Category:

Daglegt líf

SILFURBLIKI

by Halldóra maí 15, 2024

Fékk þann heiður að vera útnefnd Silfurbliki á aðalfundi Breiðabliks í kvöld 14. maí 2024. Um er að ræða viðurkenningu fyrir heilladrjúgt starf í þágu félagsins eins og kemur fram á viðurkenningarskjali með silfurmerkinu.

Ég er mjög þakklát fyrir þessa viðurkenningu, enda hef ég starfað fyrir Þríþrautardeild Breiðabliks frá árinu 2012 þegar ég fór í stjórn félagsins, þegar Einar var formaður. Síðar fór ég í stjórn Þríþrautarnefndar ÍSÍ og vann síðan að því ásamt góðum hópi að gera nefndina að Þríþrautarsambandi þar sem ég var svo formaður frá stofnun sambandsins 27. apríl 2016 til 3. mars 2020.

Hef einig tekið virkan þátt í að taka á móti nýliðum í félaginu og verið aðstoðarþjálfari bæði í hlaupum og hjóli.

Ég hef tekið þátt í fjölmörgum þríþrautarkeppnum á Íslandi sem og erlendis. Hef klárað sex Ironman keppnir, auk fjölmargra maraþonhlaupa og ultrahlaupa.

Ég þakka stjórn Þríþrautardeildar Breiðabliks fyrir tilnefninguna og aðalstjórn Breiðabliks fyrir útnefninguna.

Sjá nánar hér: https://breidablik.is/2024/05/14/adalfundur-breidabliks-for-fram-i-kvold/

maí 15, 2024 0 comment

Daglegt líf

Nýtt LOGO og slagorð fyrir www.halldora.is

by Halldóra maí 7, 2024

Var svo lánsöm að fá far með Hafdísi og Atla vinahjónum mínum þegar ég fór norður í ferðaskíðaferðina með Millu og Krillu ferðum. Við fórum eitthvað að tala um tækni og Chat GPT og hvernig hægt er að nota gervigreind til að búa til myndir og texta. Svo fórum við að tala um logo eða vörumerki og ég fór að segja Hafdísi að mig langaði svo að búa til logo fyrir heimasíðuna mína, www.halldora.is

Hafdís komst á flug og við fórum í brainstorming um slagorð og hún spurði mig alla vega spurninga. Hver væri uppáhaldsliturinn minn og hvað ég vildi láta sjá í logoinu. Við auðvitað töluðum um alla hreyfingu, hlaup, sund, hjól, gönguskíði, ferðaskíði og göngur. Svo sagði ég henni frá markmiðinu mínu sem væri alltaf að hafa gaman, að halda alltaf áfram, láta ekkert stoppa mig en umfram allt að njóta.

Niðurstaðan varð sú að við ákváðum að nota slagorðið: Haltu áfram, sem eru þá skilaboð til allra, þ.e. andstæðan við að hætta, þ.e að halda alltaf áfram. Það hefur skilað mér bestum árangri í öllum krefjandi verkefnum, hvort sem það er 350 km fjallahlaup í 6 daga (hækkun uppá tvo Hvannadalshnjúka á dag á hverjum degi), 100 mílna hlaup (UTMB), fjórar Vasagöngu í einni og sömu vikunni eða þátttaka í boðsundi yfir Ermasundið með Marglyttunum: Halldóra – haltu áfram eru skilaboðin sem hafa komið mér í mark.

Hvað litinn varðaði sagði ég Hafdísi að ég elskaði appelsínugulan lit, vínrauðan og reyndar líka blágrænan (Turquoise) sem var uppáhaldslitur Gurrý frænku.

Hafdísi byrjaði að teikna logoið í bílnum og svo kláraði hún það þegar hún kom heim eftir ferðina.

Ég er í skýjunum með útkomuna og ætla að deila með ykkur hérna frum-skiss-krotinu hennar.

Listamaðurinn heitir Hafdís Pálina og hér er vefsíðan hennar.

https://www.raudaberg.is/hafdis/

Takk elsku Hafdís fyrir þetta fallega listaverk sem LOGO-ið mitt er og fallegu skilaboðin (slagorðið): Þú ert best <3

maí 7, 2024 0 comment

Daglegt líf Gönguskíði

Ferðaskíði á flekaskilum Mývatn-Þeistareykir-Húsavík

by Halldóra apríl 17, 2024

Dagur 1: Mývatn

Var svo lánsöm að fá far með Hafdísi og Atla norður. Stoppuðum á Akureyri og fengum okkur að borða á Strikinu. Annars notuðum við Hafdís ferðina norður í bílnum mjög vel og hönnuðum slagorð og byrjuðum á að vinna í LOGOI-fyrir heimasíðu Halldóru. Hittum svo hópinn á Fosshóteli Mývatn þar sem við gistum í tvær nætur.

Dagur 2: Krafla – Mývatn

Við fórum með rútu norður að Kröfluvirkjun. Krafla er megineldstöð og þar er að finna háhitasvæði með leirhverum og gufuhverum. Við hófum gönguna við eldgígin Víti og skíðuðum til suðurs með sólina í andlitið og útsýni yfir Mývatn. Við þræddum okkur sunnan við Hlíðarfjallið þar sem það var mjög mikið af snjóhengjum á leiðinni, mjög blint en nægur snjór. Fórum eftir gönguna í gufubaðið á hótelinu, sumir fóru í Jarðböðin.

Gengum 12-13 km.

Dagur 3: Krafla – Þeistareykir

Eftir morgunverð komum við farangrinum fyrir í trússbílnum sem fer með farangurinn á Húsavík. Við fórum svo með rútu inn að Kröflu. Ferðaskíðaleiðin okkar lá á flekaskilum yfir Leirhnjúkahraun, úr gosinu 1975-1984, yfir í sigdalinn Gjástykki með 20m háa klettaveggi á tvo vegu, (svipað og á Þingvöllum).

Við fengum frekar lítið skyggnið þennan daginn. Fékk að leiða hópinn um 3-4 km fram að hádegismat og það var mjög töff. Djúpt að vera fremstur á skíðunum, svo það var gott að skiptast á.

Eftir góða pásu héldum við áleiðis að stóra og litla Víti sem eru gígar á toppi dyngju sem myndaðist fyrir 10.000 árum. Áfram héldum við svo norður fyrir Gæsafjöll og renndum okkur niður í Þeystareikjaskála þar sem við gistum. Skálinn á Þeystareykjum lúrir undir bæjarfjallinu, er einfaldur A-laga skáli með rennandi vatni, virkilega kósý og fallegur skáli. En við gistum einmitt í honum þegar við hjóluðum yfir landið, frá strönd til strandar með Ísbjörnunum um árið.
Gengum um 30 km. Hækkun 100 m, lækkun 300 m.

Dagur 4: Þeystareykir – Húsavík

Eftir hafragraut og nestisgerð, æðislegt heimabakað rúgbrauð. þá héldum við inn á Reykjaheiðina í átt að Húsavík.

Fengum ofboðslega fallegan dag og fallegt veður. Fórum fyrst í myndatöku við „gluggana“ hjá virkjuninni. Síðan skíðuðum við yfir Þeystareykjahraunið og skíðuðum yfir Höskuldarvatnið og fáum okkur nesti á leiðinni. Við vildum ekki vera of nálægt fjallinu út af snjóflóðahættu, en heimamenn hættu við Orkugönguna sem átti að halda í dag vegna snjóflóðahættu.

Eftir góða pásu héldum við áleiðis til Húsavíkur. Við vorum heppin og náðum við að skíða alla leið inn í bæ og næstum því inná Fosshótel þar sem við gistum. Það var æðislega gaman að renna sér þarna niður og í gegnum skóginn, það ískraði í manni af gleði þessi niðurferð.

Eftir flottan skíðadag, komum við okkur fyrir á Fosshótel Húsavík og skelltum okkur svo í Sjóböðin. Fengum mjög góðan kvöldverð á hótelinu og ég fékk frábært herbergi, svítu með aðstöðu fyrir hjólastól.

Ganga 25-28 km. Hækkun óveruleg, lækkun 300 m.

apríl 17, 2024 0 comment

Daglegt líf

Uppfærð íþróttaferilsskrá

by Halldóra apríl 6, 2024

Eftir Vasavikuna í Svíþjóð ákvað ég að uppfæra íþróttaferilsskrána mína, þar sem ég átti líka eftir að bæta við New York maraþoninu sem ég hljóp fyrir Free to Run samtökin í nóvember á síðasta ári og hef þá hlaupið 11 maraþon og farið Vasaloppet 12 sinnum (þar af eitt DNF skv. skrá, en kláraði það samt) 11 sinnum með skráðan tíma. Svo eru upplýsingar um önnur ultra maraþon hér að neðan.

apríl 6, 2024 0 comment

Daglegt líf Gönguskíði Keppnissaga

Vasavikan 2024

by Halldóra mars 6, 2024

Ég er svo lánsöm að eiga góða vini sem finnst gaman að hreyfa sig hvort sem er í þríþraut eða á gönguskíðum og finnst gaman að taka þátt í nýjum og skemmtilegum áskorunum, alltaf með það að leiðarljósi að hafa gaman og „njóta en ekki þjóta“ eru leiðarljós okkar. Með þessum yndislegu vinum tók ég þátt í fimm Vasagöngum þetta árið, en Vasaloppet er mjög þekkt gönguskíðaganga í Svíþjóð í sænsku dölunum, frá Sälen til Mora, sjá nánar hér: www.vasaloppet.se

Upphaflega planið hjá okkur Hrefnu og Óla hennar Hrefnu var að fara í Opið spor á mánudegi og svo í 100 ára afmælis Vasagönguna og svo í Staffetvasa sem er boðganga alla 90 km, skipt niður í 5 hluta og Óli minn (aðgreining frá Óla hennar Hrefnu) ætlaði að taka síðasta legginn. Óli minn fékk svo brjósklos fyrir nokkrum vikum, svo hann varð að hætta við ferðina svo við fengum Leif þríþrautaræfingafélaga okkar til að hoppa inn í hans stað. Svo fréttum við að Harpa og Jimmy væru skráð í Opið spor á sunnudag líka, svo við Hrefna auglýstum eftir miða á FB síðunni gönguskíði á Íslandi, þar sem það var uppselt í Opið spor á sunnudegi í fyrsta skipti. Við gátum keypt sitt hvorn miðann af íslenskum konum sem höfðu því miður þurft að hætta við, takk kærlega fyrir stelpur. Við flugum út á laugardeginum, enda eins og áður segir, var upphaflegt plan ekki að keppa á sunnudeginum, en plön hjá mér eiga það til að breytast 😉 Eftir lendingu í Osló, var keyrt til Svíþjóðar til Sälen til að sækja BIP númerið okkar (númeravesti) og flöguna fyrir bæði gönguna á sunnudeginum og mánudeginum.

#1 OPIÐ SPOR SUNNUDAGUR 25. FEBRÚAR 2024 – HEFÐBUNDIN GÖNGUSKÍÐI 90 KM (Öppet Spår söndag)

Tilbúnar í Opið spor á sunnudegi, á klassískum skíðum, 90 km.

Munurinn á Opnu spori og Vasagöngunni sjálfri er fjöldinn sem er ræstur út í einu. Að öðru leyti er gengið á gönguskíðum sömu leiðina, frá Sälen til Mora 90 km. Á sunnudeginum er bara heimilt að vera á klassískum eða hefðbundnum gönguskíðum, sem geta verið rifflur, skinn eða klístur. Við Hrefna og Harpa (systurdóttir Hrefnu, þ.e. Brynjudóttir) vorum í ráshóp 7 og vorum ræstar klukkan 08:00. En ráshóparnir voru ræstir út á 10 mín fresti, frá klukkan 07:00. Hámarksfjöldi þátttakenda er 10.000. Jimmy var í ráshóp 5 og fór því 20 mín á undan okkur. Við létum Vasaloppet preppa skíðin fyrir okkur og fór ég á nýjum Fisher 3D áburðarskíðum þar sem ég var að endurnýja mín gömlu sem voru orðin 9 ára gömul og spennan orðin mjög léleg í þeim við spennumælingu í Everest búðinni. Við Hrefna og Harpa ákváðum að ganga gönguna saman, en aðstæður voru ekki mjög góðar. Það var mjög hlýtt og því mikið krap, engin spor og því lélegt rennsli og líka lítið sem ekkert fatt. En fatt og rennsli eru mjög mikilvæg á gönguskíðum bæði fyrir ýtingar sem og vanagang. Ég rann samt mun betur, á nýju skíðunum mínum, en stelpurnar á skinnskíðum svo ég var mjög ánægð með að hafa ákveðið að hafa farið á þeim og fjárfest í þessum æðsilegu skíðum.

Djókið okkar eftir þessa upplifun var: “Öppet ja – men spåret saknades”.

Ferðalagið var því algjörlega: Njóta en ekki þjóta ferð og tíminn okkar var 10:34:57 (moving time skv. Strava 10:12:34) en á leiðinni eru sjö drykkjarstöðvar og við auðvitað fórum líka á salernið og ég lét einu sinni bæta á klístrið, en það er mjög flott Vallaservice á öllum sjö stoppistöðvunum á leiðinni.

Komnar í mark eftir 90 km á engu Opnu Spori á sunnudegi, alltaf glaðar <3

#2 OPIÐ SPOR MÁNUDAGUR 26. FEBRÚAR 2024 – SKAUTASKÍÐI 90 KM (Öppet Spår måndag 90)

Munurinn á Opnu spori á sunnudegi og mánudegi er sá að á mánudegi er hægt að velja hvort skíðað sé á skautaskíðum eða hefðbundnum gönguskíðum. Það eru færri keppendur á mánudegi, hámarkið var 8.000 og það var ekki uppselt. Það eru því færri spor gerð á leiðinni, en á móti er lögð braut fyrir skautaskíðin. Við vorum öll í „startled 3“ ráshópi 3, (ræsing klukkan 07:20) ég, Hrefna, Óli, Brynja og Harpa, en Jimmy hætti við að taka þátt þar sem hann var með verk í hné.

Við vorum í ráshóp 7 í Opnu spori á mánudegi, mæðgurnar Harpa og Brynja fóru á hefðbundnum skíðum, en ég, Hrefna og Óli á skautaskíðum.

Við Hrefna og Óli ákváðum að skíða leiðina saman enda vorum við öll á skautaskíðum, en mæðgurnar, Brynja og Harpa ætluðu að fara saman á hefðbundnum skíðum. Til að byrja með leit brautin vel út, sólin skein og þetta var mjög fallegur dagur. Ég var búin að ákveða að stoppa og taka myndir af hverri einustu drykkjarstöð, svo þetta frábæra veður var þvílíkt lotterí.

Svo fallegur dagur og flottar aðstæður framan af … breyttust svo í þungt færi og engin spor <3

Hins vegar vorum við ekki komin langt, þegar aðstæður urðu eins og á sunnudeginum, lítil sem engin spor, (jú við notum sporin líka sem erum á skautaskíðum, með ýtingum helst í brekkum á leið niður) en það var svo lítið rennsli og því varð dagurinn bara frábær í að æfa skautaskíðun í mjög krefjandi aðstæðum. Yndislegur dagur og njóta en ekki þjóta var aftur leiðarljós dagsins. Tíminn var 11:19:00 en skv. strava var tíminn á hreyfingu 9:48:19, enda stoppuðum við mun oftar á mánudeginum, bæði til að fara á salernið og svo tókum við brekkurnar í bitum, við erum ennþá að læra á þessi skautaskíði, en fín æfing í mjög krefjandi aðstæðum.

Komin í mark eftir krefjandi aðstæður í Opnu spori á mánudegi 90 km á skautaskíðum.

#3 BOÐGANGA FÖSTUDAGUR 1.MARS 2024 – KLASSÍSK SKÍÐI – FYRSTI LEGGUR 25 KM (Stafettvasan)

„Landsliðið“ var skráð í boðgönguna síðastliðið sumar, þegar við vorum að hlaupa og hjóla Vasaleiðina. En landsliðið skipa auk mín, Óli hennar Hrefnu, Hrefna, Brynja og Óli min, en Leifur þríþrautarfélagi okkar hljóp í skarðið fyrir Óla og tók síðasta legginn. Þetta var mjög skemmtilegt og í fyrsta skipti sem ég tek þátt í Boðgöngunni í Vasaloppet.

Skellti mér aðeins á EXPOIÐ að versla áður en ræsingin var í Stafetvasan 😉

Ég fór á fínu klísturskíðunum mínum og lét bara preppa klístrið, ekki rennslið, eftir á hefði ég þurft að bæta á það fyrir gönguna, kannski bara með instant brúsa 😉 Það var mikill mótvindur og við Harpa (sem var í öðru liði, Skíðagörpunum) ákváðum að ganga legginn saman, frá Sälen til Mängsbodarna.

Tilbúnar í Boðgönguna, fyrsta legginn, fyrir sitthvort liðið.

Við skiptumst því á að leiða, ég tók fyrstu 15 km og hún draftaði mig og svo tók hún við og ég hékk í henni. Ég fann alveg að ég var mjög þreytt og hafði smá áhyggjur af því að taka of mikið úr mér þar sem ég var á leið í Næturvasa um kvöldið.

Okkur gekk bara mjög vel tókum bröttu brekkuna að hæsta punkti og alla leið til Mangsbodarna 02:27:26 þessa 25 km – skv. Strava var moving time 2.27.31 svo við vorum ekkert að dóla. Lenti reyndar í því að gönguskíðamaður náði að slá af mér annan skíðastafinn, algjörlega úr höndunum á mér, svo ég þurfti að snúa við, fara til baka og sækja hann. Pollýanna var samt mjög fegin að stafurinn brotnaði ekki. Óli hennar Hrefnu tók svo við af mér og tók næstu tvo leggi, svo tók Hrefna við af honum, þar næst Brynja og Leifur tók síðustu tvo leggina. Hann lenti í smá rútuveseni og ævintýri og hann ásamt Andra „frænda“ sem var í hinu íslenska liðinu, Skíðagörpunum tóku síðustu leggina og fengu að klára. Þetta var mjög skemmtileg upplifun að prófa, svona boð-skíðagöngu.

Svo tókum við Harpa rútuna til baka til Sälen, þar sem við fórum með bíl upp í Lindvallen þar sem ég náði að leggja mig fyrir Næturvasa keppni kvöldsins.

#4 NÆTURVASA FÖSTUDAGUR 1. MARS 2024 – 90 KM – SKAUTASKÍÐI (Nattvasan 90 – Individuellt)

Fyrir tveim árum, þá tók ég í fyrsta skipti þátt í þrem 90 km skíðagöngum í Vasavikunni og það er einhvern veginn í eðli mínu að skora stöðugt á mig og fara lengra út fyrir þægindarhringinn minn. Því sló ég til, þegar ég sá tækifæri á að skrá mig líka í Næturvasa og fara sem sagt allar fjórar 90 km skíðagöngurnar sem eru í boði í Vasavikunni.

Við vorum búnar með bæði Opna sporið keppnirar og áttum miða í VASAVASAgönguna eins og við köllum Vasaloppet aðalkeppnina þá var því núna tækifæri til að skella sér í Næturvasa líka. Mig langaði að prófa að ganga í þeirri keppni á skautaskíðum en það hef ég ekki gert áður. Nattvasan eða næturvasa keppnin er ræst út klukkan 20:00 og það eru bara tvö hólf, fremra hólfið þeir sem ætla að vera innan við 6 klst 30 mín og aftara hólfið þeir sem ætla að vera lengur en 06:30.

Ég skellti mér því í aftara hólfið og fékk pláss mjög framarlega, lengst til vinstri, þar sem skautasporið er vinstra megin á leiðinni. Eftir að hafa komið skíðunum fyrir þá fór ég í bílinn og fékk mér banana og slakaði aðeins á. Fór svo á salernið og var komin tímanlega í sporið eða 15 mín fyrir 20.00.

Ég var búin að fjárfesta í vatnsheldum utanyfirskóm um morguninn, því ég var búin að vera vot í fæturnar allar hinar keppnirnar í þessari bleytu. Lenti því í smá brasi að komast í bindingarnar með þessum utanyfirskóhlífum.

Klukkan 19:50 hleyptu þau svo öllum úr hólfi 2 áfram inní hólf 1 og sameinuðu hólfin. Þá stóð ég eins og álfur að reyna að komast í skíðin mín, og ég endaði næstum því aftast í ræsingunni í Næturvasa ha ha ha, reynsluboltinn sjálfur.

Þeir höfðu ekki sameinað hólfin í Opnu sporunum, eins og við héldum að þeir myndu gera, þ.e. hleypa aftari ráshópum, í næsta hólf, en gerðu það svo í Næturvasa og þá var ég ekki tilbúin ha ha ha. Ég hugsaði samt með mér að þetta var kannski bara ágætt, því ég var „þreytt“ og því fínt að vera aftarlega og taka fyrstu löngu brekkuna bara rólega.

Önnur mistök sem ég gerði, sem við Hrefna höfðum líka gert í Opnu spori á mánudeginum, var að leggja af stað í fína SWIX jakkanum mínum utan yfir vestið og rúllukragabolinn. Ég hefði átt að setja bara jakkann í bakpokann og fara svo í hann seinna á leiðinni. Við þurfum nefnilega að stoppa þegar við vorum hálfnaðar upp brekkuna og fara úr jakkanum í Opnu spori á mánudeginum. Í Nattvasan svitnaði ég líka mikið, enda á skautaskíðunum, að streða við að komast upp brekkuna ha ha ha.

