Flokkur:

Daglegt líf

Daglegt lífHlaup

Free to Run Ambassador í New York maraþoninu 2023

by Halldóra

Hlaup og hreyfing gefa mér mikla orku og andlega næringu í krefjandi starfi.

Það er ekki sjálfgefið að geta hreyft sig eða að fá að hreyfa sig og til dæmis mega konur í Afganistan ekki fara út á götu að hlaupa. 

Ég hef haft það að leiðarljósi að láta gott af mér leiða í tengslum við hreyfinguna í gegnum árin og er stolt af því að vera „Free to Run Ambassador“ á Íslandi.

Markmið „Free to Run“ samtakanna er að knýja fram samfélagslegar breytingar á kynjareglum á átakasvæðum með því að styðja unglingsstúlkur og ungar konur í stríðshrjáðum löndum til að efla forystu sína og vellíðan með því að hlaupa.

Ég mun hlaupa New York maraþonið 5. nóvember næstkomandi í nafni „Free to Run“ samtakanna og mun standa straum af þeim kostnaði úr eigin vasa.  Ég stefni að því að safna áheitum að fjárhæð 3.500 USD sem ígildir um 500 þús.kr. fyrir samtökin fyrir 4. nóvember. 

Hægt er að styrkja málefnið hér:
https://www.givegab.com/p2p/2023-tcs-nyc-marathon-for-free-to-run/halldora-matthiasdottir-proppe

1 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Daglegt lífKeppnissagaÞríþraut

Ironman Italy 2023 16.09.2023

by Halldóra

UNDIRBÚNINGUR
Hótelið okkar Sportur Club var á svo frábærum stað, eiginlega beint á móti markinu og mitt á milli skiptisvæðisins (T1/T2) og sundræsingar.  Við vöknuðum auðvitað eldsnemma og fórum í morgunmat og eftir morgunmat fórum við að hjólinu okkar þar sem settum vatn á brúsana og komum fyrir gelum og þeirri orku sem við ætluðum að taka inn. Ég var í smá vafa hvort ég ætti að pumpa eða ekki í hjólið, ég er alltaf smá stressuð að eiga við það rétt fyrir keppni, ef svo allt loftið myndi fara úr því, svo ég fékk aðstoð hjá Sverri við að pumpa, en fegin að hafa pumpað, því það var mjög lítið loft í dekkinu að framan.  En setti samt alls ekki of mikið. 

Tilbúin í keppnina með besta mínum <3

SUND 1.800 m 1:26:52 (2:17 min/100m)
Elite eða Prohópurinn var ræstur klukkan 07.30  Við hin klukkan 08.00.  Ég kom mér fyrir í ráshóp sem áætlaði 1 klst 15 mín til 20 mín í sundið, þ.e. 3,8 km . Það eru komin fimm ár síðan ég tók síðast þátt í Ironman og þá í Texas, svo það hefur mikið breyst síðan þá. Nú eru komin svona hlið, þar sem sex eða sjö manns eru ræstir í einu í gegnum hlið á 10 sek. fresti sem var ekki síðast. Því er mun minna kraðak í sundinu sem er gott, en á móti kemur þá er betra að vera í réttum ráshóp. Það er erfitt að „drafta“ hanga í kjölsoginu á næsta sundmanni ef það eru fáir og allir miklu hraðari en þú. Svo í næstu IM keppni ætla ég að vera frekar í 1:20-1:25 ráshópnum, því ég náði ekkert að drafta núna í sundinu sem ég hef yfirleitt alltaf náð að gera sem léttir sundið verulega. Á móti kemur voru miklu minni slagsmál og barátta á sundleggnum öllum. 

Sundið í IM Texas er bara einn hringur, svo maður syndir fyrst beint út, tekur svo hægri beygju og syndir langt, langt eftir ströndinni. Rauðar baujur eru alltaf hægra megin við þig, sem hentar mér vel þar sem ég anda alltaf hægra megin.  Við beygjur þá voru baujurnar GULAR og þríhyrntar en ekki kúlur eins og þessar rauðu.  Mér fannst sundið til baka, vera heil eilífð, hafði gleymt að telja hversu margar rauðar baujur voru á leiðinni sem hefði verið mjög sniðugt, því þá hefði ég getað talið þær að beygjunni.  Svo kom loksins gul þríhyrnt bauja og þá synti maður til baka og áfram rauðar kúlur/baujur á hægri hönd.  Þarna var ég farin að fá krampa í hægra fótinn, hægri kálfa niður í tvær tær. Fóturinn festist alveg og frekar erfitt að synda, en ég var búin að upplifa þetta á sundæfingum og æfa mig að synda með þennan krampa svo þær æfingar komu sér vel.  Það er MJÖG GAMALT brjósklos á milli 4 og 5 hægra megin, sem er að hafa þessi áhrif.  En þetta stoppaði mig ekki neitt.  Ég stoppaði einu sinni og tróð marvaðann, til að minnka móðu á gleraugunum þar sem ég var farin að sjá takmarkað.

Komin upp úr sjónum .. sá hvorki né heyrði í Óla 😉

„Overall“ leið mér vel í sundinu og alls ekkert ósátt við það, en hefði kannski alveg verð til í að synda án galla því sjórinn var mjög heitur.  Bara svona pælingar fyrir mig ef ég fer aftur 😉

T1 skiptitími 10 mín 16 sek
Hljóp bara rólega upp úr sjónum, tók af mér úrið, til að losa gallann á leiðinu upp úr, fór rólega í gegnum sturtuna sem er á leiðinni.  Settist svo niður við hjólapokann minn T1 (blár), fór úr gallanum, klæddi mig í sokka og í hjólaskó, fékk mér kóksopa, setti upp hjálminn og henti öllu sund dótinu í bláa pokann og restinni af kókflöskunni.  Fór svo á klósetið á leiðinni að hjólinu. Þetta skiptisvæði er það lengsta sem ég hef séð/upplifað í IM keppni, enda er líka pláss fyrir öll hjólin sem eru í ½ IM daginn eftir.

HJÓL 180 km 6:36:19 (27,25 km/klst)
Leið mjög vel þegar ég byrjaði að hjóla, hafði ekki gleymt neinu á skiptisvæðinu og það var mjög gott að komast á klósettið að pissa þar sem ég bara gat ekki pissað í gallann og í sjóinn ha ha ha þó ég hafi reynt það. 

Hjólaleiðin er út úr bænum og svo upp á hraðbraut, þar sem hjólað er í austurátt þar sem er snúningspunktur og hjólað til baka í vestur.   Ákvað fyrir þessa IronMan keppni að fara „back to basic“ þar sem ég hafði ekki náð að æfa skipulega fyrir þessa keppni, búin að vera í ýmsu öðru þetta sumarið eins og Everest maraþoni, Vasa Ultra keppnum og Team Rynekby ferðalagi. Allt samt skemmtilegar æfingar sem skila sér að sjálfsögðu í þríþrautina, án skipulags ;-). Því skildi ég TT hjólið mitt, djúpar gjarðir og powermæli eftir heima, enda tæp í baki og ekki æfð á TT hjólið.  Fór því á gamla TREK racernum mínum, með púlsmæli og grynnri gjarðir og engan powermæli.  Markmiðið var því bara að passa púlsinn og hjóla eftir líðan.  Það gekk mjög vel og ég var með ágætis næringarplan, með frábæra BioTech Energy Pro GELIÐ mitt frá Bætiefnabúllunni og með Enervit gummí/gel kubba frá því í Vasa í sumar.  

Ég var ekki komin að snúningspunktinum (sem er eftir 35 km) þegar ég fann að það var eitthvað skrítið í gel-kubbnum mínum, það er eitthvað hart í mjúka gúmmíinu.  Komst svo að því að ég var búin að missa „krónu“ (tönn) sem sat föst í gelinu. Varð því að taka gúmmíið í heild sinni úr munninum og setja það ofan í næringartöskuna á hjólinu.  Það hægðist aðeins á mér við þessa uppgötvun, sónaði svolítið út ha ha ha og var svolítið upptekin af þessu, hvort það kæmi verkur í tönnina eða hvernig þetta yrði.  Gat þar að auki ekki hugsað mér að borða fleiri svona gúmmíkubba, svo ég hélt mér við fljótandi gelin. 

Rétt áður en komið er að hinum snúningspunktinum sem er í suðvestur, þá tekur við mjög brött brekka (eftir um 69 km), sem tók vel á. Ég hafði hvorki hjólað né keyrt þessa brekku áður, hafði samt heyrt um hana og fengið ráð að taka ekki of mikið úr mér og var því mjög spennt að sjá hversu löng og brött hún yrði.  Á þessum tímapunkti var ég mjög ánægð að vera með GARMIN EDGE 1040 hjólatölvuna á hjólinu (ok kannski ekki alveg back to basic) en hún sýndi mér nákvæman halla á brekkunni og sýndi hvað væri mikið eftir, semhjálpaði andlega.  Kosturinn við brekkur eru að þegar maður er kominn „upp“ á toppinn þá er yfirleitt alltaf brekka „niður“ hinum megin, sem var mjög skemmtilegt að láta sig vaða.

Það kom mér á óvart þegar ég mætti hröðustu hjólurunum, hversu þétt þeir hjóluðu, því ég og allir í kringum mig pössuðu vel upp á 12 metra bilið. Fannst samt eftirlitið mjög gott, ég varð vör við að þeir stoppuðu þó nokkra. Því fyrir þá sem ekki þekkja þá má ekki „drafta“ eða hanga aftan í næsta hjólara, og bilið á milli hjólara verður að vera um 12 metrar.

Þegar ég var svo búin með um 107 km (rétt búin með snúningspunktinn aftur í norðri sem var við 105 km) þá lendi ég í því að viðgerðarsettið mitt, sem ég var með í brúsa í brúsafestingu aftan á hnakknum, poppaði upp úr standinum og út um alla götu. Ég hugsaði ég verð að stoppa ég get ekki skilið þetta eftir. Svo ég stoppa, reiði hjólið til baka og fer svo að leita að þessu dóti út um allt, var bæði á veginum og úti í kanti. Brúsinn opnaðist og tvö gashylki og pumpa hafði skoppð úr brúsanum, en sem betur fer fann ég allt dótið mitt aftur.  Ástæðan fyrir þessu voru miklar holur sem voru víða á hraðbrautinni, en vegurinn var mjög ójafn og bumpy 😊 Eftir á hugsaði ég hvað í raun það var gott að standa upp og fara af hjólinu, því við höfðum t.d. alltaf gert það reglulega á Rynkeby ferðalaginu og það skiptir miklu máli og þá sérstaklega fyrir bakveika að teygja aðeins úr sér.

Áður en ég kom svo að því að taka bröttu brekkuna í síðara skiptið þá komin með 139 km, þá peppaði ég sjálfa mig upp. Notaði möntruna mína „ég er grjóthörð og jákvæð“ og hugsaði að sá sem klárar „Mur De Hoy“ vegginn í Belgíu, án þess að ganga brekkunar upp, á að að geta hjólað þetta, þó ég væri að sjálfsögðu orðin þreytt, „tannlaus“ og búin með um 140 km 😉
Mantran virkaði og ég náði að komast upp alla brekkuna á hjólinu án þess að stoppa eða ganga.

Bakaleiðin eftir brekkuna og niður í bæ, var mjög krefjandi, þar sem mótvindur var mikill og því hægði verulega á mér þennan síðasta kafla. Ég hélt áfram að taka inn gel og drakk vel, svo ég yrði ekki orkulaus, en þetta var mjög krefjandi hjól og mikill hiti.  Horfði á hitamæli á leiðinni niður í bæ, og hitinn var 30 gráður í forsælu. 

T2 skiptitími 12 mín 43 sek
Kosturinn við þríþraut, er að þegar þú ert búin að synda, þá hlakkar þig til að byrja að hjóla, svo þegar þú ert búin að hjóla mjög langt og orðið smá illt í rassinum og bakinu, þá ertu bara fegin að fara af hjólinu og byrja að hlaupa. Þannig leið mér þegar ég kom í T2 og skilaði hjólinu.  Hitti Óla og kallaði á hann, Óli ég missti tönn 😉

Óli ég missti tönn 😉

Fór svo beint á klósettið, alveg í pissuspreng, því ekki get ég heldur pissað á mig á hjólinu eins og PRO fólkið getur gert 😉  Stoppaði svolítið lengi í T2, fékk mér sæti, klæddi mig í hlaupaskóna í rólegheitum, fékk mér kók að drekka og tók svo líka með mér eina flösku með vatni og söltum.  Gaman að hitta Óla, en svo hitt ég líka Sverri sem við kynntumst úti sem hafði því miður þurft að hætta í hjólinu, vegna púlsvandamála.  

Að dóla mér – skipta um skó og næra sig 😉
Sverrir – af hverju ertu þarna -ertu búin ?

HLAUP 42,2 km 5:47:13 (07:03 meðal pace)
Maraþonið eru fjórir rúmlega 5 km hringir.  Ég hafði hlaupið hluta af þessari leið þegar ég tók þátt í 5 km Midnight Run á fimmtudagskvöldinu (smá mistök sem ég gerði þar að hlaupa allt of hratt, enda var ég með harðsperrur í morgun þegar ég vaknaði) ha ha ha. 

Það voru margir að hvetja á hliðarlínunni, mikið partý í bænum á laugardagskvöldi og gaman. En mikið ofboðslega var HEITT. Ég stoppaði á hverri einustu drykkjarstöð, labbaði í gegnum hana og fékk mér vatn og orkudrykk og hellti vatni yfir mig alla, bæði höfðu, allan búkinn og hendurnar. 

Hingurinn er kláraður á hringtorgi sem var rétt hjá hótelinu okkar og þar hitti ég alltaf Óla og Pétur. Gaf mér alltaf tíma til að labba rólega þar í gegn, spjalla við þá og gefa Óla koss og knús.  Svo henti ég mér í næsta hring. 

Hringtorgið …

https://photos.app.goo.gl/f1yE9n66odevYchS8

Það var mikill munur á hitastigi um leið og sólin settist var ekki steikjandi hiti af sólinni, en eftir því sem leið á kvöldið, þá fækkaði áhorfendum á brautinni, þar sem þeir færðu sig nær markinu til að hvetja sitt fólk sem var að koma í mark.  Það var samt áberandi hversu mikla hvatningu við stelpurnar/konurnar fengum sem ég var mjög þakklát fyrir og einnig var áberandi hversu margir höfðu hnigið niður og voru komnir með aðstoð sjúkraliða, örugglega út af hita og /eða vatnsskorti. 

Það var mjög heitt, enda var maður með allt flaksandi 😉

Ég tek alltaf „sálfræðina“ á hlaupin og hugsa eftir fyrsta hring ¼ eða 25% búinn og svo áður en þú veist af eru þrír hringir af fjórum búnir eða 75% og þá er „bara“ einn eftir.

Tveir hringir búnir, bara 2 eftir 😉

https://photos.app.goo.gl/LCfDFH1xsiGmZSSG6

Þá var bara að „girða sig“ renna upp þríþrautargallanum, þar sem maður þarf að vera sómasamlegur til fara þegar maður kemur í mark 😉 😉

Markið í Ironman Italy er eitt það flottasta sem ég hef séð, það er hlaupið út á ströndina á rauðum dregli, beygt til hægri og þar fram hjá áhorfendapöllunum er svo markið. Það er fullt af fólki á áhorfendapöllunum sem gefur þér „high-five“ á leiðinni í mark og gaman að fagna þó að við Óli höfðum bæði steingleymt íslenska fánanum heima sem ég er vanalega með á mér þegar ég kem í mark 😉

Myndband sem Óli tók þegar ég kom í mark: https://photos.app.goo.gl/4QqQiUgxdcJJQpjn6

IRONMAN FINISHER 2023 13 klst 23 mín 21 sek.
Ég var mjög glöð með mig þegar ég kom í mark, þó tíminn væri minn annar slakasti, en þetta var sjötta IM keppnin sem ég klára. Tíminn var einni mínútu betri en þegar ég kláraði minn fyrsta Ironman í Cozumel, enda ákveðið að þessi yrði algjörlega back to basic. 

Markmiðið var ALDREI að bæta tímann, heldur að taka þátt, hafa gaman og komast í mark.  Mjög margir vina minna hafa lent í DNF (DidNotFinish) í hlaupum á þessu ári og ég var svo smeyk við að klára ekki, að lenda í einhverju, annað hvort með hjólið eða sjálfan mig.

Verðlaunin – Medalía og ískalt Egils Appelsín <3

Það var kona, grjóthörð, jákvæð og full af þakklæti og æðruleysi sem kom í mark í Ironman Italy 2023

Íslendingarnir sem kláraðu IM Italy 2023
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Daglegt líf

Bologna 2023

by Halldóra

Við náðum að verja síðasta deginum okkar á Ítalíu í Bologna, þar sem flugið heim frá Bologna var kvöldflug. Við vorum á bílaleigubíl og völdum bara city center parking, þar sem við lögðum bílnum og gengum svo í bæinn.

Við skoðuðum miðbæinn, þ.e. Neptún brunninn (Fontana di Nettuno) sem er eitt af táknum borgarinnar á Nettuno torginu. Hann fer ekki framhjá neinum sem heimsækir borgina enda vinsæll staður til dægrastyttingar meðal borgarbúa. Stytta af Neptúnus er á brunninum. Svo sáum við líka Tvíburaturnana (Torre degli Asinelli / Torre dei Garisenda) sem eru engu minni tákn fyrir Bologna en brunnurinn við Nettuno. Asinelli turninn er opinn almenningi og hægt að klífa þær tæplega 500 tröppur upp í 98 metra hæð hans. Við höfðum nú ekki tíma fyrir það, en fengum okkur í staðinn góðar veigar og sátum fyrir framan turnana tvo á torginu í góðu veðri.

Hér að neðan er að finna frekari upplýsingar um borgina, sem ég væri alveg til í að heimsækja aftur síðar.

Bologna er 400 þúsund manna borg og er höfuðborg Emilía-Rómagna héraðsins á norður Ítalíu og er elskuð og dáð af Ítölum sjálfum og flestum þeim er eyða þar tíma. Matargerðin er velþekkt út fyrir borgarmörkin svo mjög reyndar að landsmenn tala um Bologna sem matarkistu Ítalíu. Eru það stór orð í landi þar sem matur er í hávegum hafður.

Hér er einnig fínn arkitektúr og byggingar ýmsar stórkostlegar í gamla miðbænum og þekkt er hin rauða ásýnd húsa í borginni: Bologna la rossa. Hér er elsti háskóli í veröldinni sem er það vinsæll að þessi annars gamla borg er full af ungu fólki öllum stundum. Best af öllu kannski er að enn sem komið er er fjöldatúrismi eitthvað sem á heima annars staðar og því er hægt að njóta Bologna án þeirra leiðinda sem því fylgja.

Loftslag og ljúflegheit
Borgina er best að heimsækja á vorin og sumrin þegar hiti gerir fólki kleift að dúlla sér hálfberu undir beru lofti án vandkvæða eða kuldahrolls. Reyndar verður yfirgengilega heitt í júlí en hér er stressinu ekki fyrir að fara og sé það plan ferðamanna skiptir hitinn litlu til eða frá. Hitastig fer niður í frostmark eða neðar í desember og janúar.

Til og frá
Guglielmo Marconi heitir alþjóðaflugvöllur Bologna og nánd hans við borgina gerir það að barnaleik að fljúga til borgarinnar. Tíu mínútna einfaldur rúntur skilar fólki alla leið í miðbæinn og því skiptir ekki höfuðmáli hvort farið er með leigubíl eða á ódýrari hátt.

Með leigubíl kostar far á miðbæjarsvæðið 1800 krónur plús lítil þóknun fyrir farangur. Flugrúta, Aerobus, flytur þig á sama stað fyrir jafngildi 750 króna íslenskra en fyrir fátæka, félitla eða níska ferðalanga kostar aðeins 200 krónur að taka næsta strætisvagn á sama áfangastað. Þarf reyndar að leggja á sig tíu mínútna labb á næstu stoppistöð en þar stoppa vagna 81 og 91 sem aka að Aðallestarstöð bæjarins í miðborginni.

Bologna er ekki af þeirri stærðargráðu að fólk villist mikið en vænlegt er að verða sér úti um borgarkort engu að síður. Slíkt er hægt að kaupa dýrum dómum en fyrir styttri ferðalög er enn betra að fá frítt bæjarkort á upplýsingamiðstöð ferðamanna við Piazza Maggiore. Dugar það til brúksins og með slíkt í höndunum nægir að vita hvar Due Torri, tvíburaturnarnir, eru staðsettir til að rata á alla kanta.

Samgöngur og snatterí
Það er varla þess virði að kynna sér samgöngukerfi borgarinnar enda hún lítil og að miðbæjarkjarnanum frátöldum er ekkert þar sérstaklega heillandi við borgina. Hér er þó fínt strætisvagnakerfi og vegir til allra átta. Fargjaldið er 180 krónur og dugar hver miði í klukkustund eftir kaup. Er því óhætt að hoppa á milli vagna standi hugur til þess. Heimasíða strætó hér.
Flest hótel eru á þröngu svæði í miðbænum og þarf í raun engin farartæki til að sjá það sem skoðunarvert er í Bologna. Helsta torgið er Piazza Maggiore og helsta gatan Via Rizzoli. Allt markvert er nánast í eða við þessa tvo staði.
Söfn og sjónarspil
Til umhugsunar: Góð söfn er að finna í Bologna og að heimsækja þau nokkur er vel þess virði. Hagkvæmast er að punga út 800 krónum fyrir dagskortinu Carta Bologna dei Musei sem gefur frían aðgang eða góðan afslátt af þeim flestum. Kortið fæst á öllum söfnum og á upplýsingamiðstöðvum.

Annað áhugavert
Neptún brunnurinn (Fontana di Nettuno) er eitt af táknum borgarinnar á Nettuno torginu. Hann fer ekki framhjá neinum sem heimsækir borgina enda vinsæll staður til dægrastyttingar meðal borgarbúa.
Tvíburaturnarnir (Torre degli Asinelli / Torre dei Garisenda) eru engu minni tákn fyrir Bologna en brunnurinn við Nettuno. Þvert á móti má sjá þessa tvo turna langt að þó sá fyrrnefndi sé öllu hærri. Asinelli turninn er opinn almenningi og hægt að klífa þær tæplega 500 tröppur upp í 98 metra hæð hans. Skal þó líkamlegt atgervi vera bærilegt og greiða verður 500 krónur fyrir þau herlegheit. Er turninn opinn daglega 9 – 18.
Lögfræði eins og hún þekkist í dag má að nokkru leyti rekja til Bologna en allra fyrstu lögmenn hennar voru vanir að handskrifa minnispunkta á hinar ýmsu skrár og plögg. Umrædd plögg eru vandlega geymd og til sýnis í Tombe dei Glossatori en þar eru einnig grafnir flestir helstu merkismenn borgarinnar. Afar forvitnilegt skoðunar. Við Pizza de San Domenico.
Basilíka heilags Lúkasar (Santuario della Madonna di San Luca) er dómkirkja í hlíðum borgarinnar en þar finna menn eitt besta útsýnið yfir borgina. Basilíkan sjálf stór og merkileg og innandyra eru munir sem eru þjóðargersemar.
I Portico heita á frummálinu miklir yfirbyggðir gangar í miðborginni sem ná heila 38 kílómetra á lengdina. Voru þeir upprunalega byggðir til að hýsa aðkomufólk og heimilislausa og eru nógu breiðir til að hægt sé að leggja sig undir þeim.
Basilíka heilags Petróníusar (Basilica San Petronio) við Piazza Maggiore Bologna er tileinkuð einum biskupa Bologna og er ómissandi listaverkaunnendum. Má þar finna marga fræga muni og Bolegnoni kapelluna frægu. Basilíkan er opin frá 9:30 til 12:30 og aftur milli 14:30 og 17:30.
Garður Margheritu (Giardini Margherita) er helstu garður Bologna borgar og yndisleg vin þegar hitastækjan er hvað mest yfir sumartímann. Þegar kvölda tekur breytist villa garðsins í næturklúbb á sumrin. Garðurinn er opinn alla daga ársins frá 06 til miðnættis.
Grasagarðurinn (Orto Botanico) við Via Irnerio er tilþrifamikill með yfir 5000 tegundir planta auk gróðurhúss fyrir kaktusa og sérstök afbrigði. Opinn 8:30 til 15 alla daga og 8:30 til 13 um helgar.
Verslun og viðskipti
Sökum smæðar Bologna er ekki eiginlegt verslunarsvæði neins staðar í borginni heldur fremur smærri verslanir út um allt. Þó eru fjórar götur sem skera sig úr sökum fjölda verslana og úrvals en þar eru helst dýrari verslunarkeðjur sem eiga per se lítið skylt við Bologna. Liggja göturnar út frá Maggiore torginu, Piazza Maggiore, og eru Via dell´Indipendenza, Via Ugo Bassi, Via Rizzoli og Via D´Azeglio.

Ekki skal þó láta numið staðar þarna heldur endilega vafra um sem víðast og ábyggilegt er að fyrr en síðar er rambað að smærri verslanir sem hafa bæði úrval og gæði og finnast ekki annars staðar í veröldinni en hér.

Aðeins ein stærri verslunarmiðstöð er í borginni. Galleria Cavour heitir sú en er undirlögð af dýrari ítölskum verslunum og verðin eftir því.

Matur og mjöður
Bologna er ekki óskrifuð matarkista Ítalíu fyrir ekki neitt. Hér eru trattoríur á hverju strái og ganga má út frá að allir þeir staðir í borginni sem ekki líta út fyrir að hafa verið opnaðir í gær séu vel þess virða að heimsækja.

Sama gildir um pöbba. Ávallt er fjör á háskólasvæðinu, Via Zamboni, og fjölmargir barir og klúbbar þar fyrir yngra fólkið. Þeir sem eldri eru og vilja hafa hægar um sig ættu að halda til Via Pratello þar sem barir eru í massavís og flóra þeirra fjölbreytt.

Líf og limir
Bologna er með öruggari borgum heims. Veskjaþjófar eru hér eins og annars staðar en alvarlegri glæpir eru sjaldgæfir og sökum smæðar borgarinnar og fámennis kemst upp um þá flesta. Engin sérstök hverfi ætti að forðast en betlarar geta verið til mikilla leiðinda á köflum í miðbænum.

HEIMILD: https://fararheill.is/bologna/

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Daglegt líf

Skakki turninn í Písa

by Halldóra

Næstsíðasti dagurinn okkar á Ítalíu og það var úrhellisrigning, þrumur og eldingar og þorpskötturinn grét af hræðslu. Hef aldrei heyrt kött mjálma og öskra svona hátt. Við ákváðum því að skella okkur í bíltúr til Písa og skoða skakka turninn sem er auðvitað mjög þekktur. Aksturinn tók um 90 mín hvora leið og það var mjög gaman að sjá turninn og svæðið í kring og svo var stoppað á kaffihúsi og við fengum okkar góðan mat.

Eftir Písa heimsóknina fórum við í mollið í Spezía og kíktum í nokkrar búðir og fengum okkur léttan mat áður en við fórum heim. Borðaði mjög gómsætt Lasagne.

Skakki turninn í Písa (ítalska: Torre pendente di Pisa eða einfaldlega Torre di Pisa) er frístandandi klukkuturn í borginni Písa á Ítalíu og tilheyrir hann dómkirkjunni í Písa.

Turninum var ætlað að standa lóðrétt, en stuttu eftir byggingu hans í ágúst 1173 tóku undirstöður hans að síga og hann því að hallast. Hann er staðsettur á bak við kapelluna og er eitt af þremur mannvirkjum á Campo dei Miracoli í Písa (svæði kraftaverkanna).

Turninn er 55,86 metrar að hæð á lægstu hlið og 56,70 á þeirri hæstu. Hann hallar um 4 gráður. Breidd veggjanna við jörðu er 4,09 metrar og 2,48 efst í turninum. Áætlað er að þyngd hans sé 14.500 tonn og það eru 294 þrep í honum. Turninn hefur, ásamt dómkirkjunni, skrúðhúsinu og kirkjugarðinum verið á heimsminjaskrá frá árinu 1987.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Daglegt líf

Þorpin fimm – #3CORNIGLIA

by Halldóra

Það var ekki siglt til Corniglia, svo við ætluðum að ganga þangað frá þorpinu okkar þar sem það var ekki langt að fara. Hins vegar rigndi svo mikið, það voru þrumur og eldingar þannig að við ákváðum bara að keyra að þorpinu, þ.e. eins langt og maður kemst á bíl og ganga svo niður í þorpið. Corniglia er mjög fallegur bær. Við gengum alla leið niður að klettaströndinni en það var mikið lokað eins og veitingastaðurinn þar út af rigningunni. Við töldum svo tröppurnar á leið okkar til baka og þær voru 364 að kirkjunni og svo hægt að fara ennþá hærra og þá sjá fallegt útsýni alla leið heim til okkar.

Við fundum fallega hönnunarverslun og versluðum að sjálfsögðu við heimamenn og Pétur fann frábært kaffihús, þar sem var mjög gott kaffi og sítrónu-ostakaka.

Eitt af einkennum þorpanna fimm, eru sítrónur, þú getur keypt allt milli himins og jarðar með sítrónumerkjum á.

Corniglia is located in the heart of the Cinque Terre National Park on a small cape, 100 meters above the sea. It is the smallest of the five villages and also the least accessible.

You have to climb the Lardarina staircase, 382 stairs, to reach the village or you can take the shuttle bus up from the train station. Once you are up in the village, it is relatively flat.

Corniglia is an ancient Roman village that has a long and rich agricultural tradition. The village is surrounded on three sides by vineyards and stone terraces. Because of its size and relative inaccessibility, fewer tourists stay here, so there is more of a local feel. There are bars and restaurants here, but no real nightlife.

Corniglia is definitely a place for hikers and nature lovers. The terrace and the bar La Terza Terra, at the end of the main street, is definitely one of the best places to enjoy the sunset in Cinque Terre.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Daglegt líf

Þorpin fimm #5MONTEROSSO

by Halldóra

Fimmta þorpið, ef við númerum þau frá Speziu, er Monterosso sem er stærsti bærinn af þessum fi. Við tókum ferjusiglingu, dagspassa frá Spezíu og sigldum alla leið til Monterosso, með viðkomu á nokkrum stöðum, þar sem við stoppuðum ekki.

Monterosso er sú eina af borgunum fimm sem er með sandströnd og er bænum skipt í yngri og eldri bæinn. Við gengum um báða bæina og kíktum á hótelið sem Náttúruhlaup eru með samning við og fengum okkur drykk þar og settumst í garðinn. Það var gaman að sjá þennan bæ sem er frekar ólíkur hinum, enda með kastala og auðvitað kirkjum eins og allir hinir bæirnir. Alltaf ein ef ekki tvær kirkjur í hverjum bæ.

Frekari upplýsingar um Monterosso

Monterosso is the largest of the five coastal villages known as the Cinque Terre. The village is located on hills cultivated with lemons, vines and olives. Its amazing beaches, its beautiful reefs and the sea’s crystal clear waters make this small village one of the most popular of the Italian Riviera. Monterosso beach old town Monterosso is divided in two parts marked by the medieval tower of Aurora. The old town of Monterosso is dominated by the ruins of the castle and characterized by typical narrow medieval streets, carruggi, with multi-coloured terraced houses, shops and restaurants. Monterosso, Fegina beach, Cinque Terre Beach-lovers should definitely stay in Monterosso. The town has several beaches, both private and public ones. Near the station you will find Bagni Eden, the beautiful beach recognized by its orange and blue striped umbrellas. Monterosso is almost flat, ideal for anyone with mobility issues and for those who just not want to climb a lot of stairs. It is also great for families with small kids, as there are long stretches along the beach promenade where you can walk with a stroller.

Heimild: https://www.cinqueterre.eu.com/en/the-five-towns

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Daglegt líf

Þorpin fimm – #4 VERNAZZA

by Halldóra

Við sigldum frá Monterosso til Vernazza og fórum þar í land. Mjög fallegur bær, með fullt af veitingastöðum og að sjálfsögðu kirkju og kastala. Við gengum upp göngugötuna, fengum okkur drykki en stoppuðum ekki mjög lengi, eða bara í um eina klukkustund, þar sem við sigldum svo til baka til Spezia með síðasta bát.

