Fjallahlaup

Við lögðum af stað frá Niel La Gruba fjallahótelinu okkar til Gressoney. Vorum búin að vera tvær nætur á þessu fjallahóteli sem er á mjög fallegum stað og ágætis gisting.

Framundan var um 900 metra hækkun uppí OBER LOO sem er næsta drykkjarstöð, en þangað er 843 metra hækkun og 343 metra lækkun. Hæsti punktur var í 2.400 metra hæð, mjög fallegt skarð Calle Lazouney þar sem við stoppuðum og tókum íslenska fánamynda selfie af okkur þremenningunum.

Svo héldum við áfram að mestu niður á við, inní Ober Loo, þar sem við hittum, eldri mann, bónda ítalskan sem spurði hvort við værum að undirbúa fyrir TORinn og hann lofaði að taka vel á móti mér þegar ég kem aftur í næsta mánuði.

Fórum niður fallegan dal, tókum mikið af myndum og hittum þó nokkuð af fólki.

Þegar við vorum svo komin niður í bæ, sneri Stefán Bragi við þ.e. fór til baka, en hann ætlaði að finna leigubíl eða strætó til að komast aftur upp í LaGruba hótelið, til að sækja bílinn okkar.

Við Iðunn héldum áfram leið okkar til Gressoney. Þegar við komum í bæinn fundum við okkur kaffihús og fengum okkur ítalskan tvöfaldan espresso og samloku og eplaköku. Kíktum svo í búðir, þar sem ég var að leita að ítölsku SIM gsm korti, þar sem VODAFONE er ekki að virka hérna á Ítalíu. Iðunn og Stefán eru með NOVA og það þrælvirkar, ég er búin að taka nokkur símtöl á Vodafone út af þessu veseni og geri ráð fyrir að flytja mig til NOVA áður en ég fer í TORINN í næsta mánuði, ég nenni þessu ekki lengur.

Fundum ekkert ítalskt símkort en fundum fallegar fingurbjargir sem Iðunn er að safna. Eftir búðarleiðangur, fórum við í bakarí og keyptum okkur súkkulaðifyllt horn og kók handa Stefáni. Spjölluðum við stelpurnar í bakaríinu, sem ætla að vera sjálfboðaliðar í TOR-num. Önnur þeirra sú yngri var í UTMB bol, svo ég spurði hana hvort hún hefði hlaupið UTMB, en hún sagði svo ekki vera, vinkona hennar gaf henni hann, en þær ætla báðar að vera að aðstoða í TORNUM 🙂 á drykkjarstöðinni, sem er LIFBASE og íþróttahúsið í Gressoney, en við Iðunn skoðuðum það, þegar við komum í bæinn, þar er glæsileg innisundlaug, kannski fer maður bara og tekur sundsprett 🙂

Gistingin okkar er í Alpenzu Grande, sem er rétt undir staðnum, þar sem klifur morgundagsins byrjar.

Fengum þriggja manna herbergi, hentum dótinu okkar inn og fórum svo í bæinn og fengum okkur að borða.

Veitingastaðurinn sem við borðuðum á heitir 4634 sem er hæðin á Monta Rosa hótelinu, en þessi dalur sem við eru í, liggur að Monte Rosa fjallinu. Kaffihúsið sem við borðuðum á fyrr um daginn heitir Lyskamm sem er eitt af toppunum. Það tók mjög langan tíma að fá matinn, en hann var mjög góður.

Fórum svo á hótelið, og það brakaði svo hræðilega í rúminu, mínu að við urðum að setja handklæði undir dýnuna til að brakið hætti.

Sváfum öll frekar illa um nóttina, enn og aftur þurftum að galopna alla glugga því það er ekki AIRCONDITIONER í þessum fjallahótelum, svo við vorum öll að vakna reglulega alla nóttina. Stefán galopnaði út og það varla dugði til.

Frábært gistihúsið í La Gruba í Niel, ekta timburhús, þar sem maður heyrir ef fólkið labbar í herberginu fyrir ofan okkur. En við erum á 2.hæð í fjögurra manna fjölskylduherbergi. Tók mig smá stund að sofna í gærkvöldi, en þegar ég sofnaði loksins þá svaf ég eins og engill þar til að fjölskyldan á 3 hæðinni vöknuðu og þá voru mikil læti 🙂 🙂 En svo sem ágætt að koma sér á fætur. En við vorum samt bara róleg fórum í morgunmat 8:20 og fórum svo að hafa okkur til

Iðunn ákvað að taka aðeins rólegri dag og við Stefán héldum til baka í áttina að Della Balma, þar sem við hefðum átt að gista síðustu nótt, en breyttum planinu til að hafa bílinn, sem er algjör snilld. Miklu betra að hlaupa léttari, þ.e. ekki með allan farangurinn á bakinu 🙂

Við Stefán vorum því að fara öfuga TOR leið og því mun meiri hækkun frekar en lækkun, þar sem við fórum alla leið upp í Crenna Dou Leui skarðið sem er 2.340 metra hæð. Á hluta af leiðinni upp eftir er stígur sem er gamall hleðslustígur sem var gerður á tímum Rómverja, ótrúlega flott og mikil vinna og virkilega gaman að hlaupa þarna niður. Við endann á stígnum vorum við komin í skarðið Calle della Vecchia sem er í 2.185 metra hæð, þar var varða í Nepölskum stíl. Þar var líka mikið útsýni yfir til Sviss.

Planið var sem sagt að hlaupa/ganga upp eftir í 3 klst og hlaupa svo til baka. Þegar 3 klst voru komnar þá var ansi stutt eftir í skarðið svo við ákváðum að fara aðeins lengra, en vorum komin upp eftir á um 3 klst og 10 mín. Í skarðinu er mikið og fallegt útsýni yfir fjöllin og uppí Monte Rosa.

Áður en við byrjuðum að hlaupa til baka, þ.e. rómarstíginn og í gegnum skóginn, þá kveiktum við á JBL hátalaranum og ég valdi góða tónlist. Hlaupið niður gekk mjög vel hjá okkur Stefáni, þangað til að ég rak tána í einhvern stein og flaug á hausinn … ha ha ha -Halldóra klaufabárður 🙂 En fall er faraheill og vonandi eru byltur ferðarinnar bara búnar. Ég lenti ágætlega þ.e. tók kornhnísinn og endaði á öxlinni og reyndar báðum kálfum, sem urðu svolítið blóðugir og fengu smá sár og kúlu 🙂 En sem betur fer slapp hægra hnéð, sem ég er ennþá að reyna að ná mér góðri af eftir síðustu byltu LOL LOL 🙂

Skellti mér í sturtu eftir hlaup og svo áttum við yndislega stund hérna úti í kvöldsólinni á þessum fallega stað.

Fengum mjög góðan kvöldmat, ég fékk pasta með sveppum í forrétti og andalæri í aðalrétt.

Búið að ákveða að fara snemma að sofa og vakna snemma, morgunmatur klukkan 07:00 og leggja af stað klukkan 08:00.

Enn einn frábær dagur að kvöldi kominn 🙂

Við ákváðum yfir morgunmatnum að breyta planinu til að geta verið með bílinn með okkur og hlaupa létt.

Lögðum því af stað frá frá Sassa til Refugio Coda þar sem við snæddum hádegismat. Það var mjög heitt og gangan nokkuð brött upp í skálann. Hittum ítalskt par með ungan dreng á leiðinni sem kenndu okkur nokkur orð í Ítölsku eins og Buon Viaggio og eitthvað fleira

Vorum komin í skálann um hádegisbil og borðuðum Italian Polenta með osti og villisvíni. Polenta er búin til maís og er eins og kartöflumús og ekkert sérstaklega góð á bragðið :- )

Við vorum ótrúlega heppin, þar sem á meðan við sátum inni og borðuðum hellirigndi úti og um leið og við fórum út eftir matinn þá stytti upp og sólin skein á okkur.

Héldum áfram TOR leiðina niðureftir þar til við ákváðum að fara sveitarveginn til baka til Sassa til að sækja bílinn og sleppum því Barma skálanum.

Komum við í súpermarkaði í Issime og fengum okkur svo pizzu á frábærum stað í Gaby og keyrðum svo upp í fjöllin í Gruba, þar sem við áttum bókaðan gistingu annað kvöld, en fengum inni þar í kvöld, svo við verðum tvo daga hér.

Planið er því að fara á morgun og hlaupa til baka (þ.e. öfuga TOR leið í áttina að Barma og aftur niður í Niel.

Heildarvegalengd dagsins hjá mér var 15 km en hjá Stefáni Braga og Iðunni um 19 km, heildarhækkun var um 1500 metrar.

Svaf eins og engill á Hotel Crabun í Point St. Martin, borðuðum morgunmat á hótelinu, sem var virkilega góður og kaffið var æðislegt, ekta ítalskur americiano sem Iðunn færði okkur upp í herbergi. Fékk svo þessar fínu fastafléttur í hárið, frábært að ferðast með fimleikamömmu sem kann sko vel til verka 🙂

Við lögðum í hann frá hótelinu klukkan 10.00 skv áætlun, allt á plani hjá Stefáni, sem er frábær skipuleggjandi og búin að skipuleggja ferðina einstaklega vel.

Það var strax mjög heitt þegar við lögðum af stað, stoppuðum á „bar“ og keytum okkur vatn og hentum okkur svo upp í fjallið.

Ofboðslega fallega leið upp fjöllin. Hádegisstoppið var í Perloz þar fundum við veitingastað, sem var reyndar fullbókaður, en við gátum pantað okkur kaffi, kók og fanta og setið fyrir utan þennan fallega stað. Stefán Bragi sýndi mér hvar drykkjarstöðin var á leiðinni alveg frá Point St. Martin og alla leið upp í Sassa.

Næsta stopp var í Remondin fyrir utan fallega kirkju þar sem við sátum af okkur mesta hitann, þ.e. í skugga.

Þaðan er mjög bratt leið upp í Hotel Etoile du Berger í Sassa sem er næturstaðurinn okkar.

Vorum að koma úr þríréttaðri máltíð, með rauðvíni, bjór og Fanta og það er ennþá mikill hiti og við í um 1700 metra hæð.

Heildarvegalengd dagsins var 15 km og um 1700 metra hækkun. Hér er ofboðslega fallegt og það var gaman að ganga í Aosta dalnum í dag og sjá alla ávextina, við sáum í dag vínber, epli, sítrónur, tómata bara á gönguleiðinni auk þess sem mikið var af kolbrjáuluðum hundum og eitthvað af hönum og hænum. Frábær dagur að kveldi kominn og það verður yndislegt að leggjast á koddann hér á Hotel Etoile du Berger.

Óli skutlaði okkur upp á flugvöll klukkan 04:30. Ég svaf mjög lítið síðustu nótt, enda orðið langt síðan maður fór í flugvél. Þegar ég lá andvaka á koddanum í nótt, var mér hugsað til fyrstu utanlandsferðar minnar þegar ég var 6 eða 7 ára og fór með pabba og mömmu til Kanaríeyja og Jói var í pössun hjá Hlín og Ella spítu á Selfossi. Fyndið hvað minningarbrotin hellast yfir mann þegar maður liggur á koddanum og getur ekki sofnað. Hugsaði líka að þetta væri nú góð æfing fyrir TOR-inn þar sem ég mun ekki sofa mikið þá vikuna sem hlaupið fer fram.

Við Óli sóttum Stefán Braga og Iðunni og vorum komin upp á flugvöll fyrir 05:30, búðirnar voru ekki einu sinni opnar þegar við komum í gegn. Tollskoðunin gekk hratt og vel en það voru miklar raðir niðri, við vorum svo forsjál að fara í gærkvöldi út á flugvöll og tékka inn töskurnar. Hitti mikið af fólki sem ég þekkti út í Flugstöð, margir að fara í Mt.Blanc ferðirnar með Haraldi, Ella og Guðrúnu og Kollu og svo nokkrir að fara í fjallahjólakeppni í Sviss.

Flugið til Genf var frábært, ég datt ofan í tvær bíómyndir, svo ég svaf ekki neitt, en líka gaman að komast aftur í flugvél eftir um 2ja ára hlé.

Allt tékkið inn í Sviss og svo Frakkland gekk mjög vel, það vel að við þurftum ekki að sýna neitt af þessum útprentuðu gögnum sem við tókum með okkur og vorum búin að skrá okkur inn í öll löndin þrjú. Við leigðum svo bíl Frakklandsmegin og aðalvandamálið var að komast til Chamonix þ.e. án þess að fara yfir landamærin til Sviss og það var mesta baslið að eiga við Garmin græjurnar þ.e. sannfæra þær og finna leið til að komast hjá því að fara til Sviss.

Vorum komin til Chamonix um 17:30 þar hittum við Guðrúnu Hörpu og Ella – komu og kíktu á okkur þar sem við vorum að kíkja í Salomon búðina. Það er samt gaman að segja frá því að Salomon vöruúrvalið í Ölpunum heima er örugglega um 80% af úrvalinu í Salomon búðinni og verðið heima er algjörlega samkeppnisfært og stundu meira að segja ódýrara.

Kíktum svo í tvær aðrar stórar íþróttaverslanir, náðum ekki í fleiri búðir áður en það lokaði klukkan 19:30.

Þá hentum við okkur í gegnum Mt.Blanc göngin yfir til Courmayor þar sem við pöntuðum okkur pizzu og kók. Pizza á Ítalíu getur ekki klikkað. Eftir matinn tók við um klst akstur til Donnas í Aosta dalnum, þar sem við gistum núna fyrstu nóttina á Crabin hóteli í Point St.Martin og við munum byrja gönguna hér í fyrramálið.

Við erum búin að „skera aftur niður“ búnaðinn sem fer í bakpokann, en við göngum næstu 10 daga með allt á bakinu, þó nokkur niðurskurður fór á snyrtivörum og orkustykkjum, en að sjálfsögðu er ennþá fullt af CLINIQUE sólarvörn og gula kreminu sem dugar næstu 10 daga.

Hér er að finna nokkrar myndir af ævintýrum dagsins.

Það var mjög heitt hér í dag um 33 stiga hiti og sól og heiðskýrt.

Það eru margir kannski að velta fyrir sér hvað þetta myllumerki Road to TorX 2021 þýðir. Ég er skráð í lengsta hlaup sem ég hef tekið þátt í , (200 mílur) sem er 330 km fjallahlaup með um 25.000 km hækkun og ég hef 150 klst til að klára hlaupið.

Það eru bara þrír Íslendingar (að ég best veit) sem hafa lokið þessu hlaupi. Elísabet Margeirsdóttir, Stefán Bragi Bjarnason og Birgir Sævarsson.

Það eru 828 þátttakendur skráðir á þessu ári frá 49 löndum. Eins og sjá má hér að neðan. Flestir frá Ítalíu eða 314 og 171 frá Frakklandi.

Hlaupið hefst klukkan 12:00 sunnudaginn 12. september og ég verð að vera komin í mark klukkan 18, laugardaginn 18. september, þ.e. 150 klst síðar.

Ég fer í æfingaferð/könnunarleiðangur með Stefáni Braga og Iðunni 15.-25.ágúst , þar sem við ætlum að ganga/hlaup síðari helming hlaupsins, þ.e. Alta Via 1 leiðina á 10 dögum, sem er um 150 km leið.

Ég er komin með BIB númerið mitt sem er 827, næst síðasta númerið. Væri alveg sátt við að koma næst-síðust í mark, svo framarlega að ég skili mér í mark á innan við 150 klst.

Er svo lánsöm að eiga yndislega vini og hlaupafélaga sem hafa hvatt mig áfram í þessu verkefni og Beta bjó til æfingaplan fyrir mig sem ég hef verið að fylgja.

ALPARNIR, sem flytja in SALOMON skó og fatnað sem eru bestu utanvega hlaupaföt sem þú færð, hafa styrkt mig um búnað, því það þarf góðan búnað í svona langt hlaup. Þeir munu líka deila ferðasögunni minni áfram á sínum samfélagsmiðlum.

#ROAD2TORX2021

The TOR330 – Tor des Géants® is the first and only race to combine long distance with the individual style of runners: the organisation does not impose any compulsory stages, and the winner will be the runner who completes the race in the shortest time, making his or her own decisions on when and how long to stop for rest and refreshment.

The Tor des Géants® is the first race of this kind to cover an entire region, running along its spectacular paths at the foot of the highest Four-Thousanders in the Alps and through the Gran Paradiso Natural Park and the Mont Avic Regional Park. All of these particular features help make this such a unique, inimitable race. 

This trail is more than just a competitive sports event; it is also a way to promote tourism in the Valle d’Aosta, through the municipalities the race runs through.

Vekjaraklukkan hringdi klukkan 07:00, þar sem brotttför var fyrirhuguð klukkan 08:30. Eldaði mér hafragraut í morgunmat, klassískt kaffi, og svo gengið frá farangrinum og maður græjaður fyrir hlaupið.

Ákvað að fara aftur í hlaupafötin sem ég var í, í gær, þar sem þau voru SVO þægileg. Salomon Slab buxurnar mínar, Salomon stuttubuxurnar, kálfahlífar, Halldóru-bolurinn sem er uppáhaldsbolurinn, derhúfan og buffið, allt frá Salomon og svo Blitz sólgleraugun. Fór frekar í skítug og þægileg fötin heldur en að fara í hrein hlaupaföt sem ég var í, það segir allt um þægindin á þessum frábæru fötum. Var líka í Salomon hlaupaskónum mínum, sem voru mjög góðir sérstaklega í snjónum í gær.

Vorum ready um 08:30 þá var rútan komin búið að setja trúss farangurinn aftur í rútuna og svo var bara upphitun og myndataka áður en lagt var í hann.

Hittum svo hinn helming hópsins í Hvanngili, þar sem þau gistu ásamt FÍ hóp, sem var að fara með börnin yfir Laugaveginn. Þar hitti ég Kollu Björns. Lögðum svo saman í hann frá Hvanngili, þar sem Bláfjallakvísl var vaðin, en það var ekki svo mikið í ánni.

Fórum veginn frá Bláfjallakvísl að Emstrum, í staðinn fyrir að hlaupa stíginn þ.e.sandinn sem er leiðin í Laugavegshlaupinu. Þegar við komum í Emstur var bongóblíða, svo það var mjög gott stopp þar, aðeins tanað og þeir sem voru með nesti borðuðu þar á meðan aðrir tjúttuðu 🙂

Leiðin frá Emstrum niður í Þórsmörk var bara yndisleg, var einmitt að hugsa hvað það er cosy að vera ekki í hlaupinu sjálfu, þ.e. að taka bara myndir og hinkra eftir fólki og njóta ekki þjóta 😉

Það var mun meira í Þveránni en vanalega, en Kápan hafði gengið mjög vel og stígurinn inní Þórsmörk er alltaf jafn langur ha ha ha. Enn og aftur gleymdi ég vinstri beygjunni fattaði það ekki fyrr en við vorum komin fram hjá, svo við ákváðum að snúa við. Sáum ekki eftir því, þar sem leiðin í gegnum skóginn er svo falleg.

Fengum svo flottar móttökur þegar við komum inní Húsadal, þar sem allir lágu og tönuðu sig, þar var hamborgari og bjór í boði HHS. Langt síðan ég hef smakkað jafn góðan hamborgara og franskar – virkilega góður borgari. Hlakka til að fá mér aftur svona borgara næstu helgi þegar ég klára Laugavegshlaupið 2021.

Fór svo eftir um 1 klst hvíld, á móti 8menningunum og Magnúsi. Fór á mis við 8menningana, en fann Magnús, þar sem hann hafði farið inní Langadal, og ég fór áleiðis þangað á móti honum.

Er MJÖG STOLT af öllum Stjörnuhlaupurum sem tóku þátt og stóðu sig súper vel báða dagana. Það voru allir glaðir, enginn sem kvartaði undan þreytu og algjörlega magnað í þessum stóra hópi, hversu mikil samstaða var og gleði.

Rútan okkar fór svo í bæinn klukkan 18:30. Takk kæru Binni og Vígdís fyrir allan undirbúning og skipulag og takk kæru hlaupafélagar fyrir yndislega daga á Laugaveginum í dag og í gær. Virkilega skemmtileg ferð og ekki skaðaði þetta frábæra veður sem við fengum báða dagana 🙂

Hlaupahópur Stjörnunnar, um 60 aðilar hlupu saman Laugaveginn á tveim dögum. Binni og Vigdís sáu alfarið um skipulagningu og það eru margir mánuðir síðan þau bókuðu skála og rútu og hlauparar skráðu sig í hlaupið. Ég var með þeim síðustu að skrá mig þar sem ég var bókuð í hlaup á Spáni um helgina Val d´Aran. En svo ákvað ég að fara ekki til Spánar út af C-19 og stöðunni þar, svo þá var ekkert annað í boði en að skella sér og ég sé sko ekki eftir því.

Við lögðum í hann frá Ásgarði klukkan 08:00 fimmtudaginn 8.júlí. Fyrsta stopp var í Hveragerði, þar sem það voru pikkaðir upp farþegar og næsta stopp að Vegamótum. Vorum svo komin inní Landmannalaugar um klukkan 12:00. Græjuðum okkur í hlaupið, fórum á salernið, hituðum upp, smurðum okkur með CLINIQUE sólarvörn (sem ég bauð öllum og gleymdi svo á borðinu í Landmannalaugum) og lögðum svo í hann. Veðrið var mjög gott, bæði hlýtt og sólríkt.

Það var mikill snjór á leiðinni en gangan upp að Hrafntinnuskeri gekk vel. Þar stoppuðum við aðeins og notuðum salernið, borðuðum smá og tjúttuðum 😉

Skokkuðum svo sem leið liggur niður í Álftavatn og gekk ferðin mjög vel. Vorum í nokkrum hraðaskiptum hópum. Vorum komin í Álftavatn um klukkan 16:40 og þá var rútan með farangurinn okkar ekki komin. Það var því bara að fara á barinn og fá sér, bjór eða Fanta. Helmingurinn af hópnum hélt svo áfram en þau gistu í skálanum að Hvanngili. Við vorum með gamla skálann alveg út fyrir okkur, en get ekki mælt með honum, þar sem það er mikil mygla í honum, en sem betur fer gistum við bara eina nótt. Við borðuðum kjúklingasúpu frá Kjötkompaní-inu, sem við keyptum ásamt sýrðum rjóma, osti, tortilla og brauði, mjög gott og einfalt að elda. Svo voru lúxus desert bakkar, þ.e. ostur og sælgæti 🙂

Það voru þreyttir en sælir hlaupafélagar sem voru sofnaðir fyrir klukkan 23:00.