Hlaup

Tók þátt í NY maraþoninu sem fulltrúi Free to Run samtakanna í ár. Þeir buðu mér þátttöku sem Free to Run Ambassador og ég safnaði fé sérstaklega í nafni maraþonsins til samtakanna. Það var mjög skemmtilegt og gefandi verkefni.

Það er hægt að komast að rásmarki í NY maraþoninu á tvennan hátt, með rútu frá miðbænum eða með ferju frá syðsta hluta Manhattan, kallast Battery, yfir á Staten Island. Ég var svolítið sein að ákveða hvar ég ætlaði að gista Í NY og því sein að skrá mig í rútu. Þegar ég skráði mig var bara eftir laust pláss með ferju. Ég gat ekki valið ferjutíma, en fékk úthlutað tíma klukkan 05:30, en rástíminn hjá már var klukkan 10:20, mér fannst þetta frekar langur biðtími, þ.e. 5 klst, þó að sjálfsögðu það væri alltaf gott að vera kominn tímalega.

Það voru nokkrir reynsluboltar sem sögðu mér að enginn skoðaði klukkan hvað þú ættir ferjutíma, svo ég gæti farið hvenær sem er. Þar sem ég ákvað að halda bara íslenska tímanum, fara að sofa klukkan 20:00 á kvöldin, þá var ég vöknuð fyrir klukkan 04:00 svo ég fór í sturtu og græjaði mig og hefði því í raun getað tekið ferjuna klukkan 05:30, en var búin að taka ákvörðun kvöldið áður að taka hana klukkan 06:15, þar sem hótelið mitt var bara í 15 mín göngufæri frá Ferjubryggjunni.

Þegar ég var tilbúin, lagði ég bara af stað, en fann samt ekki sólgleraugun mín þegar ég var að hlaupa út, typical 😉 Því fór ég með POC sparigleraugun mín sem eru með styrk, sem eru reyndar geggjuð. Ég var því komin í Ferjuna sem lagði af stað frá Manhattan klukkan 06:00 og ég sé ekki eftir því. Að sjá sólina koma upp yfir borginni var algjörlega magnþrungið 😉

Þegar ég kom á Staten Island, fór ég á klósettið og sjálfboðaliði bauðst til að taka mynd af mér með glæsilega skreyttu jólatré. Þaðan fer maður svo með gamladags gulri skólarútu að rásmarkinu.

Í skólabílnum kynntist ég konu, sem var að fara í sitt 17 NY maraþon. Hún þekkti allt svo vel og tók mig að sér eins og leiðsögumaður. Hún, eins og allir aðrir voru algjörlega hugfangnir þegar ég sagðist vera frá Íslandi og skemmtileg tilviljunin sem hún hafði ekki tekið eftir var að hún var með vatn frá Icelandic Glacier 😉

Þegar við komum úr skólabílnum var öryggisleit á hverjum hlaupara. Þú mátt ekki taka neitt inn á svæðið, sem ekki kemst í glæran poka sem þú fékkst með gögnunum þínum og ef þú hafðir gleymt þeim poka, þá fékkstu nýjan glæran poka.

ÓTRÚLEGA GOTT OG MIKIÐ SKIPULAG, ENDA 50.000 ÞÁTTTAKENDUR
NY maraþoninu er skipt upp í þrjá litaða ráshópa bleikan, appelsínugulan og bláan hóp. Ég var í bláa hópnum og nýja vinkonan líka. Appelsínuguli og blái fer yfir brúna, en bleiki fer undir brúna. Allir hóparnir sameinast svo í einn hóp á ákveðnum tímapunkti. Í hverjum lit eru fimm rástímar (five waves) og í hverjum rástíma eru sex hólf frá A til F(six corrals). Ég var sem sagt í bláa hópnum, þriðja rástími, sem var klukkan 10:20 og í hólfi B, sem var annað fremsta hólfið.

Aftur að leiðsögumanninum, hún fór með mig fyrst í appelsínugula hólfið, tók mynd af mér á leiðinni og sagði að við ættum að fara í appelsínugula hólfið til að fá „húfuna“ sem er skrautleg húfa merkt NY maraþoninu, beyglu og kaffi og ég sem var með örugglega heilt kíló af nesti með mér, afgangslasagna frá því kvöldinu áður, beyglu, smurost og smurt brauð, og fullt að drekka 😉 Allt þetta nesti kom ég fyrir í glæra pokanum. Ég fékk mér kaffi og beyglu, enda hafði ég ekki fengið mér kaffi áður en ég fór af hótelinu um nóttina og ég borðaði engin morgunmat þar og kaffið með mjólk og sykri var virkilega kærkomið.

Í appelsínugula hólfinu var líka svo flott útsýni í átt að brúnni sem við hlaupum svo yfir sem ég tók myndir af svo ég naut mín bara vel, sólin skein og það var ekki svo kalt. Ég fór svo á klósettið og settist niður og borðaði lasagnað og hringdi í Óla og sagði honum að ég væri búin að eignast nýja vinkonu. Svo kvaddi ég hana, þar sem hún var búin að hitta vin sinn, gamall kærasti og ákvað að henda mér yfir í áttina að bláa boxinu. Það var ekki alveg eins cozy þar, meiri skuggi, og kaldara, en ég þurfti svo sem bara að bíða þar í eina klukkustund.

Það sem er öðruvísi í New York maraþoninu en t.d. Berlín maraþoninu sem ég tók þátt í á síðasta ári, er að það er ekki hægt að skilja eftir poka með fötunum sem maður er í, áður en maður byrjar að hlaupa og fá hann aftur í markinu. Hins vegar var hægt að fara á laugardeginum, í Central Park með slíkan marktan poka með t.d. úlpu í og þurrum bol ef maður hefði viljað, en ég nennti ekki að gera mér sér ferð þangað. Í Berlín gat maður ráðið hvor maður fengi svona poka, sem maður NB skildi eftir áður en maður lagði af stað, eða fengi PONCHO í markinu. Í NY maraþoninu fá allir PONCHO þegar þeir koma í mark.

Sem betur fer vissi ég af þessu og tók því með mér gömul og lúin föt, og flísteppi, og buff. Öll föt sem eru skilin eftir eru gefin til heimilislausra eða fátækra. Þegar ég sat þarna og beið eftir ræsingunni minni, þá voru tvær ókunnugar konur að spjalla, þar sem þær voru báðar í eins hlýjum íþróttapeysum sem þær höfðu keypt greinilega á sama stað fyrir 25$. Þær hafa þá ekki átt nein gömul eða langað til að kaupa eitthvað nýtt til að gefa heimilislausum.

RÆSINGIN
Klukkan 9:45 var „básinn“ okkar opnaður fyrir okkur. Það mátti enginn fara inn í básinn sem var ekki með rétt númer, nema þeir hefðu átt að vera í fyrri ráshópum um morguninn, hefðu t.d. misst af þeim. Það gat enginn farið á undan símum tíma, en það hefði hver sem er mátt fara síðar, enda bara flögutími sem ræður. Þegar ég var komin inn á „básinn“ þá fór ég líka á klósettið þar, en hefði kannski ekki átt að fara svona snemma, því stuttu áður en við fengum að halda áfram var mér aftur orðið mál. Klukkan 10:00 er básnum lokað. Stuttu eftir það fer allur hópurinn af stað, gengur örugglega um 800 metra leið að ráslínunni, þá allir sex hóparnir sem í raun þá sameinast í einn hóp þið munið ég var í hóp tvö. Þetta er mjög flott skipulag og gert til að dreifa úr hlaupurum, að ekki verði svona mikill troðningur. Þegar ég svo kom að ráslínunni þá var mér aftur orðið mál að pissa, en engin klósett þar ha ha ha, þá var bara að halda í sér og telja sér trú um að þessi þörf sé bara ímyndunarveiki 😉

Það var mjög mikil stemning þarna í ræsingunni, talað um öll þau fjölmörgu lönd sem eru að taka þátt og svo var þjóðsungurinn sunginn, þá fékk ég gæsahúð, og var þakklát fyrir að hafa verið í B hóp, þar sem ég sá mjög vel og heyrði ræsingunni og sá svo allan hópinn fyrir aftan mig.

Klukkan 10:20 var byssuskot og maraþonið var ræst fyrir Wave 3. Við í bláa hópnum vorum hægra megin á brúnni og appelsínuguli hópurinn var vinstra megin og niðri var bleiki hópurinn. Fyrstu sameinuðust blái og appelsínuguli hópurinn þegar við vorum komin til Brooklyn og síðar kom bleiki hópurinn inn líka.

Það að hlaupa yfir brúna Verrazzano Narrow Bridge yfir til Brooklyn var algjörlega magnað. Auðvitað var strax heilmikil hækkun, en maður var svo spenntur að maður var ekkert að spá í það. En NY maraþonið er alls ekki flatt, heldur er samanlögð hækkun um 300 metrar.

Það var heiðskýrt og ótrúlega heitt allan daginn, alla vega fyrir Íslendinginn. Ég var í stuttubuxum, en með kálfahlífar og hnéhlífar svo ég var alveg vel klædd, var í stuttermabol og með ermar, sá eftir að hafa ekki frekar farið í Free to Run hlýrabolnum sem ég hljóp Berlínarmarþonið í fyrra 😉

NÆRINGARPLAN
Mér leið bara mjög vel fyrstu kílómetrana, en það var heitt en ég reyndi að passa púlsinn og halda honum undir 160, en hámarkspúlsinn minn er 200 svo þá er ég undir 80%. Næringarplanið var mjög gott og virkaði vel. Ég borðaði reyndar mjög vel áður en ég lagði af stað, beyglu, kaffi, lasagna afgang (bara smá) ha ha ha og tvo banana. Drakk bæði vatn og kolvetnadrykk frá Bætiefnabúllunni. Fimmtán mínútum fyrir ræsingu tók ég inn BIOTECH Energy Pro gel og ég var með 4 svona gel með mér sem ég kláraði öll á leiðinni. Ég var líka með 3 pakka af Enervit gúmmí og carbon töflum frá því í sumar og svo var ég með salttöflur og Precision hydration töflur í Salomon vatnsbrúsann sem ég hjóp með sem var ALGJÖR snilld í hitanum. Ég fyllti hann á hverri vatnsstöð og bætti töflum í hann og kláraði allar fjórar töflurnar sem ég tók með.

STEMNINGIN OG DRYKKJARSTÖÐVAR
Stemningin er ólýsanleg, það var fólk að hvetja báðum megin brautarinnar, nær alla leiðina. Kosturinn sem ég sá við að vera í bláa hópnum, var að vera hægra megin á brautinni, því þá fengum við smá skugga af blokkunum, þar sem við hlupum í norður og sólin austan við okkur. Var hugsað til Arnars Péturs þegar hann var að lýsa maraþonum í sjónvarpinu í sumar sem ég hlustaði á, hversu mikilvægt það væri að hlaupa í skugganum. JÁ svo sannarlega og ég fann hvað mér leið miklu betur þegar ég komst í skuggann, eða þegar við fengum smá ský yfir sólina sem var ekki oft þennan daginn, auk þess sem ég jós yfir mig vatni á drykkjarstöðvum.

Á drykkjarstöðvum, var Gatorade og vatn í boði og ég drakk aðallega vatnið, stundum smá Gatorade, en var mjög sátt við næringarplanið mitt. Svo var boðið uppá SIS gel og banana á einhverjum tveim stöðvum á leiðinni. Ég gerði þau mistök að smakka SIS gel á einni stöðinni og var næstum búin að æla því, fannst það svo vont og þakkaði Guði fyrir góðu BIOTECH gelin mín.

HÁLFT MARAÞON
Þegar ég var búin með 14 km þá sá ég klósett og hugsaði nú get ég ekki meir, ég bara verð að fara, enda búin að halda í mér síðan ég byrjaði. Wow, hvað það var gott að komast á klósett og létta á sér 😉 Stuttu seinna fór ég yfir 15 km skiltið og leið bara vel ennþá. Náði 5 km á 30 mín, 10 km á 59 mín og 15 km á 1:30 með pissustoppi 😉 20 km voru á 2:03 og hálft maraþon á 2 klst og 10 mín sem ég var bara sátt við, en eftir það kom í ljós að ég hafði ekki alveg náð að æfa eins og ég ætlaði fyrir þetta maraþon 😉 Markmiðið var að byrja að æfa að krafti í byrjun október (tveim vikum eftir Ironman Italy) en þá lagðist ég í flensu sem ég var frekar lengi að ná úr mér. Því náði ég ekki að hlaupa lengra en 21 km og náði tveim slíkum æfingum. Ein sem var 20 km og hin 21 km í haustmaraþoninu. Þannig að eftir hálft maraþon eða eftir um 23 km var þetta aðeins farið að taka á, lærin urði aðeins stíf og þá hægðist aðeins á mér.

AUÐMÝKT OG ÞAKKLÆTI
Ég var búin að ákveða þrátt fyrir að vita að ég væri ekki í besta formi lífs míns, að hafa gaman alla leið og hugsa til ungu stúlknanna í Afghanistan sem ég var búin að vera að safna fjármagni fyrir sem hafa ekki frelsi til að hlaupa, þær hafa ekki frelsi til að mennta sig, né vinna eða gera yfið höfuð nokkurn skapaðan hlut. Ég hugsaði líka til alls fólksins sem býr við stríð, hungur, sefur í tjöldum og vaknar við sprengjur í kringum sig og sér fólk deyja allt í kringum sig. Algjörlega hræðilegt ástand í heiminum <3

Einnig hugsaði ég til allra þeirra sem ekki geta hlaupið t.d. vegna sjúkdóma eða veikinda. Ég hljóp fram hjá konu sem var að hlaupa maraþonið á tveim hækjum, þ.e. hún lyfti báðum fótum jafnfætis með hækjum vegna fötlunar. Ég hljóp fram hjá eldra fólki sem var orðið áttrætt eða eldra og var búið að hlaupa um 30-40 hlaup margir á hverju ári síðustu 20 árin, þau voru með slík merki á bakinu, ein þeirra átti afmæli svo ég óskaði henni til hamingju með afmælið þegar ég hljóp fram úr henni og hún var glöð og þakklát fyrir það.

Ég hljóp einnig fram hjá manni sem var að hlaupa með fatlaða dóttur sína í kerru. Hljóp fram hjá mörgum sem voru í merktum bolum, ég hleyp fyrir krabbameinssjúka og í minningu einhvers. Þá varð ég meir og hugsaði til mömmu, sem er búin að vera í krabbameinsmeðferð síðustu árin og hversu mikill harðjaxl hún er, syndir eins og selur og hjólar og gengur um allt. Mikið sem ég er stolt af því að vera dóttir hennar.

Ég var full af þakklæti, þakklát öllum þeim einstaklingum og fyrirtækjum sem hétu á mig og styrktu þannig Free to Run málefnið sem ég hef svo mikla trú á. Maraþon er alltaf erfitt og það á að vera erfitt þetta eru 42,2 km og 300 metra hækkun 😉

Það voru líka skemmtileg hvatningarskilti á leiðinni sem var hægt að hlægja að, eins og „Einungis 0,01% af fólki í heiminum hleypur maraþon“, „Þið eruð öll Kenyabúar í dag“, „Drífðu þig í mark áður en Kenya búarnir klára bjórinn“, „smelltu á skiltið fyrir orku“ og svo framvegis. Guðbjörg vinkona í 3N var einmitt búin að hvetja mig og sagðist ætla að sjúga í sig alla orkuna frá mannhafinu og ég svo sannarlega gerði það.

UMHVERFIÐ
Maraþonhlauparar fara í gegnum alla fimm borgarhluta New York sem er fjölmennasta borg NY fylkis og jafnframt Bandarikjanna en þar búa um 8,8 milljónir íbúa. Hlaupið er ræst á Staten Island, svo er hlaupið yfir brúna og yfir í Brooklyn, þaðan er hlaupið í gegnum Queeens, síðan i gegnum Bronx áður en farið er yfir brúna til Manhattan og að lokum hlaupið um 5 km leið í gegnum Central Park þar sem markið er.

Það er ógleymanleg upplifun að hlaupa í gegnum alla þessa ólíku borgarhluta. Þar sem ég er vön að ferðast og hef séð fólk af öllum kynþáttum um allan heim þá kom það mér mest á óvart að sjá og hitta Amish fólkið sem var að hvetja. Í fyrsta skipti sem ég sé Amish fólk með eigin augum, en þarna voru karlar og drengir að hvetja, en ég sá engar konur. Það var líka mikið af hljómsveitum að spila lifandi tónlist út um allt og mjög oft heyrði ég spilað hið margfræga lag með Frank Sinatra „New York, New York“, aftur gæsahúðarmóment.

Það að koma svo að Central Park og hlaupa í gegnum garðinn, öll hvatningin, „high five“ frá öllum krökkunum, hlaupa fram hjá Hótel Ritz og taka inn alla orkuna og gefa til baka „high five“ til áhorfenda, þetta er ógleymanleg stund. Að sjá svo íslenska fánann ásamt öllum hinum fánunum, þegar ég var alveg að koma í mark. Mér leið eins og ég hefði verið að klára mitt fyrsta maraþon, en ekki mitt ellefta. En hvert einasta maraþon er sigur og minning sem gleymist aldrei.

Það var KONA jákvæð og grjóthörð, en á sama tíma auðmjúk, hrærð og full þakklætis sem kom í mark í New York maraþoninu sunnudaginn 5. nóvember 2023 <3 <3

NEW YORK MARAÞON FINISHER 2023 = 4 klst 35 mín og 30 sek

ÞAKKIR
Elsku Óli minn, mín stoð og stytta, TAKK fyrir allan stuðninginn og að vera alltaf til staðar alltaf. TAKK allir frábæru vinir mínir sem hétu á málefnið og styrktu Free to Run og öll fyrirtækin sem ég leitaði til og styrktu málefnið. TAKK 66 norður sem gáfu stelpunum þrem frá Afganistan, gjafir, úlpur, boli og eyrnaband. TAKK Útilíf fyrir að halda kynningarfund um málefnið. TAKK Bætiefnabúllan fyrir afslátt á frábærri orku og TAKK Coach Biggi fyrir frábæran stuðning og góðar styrktaræfingar. Kæru vinir Siggi K og Guðmundur Smári TAKK fyrir ykkar aðstoð við skipulag fjáröflunar og stuðning. TAKK ÖLL <3

Er svo stolt af þessum mögnuðu afgöngsku stúlkum sem eru svo miklar fyrirmyndir fyrir kynsystur sínar í heimalandinu sem hafa ekki „Frelsi til að hlaupa“. Það var svo gaman að fá að kynnast þeim og ég er mjög stolt af þeim <3 <3 <3

Það er ennþá hægt að heita á málefnið hér ef það fór fram hjá þér:
https://www.givegab.com/p2p/2023-tcs-nyc-marathon-for-free-to-run/halldora-matthiasdottir-proppe

Sjá fleiri myndir í myndaalbúmi hér:

Hér að neðan eru fleiri myndir frá helgarferðinni til New York í NY maraþonið 2023.

Fékk það skemmtilega verkefni að vera hópstjóri á vegum Bændaferða í Berlínarmaraþonið í september 2022.

Hópurinn fór út á mismunandi tímum, sumir með Icelandair, aðrir með Play og enn aðrir komu annars staðar frá eins og frá Svíþjóð og Noregi.

Ég fór sjálf með Play, föstudaginn 23. september. Hitti strax nokkra úr hópnum á flugvellinum eldsnemma um morguninn, það var ekki búið að opna tollaskoðun, veitingar og verslanir þegar ég mætti út á flugvöll, þar sem flugið er svo snemma og ég var komin til Keflavíkur klukkan 03:30.

Flugið sjálft var mjög fínt, þar sem ég svaf að mestu alla leiðina. Svo hitti ég fleiri úr hópnum við farangursbeltið á flugvellinum í Berlin og við tókum lestina saman að hótelinu okkar, MODEL ONE, sem er mjög vel staðsett við Alexanderplatz.

Við vorum orðin frekar svöng þegar við komum á hótelið, svo við fengum okkur að borða á veitingastað fyrir framan hótelið en fengum svo herbergin strax.

Ákváðum samt að drífa okkur á EXPOIÐ – sem er á gamla flugvellinum í Berlín (Flughafen Templehof), um 30 mín ferðalag í lest, sem gekk samt mjög vel. Smá gangur var frá lestarstöðinni Tempelhof að Expoinu.

Það var ótrúlega mikill fjöldi fólks á EXPOINU, metfjöldi í ár 45.527 sem voru skráðir Berlínarmarþonið (34.879 sem kláruðu frá 157 löndum), auk þess sem rúmlega 5000 taka þátt á skautum (Roller Blades) á laugardeginum. Helmingur Exposins er því undir „rollerblades“ lagður, mjög áhugavert, ein íþrótt sem ég hef ekki prófað að stunda 😉 😉

Adidas er aðal styrktar aðili hlaupsins og framleiddi bæði mjög flotta BMW Berlínarmaraþons jakka og líka ekki eins fallega 😉 Flottu jakkarnir voru því miður uppseldir þegar við komum, en nóg til af þessum síðri, sem enginn vildi kaupa, enda ekki einu sinni búnir til úr hlaupaefni.

Fyrir þá sem eru að fara á næsta ári, þá borgar sig að panta jakka / boli áður en farið er út, enda hægt að sækja það á expoinu, sem er fyrirfram pantað. Við vorum frekar svekkt að geta ekki keypt okkur flotta jakkann, en maður á svo sem nóg af hlaupajökkum, hefði bara farið í safnið 🙂

Eftir göngu á expoinu fórum við með neðanjarðarlestum aftur til baka á hótelið. Komum við í matarbúið, til að kaupa vatn, gos og banana á leiðinni heim.

Náðum stuttri hvíld áður en við fórum út að borða, fengum okkur mjög góðan þýskan Svínasnitzel á veitingastað eiginlega við hliðina á hótelinu. Var svo lánsöm að kynnast Rikka (kallaður Óli fyrir norðan) tækninörd sem hjálpaði mér að tengja STRYD græjuna mína, sem ég fékk endurnýjaða á expoinu, þar sem mín var orðin ónýt, en þeir létu mig hafa nýja (sama árs módel) ekki splunku nýja módelið.

LAUGARDAGUR 24. SEPTEMBER 2022
Við Guðrún og Matta (vinkonur frá Höfn) bókuðum okkur í skoðunarferð á hjóli um Berlin klukkan 10:30 á laugardagsmorgninum. Við fórum því í morgunmat klukkan 9 og tókum svo Uber að hjólastöðinni. Ferðin tók 3,5 klst og var á ensku og mjög áhugaverð. Við hjóluðum að mestu í gömlu Austur Berlín en ég fræddist mjög mikið um margt sem ég vissi ekki, enda að fara til Berlínar í fyrsta skipti. Sjá nánar hér:

Um kvöldið borðuðum við nokkur saman klukkan 18:30 á veitingastað fyrir framan hótelið, þar sem ég fékk mér Lasagne sem var mjög gott. Fór svo upp á herbergi eftir matinn og fór að græja mig fyrir hlaupið, fór í fötin og setti gelin í mittistöskuna, skrifaði upplýsingar sem var óskað aftan á númerið og græjaði og gerði. Fór svo að sofa um klukkan 23:00.

SUNNUDAGUR 25. SEPTEMBER 2022
Vaknaði 5:45 nokkrum mínútum áður en klukkan hringdi. Fór í morgunmat klukkan 06:00 og svo lögðum við af stað frá hótelinu 07:30, þeir sem voru í ráshópum, A-F, en ég var í ráshóp F og átti að ræsa klukkan 09:35.

Við ákváðum að ganga að rásmarkinu við Brandenburgarhliðið, sem var um 3 km frá hótelinu. Ferðin tók okkur samt um 1 klst, þar sem við fórum í gegnum öryggishlið. Við Guðrún vorum lengi að leita að stað þar sem við áttum að geyma pokana okkar og svo að finna rétt hólf, biðum í klósettröð sem er þetta klassíska. Var fegin að hafa ekki lagt seinna af stað.

Ég ákvað svo að fara aftur í klósettröð fyrir utan hólfið mitt, svo ég var eiginlega ennþá á salerninu, þegar hólfið mitt var opnað og við fengum að ganga að ráslínunni. Ég var því alveg öftust í hólfinu mínu af stað, sem útskýrir að ég var með 11 mínútna mun á byssutíma og flögutíma þegar ég kom í mark. Það skipti mig engu máli, þar sem markmiðið var alltaf að hlaupa þetta maraþon á gleðinni, „njóta en ekki þjóta“, þar sem ég var í 100 mílna UTMB hlaupinu fyrir 4 vikum síðan.

Síðast þegar ég gerði þetta, þ.e. fór í götumaraþon 2019, til Fíladelfíu með Rúnu Rut vinkonu, ákveðið með mjög stuttum fyrirvara, þá voru 6 vikur liðnar frá því ég var í 100 mílna hlaupi, þ.a. í Grand Raid Reunion. Núna voru bara 4 vikur frá síðasta langa hlaupi. Veit þetta er ekki skynsamlegt og ekki til eftirbreytni ;-(

Hlaupið gekk mjög vel framan af. Fyrrri helmingurinn, þ.e. hálft maraþon var nokkuð gott, mér leið vel og púlsinn var bara eðlilegur. Svo eftir um 25 km fann ég að ég hafði ekki æft nóg á malbiki (fór lengst 18 km) sem er ekki alveg nógu langt fyrir maraþon. Flestir fara lengst í kringum 30 km. En ég vissi að ég hafði ekki æft nóg og þetta yrði alveg krefjandi, svo þá var ekkert annað að gera, en að hægja á sér, halda áfram að taka inn orku á 5 km fresti. Ég stoppaði og gekk í gegnum ALLAR drykkjastöðvar og drakk vatn og hellti yfir mig. Þó það væri ekki mjög heitt, þá var ég orðin vön því eftir allan hitann í Ölpunum í sumar að hella yfir höfuðið á mér sem og inn á bakið og á hendurnar og mér finnst það mjög gott.

Ég ákvað að njóta líka, svo ég tók mikið af myndum og myndböndum á leiðinni, sérstaklega af skrítnum fígúrum 😊 Fannst verst að ná ekki mynd af manninum sem hljóp berfættur fram úr mér, en hann hljóp svo hratt 😊

Þegar um 37 km voru búnir sá ég svæði þar sem var búið að setja upp mikið af bekkjum og þar voru nuddarar að aðstoða hlaupara sem voru komnir með krampa eða önnur meiðsli. Þar lágu líka maraþonhlauparar á börum og á leið í sjúrkabíl.

Þá hugsaði ég: „Ég ætla bara að klára – ég ætla EKKI að lenda í sjúkrabíl.“ Var líka hugsað til þeirra vina minna sem hafa lent í þessum heima, þ.e. að komast rétt yfir rásmarkmið og lenda á börum eða ná ekki að klára síðustu metrana í mark. Þessar hugsanir gerðu mig ennþá skynsamari og ég ákvað að hægja ennþá meira á mér.

EINA MARKMIÐIÐ mitt VAR AÐ KLÁRA, KOMAST BROSANDI GLÖÐ Í MARK OG SÆKJA FLOTTU MEDALÍUNA.

Síðasti kílómeterinn í hlaupinu er algjörlega magnaður, að hlaupa undir Brandenburgarhliðið og allir áhorfendurnir að fagna, báðum megin við götuna. Þetta er svo stórkostlegt. Svo hleypur maður áfram hinum megin við hliðin og kemur í mark og fer beint inní garðinn (Tiergarten).

FRÁBÆR UMGJÖRÐ, SKIPULAG OG STEMNING

Ég get 100% mælt með Berlínarmarþoninu. Allt skipulag er svo flott og yndislegir sjálfboðaliðar allan hringinn. Ég fékk medalíuna mína, sá að Eliud Kipchoge hafði slegið sitt eigið „World Record“, heimsmet á tímanum 02:01:09, þá var ég rétt búin með hálft maraþon. Ég hringdi í Óla minn, sem var heima að horfa á maraþonið í sjónvarpinu og sagði honum að ég væri komin í mark.

Tíminn minn var 04:20:42 – 20.981 sæti – 5.220 af konum – 542 í aldursflokki.

Gekk svo í gegnum allt svæðið, fékk poka með veitingum, sótti pokann minn með fötunum mínum og fékk einn óáfengan bjór sem var mjög góður.

Fór svo við „Treffen punk“ eða „meeting point“ stað þar sem við vorum búin að ákveða að hittast við „i-ið“ . Þar hitti ég Edda og Jórunni og svo Guðrúnu og Möttu. Lilja, Reynir, Bjarki, Rikki og Guðrún voru löngu komin í mark og farin upp á hótel.

Við biðum smá stund á þessum stað við I-ið, en svo fór að kólna þegar sólin fór og þá ákváðum við bara að skella okkur uppá hótel, tókum neðanjarðarlestina þangað sem er mjög einfalt og þægilegt. Þátttökumiðanum í maraþonið fylgir fjögurra daga lestarpassi.

Eftir sturtu og smá hvíld þá hittumst við á ROOF Bar klukkan 18:00 á hótelinu og fórum svo saman út að borða á Hofbraeu Wirtshaus.

Á maraþon matseðlinum var þríréttað ekta þýskt hlaðborð. Virkilega skemmtileg lifandi tónlist, skemmtilegir slagarar eins og Sweet Caroline og við tjúttuðum heilmikið á dansgólfinu um kvöldið.

MÁNUDAGUR 26. SEPTEMBER 2022

Flugið heim var klukkan 12, svo við borðuðum morgunmat klukkan 8, tókum lestina út á flugvöll klukkan 9 en svo var smá seinkun á fluginu út frá Íslandi um morguninn. Svo fluginu seinkaði um 1 klst.

En það voru sælir og glaðir ferðalangar, margir með medalíuna um hálsinn, aðrir í FINISHER bolum, en allir stoltir eftir flottan árangur í Berlínarmaraþoninu.

ÞAÐ SEM STENDUR UPP ÚR

Það var eitt sem ég myndi gera öðruvísi ef ég væri að fara í maraþon um næstu helgi. Það er að vera í gamla hlýrabolnum mínum sem er með nafninu mínu framan á og íslenska fánanum. Maður fær svo mikla hvatningu og orku frá áhorfendum sem eru að hvetja allan hringinn. Ég ákvað hins vegar að vera í FREE TO RUN hlýrabolnum mínum þar sem ég er að safna fyrir þessi frábæru samtök, sjá nánar hér.

Það sem stendur upp úr eftir helgina, er hvað það er skemmtilegt að kynnast nýju fólki og eignast nýja vini. Hópurinn (sem var mikið saman) náði virkilega vel saman og það var einstaklega gaman að kynnast þeim og vera með þeim.

Mig langar að þakka þeim kærlega fyrir skemmtilega helgi í Berlín og óska öllum hlaupurum innilega til hamingju með glæsilegt maraþon.

Tók þátt í nýju og breyttu Stjörnuhlaupi í dag sem var 10 km. Leiðin er ný og mjög skemmtileg, enda er hlaupið fram hjá garðinum heima hjá mér. Fékk því Óla og nágrannana til að koma og hvetja okkur, sem var einstaklega skemmtilegt.

Hlaupið er með um 120 m hækkun, sem er alveg ágæt hækkun af malbikshlaupi að vera, til samanburðar er ÍR hlaupið á sumardagrinn fyrsta 5 km og 30 m hækkun.

Markmiðið var að vera með, hafa gaman og væri gaman að klára undir 60 mín. Ég náði því var á 55:27 og náði 4 sæti í aldursflokki og 13 sæti kvk overall sem kom skemmtilega á óvart. Sérstaklega í ljósi þess að ég hafði hlaupið 24 km um morguninn, með einni Esju innifalinni 🙂

Frábærir sjálfboðaliðar og starfsmenn í hlaupinu. Takk kærlega fyrir mig kæru Stjörnufélagar.

Tók þátt í mjög skemmtilegu ÍR hlaupi á sumardaginn fyrsta, þar sem maður gat hlaupið á stuttermabol í fyrsta skipti í mjög langan tíma.

Ákvað að taka aðeins á því, en alls ekki of mikið því ég vil ekki lenda í meiðslum og er ennþá að láta rifbeinið gróa. En ákvað að hafa gaman alla leið og tók upp skemmtilegt myndband þ.e. tók upp allan hringinn á DJI græjuna mína 🙂 Sjá afrakstur hér að neðan.

Fékk þessar skemmtilegu myndir sendar frá vini sem ég varð að leyfa að fylgja með ha ha ha – fyrst var bara gleði, en svo tekið á því i´endasprettinum 🙂

Fyrir þá sem hafa áhuga á tölum og slíku þá var ég í 9 sæti af 28 konum í 50- 60 ára. Var í 54 sæti af 172 konum sem tóku þátt alls. Var í 237 sæti af 423 heildarþátttakendum í hlaupinu.

Hitti Rúnu Rut vinkonu í síðustu viku á árlegum fundi 100 km félagsins. Þá var vika í að hún flygi til Philadelphiu til að taka þátt í maraþoni þar sunnudaginn 24. nóvember. Ég sagði svona í gríni, „á ég ekki bara að koma með þér“, en mig langaði mikið til Bandaríkjanna og ég vissi að Rúna Rut væri að fara ein út. Hún var fljót að grípa þennan bolta og sendi mér tölvupóst morguninn eftir og spurði hvort mér væri alvara. Til að gera langa sögu stutta, þá skellti ég mér út til Bandaríkjanna með Rúnu Rut og skráði mig í maraþonið með viku fyrirvara.

FÖSTUDAGUR 22. NÓV OG LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER
Við vöknuðum auðvitað eldsnemma á laugardagsmorgninum, þó við reyndum að sofa eins lengi og við gátum, en við fórum auðvitað ekki að sofa fyrr en mjög seint aðfaraarnótt laugardagsins. Flugið til New York Newark var langt og svo 90 mín í Uber frá NY til Philadelphiu. Rúna Rut fékk hótelherbergið uppfært í svítu, svo við vorum í frábæru herbergi, með sjónvarpsherbergi og eldhúsi. Við hittum Óla (vinnufélagi RRR hjá Icelandair) og fórum með honum á Expoið að sækja gögnin. Þegar við vorum að ganga á Expoið, var 1/2 maraþonið í gangi og það var gaman að fylgjast með því. Veðrið var gott, smá kalt, en smá sól og perfect hlaupaveður fyrir Íslendinga.

Þegar við höfðum sótt gögnin og kíkt aðeins á Expoið sem var í Convention Center, ekkert sérstaklega stórt eða mikið úrval, en við að sjálfsögðu gengum það allt saman, þá fórum við og hittum fleiri vini RRR úr Hlaupahópi Icelandair á hamborgarstaðnum Five Guys. Það minnti mig á þegar við Óli fórum með Eddu og Eið til Boston, ég reyndar lá heima í flensu og þau fóru á Five Guys og töluðu mjög illa um þennan stað.

Reyndar var hamborgarinn sem ég fékk þarna bara mjög fínn 😉 Kíktum svo í Apple búðina á leiðinni heim, en fórum svo bara uppá hótel, ákváðum að vera skynsamar og hvíla okkur aftur fyrir maraþonið.
Um kvöldið fórum við svo á Cheesecake út að borða með vinum RRR frá Boston, en þau höfðu keyrt frá Boston til Philadelphiu og voru líka að fara að hlaupa, höfðu reyndar bæði hlaupið þetta maraþon áður.

SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 2019 – MARAÞONDAGURINN
Við vöknuðum klukkan 04:00. Maraþonið var ræst klukkan 07:00 og við ætluðum að taka rútu að ræsingunni klukkan 05:30. Fengum okkur kaffi og hafragraut og græjuðum okkur. Þurr og hlý föt í poka, sem við gátum látið geyma á meðan við hlaupum. Fór svo í gamlar joggingbuxur og peysu, sem ég ætlaði svo að kasta af mér í ræsingunni, en þeim fötum er safnað saman fyrir heimilislausa í borginni. Veðurspáin fyrir hlaupadaginn var að breytast mikið fram og til baka fram að hlaupi. Nýjasta spáin gerði ráð fyrir mikilli rigningu um nóttina en svo átti að stytta upp og ekki að hvessa fyrr en um hádegisbil.

Þegar við komum niður í lobbý þá var bæði myrkur og rigning, svo við vorum þakklátar fyrir Regn-ponchoin okkar sem RRR hafði tekið með út fyrir okkur báðar. Við vorum heppnar að það var skólabíll (rúta) sem beið okkar fyrir utan hótelið okkar og ók okkur að rásstað, sem var í rúmlega 2 km fjarlægð. Óli samstarfsaðili Rúnu hjá Icelandair hitt okkur í anddyrinu.

Þegar við komum út úr strætó, var mikil rigning og smá rok. Við fórum í röð að bíða eftir að komast í öryggisleit, þar sem það var leitað á okkur og pokanum okkar. Þegar við komum inn á svæðið var orðin mikil röð á klósettin. Við þurftum aðeins að leita að gámnum, þar sem við gátum geymt pokann okkar, þ.e. með þurrum fötum til að fara í þegar við vorum búin með hlaupið. Eftir að hafa skilað honum af okkur, fórum við að leita að rásmarkinu, þ.e. græna hólfinu okkar. Hlaupið er ræst í hollum, og við Rúna Rut vorum í 3:45 hollinu, sem var græna hollið og Óli var með okkur þar. Þegar við vorum búnar að finna hólfið, fórum við að leita að klósettröð. Fórum í eina og eftir að hafa beðið í þó nokkra stund, sáum við að við myndum ekki ná að fara á klósettið áður en hlaupið yrði ræst. Við ákváðum því að henda okkur bak við næsta tré, enda báðar í PONCHOINU ennþá sem var mjög gott skjól fyrir okkur. Þá komu til okkar tvær konur sem báðu okkur að mynda skjól fyrir sig líka.

RÆSINGIN
Við vorum því komnar í ráshollið okkar fyrir ræsingu og vorum í góðum gír. Rétt fyrir ræsingu, kastaði ég af mér, joggingbuxum og peysu sem er þvegið og gefið til heimilislausra. Einnig skyldum við ponchoinn okkar eftir.

Rúna Rut vinkona var mjög vel æfð og í góðum gír og markmiðið hjá henni var að ná PB 3:45. Mitt markmið var að fara á púls (þ.e. aldrei yfir 85% af hámarkspúls, helst að vera undir 80%) og bara að reyna að klára þetta maraþon með bros á vör. Þegar ég lagði af stað fann ég að ég var ennþá mjög súr í lærunum (eftir Reunion hlaupið í október) og hafði lítið sem ekkert æft á malbiki. Þegar ég lagði af stað voru þetta hugsanirnar: 42,2 km eru margir km á malbiki, ég hefði kannski bara átt að skrá mig í hálft. En það hlaup var á laugardeginum svo það hefði aldrei gengið. Ég hugsaði líka að þetta er bara skemmtilegt ferðalag og þetta eru ekki 56 klst. Ég hugsaði líka til æfingafélaga minna í Breiðablik sem voru að hjóla inni. Eg er venjulega að stýra hjólaæfingum inni á sunnudagsmorgnum í rúmar 2 klst. Þetta var bara aðeins lengra 🙂 rétt um 5 klst.
Ákvað því að bægja öllum neikvæðum hugsunum á bug og bara njóta og vera þakklát fyrir að vera þarna. Það voru mjög margir að hvetja alls staðar í borginni, þrátt fyrir mikla rigningu og þó nokkuð rok og kulda.

HÁLFT MARAÞON
Þegar ég var búin með hálftmaraþon eða 21,1 km þá langaði mig að fara á Facebook Live og leyfa fólki að sjá þessa fallegu borg og allt þetta yndislega fólk sem var að hvetja okkur. Var nýbúin að hlaupa fram hjá fallegu vatni, með svona bátahúsum, sem var yndislegt. Viðurkenni samt að það var mikill mótvindur og rigning, en ég var vel búin, í hlýjum buxum, CEP compress sokkum uppað hné. í uppáhalds þunnum ullarbol og svo í Fusion vesti við Fusion buxurnar mínar. Var svo með Compressport svarta breitt svitaband og vettlinga, sem ég var tilbúin að henda af mér ef mér yrði heitt, bara ódýrir Primaloft vettlingar. Var svo með gelin í Compresssport mittistbeltinu mínu, en ég tók með mér 8 gel og 1 gel fyrir hlaup. Ætlaði að taka 1 gel á 5 km fresti.

Brautin í Philadelphiu er mjög skemmtileg, en kaflinn eftir að við fórum út úr bænum og áleiðis í annan bæ, xxx, var eiginlega endalaus. Mistökin sem ég hafði gert var að vita ekki nákvæmlega hvenær eða hvar snúningspunkturinn væri. Góða samt við þennan kafla, var að það var gaman að sjá alla hlauparana sem voru búnir að snúa við á snúningspunktinum. Sá að allir þessi fremstu hlauparar voru í nýju Nike Vaporfly sub2 skónum.

Þegar ég var orðin langeygð eftir því að sjá snúningspunktinn, spurði ég einn hlaupara í kringum mig hvort hún vissi hvað væri langt í snúningspunkt. Hún hélt að það væri í kringum 19 mílur. Loksins kom ég að snúningspunktinum og það er alltaf betri líðan þegar maður er á leiðinni til baka, heldur en þegar maður er að horfa á alla hina á leiðinni til baka 🙂 En ég var samt mjög stíf í lærunum, og með verki í mjöðmunum, svo það hægði verulega á mér, en ég var fegin að vera ekki að fá krampa, svo ég bara krossaði fingurna og hélt áfram að fylgjast vel með púlsinum og fara ekki yfir 165.

KOMIN Í MARK
Það var frábært að fá alla hvatninguna síðasta kílómeterinn í mark. EN það sem var skrítið var að maður sá ekki og vissi ekki alveg hvar markið væri. Og þegar maður kom í mark, þá voru eiginlega tvö mörk. Um leið og ég kem í mark, bætist verulega í rigninguna. Svo það var enginn tími eða staður til að biðja fólk um að taka mynd af mér í markinu. Tók samt Haddýjarhoppið í markinu og staðarhaldarar, þ.e. ljósmyndarar frá þeim tóku mynd af mér þegar ég kom í mark. Fór svo beint inní veitingatjald, þar sem í boði voru heit súpa, kringla og banani. Drakk kjúklingasúpuna og fór svo beint í gáminn að sækja fötin mín þurru. Þar var svo ekki neinn staður til að klæða sig í eða úr, svo ég fór bara í úlpuna mína yfir blautu hlaupafötin. Hringdi svo í Rúnu Rut en var viss um að hún væri farin uppá hótel. En hún var bara rétt hjá mér, hafði náð að komast í þurr föt, svo hún gat beðið. Við tókum svo strætó saman uppá hótel, þar sem heit sturta og hitapoki í rúminu beið mín.

Slökuðum svo bara á, það sem eftir lifði dags og fórum svo út að borða um kvöldið með Icelandair hópnum og vinum Rúnu frá Boston á mjög góðan ítalskan steikarveitingastað. Á sunnudeginum, kíktum við í tvær búðir, fengum okkur svo aftur Chessecake og tókum svo smá túrista rúnt um borgina að skoða t.d. Rocky tröppurnar.

Þessi helgarferð í Philadelphiu var algjörlega yndisleg. Svo gaman þegar maður tekur ákvörðun með stuttum fyrirvara. Takk elsku besta vinkona Rúna Rut, fyrir samveruna og að hvetja mig til að drífa með með þér (þurfti reyndar ekki mikið til) 😉 Innilega til hamingju með annan besta maraþon tímann þinn og enn eitt maraþonið, snillingurinn þinn og hlaupafyrirmyndin mín.