Frekari upplýsingar um Vernazza hér að neðan:

The small fishing village Vernazza is probably the most characteristic of the Cinque Terre and is classified as one of the most beautiful villages in Italy.

Vernazza was founded about 1000 A.D. and was ruled by the Republic of Genoa starting in 1276. The medieval castle, Belforte, was built in the mid-1500’s, primarily to protect the village from pirates.

An ideal way to arrive to this breathtaking village is by sea. The tiny port is surrounded by subtle colorful typical Ligurian houses and the charming piazza is lined with good restaurants and bars. There is a small, sandy beach in the natural harbor the Church of Santa Margherita di Antiochia.

The village is surrounded by very steeply-terraced olive groves which are said to produce among the finest olive oil in the country.

Heimild: https://www.cinqueterre.eu.com/en/the-five-towns

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Daglegt líf

Þorpin fimm – #2MANAROLA

by Halldóra

Við gengum niður í Manarola frá þorpinu okkar daginn eftir að við komum. Bærinn er mjög fallegur, þar eru flottar kirkjur, þar er mjög fallegur kirkjugarður og ofboðslega fallegt að horfa á bæinn að ofan, þ.e. á gönguleiðinni niðureftir.

Við stoppuðum í bænum og borðuðum á veitingastað þar sem ég fékk bestu pizzu sem ég bragðaði á Ítalíu, með svínakjöti og ruccola, mjög fallega framreidda. Mikið af túristabúðum er í bænum og margir glæsilegir veitingastaðir. Mikið af fólki að synda í sjónum, enda skemmtileg vík þar sem er búið að útbúa góða aðstöðu til að synda og komast t.d. upp úr vatninu.

Við ætluðum svo að ganga til Riomaggiore og gerðum tvær tilraunir til að komast úr bænum, en báðar leiðir voru lokaðar, vegna framkvæmda. Svo við urðum að taka lestina til Riomaggiore, sem tók alveg 2 mínútur.

Frekari upplýsingar um Manarola hér:

Manarola, built on a high rock 70 metres above sea level, is one of the most charming and romantic of the Cinque Terre villages. The tiny harbor features a boat ramp, a tiny piazza and picturesque multicoloured houses facing the sea.

Manarola Cinque Terre Italy

You can enjoy lunch at one of the fish restaurants in the small square next to the harbour. The harbor area is filled with colorful rowing boats and becomes the main sunbathing and swimming spot of the village from morning until dusk. In fact, this is the perfect place to spend a lazy day sunbathing and watching people jumping off the cliffs. Although there is no real beach here, it has some of the best deep-water swimming around.

Along the main road the boats are pulled onto dry land every time the sea is rough. The village is all ups and downs, with steep narrow alleys carrugi, leading to the sea.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Daglegt líf

Þorpin fimm – #1RIOMAGGIORE

by Halldóra

Við fórum í lest frá Manarola til Riomaggiore þar sem við fundum ekki opna gönguleið á milli þorpanna. Hins vegar höfðum við mjög stuttan tíma til að skoða Riomaggiore þar sem síðasta strætó í þorpið okkar fór klukkan 17:00 og við vorum bara þarna rétt fyrir þann tíma. Svo við hlupum svolítið í gegnum hann, en náðum að kíkja inní eina kirkju og kveikja á kertum og hugsa til okkar nánustu <3

Hér eru frekari upplýsingar um Þorpin fimm.

The five towns of Cinque Terre
Cinque Terre is a rugged coastline on the Italian Riviera composed of five beautiful hillside villages; Monterosso, Vernazza, Corniglia, Manarola and Riomaggiore.

The five villages are connected by hiking trails open all year round. For the trails Monterosso – Vernazza – Corniglia you will need a Cinque Terre Card. All other trails are free! The Cinque Terre Express trains are running every 20 minutes between the five villages. You can also enjoy this scenic coastline by taking the ferry and hop on and off where you like.

Riomaggiore is the most southern village of the Cinque Terre, situated just a two minutes by train from Manarola. The town climbs up along the ridges overlooking the sea and it is characterized from the typical stone houses with coloured façades and slate-roofs.

Stroll along the main street Via Colombo down to the sea, where a small harbor, marina, is framed by lovely pastel houses and filled with brightly coloured fishing boats. There is a pebble beach located near the boat docking point and the picturesque harbor.

In Riomaggiore you can find the best spot to capture the sunset in Cinque Terre. As the sun starts to set, many people gather to sit on the rocks by the harbor. There are also some nightlife here with numerous restaurants and bars open until 1am.

Heimild: https://www.cinqueterre.eu.com/en/the-five-towns

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail