Fjallgöngur

Vaknaði áður en vekjaraklukkan hringdi þar sem ég hafði sofnað snemma í gærkvöldi eða fyrir klukkan 21.

Jói var því miður orðinn alvarlega veikur og var búin að vera á súrefni alla nóttina. En hann var í góðum höndum hjá Leif og Sigrún, ásamt læknahjónunum Hrönn og Jóni Örvari. Hann var svo sóttur með þyrlu sem flaug með hann og Ingu beint til Kathmandu þar sem hann fór í myndatöku og frekari rannsóknir á spítala. En það er alltaf leiðinlegt að sjá að baki góðum vinum úr hópnum en þau ætla að gera eitthvað skemmtilegt í Kathmandu. Sja hér að neðan hvað Jói skrifaði á FB

Morgunmatur hefðbundinn klukkan sjö en fengum mjög gott ristað brauð, tvö egg, smjör og sultu, algjört lostæti.

Óli Már hafði farið að taka myndir í morgun með drónanum og týndi hinum, svo hann ásamt Tomma og Jóni Örvari fóru að leita.

Við hin fórum í aðlögunargöngu uppá „hólinn“ að manni fannst fyrir ofan Dingboche. En þó vegalengdin sé ekki löng þá er hvert skref uppá við í þessari hæð mjög þungt.

Okkur leið samt vel, fórum á rólegum en jöfnum hraða og tókum góða nestis- og myndarpásur þar sem útsýnið og fjöllin í kring voru alveg gordjöss, eins og Páll Óskar myndi orða það.

Fórum hæst í um 4.900 m. Hæð svo þetta var góð aðlögunarganga og yndislegt að gista tvo daga á sama stað þá er maður ekki alltaf að pakka niður hahah 😉

Þegar við komum niður tókum vip teygjur sem vakti mikla eftirtekt viðstaddra. Fengumsbo hádegismat sem var gómsæt pizza ásamt hrísgrjónum og svo fórum við að horfa á bíómynd í Bakaríinu í bænum, frekar frumstætt eins og allt hérna uppí fjöllunum.

Eftir kaffi náðum við Óli að leggja okkur og svo var kærkomin heit sturta í ísköldu sturtu herbergi fyrir kvöldmat.

Eftir kvöldmat nutum við útsýnis sem var magnað, fullt tungl, stjörnur og tindarnir horfðu á ykkur og skinu í myrkrinu, algjörlega magnað kvöld.

Til þess að tryggja góða hæðaraðlögun er dvalið áfram í þorpinu Dingboche næstu nótt og farið í aðlögunargöngu upp á einhverja hæðina í nágrenninu og lífinu svo tekið með ró.

Ágætu vinir, röltið í Everest Base Camp er á enda hjá mér og Ingu. Ég var búinn að berjast við kvef á leiðinni upp en veiktist snögglega af háfjallaveiki í gærkvöldi í þorpinu Dingboche í 4430m hæð. Súrefnismettun í blóði féll mikið og algerlega útilokað að fyrir mig að halda ferðinni áfram. Sem betur fer voru með í ferðinni læknasnillingarnir Hrönn Harðar og Jón Örvar sem ásamt þeim Leifi Erni og Sigrúnu frá Íslenskum Fjallaleiðsögumönnum settu allt í gang með lyfja- og súrefnisgjöf. Í morgun fórum við Inga Björg Hjaltadóttirsvo með þyrlu til Kathmandu. Mér líður alveg ágætlega og batnaði mjög hratt eftir því sem hæðin minnkaði. Við Inga bíðum nú þess að hópurinn skili sér en nýtum tímann til ferða á láglendinu í Kathmandu. Auðvitað alveg gallsúrt að þurfa að hætta ferðinni rétt fyrir lokaáfangann en gangan og ferðalagið er búið að vera frábært.” Jóhannes Hauksson

Hefðbundinn morgunn, vakna 06.30, græja sig, skila North Face töskunum klukkan 07.00, morgunmatur (egg og þunn flatbaka) og svo bæta á vatnsbrúsana og allt tilbúið í bakpokanum eftir mjög kalda nótt, en þar bjargaði heitir Nalgene brúsinn okkur alveg 😉

Þetta var fyrsti morguninn sem ég fór ekki af stað í hlírabol og stuttbuxum. Þess í stað var farið af stað í tveim buxum, ullarbol, peysu og úlpu, með húfu og vettlinga enda var skítkalt. Hitamælar sýndu í kringum 0 gráður og niður. Enda vorum við að ganga í skugga fyrst um morguninn. Um leið og við komumst í sólina þá var ástandið allt annað og nokkur af okkur skelltum okkur í stutterma eða hlýraboli.

Gangan var eins og fyrri daginn frekar uppí móti en hitt, en landslagið alltaf fallegt.

Við gengum þetta bara rólega og aðal brandarinn voru Garmin úrin okkar þar sem þau sýndu mjög mismunandi hæðar statusa þó mörg okkar hefðu „calibrate “ úrin í gærkvöldi, svo sumir voru búnir að ná 4000 metrum langt á undan hinum 😉

Í te pásunni ákváðum við því nokkur að calibrate a úrin okkar aftur, en það var hlýtt og yndislegt í morgunkaffinu.

Áfram hélt svo gangan og það var orðið ansi kalt svo ég fór í peysuna mína.

Á þessari uppleið hittum við tvo drengi (Serpa) sem voru að bera spítur og annan búnað sem vó 100 kg hjá hvorum þeirra. Þeir voru sjálfir um 60 kg. Þetta ferðalag þeirra tekur 2 daga og þeir fá greitt fyrir sittthvorar 5000 kr íslenskar fyrir. Engin smá harka hér, við gáfum þeim kex, hnetur og súkkulaði sem við áttum aflögu.

Við borðuðum hádegismatinn okkar inni í fyrsta skipti, enda komin í um 4000 m hæð. Fengum spaghettí og franskar, mjög gott. Hvíldum svo aðeins eftir mat, sumir tóku power nap en aðrir sóluðu sig.

Eftir mat hélt gangan upp áfram. Hittum aftur drengina með spiturnar og tókum uppgönguna bara mjög rólega, enda einhverjir með hausverk, eða magakveisu eða kvef.

Vorum komin á náttstað klukkan 14.30 og tókum teygjur ala Kristín og fengum svo herbergin okkar. Góð tilhugsun og þægilegt að vera á sama náttstað í 2 nætur.

Te var framreitt klukkan 15.30 og þá var spilað í matsalnum, en það er eini salurinn sem er einhver hiti í , við sofum í ísköldum herbergjum í reyndar hlýjum svefnpokum.

„““Haldið upp eftir dalnum sem Imja Kola áin fellur um og enn bætist í fjöldann af tindum sem birtast og við ættum að sjá Island Peak og jafnvel Makalu – fimmta hæsta fjall heims. Gist í þorpinu Dingboche „““

Namche Basar er stærsta þorpið á leiðinni í grunnbúðir Everest, staðsett í bröttum hlíðum með ómótstæðilegu útsýni til fjallatindanna gegnt því. Upphaflega var þorpið verslunarstaður þar sem afurðum svæðisins, yak smjöri og osti, var skipt út fyrir afurðir af lægri svæðum, korn og hrísgrjón. Eftir að Hillary og Tenzing Norgay klifu Everest varð þorpið miðstöð ferðalanga og fjallagarpa sem fetuðu í fótspor þeirra félaga. Ferðaþjónustan hefur gjörbreytt þorpinu og lífi þeirra sem þar búa en samkvæmt nepölskum hagtölum er afkoma íbúanna þar sú besta sem gerist í landinu og tekjur íbúa sjö sinnum hærri en meðaltekjur landsmanna. Þar er líflegt um að litast, kaffihús og söfn, klaustur og verslanir auk tehúsa og hótela. Þar er einnig hægt að skipta peningum en gengið er töluvert lægra en í Kathmandu. Enn í dag er þorpið verslunarstaður og á laugardagsmorgnum er þar líflegur markaður. Íbúar nærliggjandi dala bjóða þar afurðir sínar í bland við vörur sem hafa verið fluttar frá Kathmandu. Í Namche Basar er lítið pósthús fyrir þá sem vilja senda kort eða bréf.

Heimild: Íslenskir fjallaleiðsögumenn.

Vöknuðum 6.30, morgunmatur klukkan 7 og þá áttum vid að skila inn „duffel“ pokunum þar sem Serbarnir þurftu ad pakka þeim inn og setja a burðardýrin.

Vid lögðumsvo af stað klukkan 8 Það var frekar kalt þegar við lögðum af stað engin sól, en svo hlýnaði.

Það var ofboðslega mikið af fólki á stígnum, göngufólk, Serbar og burðardýr svo gangan gekk frekar hægt þar sem við ad sjálfsögðu virtum umferðarréttinn, dýrin hafa allan forgang, svo koma Serbarnir sem eru burðarmenn og svo aðrir göngumenn.

Á gönguleið dagsins voru fimm hengibrýr. Eftir að hafa farið yfir tvær þeirra þá stoppuðum við á kaffihúsi og fengum okkur virkilega gott engiferte og nutum sólarinnar og góða veðursins.

Eftir kaffistoppið var göngunni haldið áfram.

Stoppuðum næst við innganginn i þjóðgarðinn „Beyul Khumbu – a sacred hidden valley of the Sherpa people“ þar sem Leifur Örn fór yfir reglurnar, sem eru eftirfarandi:

1. Refrain from taking live.

2. Refrain from anger.

3. Refrain from jealousy

4. Refrain from offending others.

5. Refrain from taking excessive intoxicants.

Við borðuðum svo hádegismat eftir þriðju hengibrúnna þar sem við fengum spaghettí og soðið hvítkál. Sátum úti og nutim góða veðursins.

Fjórða hengibrúin var stuttu eftir matinn, prófaði í fyrsta skipti að taka hratt videó þar yfir sjá hér:

Fimmta hengibrúin er sú frægasta og hún sést í myndinni hans Balta „Everest“. Fyrir neðan hana er gamla brúin. Varð að taka Haddýjar hoppið á brúnni sem var fest á samsung síma 😉 sjá hér:

Eftir hengibrúnna tók við rúmlega 2 klst klífur upp i Namshee. Þegar við vorum komin yfir 3000 metra hæð var maður farinn að finna aðeins fyrir hæðinni. En það var gott ad vera með buff fyrir vitunum því það gefur meiri raka og samkvæmt Leif er líka gott að fá sér brjóstsykur.

Að lokum komumst við í Namshee. Fyrir ótrúlega tilviljun hitti ég Iðunni og Kollu Björns, það var ótrúlega skemmtilegt. Sjá myndband á FB hér:

Eins og vanalega þá tókum við teygjur með Kristínu og fengum svo herbergin okkar og gott te. Kíkti svo i bæinn i nokkrar útivistarbúðir og fórum svo á kaffihús sem var ofboðslega notalegt.

Fengum virkilega góðan kvöldmat Burritos með kjúklingi og fórum svo snemma að sofa, enda dauðþreytt eftir daginn. Það var mun hlýrra á þessu gistiheimili en nóttina á undan.

Nepal liggur á milli Indlands og Tíbet, nokkuð stærra en Ísland, ríflega 147.000 km2. Talsverður munur er á hæsta og lægsta púnkti landsins eða tæplega 8800 metrar. Landslagið er því fjölbreytt þó að Himalayafjöllin setji vissulega mestan svip á ásjónu landsins. Himalayafjöllin eru yngsti en jafnframt hæsti fjallgarður heims og þriðjungur hans liggur innan Nepal. Því eru ófáir tindarnir sem hægt er að glíma við eða einfaldlega bara horfa á og dást að. Yfir 1300 nepölsku tindanna eru yfir 6000 metrum þar af eru 8 þeirra yfir 8000 metrum. Í undirhlíðum þessara mikilfenglegu fjalla er bæði fjölskrúðugt dýralíf og náttúrufar að ekki sé minnst á fjölbreytta menningu ólíkra svæða landsins. Löng hefð er fyrir gönguferðamennsku og fjallakllifri í Nepal og ættu allir að finna þar eitthvað við sitt hæfi.

Í Nepal er fjölbreytt kerfi stíga sem í raun eru ævafornar þjóðleiðir heimamanna og sem enn eru reyndar í fullri notkun. Nepalska þjóðin skiptist í nokkur þjóðabrot sem tala ólík tungumál en nepalska er þjóðtungan. Enginn þarf þó að örvænta um að verða mállaus því enska er víða töluð sérílagi á fjölförnum ferðamannaslóðum. Lengi vel var Nepal eina hindúa konungsríkið en í dag hefur konungdæmið lotið í lægra haldi fyrir lýðræðislegri stjórnarháttum. Auk hindúisma eru búddismi, íslam og kristni viðurkennd trúarbrögð í Nepal. Landbúnaður er helsta atvinnugrein landsmanna sem teljast verður merkilegt ef sú staðreynd er höfð í huga að eigöngu 25% landsins er ræktanlegt. Nepal er 5 klst og 45 mín á undan GMT.

Í Nepal eru árstíðirnar 4 líkt og hér heima en þó með örlítið öðru sniði. Haustið hefst í september og veturinn tekur yfir í desember. Á þessum tíma má þó búast við að sjá öllu hærri hitatölur en við hérna heima eigum að venjast, en meðalhiti í nóvember er á bilinu 4°C til 23°C. Rétt er að benda á að gera verður ráð fyrir eitthvað lægra hitastigi því hærra sem fólk ferðast. Monsúnvindar blása með tilheyrandi regni frá júní og fram í september og þá getur úrkoma orðið allt að 150cm á sólarhring í eftirmiðdagsskúrum. Gjaldmiðillinn í Nepal er rúpía, US$ 1 jafngildir 106 rúpíum og hægt er að leggja virði rúpíunnar að jöfnu við virði krónunnar. Ekki er ráðlegt að skipta fé nema á viðurkenndum stöðum og trúlega ekki gott að skipta of miklu í einu en nógu þó til þess að eiga fyrir drykkjum og ýmsum smáhlutum á meðan á göngunni stendur. Í lok ferðar er svo hægt að skipta aftur ef áhugi er á að fara í stórtæk kaup á minjagripum, en handverk í Nepal er um margt áhugavert og hægt að fá ýmsa muni á góðu verði í Kathmandu.

Nepal liggur á skilum tveggja fleka sem rekast í sífellu saman. Þetta eru Evrasíuflekinn og Indlandsflekinn sem hafa með samreki sínu myndað Himalajafjallgarðinn. Jarðskorpa flekanna er þykk og eðlislétt og vöðlast upp í fellingar þar sem hvorugur flekinn gefur eftir. Skrið flekanna er uþb 4 – 5 cm á ári. Eins og gefur að skilja geta þessi stórkostlegu umbrot orsakað jarðskjálfta og jafnvel stóra. Er að jafnaði búist við einum stórum á öld.
Árið 2015 urðu 2 stórir skjálftar í Nepal sem höfðu gríðarleg áhrif á líf landsmanna. Sá fyrri 7,8 stig, varð í apríl og olli m.a. snjóflóði í hlíðum Everest sem leiddi til þess að fjöldi fólks fórst og hætt var við allar göngur á þennan hæsta tind heims það árið. Skjálftinn olli gífulegu tjóni og mikill fjöldi bygginga var lagður í rúst, þar á meðal forn hof í Kathmandu dalnum. Fjöldi fólks lét lífið og margir fleiri slösuðust. Í maí tæpum þremur vikum síðar varð svo annar skjálfti upp á 7,3 stig nokkru austar í landinu. Þrátt fyrir hversu öflugur seinni skjálftinn var, urðu ekki jafn mikil eignaspjöll og af þeim fyrri en snjóflóð féllu í hlíðum Everest.

Erfitt er að gera sér í hugarlund hve mvargvíslegar afleiðingar skjálftar af þessum stærðargráðum geta haft í för með sér. Eignatjón er augljóst sem og slys á fólki en félagslegar afleiðingar í jafn fátæku landi og Nepal geta líka verið talsverðar. Talið er að óprúttnir aðilar hafi nýtt sér óreiðuna sem ríkti í kjölfar skjálftanna og hneppt fjölda kvenna í ánauð og selt mansali úr landi. Flestar þessara kvenna munu hafa endað sem kynlífsþrælar í suð austur Asíu.

Nepalska þjóðin skiptist upp í 36 ólík þjóðabrot og trúlega eru Sérparnir þeirra kunnastir. Sérparnir búa í austurhluta Himalajafjallanna og talsverður hluti þeirra í Khumbu dalnum. Flestir stunda þeir landbúnað og daglegt líf þeirra og amstur í þessari hæð hefur gert þá hæfa til þess að takast á við háfjallamennsku. Það fer varla sá leiðangur í ferð á neinn af hærri tindum landsins án þess að hafa amk einn sérpa með í för. Sérpinn Tenzing Norgay er einn af frægustu Sérpunum en hann var aðstoðarmaður Edmunds Hillary þegar þeir komust fyrstir manna á hátind Everest.

Háfjallaveiki er ekki veiki sem plagar sérpa en gæti stungið upp kollinum hjá okkur sem alla jafna erum niðri við sjávarmál og því mikilvægt að vera vakandi fyrir einkennum hennar þegar ferðast er í hæð yfir 2500 – 3000 metrum. Flestir upplifa trúlega væg einkenni háfjallaveikinnar sem lýsa sér m.a. í höfuðverki, ógleði og lystarleysi. Góð aðlögun er besta leiðin til þess að komast hjá háfjallaveikinni, það að hækka sig ekki um of hvern dag og hvílast vel í hæð. Einnig kemur mikil og stöðug vökvaneysla að gagni. Ágerist einkennin er eina leiðin tafarlaus lækkun. Fararstjóri ferðarinnar

Heimild: Íslenskir fjallaleiðsögumenn

Vöknuðum klukkan 03.00 eftir reyndar mjög litinn svefn held ég hafi sofið í 90 mín samtals. Klukkan 01.30 vaknaði ég og fór að skrifa dagbókina fyrstu tvo dagana.

Rútan fór frá hótelinu klukkan 04.00 og framundan var 4 klst ferðalag. Við skildum eftir eina ferðatösku á hótelinu með farangri sem við þurftum ekki með okkur auk þess sem við þurftum að skera verulega niður þar sem duffel bág ásamt bakpokanum mátti bara vikta 15 kg samtals.

Ég svaf meira og minna allt rútu ferðalagið en við fengum með okkur nesti sem ég borðaði bara þegar ég kom á flugvöllinn. Hann var eins og frá miðri síðustu öld, þarna var mikið kraðag og allir að bíða eftir flugi, við fengum svo líka miða áttum miða í 5 ferð dagsins.

Við biðum í nokkra klukkutíma og sóluðum okkar bara á meðan 😉

Flugið til Lukla var ekki eins hræðilegt og var talað um en það var mjög þröngt í flugvélinni.

Lentum í Lukla um klukkan 13.30 og fengum te og hádegismat á hótelinu sem við munum gista á – á bakaleiðinni. Keyptum SIM kort í símann og lögðum svo af stað eftir matinn í gönguna.

Framundan var rúmlega 8 km ganga meira niður en upp.

Stoppuðum á yndislegu kaffihúsi þar sem við fengum ofboðslega gott kaffi sem er brennt og malað á staðnum Himalaya baunir og kaffihús. Það eru þrjár systur sem reka þetta kaffihús ásamt foreldrum sínum og gistiheimili og veitingahús.

Það voru mæðgur sem afgreiddu okkur í kaffihúsinu, wow hvað það var gott ég keypti mér 3 kaffibolla, espresso, cappucino og americano.

Við gengum svo rösklega, fórum yfir eina hengibrú fyrsta daginn, það var mikið fjör þar sem krakkarnir væri að stríða okkur og hristu hana verulega hahah 😉 Náði þessu á FB live 😉

Við komum í gistihús rétt í tæka tíð fyrir myrkur. Gerðum góðar teygjur, fengum te og kvöldmat og vorum komin ofan í svefnpoka og sofnuð rétt rúmlega níu.

Frábær dagur á fjöllum.

Kathmandu er höfuðborg Nepal og jafnframt stærsta borg landsins. Borgin er staðsett í Kathmandu dalnum og nánast samvaxin smærri borgum eins og Bhaktapur, Lalitpur og Thimi sem mynda eins konar stór Kathmandu svæðið, ekki ósvipað því sem við þekkjum hér á stór Reykjavíkursvæðinu. Þar búa uþb 1.750.000 manns og í dalnum öllum um tvær og hálf milljón manna. Borgin á sér langa sögu og elstu fornminjar sem þar hafa fundist eru ríflega 2000 ára gamlar. Óhætt er að segja að Kathmandu sé forvitnileg borg, sérílagi elstu hlutar hennar sem m.a. er að finna í nágreeni við Durbar torgið.

Flest hofin sem prýddu Durbar torgið urðu fyrir miklum skemmdum í jarðskjálftunum 2015 og torgið er því varla svipur hjá sjón miðað við hvernig þar var umhorfs fyrir skjálftana. Þar er þó enn gaman að rölta um, villast í litlum hliðargötum og fylgjast með því hvað er til sölu hjá heimafólki. Skammt frá Durbar er gatan Freak Street, sem var eitt af helstu kennileitum borgarinnar á sjöunda áratug síðustu aldar þegar hippar flykktust til landsins og héldu sig hafa fundið himnaríki á jörð. Þá var Freak Street helsta athvarf þeirra og þar að finna gistihús og veitingastaði. Í dag er þetta hins vegar róleg gata þar sem heimafólk býr og starfar. Helsta kennileiti dagsins í dag er Thamel hverfið, sem er vel þekkt af flestum þeim sem dvelja í borginni einhvern tíma og þar er að finna búðir, kaffihús, ferðaskipuleggjendur og hótel. Í þessum hluta borgarinnar er árstíðabundin sveifla á fjölda og lífi sem stjórnast af því hvenær flestir ferðamenn heimsækja landið.

Heimild: Íslenskir fjallaleiðsögumenn