Fjallahlaup

Við lögðum af stað um klukkan 09 frá gistiheimilinu, búnar að skila Duffel Bags í lobbýinu og svo var farið strax upp brekkuna. Áttum bókaðan morgunmat á Miami Bar sem við vorum báðar viss um að væri í Los Sauces. Þegar þangað kom þá komumst við að því að barinn var í Sanandreas um 2,5 km neðar (beint niður), vorum sem sagt bara búnar að klífa upp brekku, þessa 2,5 km og datt ekki í hug að snúa við.

Því fundum við bara næsta kaffihús, þar sem við gátum fengið rúnstykki með osti og kaffi og keyptum svo djús og banana í SPAR búðinni, þar sem það var ekki til á kaffihúsinu 🙂

Héldum svo áfram upp fjöllin upp í Los Tilos og svo upp í Laguna de Barlovento mjög falleg en krefjandi leið. Fórum svo aðeins til baka áður en við héldum áfram til Barlovento, þar sem okkur beið gisting á Rómantíska hótelinu.

Hlupum 23 km með um 1.500 metra hækkun.

Náðum mjög stuttu sólbaði við sundlaugina áður en sólin settist, en sólin sest auðvitað fyrr á austurströndinni.

Við fengum mjög góðan kvöldmat á hótelinu og flotta þjónustu og vorum með mjög fínt hótelherbergi. Bresku hjónin voru þarna líka og þau ætluðu að gista þrjár nætur þarna á hótelinu.

En ég svaf ekki vel þar, það var svo mikill hiti og raki í herberginu að ég endaði á aukarúminu sem var í herberginu, var svo hrædd um að allar byltunar mínar myndu vekja Betu.

Sváfum mjög vel á hótelinu. Vöknuðum í tæka tíð, til að gera okkur klárar í daginn og klára að pakka öllu niður í Duffel bag töskurnar, því það kom bílstjóri að sækja þær klukkan 09:00. Samkvæmt planinu sem við vorum með átti hann að sækja okkur líka og keyra okkur frá Santa Cruz de La Pama til Puntallana, þaðan sem við áttum að hlaupa/ganga til Los Sauces eða réttara sagt til San Andrés.

Við breyttum plönunum, sendum leigubílstjórann með töskurnar og bresku hjónin fóru með leigubílstjóranum til Puntallana, en við ákváðum að hlaupa alla leið.

Eftir að hafa loksins komið leigubílstjóranum í skilning um þetta, þá fórum við í morgunmat á hótelinu og lögðum svo í hann.

Maginn var ennþá ekki alveg nógu góður hjá mér, þó ég hafi ekki verið búin að drekka kaffi í heila viku, þá var ég ennþá með þessa niðurgangskveisu, sem er ekki gott í hlaupaferð.

Þá var eins gott að vera með nóg af Immodium, til að stoppa pestina, en þá líður manni samt ekkert sérstaklega vel á hlaupum, svo fyrstu kílómetrarnir og klukkutímarnir voru ekki góðir.

En fallegt umhverfi, sól og hiti breyttu líðaninni fljótt og upp úr hádegi var ég orðin mun betri.

Við stoppuðum og fengum okkur að drekka RedBull og fylltum á vatnsbirgðarnar í Puntallana og svo héldum við áfram

Þetta var alveg krefjandi leið en einstakleg fallegur dagur meðfram ströndinni. Við nutum fallegu blómanna, allra ávaxtatrjánna og yndslegs útsýnis út á hafið. Á tíma sáum við meira að segja til Teide á Tenerife.

Hlupum 26 km með um 1.200 metra hækkun.

Fengum flotta penthouse íbúð á gistiheimilinu í Charco Azul, mjög flott íbúð með risa svölum á efstu hæð. Útsýnið var stórkostlegt, en því miður var skýjað um daginn, svo við gátum ekki tekið sólbaðið á svölunum eins og okkur langaði til. Í staðinn hvíldum við lúin bein og fórum svo í göngutúr til San Andreas í kvöldmat.

Við lentum á flugvellinum í Santa Cruz á Palma um hádegisbil. Þetta var ótrúlega þægilegt, að fljúga með EasyJet til London Gatwick á föstudagskvöldi, engin asi á flugvöllunum hvorki í Keflavík, né á Gatwick. Sváfum í litlu hótelherbergi á flugvallarhóteli og vöknuðum svo eldsnemma og tékkuðum okkur inn í flugið til La Palma.

Flugvöllurinn er mjög lítill og kósý, en það var löng röð í vegabréfaskoðunina. Þegar við komumst þar í gegn, voru töskurnar okkar komnar á brettið og hinum megin við tollhliðið beið okkur leigubílstjóri sem keyrði okkur á hótelið í Santa Cruz.

Leið miklu betur í morgun þegar ég vaknað en þegar ég fór að sofa, þökk sé einni parkódín töflu, þá svaf ég til klukkan 01 þegar ég þurfti að fara á klósettið😊

Það var miklu hlýrra núna en síðustu nótt en ég er búin að hósta mikið síðustu tvær nætur.

Við erum alveg hætt að taka Diamoxið en erum samt ennþá í rúmlega 4.000 m hæð.

Guðrún og Kristín eru líka báðar hóstandi. Guðrún og Elli fóru því aðra leið til Khumbung en við, þar sem það var mikil hækkun á dag leiðinni.

Við fórum aftur fram hjá klaustrinu sem við heimsóttum í gær á leið okkar.

Það var mjög gaman þegar við sáum aftur stóra klaustrið hinum megin við ána og dalinn, og sáum líka gistiheimilið Paradise sem við gistum á, á leiðinni uppeftir.

Tókum nestiapasu (mars/snickers/hnetur og harðfiskur) í fjallinu og nutum útsýnisins.

heldum svo áfram niður og upp en það var ágætis ganga upp að veitingastaðnum þar sem við borðuðum, hrísgrjón og kartöflur.

Það var mikið stuð í hádegismatnum þar sem við fæ dönsuðum undir styrki stjórn Hrannar.

Svo var önnur brekka efir hádegismat, 2 klst brekkan,  þegar ég átti ekki eftir mikið af henni fékk ég hræðilegt asmakast. Ég náði ekki andanum en sem betur fer þá var ég með púst frá Ingu (mitt hafði orðið eftir fyrir mistök í niðurskurðinum) og það hjálpaði  er að klára brekkuna.  Rétt áður en ég lagði af stað þá var Sammi vinur minn að spila tónlist,og það var eitthvað þvílíkt rapplag sem var að gera mig gráhærða en hann var með okkur síðustu göngurunum. Ég á endanum bað hann vinsamlegast að slökkva hahah 😉 fyndið þegar maður er alveg að gefast upp hvað svona getur pirrað mann.

Þegar við vorum komim uppa hæðina stoppuðum við í tei á tehúsi sem var á þessum tímapunkti vel þegið eftir puðið upp.

Svo tók við smá niður kafli eftir teið og inn dalinn en alltaf sáum vip klaustrið hinum  megin.

Sco sáum við Serba æfa sig í klettaklifri en það er bjöegunarskoli þarna í nágrenninu.

Svo Fengum við líka brekkuna, þá bauð Aðal sjerpinn mér að bera bakpokann minn fyrir Sig

eg Þrjoskaðist fyrst við og bar hann sjálf en svo þáði ég það og þvílíkur léttir, enda andardráttur inn eftir asma kastið ekki góður 😉

komum svo í þetta fallega litla þorp Sem heitir Khumjung sem er nauðsynlegur viðkomustaður því þarna er skóli sem Edmund Hillary stofnaði árið xxxx

Sturta 3 skipti á 12 dögum – forum og keyptum svuntu – góður matur – dansað og spilað á spil

Í morgun kvöddum við Namche Basar eftir að hafa gist á sama gistiheimilinu í tvær nætur. Virkilega góður matur og fín gisting.

Fórum upp úr bænum um sannkallað fjallalandslag. Fórum fram hjá manni sem er að vinna að stígagerð og styrktum hann, Tóti kvittaði í bókina hjá honum.

Fengum mjög bragðgott sítrónu/engiferte í morgunkaffinu og nutum góða veðursins.

Héldum svo áfram upp dalinn og gengum fram hjá tað-þurrkun virkilega vel skipulagðri.

Þegar við fórum svo yfir hengibrúnna þá var einn risastór og reiður Uxi næstum því búin að ráðast á okkur. Sherpinn okkar réð ekkert við hann og öskraði á okkur að drífa okkur yfir.

Borðuðum mjög gildan hádegismat, soðbrauð og steiktar kartöflur og grænmeti.

Eftir hádegismat var mjög brött endalaus brekka. Óla kveið mikið fyrir henni, en svo fórum við bara jafnt og rólega upp, svo uppgangan gekk mjög vel.

Þegar upp var komið blaði Tengboche, einn helgasti staður Nepal og þar var glæsilegt klaustur þaðan sem við nutum útsýnis til hinna tilkomumiklu tinda AmaDablam, Lhotse og Everest. Við fylgdumst aðeins með messu munkanna sem var utandyra og það snjóaði örlítið á okkur, enda orðið mjög kalt þarna uppi. Fórum svo á kaffihúsið, fékk mér eplaköku og kaffi.

Eftir að hafa notið útsýnisins og skoðað klaustursvæðið gengum við niður í litla þorpið Deboche.

Auðvitað væru teknar teygjur, og svo var bara haldið til í matsalnum þar sem hann var upphitaður en við frostmark inní herbergjunum. Reyndi að halda mér vakandi, ætlaði ekki að gera sömu mistökin og deginum á undan þe að leggja mig og sofna svo allt of seint því þá er maður bara þreyttari daginn eftir.

Fengum í kvöldmat gufusoðna grænmetiskodda með kartöflum, mjög góða en Óli var orðinn slæmur í maganum ;-(

Lögðumst til hvílu klukkan 21 með heita Nalgene brúsa sem hituðu vel kaldar tær.

Toppaði 8 tinda í Mosó í dag í frábærum félagsskap. Myndbandið segir meira en 1000 orð, en við Beta enduðum í rétt rúmum 37 km og 6 klst á fótum.  Takk fyrir yndislegan hlaupadag stelpur.

Fór með Laugavegshópi Náttúruhlaupa til Vestmannaeyja í morgun.  Veðurspáin alla vikuna var mjög góð, breyttist samt á síðustu stundu, í rigningu og þoku.

Sameinuðumst í bíla í Olís við Rauðavatn og fórum með Herjólfi frá Landeyjahöfn og það gekk mjög vel.

Ferðin yfir tók bara um 35 mínútur. Þar tóku á móti okkur eðalhjónin Róbert Marshall og konan hans Brynhildur Ólafsdóttir, sem bæði eru fararstjórar hjá Ferðafélagi Íslands og hafa leitt Landvættahóp Ferðafélagsins.

Við byrjuðum svo á að hlaupa frá höfninni í gegnum bæinn og upp á Eldfell. Eftir það fórum við upp á Helgafell og Sæfjall. Eftir Sæfjall tókum við aukakrók upp á Stórhöfða. Síðan var hlaupið að golfvellinum og inn í Herjólfsdal.

Upp úr Herjólfsdal var farið upp á Dalfjall. Við slepptum Blátind i vegna veðurs, en héldum áfram eftir Eggjum, á Molda og niður um Sprönguna. Þar sýndi Róbert Marshall okkur hvernig á að spranga. Hlupum svo um hafnarsvæðið að Heimakletti sem var síðasta fjallið og ansi bratt.

Þegar við komum niður af Heimakletti, hlupum við í sund, þar sem sundtaskan beið okkar.

Eftir sund var kíkt á ölhús Vestmannaeyja og svo borðuðum við saman á Slippnum.

Fórum svo með bát til baka klukkan 19:30.

Frábær dagur í Vestmannaeyjum, en ég þarf klárlega að koma aftur til að upplifa þennan fallega og skemmtilega hring í betra veðri.