En það var rigning, myrkur og ég þreytt þegar ég lagði af stað svo ég hélt mér yrði kalt, en var í þunnum vettlingum, en með regnhelt cover yfir. Önnur mistök sem ég gerði og skrifa hér til að minna mig á og deila með öðrum, er að eftir stoppið í Oxberg skíðaði ég ofan í djúpan poll svo ég varð hundvot og coverið á skónum mínum saug í sig allt vatnið. Mér leið eins og ég væri komin með 5 kg lóð á hvorum fæti. Skynsamlegast í stöðunni hefði verið að stoppa strax, og annað hvort vinda coverið, eða losa mig við það í bakpokann. En hálfvitinn ég gekk áfram næstu 9 km að næstu drykkjarstöð í Hökberg. Þar fór ég á salernið, tók af mér hlífarnar og setti í bakpokann. Ég var búin að stoppa áður og fara í hlýrri vettlinga, en var í jakkanum allan tímann og með höfuðljós.

Við hliðina á salernunum í Hökberg var upphituð rúta, upplýst, eins og á öllum drykkjarstöðunum og ég fann alveg að hlý og þurr rúta, var alveg að kalla á mig, þar sem það var rigning alla leiðina, myrkur og mikil þoka. Engin spor og ömurlegt skautafæri, þungur KRAPA snjór, sem festist ofan á skíðunum og ég var orðn mjög góð í að kasta snjónum ofan af skíðunum í öðru hvoru spori ha ha ha.

En ég var stolt af mér að hafa haldið áfram, látið ekki undan þessum freystingum. Það var líka eitthvað í hausnum á mér að reyna að segja mér að vera skynsöm og hætta bara, svo ég myndi örugglega ná að klára keppnina á sunnudaginn, annars yrði ég of þreytt og myndi kannski ekki klára hvoruga. Nei ég lét ekki undan, er ekki vön að gefast upp og ákvað því að klára þessa skíðagöngu. Það gekk líka miklu betur, þegar ég var búin að létta skóna (þ.e. fjarlægja hlífarnar og setja í bakpokann minn). En það komu aldrei sleðar eða tæki til að leggja ný gönguskíðaspor eins og þeir gera alla jafna á leiðinni.

Í Næturvasa er heldur ENGIN þjónusta á drykkjarstöðvunum. Þú þarft að vera með þitt eigið glas og hella sjálfur í það og mjög lítið af fólki á stöðvunum og að hvetja. Ég þurfti að stoppa og skipta um höfuðljós, nennti ekki að skipta um batterí, svo ég tók bara hitt ljósið þegar ég stoppaði. Var ekki með nein markmið um tíma frekar en fyrri daginn, fyrir utan að reyna að ná rútunni til bakatil Sälen klukkan 06:00 sem gerði þá innan við 10 klst.

Tíminn var 9:38:43 Strava segir 9:22.21 moving time, svo það var ekki mikill tími sem fór í stopp, mest af þessum tíma var salernisferðin og að reyna að festa aftur bindingarnar 😉

Komin í mark í Mora, rennandi blaut, eftir rigningu og þoku alla nóttina í myrkrinu.

Fyrir tímanörda: Þessi árangur skilaði mér 56 sæti en ég vann mig upp úr 88 sæti í 56 sæti af 115 konum sem voru skráðar í einstaklingskeppninni í Næturvasa. Minn besti tími í Vasaloppet var í Næturvasa 2022 í miklu frosti og frábærum aðstæðum 8:27:27.

Það var fámennt í markinu í Mora undir morgun á laugardegi eftir Nattvasan 😉

#5 VASA-VASASKÍÐAGANGAN SUNNUDAGUR 03.03.2024 – 90 KM (Vasaloppet)

100 ára afmælis Vasagangan var haldin hátíðleg með um 16.000 þátttakendum. Við ákváðum af fenginni reynslu að leggja snemma af stað eða klukkan 05:00 (varð 05:08) sem var svo í raun og veru ekki nógu snemma, því við lentum í bílaröð. Ég þurfti að byrja á því að sækja skíðin mín í VallaSwan sem báru á þau, bæði rennsli og fatt (klístur).

Það var rigning, allt svæðið eitt drullusvað og ótrúlega hlýtt. Það voru engin spor í ráshólfi 9 sem var næstaftasta ráshólfið og þegar við komumst loksins inn í það lentum við eiginlega aftast. Við ákváðum að fara þetta öll saman, ég, Hrefna, Óli (hennar Hrefnu) og Harpa, en Jimmy var í ráshólfinu fyrir framan okkur.

Algjörlega magnað, að vera einn af 16.000, eins og fastur í síldartunnu að reyna að komast upp fyrstu brekkuna í Vasaloppet.

Á leið upp bröttu brekkun í kraðakinu, nægur tími í myndatöku.

Við fórum upp bröttu brekkuna, eins og gæsahópur, hvert á eftir öðru og pössuðum að enginn kæmist inn og já þarna þarf að passa stafina. Fólk er að detta á þá, brjóta þá með skíðunum og þetta er kraðak, eins og síld í síldartunnu. Ég var mjög þakklát að hafa Hrefnu fyrir aftan mig því ég vissi að hún myndi passa stafina mína.

Allir ofan í hvort öðru og aðalatriði að passa stafina að næsti skíðamaður gangi ekki á þá og brjóti þá.

Við vorum búin að vera í 30 mín að ganga áður en við komumst að brekkunni, vorum 1 klst 26 mín upp að hæsta punkti og 2 klst og 16 mín í Smägan sem er fyrsta drykkjarstöðin og tímamörkin þangað (rauða reipið) er 2 klst og 30 mín. Vegna þess hversu hræðilegar aðstæður voru var ákveðið að lengja reipistímanan um 30 mín, alveg frá fyrstu stöð. Við hittum Jimmy í Smågan og hann gekk með okkur yfir í Mångsbodarna en ákvað að hætta þar, þar sem hnén voru ekki að samþykkja að hann héldi áfram í þessu erfiða færi. Það voru mjög takmörkuðu spor og ekki gott rennsli, en ég var samt mjög ánægð með nýju klísturskíðin mín í þessu færi.

Við vorum komin í Mångsbodarna klukkan 11:50, í Risberg 13:15 og í Evertsberg klukkan 14:54 og þá í raun bara 5 mín frá upphaflegu tímamörkunum, en það var búið að bæta við 30 mín alveg frá fyrsta stoppi. En það rigndi stöðugt, snjórinn var mjög þungur og blautur og rennslið var mjög takmarkað þangað til þeir fóru með sporana og gerðu ný spor í brautinni.

Í Evertsberg var ég orðin stressuð með „rauða kaðalinn“ svo við Harpa ákvað að kveðja félaga okkar (Hrefnu og Óla) og henda okkur áfram og reyna að ná innan tímamarka í Oxberg. Við vorum þar 16:31, sem sagt með 29 mín inni, m.v. nýju tímamörkin, klukkan 17:42 í Hökberg og klukkan 18:55 í Eldris, vel innan gömlu og nýju tímamarkanna.

Við stoppuðum einu sinni til að pissa í Oxberg og stoppuðum svo aftur til að setja upp höfuðljós og vorum komnar í mark 19:55:36.

Fyrir tímanörda: Unnum okkur upp úr sæti 1936 (þar sem við vorum bara að njóta ekki þjóta) upp í 1728, þegar við breyttum um taktík og þutum, en jú reyndum að njóta líka ha ha ha. (unnum okkur upp um 208 sæti af bara konum).

Komnar í mark í 100 Vasaloppet keppninni, árið 2024.

Ánægð að ná að klára og komin í mark í fjórðu Vasaloppet keppninni á þessu ári, í skýjunum með nýju skíðin mín.

NÆRING

Næringin skiptir mjög miklu máli í Vasaloppet eins og öðrum löngum keppnum. Ég fór með fjögur svona BIOTECH Energy Lemon Gel frá Bætiefnabúlluni á mér í hverja einustu göngu og planið var að taka það inn eftir 20 km, 40 km. 60 km og 80 km. Stundum tók ég samt gelið inn fyrr, ef mér fannst ég vera orkulaus. Ég kláraði alltaf fjögur gel í hverri keppni, nema ég tók inn eitt gel í Boðgöngunni.

Auk þessara gela, var ég með góðan nammipoka á mér. Ég var t.d. með Snickers súkkulaðibita, norska Kvik Lunch súkkulaðið, Godt blandat salt-lakkrís hlaup, sænska saltaða bíla, carbotöflur og carbohlaup frá Enervit og svo salttöflur líka. Var með 1,5 líter af drykk í bakpokanum í blöðru sem var mjög þægilegt að geta fengið sér að drekka á milli drykkjarstöðva.

Stoppaði einnig á hverri einustu drykkjarstöð og fékk mér þar, volgt vatn, orkudrykk, buljon og bollu, held ég hafi borðað örugglega fimm bollur í fyrstu keppninni. Besta bollan var á síðustu drykkjarstöðinni í Eldris, þar sem maður fékk sér líka kaffi með sykri og það var svo mikið kardimommubragð af þeim bollum, langbestar.

Það var engin þjónusta á drykkjarstöðvunum í Næturvasa, þú gast sjálf helt vatni eða orkudrykk í glas, en ekkert annað í boði, nema jú eftir 45 km. Því var mkilvægast að vera með alla orku og drykki á sér í Næturvasa keppninni. Í Stafetvasa, boðgöngunni, þá fórum við bara hratt í gegnum þessa einu drykkjarstöð sem við fórum í gegnum, reyndar fékk ég mér BioTech orkugelið þar líka. Þetta gel er MJÖG gott á bragðið og mjög handhægar umbúðir, þ.e. skrúfaður tappi, svo maður þarf ekki að klára allan skammtinn í einu lagi.

BÚNAÐUR (FATNAÐUR OG SKÍÐI)

Uppáhalds gönguskíðafatnaður minn,er SWIX TRIAC COLLECTION. Ég á jakka, buxur og vesti úr þessu safni sem ég elska. Undir fötunum er ég í SWIX gönguskíða-undirfötum, sem eru úr einhverri gerviefnablöndu með windshield framan á bringunni/maganum og á lærunum. Þau eru þægileg þar sem þau þorna hratt þó maður svitni eða blotni í rigningunni í þeim.

Ég var í léttum SWIX gönguskíðahönskum og með ullarhöfuðband og gott Vasaloppet buff um hálsinn. Það var best að vera með jakkann í vestinu og fara bara af stað upp fyrstu brekkuna, í peysunni og vestinu og geta svo farið í jakkann þegar það kólnar. Ég gerði samt tvisvar þau mistök að leggjaf af stað í jakkanum, bæði í Opnu spori á mánudeginum og í Næturvasa. Síðan var ég líka með þykkari hanska í bakpokanum sem og cover utan um vettlingana, sem var mjög þægilegt þegar það rigndi sem mest. Í Næturvasa, var ég líka með auka buff, auka húfu, auka höfuðljós og rafhlöðu og meira af skyldudóti sem ég þurfti að vera með á mér í Næturvasakeppninni. Everest búðin er að selja Swix gönguskíðafatnaðinn og get ég 100% mælt með honum, #ekkisamstarf

Fór í Opið spor á sunnudeginum, boðgönguna á föstudeginum og í aðalkeppnina Vasaloppet keppnina á nýju Fisher 3D klísturskíðunum mínum sem fást í Everest. Þau voru æðisleg, ég fór mun hraðar en þeir sem voru á skinni niður brekkuna, og klístrið virkaði líka vel, eins vel og hægt var m.v. aðstæður. #ekkisamstarf

Með geggjuðu 3D Fischer áburðarskíðin mín, og Fischer stafina og í Swix Triac fatnaðinu sem hentaði mjög vel í öllum keppnunum.

Ég lét preppa skíðin fyrir mig úti. Fór svo á Fisher 3D skautaskíðunum mínum í Opið spor á mánudeginum og í Næturvasa á föstudeginum/laugardagsnóttina. Þau voru líka æðisleg, m.v. aðstæður. Það var mjög þungt að vera á skautaskíðum í svona þungu færi, krapi og sköflum og ég var orðin mjög æfð í að „kasta snjó af skíðunum“ á ferð ha ha ha.

ÞAKKIR

Það er ekki sjálfsagt að hafa heilsu til að geta hreyft sig og tekið þátt í svona erfiðum keppnum svo ég er mjög þakklát fyrir það. Það er heldur ekki sjálfsagt að eiga svona yndislega vini, sem hafa jafn gaman að því og ég að fara í svona skemmtileg ævintýri ár eftir ár, þó að aðstæður í ár hafi verið sérstaklega krefjandi í öllum göngunum.

Það var mjög leiðinlegt að Óli minn skyldi ekki geta komið með, þar sem hann greindist með brjósklos í janúar. Við ákváðum síðasta sumar að hann myndi fara síðasta legginn í boðgöngunni og hefði því fengið að koma í mark í Mora. Núna fylgdist hann bara með okkur á internetinu frá Íslandi í fjarlægð, en var alltaf online þegar ég kom í mark og fylgdist með sinni.
Takk kærlega fyrir það elsku Óli minn <3

Kæru vinir, elsku Hrefna, Óli Th, Brynja, Harpa, Jimmy, Leifur og Andri takk fyrir yndislegar samverustundir í Lindvallen sem og allar skemmtilegu stundirnar okkar á leiðinni frá Sälen til Mora. Það var alltaf gaman hjá okkur þó aðstæður hafi verið krefjandi og stundum smá stressandi að hafa áhyggjur af rauða kaðlinum.

Við kláruðum þetta og höfðum gaman af allan tímann – bestu þakkir til ykkar allra og til hamingju með ykkar göngur <3 <3 <3

Yndislegir vinir: Hrefna og Óli í markinu í Mora eftir Opið spor á mánudegi.

mars 6, 2024 1 comment

Daglegt líf Hlaup Keppnissaga

New York City maraþon 2023

by Halldóra nóvember 5, 2023

Tók þátt í NY maraþoninu sem fulltrúi Free to Run samtakanna í ár. Þeir buðu mér þátttöku sem Free to Run Ambassador og ég safnaði fé sérstaklega í nafni maraþonsins til samtakanna. Það var mjög skemmtilegt og gefandi verkefni.

Það er hægt að komast að rásmarki í NY maraþoninu á tvennan hátt, með rútu frá miðbænum eða með ferju frá syðsta hluta Manhattan, kallast Battery, yfir á Staten Island. Ég var svolítið sein að ákveða hvar ég ætlaði að gista Í NY og því sein að skrá mig í rútu. Þegar ég skráði mig var bara eftir laust pláss með ferju. Ég gat ekki valið ferjutíma, en fékk úthlutað tíma klukkan 05:30, en rástíminn hjá már var klukkan 10:20, mér fannst þetta frekar langur biðtími, þ.e. 5 klst, þó að sjálfsögðu það væri alltaf gott að vera kominn tímalega.

Það voru nokkrir reynsluboltar sem sögðu mér að enginn skoðaði klukkan hvað þú ættir ferjutíma, svo ég gæti farið hvenær sem er. Þar sem ég ákvað að halda bara íslenska tímanum, fara að sofa klukkan 20:00 á kvöldin, þá var ég vöknuð fyrir klukkan 04:00 svo ég fór í sturtu og græjaði mig og hefði því í raun getað tekið ferjuna klukkan 05:30, en var búin að taka ákvörðun kvöldið áður að taka hana klukkan 06:15, þar sem hótelið mitt var bara í 15 mín göngufæri frá Ferjubryggjunni.

Þegar ég var tilbúin, lagði ég bara af stað, en fann samt ekki sólgleraugun mín þegar ég var að hlaupa út, typical 😉 Því fór ég með POC sparigleraugun mín sem eru með styrk, sem eru reyndar geggjuð. Ég var því komin í Ferjuna sem lagði af stað frá Manhattan klukkan 06:00 og ég sé ekki eftir því. Að sjá sólina koma upp yfir borginni var algjörlega magnþrungið 😉

Stórkostlega fallegur morgunn, NY Manhattan.

Þegar ég kom á Staten Island, fór ég á klósettið og sjálfboðaliði bauðst til að taka mynd af mér með glæsilega skreyttu jólatré. Þaðan fer maður svo með gamladags gulri skólarútu að rásmarkinu.

Í skólabílnum kynntist ég konu, sem var að fara í sitt 17 NY maraþon. Hún þekkti allt svo vel og tók mig að sér eins og leiðsögumaður. Hún, eins og allir aðrir voru algjörlega hugfangnir þegar ég sagðist vera frá Íslandi og skemmtileg tilviljunin sem hún hafði ekki tekið eftir var að hún var með vatn frá Icelandic Glacier 😉

Þegar við komum úr skólabílnum var öryggisleit á hverjum hlaupara. Þú mátt ekki taka neitt inn á svæðið, sem ekki kemst í glæran poka sem þú fékkst með gögnunum þínum og ef þú hafðir gleymt þeim poka, þá fékkstu nýjan glæran poka.

ÓTRÚLEGA GOTT OG MIKIÐ SKIPULAG, ENDA 50.000 ÞÁTTTAKENDUR
NY maraþoninu er skipt upp í þrjá litaða ráshópa bleikan, appelsínugulan og bláan hóp. Ég var í bláa hópnum og nýja vinkonan líka. Appelsínuguli og blái fer yfir brúna, en bleiki fer undir brúna. Allir hóparnir sameinast svo í einn hóp á ákveðnum tímapunkti. Í hverjum lit eru fimm rástímar (five waves) og í hverjum rástíma eru sex hólf frá A til F(six corrals). Ég var sem sagt í bláa hópnum, þriðja rástími, sem var klukkan 10:20 og í hólfi B, sem var annað fremsta hólfið.

Aftur að leiðsögumanninum, hún fór með mig fyrst í appelsínugula hólfið, tók mynd af mér á leiðinni og sagði að við ættum að fara í appelsínugula hólfið til að fá „húfuna“ sem er skrautleg húfa merkt NY maraþoninu, beyglu og kaffi og ég sem var með örugglega heilt kíló af nesti með mér, afgangslasagna frá því kvöldinu áður, beyglu, smurost og smurt brauð, og fullt að drekka 😉 Allt þetta nesti kom ég fyrir í glæra pokanum. Ég fékk mér kaffi og beyglu, enda hafði ég ekki fengið mér kaffi áður en ég fór af hótelinu um nóttina og ég borðaði engin morgunmat þar og kaffið með mjólk og sykri var virkilega kærkomið.

Í appelsínugula hólfinu var líka svo flott útsýni í átt að brúnni sem við hlaupum svo yfir sem ég tók myndir af svo ég naut mín bara vel, sólin skein og það var ekki svo kalt. Ég fór svo á klósettið og settist niður og borðaði lasagnað og hringdi í Óla og sagði honum að ég væri búin að eignast nýja vinkonu. Svo kvaddi ég hana, þar sem hún var búin að hitta vin sinn, gamall kærasti og ákvað að henda mér yfir í áttina að bláa boxinu. Það var ekki alveg eins cozy þar, meiri skuggi, og kaldara, en ég þurfti svo sem bara að bíða þar í eina klukkustund.

Með „nýju“ vinkonunni sem var að fara í NY maraþon í 17 skipti.

Það sem er öðruvísi í New York maraþoninu en t.d. Berlín maraþoninu sem ég tók þátt í á síðasta ári, er að það er ekki hægt að skilja eftir poka með fötunum sem maður er í, áður en maður byrjar að hlaupa og fá hann aftur í markinu. Hins vegar var hægt að fara á laugardeginum, í Central Park með slíkan marktan poka með t.d. úlpu í og þurrum bol ef maður hefði viljað, en ég nennti ekki að gera mér sér ferð þangað. Í Berlín gat maður ráðið hvor maður fengi svona poka, sem maður NB skildi eftir áður en maður lagði af stað, eða fengi PONCHO í markinu. Í NY maraþoninu fá allir PONCHO þegar þeir koma í mark.

Sem betur fer vissi ég af þessu og tók því með mér gömul og lúin föt, og flísteppi, og buff. Öll föt sem eru skilin eftir eru gefin til heimilislausra eða fátækra. Þegar ég sat þarna og beið eftir ræsingunni minni, þá voru tvær ókunnugar konur að spjalla, þar sem þær voru báðar í eins hlýjum íþróttapeysum sem þær höfðu keypt greinilega á sama stað fyrir 25$. Þær hafa þá ekki átt nein gömul eða langað til að kaupa eitthvað nýtt til að gefa heimilislausum.

RÆSINGIN
Klukkan 9:45 var „básinn“ okkar opnaður fyrir okkur. Það mátti enginn fara inn í básinn sem var ekki með rétt númer, nema þeir hefðu átt að vera í fyrri ráshópum um morguninn, hefðu t.d. misst af þeim. Það gat enginn farið á undan símum tíma, en það hefði hver sem er mátt fara síðar, enda bara flögutími sem ræður. Þegar ég var komin inn á „básinn“ þá fór ég líka á klósettið þar, en hefði kannski ekki átt að fara svona snemma, því stuttu áður en við fengum að halda áfram var mér aftur orðið mál. Klukkan 10:00 er básnum lokað. Stuttu eftir það fer allur hópurinn af stað, gengur örugglega um 800 metra leið að ráslínunni, þá allir sex hóparnir sem í raun þá sameinast í einn hóp þið munið ég var í hóp tvö. Þetta er mjög flott skipulag og gert til að dreifa úr hlaupurum, að ekki verði svona mikill troðningur. Þegar ég svo kom að ráslínunni þá var mér aftur orðið mál að pissa, en engin klósett þar ha ha ha, þá var bara að halda í sér og telja sér trú um að þessi þörf sé bara ímyndunarveiki 😉

Það var mjög mikil stemning þarna í ræsingunni, talað um öll þau fjölmörgu lönd sem eru að taka þátt og svo var þjóðsungurinn sunginn, þá fékk ég gæsahúð, og var þakklát fyrir að hafa verið í B hóp, þar sem ég sá mjög vel og heyrði ræsingunni og sá svo allan hópinn fyrir aftan mig.

Klukkan 10:20 var byssuskot og maraþonið var ræst fyrir Wave 3. Við í bláa hópnum vorum hægra megin á brúnni og appelsínuguli hópurinn var vinstra megin og niðri var bleiki hópurinn. Fyrstu sameinuðust blái og appelsínuguli hópurinn þegar við vorum komin til Brooklyn og síðar kom bleiki hópurinn inn líka.

Það að hlaupa yfir brúna Verrazzano Narrow Bridge yfir til Brooklyn var algjörlega magnað. Auðvitað var strax heilmikil hækkun, en maður var svo spenntur að maður var ekkert að spá í það. En NY maraþonið er alls ekki flatt, heldur er samanlögð hækkun um 300 metrar.

Magnað að fá að hlaupa yfir allar þessar brýr og í gegnum öll fimm hverfi New York.

Það var heiðskýrt og ótrúlega heitt allan daginn, alla vega fyrir Íslendinginn. Ég var í stuttubuxum, en með kálfahlífar og hnéhlífar svo ég var alveg vel klædd, var í stuttermabol og með ermar, sá eftir að hafa ekki frekar farið í Free to Run hlýrabolnum sem ég hljóp Berlínarmarþonið í fyrra 😉

NÆRINGARPLAN
Mér leið bara mjög vel fyrstu kílómetrana, en það var heitt en ég reyndi að passa púlsinn og halda honum undir 160, en hámarkspúlsinn minn er 200 svo þá er ég undir 80%. Næringarplanið var mjög gott og virkaði vel. Ég borðaði reyndar mjög vel áður en ég lagði af stað, beyglu, kaffi, lasagna afgang (bara smá) ha ha ha og tvo banana. Drakk bæði vatn og kolvetnadrykk frá Bætiefnabúllunni. Fimmtán mínútum fyrir ræsingu tók ég inn BIOTECH Energy Pro gel og ég var með 4 svona gel með mér sem ég kláraði öll á leiðinni. Ég var líka með 3 pakka af Enervit gúmmí og carbon töflum frá því í sumar og svo var ég með salttöflur og Precision hydration töflur í Salomon vatnsbrúsann sem ég hjóp með sem var ALGJÖR snilld í hitanum. Ég fyllti hann á hverri vatnsstöð og bætti töflum í hann og kláraði allar fjórar töflurnar sem ég tók með.

STEMNINGIN OG DRYKKJARSTÖÐVAR
Stemningin er ólýsanleg, það var fólk að hvetja báðum megin brautarinnar, nær alla leiðina. Kosturinn sem ég sá við að vera í bláa hópnum, var að vera hægra megin á brautinni, því þá fengum við smá skugga af blokkunum, þar sem við hlupum í norður og sólin austan við okkur. Var hugsað til Arnars Péturs þegar hann var að lýsa maraþonum í sjónvarpinu í sumar sem ég hlustaði á, hversu mikilvægt það væri að hlaupa í skugganum. JÁ svo sannarlega og ég fann hvað mér leið miklu betur þegar ég komst í skuggann, eða þegar við fengum smá ský yfir sólina sem var ekki oft þennan daginn, auk þess sem ég jós yfir mig vatni á drykkjarstöðvum.

Frábærir sjálfboðaliðar og mikið af vatni og Gatorade í boði.

Á drykkjarstöðvum, var Gatorade og vatn í boði og ég drakk aðallega vatnið, stundum smá Gatorade, en var mjög sátt við næringarplanið mitt. Svo var boðið uppá SIS gel og banana á einhverjum tveim stöðvum á leiðinni. Ég gerði þau mistök að smakka SIS gel á einni stöðinni og var næstum búin að æla því, fannst það svo vont og þakkaði Guði fyrir góðu BIOTECH gelin mín.

HÁLFT MARAÞON
Þegar ég var búin með 14 km þá sá ég klósett og hugsaði nú get ég ekki meir, ég bara verð að fara, enda búin að halda í mér síðan ég byrjaði. Wow, hvað það var gott að komast á klósett og létta á sér 😉 Stuttu seinna fór ég yfir 15 km skiltið og leið bara vel ennþá. Náði 5 km á 30 mín, 10 km á 59 mín og 15 km á 1:30 með pissustoppi 😉 20 km voru á 2:03 og hálft maraþon á 2 klst og 10 mín sem ég var bara sátt við, en eftir það kom í ljós að ég hafði ekki alveg náð að æfa eins og ég ætlaði fyrir þetta maraþon 😉 Markmiðið var að byrja að æfa að krafti í byrjun október (tveim vikum eftir Ironman Italy) en þá lagðist ég í flensu sem ég var frekar lengi að ná úr mér. Því náði ég ekki að hlaupa lengra en 21 km og náði tveim slíkum æfingum. Ein sem var 20 km og hin 21 km í haustmaraþoninu. Þannig að eftir hálft maraþon eða eftir um 23 km var þetta aðeins farið að taka á, lærin urði aðeins stíf og þá hægðist aðeins á mér.

AUÐMÝKT OG ÞAKKLÆTI
Ég var búin að ákveða þrátt fyrir að vita að ég væri ekki í besta formi lífs míns, að hafa gaman alla leið og hugsa til ungu stúlknanna í Afghanistan sem ég var búin að vera að safna fjármagni fyrir sem hafa ekki frelsi til að hlaupa, þær hafa ekki frelsi til að mennta sig, né vinna eða gera yfið höfuð nokkurn skapaðan hlut. Ég hugsaði líka til alls fólksins sem býr við stríð, hungur, sefur í tjöldum og vaknar við sprengjur í kringum sig og sér fólk deyja allt í kringum sig. Algjörlega hræðilegt ástand í heiminum <3

Einnig hugsaði ég til allra þeirra sem ekki geta hlaupið t.d. vegna sjúkdóma eða veikinda. Ég hljóp fram hjá konu sem var að hlaupa maraþonið á tveim hækjum, þ.e. hún lyfti báðum fótum jafnfætis með hækjum vegna fötlunar. Ég hljóp fram hjá eldra fólki sem var orðið áttrætt eða eldra og var búið að hlaupa um 30-40 hlaup margir á hverju ári síðustu 20 árin, þau voru með slík merki á bakinu, ein þeirra átti afmæli svo ég óskaði henni til hamingju með afmælið þegar ég hljóp fram úr henni og hún var glöð og þakklát fyrir það.

Ég hljóp einnig fram hjá manni sem var að hlaupa með fatlaða dóttur sína í kerru. Hljóp fram hjá mörgum sem voru í merktum bolum, ég hleyp fyrir krabbameinssjúka og í minningu einhvers. Þá varð ég meir og hugsaði til mömmu, sem er búin að vera í krabbameinsmeðferð síðustu árin og hversu mikill harðjaxl hún er, syndir eins og selur og hjólar og gengur um allt. Mikið sem ég er stolt af því að vera dóttir hennar.

Margir að hlaupa í þágu krabbameinssamtaka.

Ég var full af þakklæti, þakklát öllum þeim einstaklingum og fyrirtækjum sem hétu á mig og styrktu þannig Free to Run málefnið sem ég hef svo mikla trú á. Maraþon er alltaf erfitt og það á að vera erfitt þetta eru 42,2 km og 300 metra hækkun 😉

Það voru líka skemmtileg hvatningarskilti á leiðinni sem var hægt að hlægja að, eins og „Einungis 0,01% af fólki í heiminum hleypur maraþon“, „Þið eruð öll Kenyabúar í dag“, „Drífðu þig í mark áður en Kenya búarnir klára bjórinn“, „smelltu á skiltið fyrir orku“ og svo framvegis. Guðbjörg vinkona í 3N var einmitt búin að hvetja mig og sagðist ætla að sjúga í sig alla orkuna frá mannhafinu og ég svo sannarlega gerði það.

UMHVERFIÐ
Maraþonhlauparar fara í gegnum alla fimm borgarhluta New York sem er fjölmennasta borg NY fylkis og jafnframt Bandarikjanna en þar búa um 8,8 milljónir íbúa. Hlaupið er ræst á Staten Island, svo er hlaupið yfir brúna og yfir í Brooklyn, þaðan er hlaupið í gegnum Queeens, síðan i gegnum Bronx áður en farið er yfir brúna til Manhattan og að lokum hlaupið um 5 km leið í gegnum Central Park þar sem markið er.

Það er ógleymanleg upplifun að hlaupa í gegnum alla þessa ólíku borgarhluta. Þar sem ég er vön að ferðast og hef séð fólk af öllum kynþáttum um allan heim þá kom það mér mest á óvart að sjá og hitta Amish fólkið sem var að hvetja. Í fyrsta skipti sem ég sé Amish fólk með eigin augum, en þarna voru karlar og drengir að hvetja, en ég sá engar konur. Það var líka mikið af hljómsveitum að spila lifandi tónlist út um allt og mjög oft heyrði ég spilað hið margfræga lag með Frank Sinatra „New York, New York“, aftur gæsahúðarmóment.

Það að koma svo að Central Park og hlaupa í gegnum garðinn, öll hvatningin, „high five“ frá öllum krökkunum, hlaupa fram hjá Hótel Ritz og taka inn alla orkuna og gefa til baka „high five“ til áhorfenda, þetta er ógleymanleg stund. Að sjá svo íslenska fánann ásamt öllum hinum fánunum, þegar ég var alveg að koma í mark. Mér leið eins og ég hefði verið að klára mitt fyrsta maraþon, en ekki mitt ellefta. En hvert einasta maraþon er sigur og minning sem gleymist aldrei.

Það var KONA jákvæð og grjóthörð, en á sama tíma auðmjúk, hrærð og full þakklætis sem kom í mark í New York maraþoninu sunnudaginn 5. nóvember 2023 <3 <3

NEW YORK MARAÞON FINISHER 2023 = 4 klst 35 mín og 30 sek

ÞAKKIR
Elsku Óli minn, mín stoð og stytta, TAKK fyrir allan stuðninginn og að vera alltaf til staðar alltaf. TAKK allir frábæru vinir mínir sem hétu á málefnið og styrktu Free to Run og öll fyrirtækin sem ég leitaði til og styrktu málefnið. TAKK 66 norður sem gáfu stelpunum þrem frá Afganistan, gjafir, úlpur, boli og eyrnaband. TAKK Útilíf fyrir að halda kynningarfund um málefnið. TAKK Bætiefnabúllan fyrir afslátt á frábærri orku og TAKK Coach Biggi fyrir frábæran stuðning og góðar styrktaræfingar. Kæru vinir Siggi K og Guðmundur Smári TAKK fyrir ykkar aðstoð við skipulag fjáröflunar og stuðning. TAKK ÖLL <3

Er svo stolt af þessum mögnuðu afgöngsku stúlkum sem eru svo miklar fyrirmyndir fyrir kynsystur sínar í heimalandinu sem hafa ekki „Frelsi til að hlaupa“. Það var svo gaman að fá að kynnast þeim og ég er mjög stolt af þeim <3 <3 <3

Það er ennþá hægt að heita á málefnið hér ef það fór fram hjá þér:
https://www.givegab.com/p2p/2023-tcs-nyc-marathon-for-free-to-run/halldora-matthiasdottir-proppe

Fatima, Zahra og Hasina hlauparar frá Afganistan, fulltrúar Free to Run.

Einn af frábærum sjálfboðaliðum NY maraþonsins sem afhenti mér medalíuna mína, ekkert smá flotta <3

Ekki lakasti tíminn, en ekki sá sem besti 03:55:26, en næstum sami tími og fyrsta maraþonið 2011 04:35:33.

Ekki slæmt að vera 699 af 2.252 kvk í aldursflokki og 13 af 26 íslenskum hlaupurum.

Sjá fleiri myndir í myndaalbúmi hér:

Hér að neðan eru fleiri myndir frá helgarferðinni til New York í NY maraþonið 2023.

nóvember 5, 2023 1 comment

Daglegt líf Hlaup

Hleypur til styrktar heftum ungum konum – Morgunblaðið 27.10.2023

by Halldóra október 25, 2023

Hlaupa- og skíðakonan Halldóra Gyða Matthíasdóttir Proppé hefur lengi haft það að leiðarljósi að láta gott af sér leiða í tengslum við hreyfinguna. Hún er sendiherra styrktarsamtakanna Frelsis til að hlaupa (e. Free to Run) á Íslandi og um aðra helgi, sunnudaginn 5. nóvember, hleypur hún New York maraþonið til styrktar samtökunum. Markmið hennar er að safna 3.500 dollurum, um 500 þúsund krónum.

Lögfræðingurinn Stephanie Case stofnaði Free to Run 2014 með það að markmiði að þrýsta á samfélagslegar breytingar á kynjareglum, þar sem þess er þörf, með því að styðja ungar konur í stríðshrjáðum löndum til að fá tækifæri til að taka þátt í útihreyfingu og efla þannig sjálfsímynd þeirra og forystu. „Konur í Afganistan mega til dæmis ekki fara út úr húsi til þess að hreyfa sig, þær mega ekki fara í skóla og mega bar ekki gera neitt,“ bendir Halldóra á.
Áheitin óskert til samtakanna

Sendiherrar samtakanna safna peningum fyrir þau. Fyrir tveimur árum hljóp Halldóra 330 km í fjallahlaupinu Tor Des Géants á Ítalíu. Þar sá hún Stephanie Case byrja 450 km hlaup. Í því voru 60 þátttakendur og þar af þrjár konur. Ná þarf ákveðnum tíma í 330 km hlaupinu til að öðlast þátttökurétt í lengra og erfiðara hlaupinu. „Það er til miklu klikkaðra fólk en ég, hugsaði ég með mér,“ segir Halldóra og bætir við að Stephanie Case hafi hlaupið fyrir Free to Run. „Við verðlaunaafhendinguna fékk hún ávísun, sem voru áheit fyrir samtökin. Í framhaldi kynnti ég mér þessi samtöki og ákvað í fyrra að sækja um að verða sendiherra þeirra.“ Þau starfi nú í Afganistan, Írak og Palestínu en hafi líak verið í Hong Kong, Kongó og Suður-Súdan. „Yfir 5.000 ungar konur hafa tekið þátt í verkefninu frá upphafi.“

Fyrsta maraþon Halldóru var 2011 og hún hefur ekki litið til baka síðan, er á leið í 11. maraþonið sitt að meðtöldum sex Ironman keppnum. Hún hefur gengið, hlaupið, hjólað, synt og skíðað til styrktar góðum málefnum eins og til dæmis Bláa hernum, Umhyggju og Ljósinu. „Það er svo gott og fallegt að gefa af sér og ég geri það samfara hreyfingu minni.“ Árið 2022 hafi hún safnað 1.000 dollurum fyrir samtökin, meðal annars hlaupið Berlínar maraþonið í Free to Run bolnum, þá orðin sendiherra en ekki formlegur fulltrúi samtakanna eins og hún sé nú. Hún eggur áherslu á að áheitin renni óskert til þeirra. Hún greiði allan kostnað vegna ferðarinnar til New York og þátttöku í hlaupinu úr eigin vasa.

Þrjár konur frá Afganistan, Fatima, Zahra og Hasina, er skráðar í New York maraþonið. Halldóra segir að þær hafi verið virkar í Free to Run undanfarin ár. Það hafi veitt þeim tækifæri til að búa í Norður-Ameríku, þar sem þær séu í námi. „Þær hlaupa fyrir konurnar í Afganistan sem fá ekki að hreyfa sig og það er svo fallegt en hlaup þeirra er líka valdeflandi fyrir þær og það hefur svo mikið að segja.“

Halldóra hefur þegar safnað um 1.500 dollurum, en heita má á málefnið á netinu (https://www.givegab.com/p2p/2023-tcs-nyc-marathon-for-free-to-run/halldora-matthiasdottir-proppe). „Margt smátt gerir eitt stórt,“ segir hún.

október 25, 2023 0 comment

Daglegt líf Hlaup

Free to Run Ambassador í New York maraþoninu 2023

by Halldóra október 23, 2023

Hlaup og hreyfing gefa mér mikla orku og andlega næringu í krefjandi starfi.

Það er ekki sjálfgefið að geta hreyft sig eða að fá að hreyfa sig og til dæmis mega konur í Afganistan ekki fara út á götu að hlaupa.

Ég hef haft það að leiðarljósi að láta gott af mér leiða í tengslum við hreyfinguna í gegnum árin og er stolt af því að vera „Free to Run Ambassador“ á Íslandi.

Markmið „Free to Run“ samtakanna er að knýja fram samfélagslegar breytingar á kynjareglum á átakasvæðum með því að styðja unglingsstúlkur og ungar konur í stríðshrjáðum löndum til að efla forystu sína og vellíðan með því að hlaupa.

Ég mun hlaupa New York maraþonið 5. nóvember næstkomandi í nafni „Free to Run“ samtakanna og mun standa straum af þeim kostnaði úr eigin vasa. Ég stefni að því að safna áheitum að fjárhæð 3.500 USD sem ígildir um 500 þús.kr. fyrir samtökin fyrir 4. nóvember.

Hægt er að styrkja málefnið hér:
https://www.givegab.com/p2p/2023-tcs-nyc-marathon-for-free-to-run/halldora-matthiasdottir-proppe

október 23, 2023 1 comment

Daglegt líf Keppnissaga Þríþraut

Ironman Italy 2023 16.09.2023

by Halldóra október 16, 2023

UNDIRBÚNINGUR
Hótelið okkar Sportur Club var á svo frábærum stað, eiginlega beint á móti markinu og mitt á milli skiptisvæðisins (T1/T2) og sundræsingar. Við vöknuðum auðvitað eldsnemma og fórum í morgunmat og eftir morgunmat fórum við að hjólinu okkar þar sem settum vatn á brúsana og komum fyrir gelum og þeirri orku sem við ætluðum að taka inn. Ég var í smá vafa hvort ég ætti að pumpa eða ekki í hjólið, ég er alltaf smá stressuð að eiga við það rétt fyrir keppni, ef svo allt loftið myndi fara úr því, svo ég fékk aðstoð hjá Sverri við að pumpa, en fegin að hafa pumpað, því það var mjög lítið loft í dekkinu að framan. En setti samt alls ekki of mikið.

SUND 1.800 m 1:26:52 (2:17 min/100m)
Elite eða Prohópurinn var ræstur klukkan 07.30 Við hin klukkan 08.00. Ég kom mér fyrir í ráshóp sem áætlaði 1 klst 15 mín til 20 mín í sundið, þ.e. 3,8 km . Það eru komin fimm ár síðan ég tók síðast þátt í Ironman og þá í Texas, svo það hefur mikið breyst síðan þá. Nú eru komin svona hlið, þar sem sex eða sjö manns eru ræstir í einu í gegnum hlið á 10 sek. fresti sem var ekki síðast. Því er mun minna kraðak í sundinu sem er gott, en á móti kemur þá er betra að vera í réttum ráshóp. Það er erfitt að „drafta“ hanga í kjölsoginu á næsta sundmanni ef það eru fáir og allir miklu hraðari en þú. Svo í næstu IM keppni ætla ég að vera frekar í 1:20-1:25 ráshópnum, því ég náði ekkert að drafta núna í sundinu sem ég hef yfirleitt alltaf náð að gera sem léttir sundið verulega. Á móti kemur voru miklu minni slagsmál og barátta á sundleggnum öllum.

Sundið í IM Texas er bara einn hringur, svo maður syndir fyrst beint út, tekur svo hægri beygju og syndir langt, langt eftir ströndinni. Rauðar baujur eru alltaf hægra megin við þig, sem hentar mér vel þar sem ég anda alltaf hægra megin. Við beygjur þá voru baujurnar GULAR og þríhyrntar en ekki kúlur eins og þessar rauðu. Mér fannst sundið til baka, vera heil eilífð, hafði gleymt að telja hversu margar rauðar baujur voru á leiðinni sem hefði verið mjög sniðugt, því þá hefði ég getað talið þær að beygjunni. Svo kom loksins gul þríhyrnt bauja og þá synti maður til baka og áfram rauðar kúlur/baujur á hægri hönd. Þarna var ég farin að fá krampa í hægra fótinn, hægri kálfa niður í tvær tær. Fóturinn festist alveg og frekar erfitt að synda, en ég var búin að upplifa þetta á sundæfingum og æfa mig að synda með þennan krampa svo þær æfingar komu sér vel. Það er MJÖG GAMALT brjósklos á milli 4 og 5 hægra megin, sem er að hafa þessi áhrif. En þetta stoppaði mig ekki neitt. Ég stoppaði einu sinni og tróð marvaðann, til að minnka móðu á gleraugunum þar sem ég var farin að sjá takmarkað.

Komin upp úr sjónum .. sá hvorki né heyrði í Óla 😉

„Overall“ leið mér vel í sundinu og alls ekkert ósátt við það, en hefði kannski alveg verð til í að synda án galla því sjórinn var mjög heitur. Bara svona pælingar fyrir mig ef ég fer aftur 😉

T1 skiptitími 10 mín 16 sek
Hljóp bara rólega upp úr sjónum, tók af mér úrið, til að losa gallann á leiðinu upp úr, fór rólega í gegnum sturtuna sem er á leiðinni. Settist svo niður við hjólapokann minn T1 (blár), fór úr gallanum, klæddi mig í sokka og í hjólaskó, fékk mér kóksopa, setti upp hjálminn og henti öllu sund dótinu í bláa pokann og restinni af kókflöskunni. Fór svo á klósetið á leiðinni að hjólinu. Þetta skiptisvæði er það lengsta sem ég hef séð/upplifað í IM keppni, enda er líka pláss fyrir öll hjólin sem eru í ½ IM daginn eftir.

HJÓL 180 km 6:36:19 (27,25 km/klst)
Leið mjög vel þegar ég byrjaði að hjóla, hafði ekki gleymt neinu á skiptisvæðinu og það var mjög gott að komast á klósettið að pissa þar sem ég bara gat ekki pissað í gallann og í sjóinn ha ha ha þó ég hafi reynt það.

Hjólaleiðin er út úr bænum og svo upp á hraðbraut, þar sem hjólað er í austurátt þar sem er snúningspunktur og hjólað til baka í vestur. Ákvað fyrir þessa IronMan keppni að fara „back to basic“ þar sem ég hafði ekki náð að æfa skipulega fyrir þessa keppni, búin að vera í ýmsu öðru þetta sumarið eins og Everest maraþoni, Vasa Ultra keppnum og Team Rynekby ferðalagi. Allt samt skemmtilegar æfingar sem skila sér að sjálfsögðu í þríþrautina, án skipulags ;-). Því skildi ég TT hjólið mitt, djúpar gjarðir og powermæli eftir heima, enda tæp í baki og ekki æfð á TT hjólið. Fór því á gamla TREK racernum mínum, með púlsmæli og grynnri gjarðir og engan powermæli. Markmiðið var því bara að passa púlsinn og hjóla eftir líðan. Það gekk mjög vel og ég var með ágætis næringarplan, með frábæra BioTech Energy Pro GELIÐ mitt frá Bætiefnabúllunni og með Enervit gummí/gel kubba frá því í Vasa í sumar.

Ég var ekki komin að snúningspunktinum (sem er eftir 35 km) þegar ég fann að það var eitthvað skrítið í gel-kubbnum mínum, það er eitthvað hart í mjúka gúmmíinu. Komst svo að því að ég var búin að missa „krónu“ (tönn) sem sat föst í gelinu. Varð því að taka gúmmíið í heild sinni úr munninum og setja það ofan í næringartöskuna á hjólinu. Það hægðist aðeins á mér við þessa uppgötvun, sónaði svolítið út ha ha ha og var svolítið upptekin af þessu, hvort það kæmi verkur í tönnina eða hvernig þetta yrði. Gat þar að auki ekki hugsað mér að borða fleiri svona gúmmíkubba, svo ég hélt mér við fljótandi gelin.

Rétt áður en komið er að hinum snúningspunktinum sem er í suðvestur, þá tekur við mjög brött brekka (eftir um 69 km), sem tók vel á. Ég hafði hvorki hjólað né keyrt þessa brekku áður, hafði samt heyrt um hana og fengið ráð að taka ekki of mikið úr mér og var því mjög spennt að sjá hversu löng og brött hún yrði. Á þessum tímapunkti var ég mjög ánægð að vera með GARMIN EDGE 1040 hjólatölvuna á hjólinu (ok kannski ekki alveg back to basic) en hún sýndi mér nákvæman halla á brekkunni og sýndi hvað væri mikið eftir, semhjálpaði andlega. Kosturinn við brekkur eru að þegar maður er kominn „upp“ á toppinn þá er yfirleitt alltaf brekka „niður“ hinum megin, sem var mjög skemmtilegt að láta sig vaða.

Það kom mér á óvart þegar ég mætti hröðustu hjólurunum, hversu þétt þeir hjóluðu, því ég og allir í kringum mig pössuðu vel upp á 12 metra bilið. Fannst samt eftirlitið mjög gott, ég varð vör við að þeir stoppuðu þó nokkra. Því fyrir þá sem ekki þekkja þá má ekki „drafta“ eða hanga aftan í næsta hjólara, og bilið á milli hjólara verður að vera um 12 metrar.

Þegar ég var svo búin með um 107 km (rétt búin með snúningspunktinn aftur í norðri sem var við 105 km) þá lendi ég í því að viðgerðarsettið mitt, sem ég var með í brúsa í brúsafestingu aftan á hnakknum, poppaði upp úr standinum og út um alla götu. Ég hugsaði ég verð að stoppa ég get ekki skilið þetta eftir. Svo ég stoppa, reiði hjólið til baka og fer svo að leita að þessu dóti út um allt, var bæði á veginum og úti í kanti. Brúsinn opnaðist og tvö gashylki og pumpa hafði skoppð úr brúsanum, en sem betur fer fann ég allt dótið mitt aftur. Ástæðan fyrir þessu voru miklar holur sem voru víða á hraðbrautinni, en vegurinn var mjög ójafn og bumpy 😊 Eftir á hugsaði ég hvað í raun það var gott að standa upp og fara af hjólinu, því við höfðum t.d. alltaf gert það reglulega á Rynkeby ferðalaginu og það skiptir miklu máli og þá sérstaklega fyrir bakveika að teygja aðeins úr sér.

Áður en ég kom svo að því að taka bröttu brekkuna í síðara skiptið þá komin með 139 km, þá peppaði ég sjálfa mig upp. Notaði möntruna mína „ég er grjóthörð og jákvæð“ og hugsaði að sá sem klárar „Mur De Hoy“ vegginn í Belgíu, án þess að ganga brekkunar upp, á að að geta hjólað þetta, þó ég væri að sjálfsögðu orðin þreytt, „tannlaus“ og búin með um 140 km 😉
Mantran virkaði og ég náði að komast upp alla brekkuna á hjólinu án þess að stoppa eða ganga.

Bakaleiðin eftir brekkuna og niður í bæ, var mjög krefjandi, þar sem mótvindur var mikill og því hægði verulega á mér þennan síðasta kafla. Ég hélt áfram að taka inn gel og drakk vel, svo ég yrði ekki orkulaus, en þetta var mjög krefjandi hjól og mikill hiti. Horfði á hitamæli á leiðinni niður í bæ, og hitinn var 30 gráður í forsælu.

T2 skiptitími 12 mín 43 sek
Kosturinn við þríþraut, er að þegar þú ert búin að synda, þá hlakkar þig til að byrja að hjóla, svo þegar þú ert búin að hjóla mjög langt og orðið smá illt í rassinum og bakinu, þá ertu bara fegin að fara af hjólinu og byrja að hlaupa. Þannig leið mér þegar ég kom í T2 og skilaði hjólinu. Hitti Óla og kallaði á hann, Óli ég missti tönn 😉

Fór svo beint á klósettið, alveg í pissuspreng, því ekki get ég heldur pissað á mig á hjólinu eins og PRO fólkið getur gert 😉 Stoppaði svolítið lengi í T2, fékk mér sæti, klæddi mig í hlaupaskóna í rólegheitum, fékk mér kók að drekka og tók svo líka með mér eina flösku með vatni og söltum. Gaman að hitta Óla, en svo hitt ég líka Sverri sem við kynntumst úti sem hafði því miður þurft að hætta í hjólinu, vegna púlsvandamála.

Að dóla mér – skipta um skó og næra sig 😉

Sverrir – af hverju ertu þarna -ertu búin ?

HLAUP 42,2 km 5:47:13 (07:03 meðal pace)
Maraþonið eru fjórir rúmlega 5 km hringir. Ég hafði hlaupið hluta af þessari leið þegar ég tók þátt í 5 km Midnight Run á fimmtudagskvöldinu (smá mistök sem ég gerði þar að hlaupa allt of hratt, enda var ég með harðsperrur í morgun þegar ég vaknaði) ha ha ha.

Það voru margir að hvetja á hliðarlínunni, mikið partý í bænum á laugardagskvöldi og gaman. En mikið ofboðslega var HEITT. Ég stoppaði á hverri einustu drykkjarstöð, labbaði í gegnum hana og fékk mér vatn og orkudrykk og hellti vatni yfir mig alla, bæði höfðu, allan búkinn og hendurnar.

Hingurinn er kláraður á hringtorgi sem var rétt hjá hótelinu okkar og þar hitti ég alltaf Óla og Pétur. Gaf mér alltaf tíma til að labba rólega þar í gegn, spjalla við þá og gefa Óla koss og knús. Svo henti ég mér í næsta hring.

https://photos.app.goo.gl/f1yE9n66odevYchS8

Það var mikill munur á hitastigi um leið og sólin settist var ekki steikjandi hiti af sólinni, en eftir því sem leið á kvöldið, þá fækkaði áhorfendum á brautinni, þar sem þeir færðu sig nær markinu til að hvetja sitt fólk sem var að koma í mark. Það var samt áberandi hversu mikla hvatningu við stelpurnar/konurnar fengum sem ég var mjög þakklát fyrir og einnig var áberandi hversu margir höfðu hnigið niður og voru komnir með aðstoð sjúkraliða, örugglega út af hita og /eða vatnsskorti.

Það var mjög heitt, enda var maður með allt flaksandi 😉

Ég tek alltaf „sálfræðina“ á hlaupin og hugsa eftir fyrsta hring ¼ eða 25% búinn og svo áður en þú veist af eru þrír hringir af fjórum búnir eða 75% og þá er „bara“ einn eftir.

https://photos.app.goo.gl/LCfDFH1xsiGmZSSG6

Þá var bara að „girða sig“ renna upp þríþrautargallanum, þar sem maður þarf að vera sómasamlegur til fara þegar maður kemur í mark 😉 😉

Markið í Ironman Italy er eitt það flottasta sem ég hef séð, það er hlaupið út á ströndina á rauðum dregli, beygt til hægri og þar fram hjá áhorfendapöllunum er svo markið. Það er fullt af fólki á áhorfendapöllunum sem gefur þér „high-five“ á leiðinni í mark og gaman að fagna þó að við Óli höfðum bæði steingleymt íslenska fánanum heima sem ég er vanalega með á mér þegar ég kem í mark 😉

Myndband sem Óli tók þegar ég kom í mark: https://photos.app.goo.gl/4QqQiUgxdcJJQpjn6

IRONMAN FINISHER 2023 13 klst 23 mín 21 sek.
Ég var mjög glöð með mig þegar ég kom í mark, þó tíminn væri minn annar slakasti, en þetta var sjötta IM keppnin sem ég klára. Tíminn var einni mínútu betri en þegar ég kláraði minn fyrsta Ironman í Cozumel, enda ákveðið að þessi yrði algjörlega back to basic.

Markmiðið var ALDREI að bæta tímann, heldur að taka þátt, hafa gaman og komast í mark. Mjög margir vina minna hafa lent í DNF (DidNotFinish) í hlaupum á þessu ári og ég var svo smeyk við að klára ekki, að lenda í einhverju, annað hvort með hjólið eða sjálfan mig.

Verðlaunin – Medalía og ískalt Egils Appelsín <3

Það var kona, grjóthörð, jákvæð og full af þakklæti og æðruleysi sem kom í mark í Ironman Italy 2023

Íslendingarnir sem kláraðu IM Italy 2023

október 16, 2023 0 comment

Daglegt líf

Bologna 2023

by Halldóra september 23, 2023

Við náðum að verja síðasta deginum okkar á Ítalíu í Bologna, þar sem flugið heim frá Bologna var kvöldflug. Við vorum á bílaleigubíl og völdum bara city center parking, þar sem við lögðum bílnum og gengum svo í bæinn.

Við skoðuðum miðbæinn, þ.e. Neptún brunninn (Fontana di Nettuno) sem er eitt af táknum borgarinnar á Nettuno torginu. Hann fer ekki framhjá neinum sem heimsækir borgina enda vinsæll staður til dægrastyttingar meðal borgarbúa. Stytta af Neptúnus er á brunninum. Svo sáum við líka Tvíburaturnana (Torre degli Asinelli / Torre dei Garisenda) sem eru engu minni tákn fyrir Bologna en brunnurinn við Nettuno. Asinelli turninn er opinn almenningi og hægt að klífa þær tæplega 500 tröppur upp í 98 metra hæð hans. Við höfðum nú ekki tíma fyrir það, en fengum okkur í staðinn góðar veigar og sátum fyrir framan turnana tvo á torginu í góðu veðri.

Hér að neðan er að finna frekari upplýsingar um borgina, sem ég væri alveg til í að heimsækja aftur síðar.

Bologna er 400 þúsund manna borg og er höfuðborg Emilía-Rómagna héraðsins á norður Ítalíu og er elskuð og dáð af Ítölum sjálfum og flestum þeim er eyða þar tíma. Matargerðin er velþekkt út fyrir borgarmörkin svo mjög reyndar að landsmenn tala um Bologna sem matarkistu Ítalíu. Eru það stór orð í landi þar sem matur er í hávegum hafður.

Hér er einnig fínn arkitektúr og byggingar ýmsar stórkostlegar í gamla miðbænum og þekkt er hin rauða ásýnd húsa í borginni: Bologna la rossa. Hér er elsti háskóli í veröldinni sem er það vinsæll að þessi annars gamla borg er full af ungu fólki öllum stundum. Best af öllu kannski er að enn sem komið er er fjöldatúrismi eitthvað sem á heima annars staðar og því er hægt að njóta Bologna án þeirra leiðinda sem því fylgja.

Loftslag og ljúflegheit
Borgina er best að heimsækja á vorin og sumrin þegar hiti gerir fólki kleift að dúlla sér hálfberu undir beru lofti án vandkvæða eða kuldahrolls. Reyndar verður yfirgengilega heitt í júlí en hér er stressinu ekki fyrir að fara og sé það plan ferðamanna skiptir hitinn litlu til eða frá. Hitastig fer niður í frostmark eða neðar í desember og janúar.

Til og frá
Guglielmo Marconi heitir alþjóðaflugvöllur Bologna og nánd hans við borgina gerir það að barnaleik að fljúga til borgarinnar. Tíu mínútna einfaldur rúntur skilar fólki alla leið í miðbæinn og því skiptir ekki höfuðmáli hvort farið er með leigubíl eða á ódýrari hátt.

Með leigubíl kostar far á miðbæjarsvæðið 1800 krónur plús lítil þóknun fyrir farangur. Flugrúta, Aerobus, flytur þig á sama stað fyrir jafngildi 750 króna íslenskra en fyrir fátæka, félitla eða níska ferðalanga kostar aðeins 200 krónur að taka næsta strætisvagn á sama áfangastað. Þarf reyndar að leggja á sig tíu mínútna labb á næstu stoppistöð en þar stoppa vagna 81 og 91 sem aka að Aðallestarstöð bæjarins í miðborginni.

Bologna er ekki af þeirri stærðargráðu að fólk villist mikið en vænlegt er að verða sér úti um borgarkort engu að síður. Slíkt er hægt að kaupa dýrum dómum en fyrir styttri ferðalög er enn betra að fá frítt bæjarkort á upplýsingamiðstöð ferðamanna við Piazza Maggiore. Dugar það til brúksins og með slíkt í höndunum nægir að vita hvar Due Torri, tvíburaturnarnir, eru staðsettir til að rata á alla kanta.

Samgöngur og snatterí
Það er varla þess virði að kynna sér samgöngukerfi borgarinnar enda hún lítil og að miðbæjarkjarnanum frátöldum er ekkert þar sérstaklega heillandi við borgina. Hér er þó fínt strætisvagnakerfi og vegir til allra átta. Fargjaldið er 180 krónur og dugar hver miði í klukkustund eftir kaup. Er því óhætt að hoppa á milli vagna standi hugur til þess. Heimasíða strætó hér.
Flest hótel eru á þröngu svæði í miðbænum og þarf í raun engin farartæki til að sjá það sem skoðunarvert er í Bologna. Helsta torgið er Piazza Maggiore og helsta gatan Via Rizzoli. Allt markvert er nánast í eða við þessa tvo staði.
Söfn og sjónarspil
Til umhugsunar: Góð söfn er að finna í Bologna og að heimsækja þau nokkur er vel þess virði. Hagkvæmast er að punga út 800 krónum fyrir dagskortinu Carta Bologna dei Musei sem gefur frían aðgang eða góðan afslátt af þeim flestum. Kortið fæst á öllum söfnum og á upplýsingamiðstöðvum.

Annað áhugavert
Neptún brunnurinn (Fontana di Nettuno) er eitt af táknum borgarinnar á Nettuno torginu. Hann fer ekki framhjá neinum sem heimsækir borgina enda vinsæll staður til dægrastyttingar meðal borgarbúa.
Tvíburaturnarnir (Torre degli Asinelli / Torre dei Garisenda) eru engu minni tákn fyrir Bologna en brunnurinn við Nettuno. Þvert á móti má sjá þessa tvo turna langt að þó sá fyrrnefndi sé öllu hærri. Asinelli turninn er opinn almenningi og hægt að klífa þær tæplega 500 tröppur upp í 98 metra hæð hans. Skal þó líkamlegt atgervi vera bærilegt og greiða verður 500 krónur fyrir þau herlegheit. Er turninn opinn daglega 9 – 18.
Lögfræði eins og hún þekkist í dag má að nokkru leyti rekja til Bologna en allra fyrstu lögmenn hennar voru vanir að handskrifa minnispunkta á hinar ýmsu skrár og plögg. Umrædd plögg eru vandlega geymd og til sýnis í Tombe dei Glossatori en þar eru einnig grafnir flestir helstu merkismenn borgarinnar. Afar forvitnilegt skoðunar. Við Pizza de San Domenico.
Basilíka heilags Lúkasar (Santuario della Madonna di San Luca) er dómkirkja í hlíðum borgarinnar en þar finna menn eitt besta útsýnið yfir borgina. Basilíkan sjálf stór og merkileg og innandyra eru munir sem eru þjóðargersemar.
I Portico heita á frummálinu miklir yfirbyggðir gangar í miðborginni sem ná heila 38 kílómetra á lengdina. Voru þeir upprunalega byggðir til að hýsa aðkomufólk og heimilislausa og eru nógu breiðir til að hægt sé að leggja sig undir þeim.
Basilíka heilags Petróníusar (Basilica San Petronio) við Piazza Maggiore Bologna er tileinkuð einum biskupa Bologna og er ómissandi listaverkaunnendum. Má þar finna marga fræga muni og Bolegnoni kapelluna frægu. Basilíkan er opin frá 9:30 til 12:30 og aftur milli 14:30 og 17:30.
Garður Margheritu (Giardini Margherita) er helstu garður Bologna borgar og yndisleg vin þegar hitastækjan er hvað mest yfir sumartímann. Þegar kvölda tekur breytist villa garðsins í næturklúbb á sumrin. Garðurinn er opinn alla daga ársins frá 06 til miðnættis.
Grasagarðurinn (Orto Botanico) við Via Irnerio er tilþrifamikill með yfir 5000 tegundir planta auk gróðurhúss fyrir kaktusa og sérstök afbrigði. Opinn 8:30 til 15 alla daga og 8:30 til 13 um helgar.
Verslun og viðskipti
Sökum smæðar Bologna er ekki eiginlegt verslunarsvæði neins staðar í borginni heldur fremur smærri verslanir út um allt. Þó eru fjórar götur sem skera sig úr sökum fjölda verslana og úrvals en þar eru helst dýrari verslunarkeðjur sem eiga per se lítið skylt við Bologna. Liggja göturnar út frá Maggiore torginu, Piazza Maggiore, og eru Via dell´Indipendenza, Via Ugo Bassi, Via Rizzoli og Via D´Azeglio.

Ekki skal þó láta numið staðar þarna heldur endilega vafra um sem víðast og ábyggilegt er að fyrr en síðar er rambað að smærri verslanir sem hafa bæði úrval og gæði og finnast ekki annars staðar í veröldinni en hér.

Aðeins ein stærri verslunarmiðstöð er í borginni. Galleria Cavour heitir sú en er undirlögð af dýrari ítölskum verslunum og verðin eftir því.

Matur og mjöður
Bologna er ekki óskrifuð matarkista Ítalíu fyrir ekki neitt. Hér eru trattoríur á hverju strái og ganga má út frá að allir þeir staðir í borginni sem ekki líta út fyrir að hafa verið opnaðir í gær séu vel þess virða að heimsækja.

Sama gildir um pöbba. Ávallt er fjör á háskólasvæðinu, Via Zamboni, og fjölmargir barir og klúbbar þar fyrir yngra fólkið. Þeir sem eldri eru og vilja hafa hægar um sig ættu að halda til Via Pratello þar sem barir eru í massavís og flóra þeirra fjölbreytt.

Líf og limir
Bologna er með öruggari borgum heims. Veskjaþjófar eru hér eins og annars staðar en alvarlegri glæpir eru sjaldgæfir og sökum smæðar borgarinnar og fámennis kemst upp um þá flesta. Engin sérstök hverfi ætti að forðast en betlarar geta verið til mikilla leiðinda á köflum í miðbænum.

HEIMILD: https://fararheill.is/bologna/

september 23, 2023 0 comment