstöðvar. Ég var hins vegar farin að ganga allt of mikið, setti mér nú samt upp ákveðið kerfi í því, þ.e. hljóp 100 skref og gekk 20 skref, fann að kramparnir í fótunum löguðust við að fá svona reglulega göngu.  Man ég hugsaði líka að maður á ekki að sleppa kvöldmatnum, þ.e. pastanu kvöldið fyrir Ironman, en við Sjana nenntum ekki að fara og fá okkur að borða og borðuðum bara eitthvað snakk og léttmeti, þó Atli frændi hafi verið að hvetja okkur til að fara og fá okkur pasta.

Mætti öllum stelpunum tvisvar og Rafnkeli líka, það var virkilega gaman. Man hvað ég var glöð að við værum öll komin í hlaupið, því þá var ég fullviss um að við myndum öll klára.  Það var ágætis stemning á staðnum sérstaklega í fyrri hringnum, en mun minni í seinni. Það sem kom mér líka á óvart var að eftir að myrkrið skall á, sem gerðist hjá mér þegar ég var að koma út í enda í seinni hringnum, þá var bara eiginlega engin lýsing allan hringinn. Það voru einhverjir rafmagnskastarar þarna í garðinum útí enda, annars hljóp maður bara í myrkrinu og sá ekkert fram fyrir sig. Þetta var mjög furðulegt, en allir starfsmenn á öllum drykkjarstöðvum sem maður stoppaði á voru mjög almennilegir og ég stoppaði á öllum drykkjarstöðvum, þar sem ég tók nýja blauta svampa og klaka sem ég setti inn á bringuna á mér og inn á bakið og bleytti á mér höfðuð, því hitinn og rakinn var rosalegur.  Drakk mikið af vatni og gatorade, tók sítrónu og saltið mitt, en borðaði ekki mikið, aðeins gelin mín, en kláraði þau samt ekki.  Ég tók mun minni orku í þessum Ironman, bæði í hlaupinu og hjólinu en ég er vön, en var mjög dugleg að taka inn salt.

Meðalhitastig í hlaupinu skv. Garmin 27,8 gráður á Celsíus (feels like 31,1 og 74% raki 10 km á klst nnv)– svo það hefur verið vel yfir 30 gráður í fyrri hringnum, þegar það var alveg orðið heiðskírt því svo var komið myrkur í síðari hluta seinni hringsins.

Tíminn í hlaupinu var 4 klst 44 mín og 28 sek. sem er næst lakasti tími í IM hjá mér. Var 5:04:44 í Cozumel, 4:27:43 í Frankfurt og 4:15:55 í Kalmar.  Hefði viljað sjá betri tíma í hlaupinu, þá hefði ég þurft að hlaupa allt hlaupið, en ekki ganga það og kannski vera skynsamari á hjólinu.  Alla vega átti ég ekkert inni í lokasprett í þessu hlaupi eins og ég á oft svo ég er bara mjög sátt.

SAMTALS TÍMI (12:13:07 – 15. sæti í aldursflokki allir, með og án wetsuit)

Heildartíminn var 12 klst 13 mín og 7 sek. Árangurinn er 15. sæti af 159 konum í aldursflokki, topp 9,4% en það voru 115 sem kláruðu. Þetta er í fyrsta skipti sem árangurinn minn er innan við topp 10% svo ég get vel við unað.

Sjá til samanburðar árangurinn í eldri Ironman keppnum hjá mér, þó það sé ekki samanburðarhæft að bera saman mismunandi keppnir né keppnir milli ára. Bæði eru brautir mismunandi sem og veðuraðstæður. Eina sem er sambærilegt er vegalengdin.

2014 Kalmar = 11:44:11 – 8. sæti af 45 konum í aldursflokki (42 sem klára) topp 17,7%
2013 Frankfurt = 11:54:40 – 22. sæti af 64 konum í aldursflokki (50 sem klára) topp 34,37
2012 Cozumel = 13:24:33 –  34. sæti af 127 konum í aldursflokki (85 sem klára) topp 26,7%

LOKAORÐ
Ironman er þríþraut, sund, hjól og hlaup og það þýðir ekkert að ná góðum árangri í einni greininni, ef maður tekur of mikið úr sér og tapar á því í þeirri næstu eða síðustu. Maður verður að vera skynsamur alla leið og passa að halda púlsinum vel innan mjólkursýrumarka í öllum þremur greinunum. Einnig er mjög mikilvægt að passa næringuna og taka hana skipulega og reglulega inn.

Ef maður ætlar að ná framúrskarandi árangri þá verður maður líka að æfa skipulega og í mínu tilviki tóku fjallahlaupaæfingar frá mér mikið af hjólaæfingum í sumar. Það var að sjálfsögðu mitt val og ég sé alls ekki eftir því, því Mt. Esja Ultra, 11 Esjur í júní 77 km og Mt.Blanc CCC hlaupið 102 km í lok ágúst eru ógleymanleg fjallahlaup sem ég hefði alls ekki viljað fórna.

Markmiðið hjá mér í Ironman Flórída 2015 var alltaf #1 að klára og #2 að hafa gaman af því og þessi markmið náðust að fullu. Markmið #3 var að bæta eigin tíma sem náðist ekki.

Elsku vinkonur, það eru algjör forréttindi að komast allar að ráslínu og  algjörlega einstakt og frábært að við náðum allar að klára sem er alls ekki sjálfsagt, því það voru margir sem urðu að hætta keppni.

Langar að óska Gúu og Möggu innilega til hamingju þar sem þær voru að klára sinn fyrsta Ironman og gerðu það með stæl.

Óska einnig Rafnkeli Jónssyni innilega til hamingju með frábæran árangur í Ironman Flórida 2015.

Kæru samferðarmenn, Óli og Atli frændi takk fyrir yndislegar tíma og samverustundir og elsku Sjana, Sigga, Irina, Gúa og Magga takk enn og aftur fyrir þetta yndislega ferðalag, frá
skráningu til keppni,

LUV JU ALL 😉

—————————————-

Myndband frá keppnishöldurum hér:
(Halldóru og íslenska fánann er að finna á mínútu 9:07)
Myndir frá IM Flórída 2015 keppninni í heild hér:
Myndir frá FINISHER PIX frá keppninni hér:

Sjá ÞAKKIR EFTIR IM FLÓRÍDA 2015 hér: