Fjallahlaup

Svaf eins og engill á Hotel Crabun í Point St. Martin, borðuðum morgunmat á hótelinu, sem var virkilega góður og kaffið var æðislegt, ekta ítalskur americiano sem Iðunn færði okkur upp í herbergi. Fékk svo þessar fínu fastafléttur í hárið, frábært að ferðast með fimleikamömmu sem kann sko vel til verka 🙂

Við lögðum í hann frá hótelinu klukkan 10.00 skv áætlun, allt á plani hjá Stefáni, sem er frábær skipuleggjandi og búin að skipuleggja ferðina einstaklega vel.

Það var strax mjög heitt þegar við lögðum af stað, stoppuðum á „bar“ og keytum okkur vatn og hentum okkur svo upp í fjallið.

Ofboðslega fallega leið upp fjöllin. Hádegisstoppið var í Perloz þar fundum við veitingastað, sem var reyndar fullbókaður, en við gátum pantað okkur kaffi, kók og fanta og setið fyrir utan þennan fallega stað. Stefán Bragi sýndi mér hvar drykkjarstöðin var á leiðinni alveg frá Point St. Martin og alla leið upp í Sassa.

Næsta stopp var í Remondin fyrir utan fallega kirkju þar sem við sátum af okkur mesta hitann, þ.e. í skugga.

Þaðan er mjög bratt leið upp í Hotel Etoile du Berger í Sassa sem er næturstaðurinn okkar.

Vorum að koma úr þríréttaðri máltíð, með rauðvíni, bjór og Fanta og það er ennþá mikill hiti og við í um 1700 metra hæð.

Heildarvegalengd dagsins var 15 km og um 1700 metra hækkun. Hér er ofboðslega fallegt og það var gaman að ganga í Aosta dalnum í dag og sjá alla ávextina, við sáum í dag vínber, epli, sítrónur, tómata bara á gönguleiðinni auk þess sem mikið var af kolbrjáuluðum hundum og eitthvað af hönum og hænum. Frábær dagur að kveldi kominn og það verður yndislegt að leggjast á koddann hér á Hotel Etoile du Berger.

Óli skutlaði okkur upp á flugvöll klukkan 04:30. Ég svaf mjög lítið síðustu nótt, enda orðið langt síðan maður fór í flugvél. Þegar ég lá andvaka á koddanum í nótt, var mér hugsað til fyrstu utanlandsferðar minnar þegar ég var 6 eða 7 ára og fór með pabba og mömmu til Kanaríeyja og Jói var í pössun hjá Hlín og Ella spítu á Selfossi. Fyndið hvað minningarbrotin hellast yfir mann þegar maður liggur á koddanum og getur ekki sofnað. Hugsaði líka að þetta væri nú góð æfing fyrir TOR-inn þar sem ég mun ekki sofa mikið þá vikuna sem hlaupið fer fram.

Við Óli sóttum Stefán Braga og Iðunni og vorum komin upp á flugvöll fyrir 05:30, búðirnar voru ekki einu sinni opnar þegar við komum í gegn. Tollskoðunin gekk hratt og vel en það voru miklar raðir niðri, við vorum svo forsjál að fara í gærkvöldi út á flugvöll og tékka inn töskurnar. Hitti mikið af fólki sem ég þekkti út í Flugstöð, margir að fara í Mt.Blanc ferðirnar með Haraldi, Ella og Guðrúnu og Kollu og svo nokkrir að fara í fjallahjólakeppni í Sviss.

Flugið til Genf var frábært, ég datt ofan í tvær bíómyndir, svo ég svaf ekki neitt, en líka gaman að komast aftur í flugvél eftir um 2ja ára hlé.

Allt tékkið inn í Sviss og svo Frakkland gekk mjög vel, það vel að við þurftum ekki að sýna neitt af þessum útprentuðu gögnum sem við tókum með okkur og vorum búin að skrá okkur inn í öll löndin þrjú. Við leigðum svo bíl Frakklandsmegin og aðalvandamálið var að komast til Chamonix þ.e. án þess að fara yfir landamærin til Sviss og það var mesta baslið að eiga við Garmin græjurnar þ.e. sannfæra þær og finna leið til að komast hjá því að fara til Sviss.

Vorum komin til Chamonix um 17:30 þar hittum við Guðrúnu Hörpu og Ella – komu og kíktu á okkur þar sem við vorum að kíkja í Salomon búðina. Það er samt gaman að segja frá því að Salomon vöruúrvalið í Ölpunum heima er örugglega um 80% af úrvalinu í Salomon búðinni og verðið heima er algjörlega samkeppnisfært og stundu meira að segja ódýrara.

Kíktum svo í tvær aðrar stórar íþróttaverslanir, náðum ekki í fleiri búðir áður en það lokaði klukkan 19:30.

Þá hentum við okkur í gegnum Mt.Blanc göngin yfir til Courmayor þar sem við pöntuðum okkur pizzu og kók. Pizza á Ítalíu getur ekki klikkað. Eftir matinn tók við um klst akstur til Donnas í Aosta dalnum, þar sem við gistum núna fyrstu nóttina á Crabin hóteli í Point St.Martin og við munum byrja gönguna hér í fyrramálið.

Við erum búin að „skera aftur niður“ búnaðinn sem fer í bakpokann, en við göngum næstu 10 daga með allt á bakinu, þó nokkur niðurskurður fór á snyrtivörum og orkustykkjum, en að sjálfsögðu er ennþá fullt af CLINIQUE sólarvörn og gula kreminu sem dugar næstu 10 daga.

Hér er að finna nokkrar myndir af ævintýrum dagsins.

Það var mjög heitt hér í dag um 33 stiga hiti og sól og heiðskýrt.

Það eru margir kannski að velta fyrir sér hvað þetta myllumerki Road to TorX 2021 þýðir. Ég er skráð í lengsta hlaup sem ég hef tekið þátt í , (200 mílur) sem er 330 km fjallahlaup með um 25.000 km hækkun og ég hef 150 klst til að klára hlaupið.

Það eru bara þrír Íslendingar (að ég best veit) sem hafa lokið þessu hlaupi. Elísabet Margeirsdóttir, Stefán Bragi Bjarnason og Birgir Sævarsson.

Það eru 828 þátttakendur skráðir á þessu ári frá 49 löndum. Eins og sjá má hér að neðan. Flestir frá Ítalíu eða 314 og 171 frá Frakklandi.

Hlaupið hefst klukkan 12:00 sunnudaginn 12. september og ég verð að vera komin í mark klukkan 18, laugardaginn 18. september, þ.e. 150 klst síðar.

Ég fer í æfingaferð/könnunarleiðangur með Stefáni Braga og Iðunni 15.-25.ágúst , þar sem við ætlum að ganga/hlaup síðari helming hlaupsins, þ.e. Alta Via 1 leiðina á 10 dögum, sem er um 150 km leið.

Ég er komin með BIB númerið mitt sem er 827, næst síðasta númerið. Væri alveg sátt við að koma næst-síðust í mark, svo framarlega að ég skili mér í mark á innan við 150 klst.

Er svo lánsöm að eiga yndislega vini og hlaupafélaga sem hafa hvatt mig áfram í þessu verkefni og Beta bjó til æfingaplan fyrir mig sem ég hef verið að fylgja.

ALPARNIR, sem flytja in SALOMON skó og fatnað sem eru bestu utanvega hlaupaföt sem þú færð, hafa styrkt mig um búnað, því það þarf góðan búnað í svona langt hlaup. Þeir munu líka deila ferðasögunni minni áfram á sínum samfélagsmiðlum.

#ROAD2TORX2021

The TOR330 – Tor des Géants® is the first and only race to combine long distance with the individual style of runners: the organisation does not impose any compulsory stages, and the winner will be the runner who completes the race in the shortest time, making his or her own decisions on when and how long to stop for rest and refreshment.

The Tor des Géants® is the first race of this kind to cover an entire region, running along its spectacular paths at the foot of the highest Four-Thousanders in the Alps and through the Gran Paradiso Natural Park and the Mont Avic Regional Park. All of these particular features help make this such a unique, inimitable race. 

This trail is more than just a competitive sports event; it is also a way to promote tourism in the Valle d’Aosta, through the municipalities the race runs through.

Vekjaraklukkan hringdi klukkan 07:00, þar sem brotttför var fyrirhuguð klukkan 08:30. Eldaði mér hafragraut í morgunmat, klassískt kaffi, og svo gengið frá farangrinum og maður græjaður fyrir hlaupið.

Ákvað að fara aftur í hlaupafötin sem ég var í, í gær, þar sem þau voru SVO þægileg. Salomon Slab buxurnar mínar, Salomon stuttubuxurnar, kálfahlífar, Halldóru-bolurinn sem er uppáhaldsbolurinn, derhúfan og buffið, allt frá Salomon og svo Blitz sólgleraugun. Fór frekar í skítug og þægileg fötin heldur en að fara í hrein hlaupaföt sem ég var í, það segir allt um þægindin á þessum frábæru fötum. Var líka í Salomon hlaupaskónum mínum, sem voru mjög góðir sérstaklega í snjónum í gær.

Vorum ready um 08:30 þá var rútan komin búið að setja trúss farangurinn aftur í rútuna og svo var bara upphitun og myndataka áður en lagt var í hann.

Hittum svo hinn helming hópsins í Hvanngili, þar sem þau gistu ásamt FÍ hóp, sem var að fara með börnin yfir Laugaveginn. Þar hitti ég Kollu Björns. Lögðum svo saman í hann frá Hvanngili, þar sem Bláfjallakvísl var vaðin, en það var ekki svo mikið í ánni.

Fórum veginn frá Bláfjallakvísl að Emstrum, í staðinn fyrir að hlaupa stíginn þ.e.sandinn sem er leiðin í Laugavegshlaupinu. Þegar við komum í Emstur var bongóblíða, svo það var mjög gott stopp þar, aðeins tanað og þeir sem voru með nesti borðuðu þar á meðan aðrir tjúttuðu 🙂

Leiðin frá Emstrum niður í Þórsmörk var bara yndisleg, var einmitt að hugsa hvað það er cosy að vera ekki í hlaupinu sjálfu, þ.e. að taka bara myndir og hinkra eftir fólki og njóta ekki þjóta 😉

Það var mun meira í Þveránni en vanalega, en Kápan hafði gengið mjög vel og stígurinn inní Þórsmörk er alltaf jafn langur ha ha ha. Enn og aftur gleymdi ég vinstri beygjunni fattaði það ekki fyrr en við vorum komin fram hjá, svo við ákváðum að snúa við. Sáum ekki eftir því, þar sem leiðin í gegnum skóginn er svo falleg.

Fengum svo flottar móttökur þegar við komum inní Húsadal, þar sem allir lágu og tönuðu sig, þar var hamborgari og bjór í boði HHS. Langt síðan ég hef smakkað jafn góðan hamborgara og franskar – virkilega góður borgari. Hlakka til að fá mér aftur svona borgara næstu helgi þegar ég klára Laugavegshlaupið 2021.

Fór svo eftir um 1 klst hvíld, á móti 8menningunum og Magnúsi. Fór á mis við 8menningana, en fann Magnús, þar sem hann hafði farið inní Langadal, og ég fór áleiðis þangað á móti honum.

Er MJÖG STOLT af öllum Stjörnuhlaupurum sem tóku þátt og stóðu sig súper vel báða dagana. Það voru allir glaðir, enginn sem kvartaði undan þreytu og algjörlega magnað í þessum stóra hópi, hversu mikil samstaða var og gleði.

Rútan okkar fór svo í bæinn klukkan 18:30. Takk kæru Binni og Vígdís fyrir allan undirbúning og skipulag og takk kæru hlaupafélagar fyrir yndislega daga á Laugaveginum í dag og í gær. Virkilega skemmtileg ferð og ekki skaðaði þetta frábæra veður sem við fengum báða dagana 🙂

Hlaupahópur Stjörnunnar, um 60 aðilar hlupu saman Laugaveginn á tveim dögum. Binni og Vigdís sáu alfarið um skipulagningu og það eru margir mánuðir síðan þau bókuðu skála og rútu og hlauparar skráðu sig í hlaupið. Ég var með þeim síðustu að skrá mig þar sem ég var bókuð í hlaup á Spáni um helgina Val d´Aran. En svo ákvað ég að fara ekki til Spánar út af C-19 og stöðunni þar, svo þá var ekkert annað í boði en að skella sér og ég sé sko ekki eftir því.

Við lögðum í hann frá Ásgarði klukkan 08:00 fimmtudaginn 8.júlí. Fyrsta stopp var í Hveragerði, þar sem það voru pikkaðir upp farþegar og næsta stopp að Vegamótum. Vorum svo komin inní Landmannalaugar um klukkan 12:00. Græjuðum okkur í hlaupið, fórum á salernið, hituðum upp, smurðum okkur með CLINIQUE sólarvörn (sem ég bauð öllum og gleymdi svo á borðinu í Landmannalaugum) og lögðum svo í hann. Veðrið var mjög gott, bæði hlýtt og sólríkt.

Það var mikill snjór á leiðinni en gangan upp að Hrafntinnuskeri gekk vel. Þar stoppuðum við aðeins og notuðum salernið, borðuðum smá og tjúttuðum 😉

Skokkuðum svo sem leið liggur niður í Álftavatn og gekk ferðin mjög vel. Vorum í nokkrum hraðaskiptum hópum. Vorum komin í Álftavatn um klukkan 16:40 og þá var rútan með farangurinn okkar ekki komin. Það var því bara að fara á barinn og fá sér, bjór eða Fanta. Helmingurinn af hópnum hélt svo áfram en þau gistu í skálanum að Hvanngili. Við vorum með gamla skálann alveg út fyrir okkur, en get ekki mælt með honum, þar sem það er mikil mygla í honum, en sem betur fer gistum við bara eina nótt. Við borðuðum kjúklingasúpu frá Kjötkompaní-inu, sem við keyptum ásamt sýrðum rjóma, osti, tortilla og brauði, mjög gott og einfalt að elda. Svo voru lúxus desert bakkar, þ.e. ostur og sælgæti 🙂

Það voru þreyttir en sælir hlaupafélagar sem voru sofnaðir fyrir klukkan 23:00.

Fékk þann heiður að vera hlaupamódel fyrir Salomon Hengil Ultra auglýsinguna um hvaða búnaður er skyldubúnaður, en Brynja ljósmyndari tók myndirnar. Hún er frábær ljósmyndari og snögg að klára verkefnin sín.

Sjá nánar