ÐVar vöknuð áður en vekjaraklukkan hringdi, hóstaði meira og minna alla nóttina og heyrði í Kristínu hósta í næsta herbergi. Það var mjög kalt til að mynda fraus alveg í vatnsflösku sem Leifur hafði sett í gluggann. Fyrsti morguninn sem við tókum ekki Díamox, enda á leið undir 4.000 m.
Er orðin frekar listalaus, hafði ekki list á pönnukökunni þó það væri hnetusmjör og síróp á boðstólum með. Þetta var því orðinn þriðja máltíðin sem ef hafði ekki lyst á , sleppti væði kvöldmat og hádegismat í gær. Maður hefur svo sem alveg nægan fitu forða svo ég hef engar áhyggjur en myndi gjarnan vilja losna við kvefið og hressast aðeins 😉
Leiðin lá áfram niðurávið um óviðjafnanlega fjallasali.
Það er gaman að fara niður og sjá staði aftur sem við sáum á leiðinni upp og líka gaman að mæta fólki sem er á uppleið.
Við stoppuðum í fyrsta þorpi á leiðinni og fengum okkur kaffi og sungum hástöfum marga íslenska slagara við góðar undirtektir Sherpanna. Á þessum stað var líka mjög flott minnismerki um þá sem hafa látist við að reyna að klifra Everest.
Áfram hélt gangan og við stoppuðum í hádegismat að xxx sem er sami staðir og við stoppuðum í hádegismat á uppleið inni, þá fyrsti skiptið sem við borðuðum inni. Okkur er ennþá kalt, svo við erum ennþá frekar vel búin, eins og fólkið var þegar við vorum létt klædd á upp leiðinni. Fengum góðar djúpsteiktar kartöflur og einhverja grænmeriskodda.
Áfram hélt gangan til þorpsins Pangboche. Vorum komin snemma þangað, svo eftir hefðbundnar teygjur þá förum við upp í klaustrið hérna í Pangbouche.
Það var gaman að sjá það og bera saman við Bhutan þar sem klaustrin eru mun íburðarmeiri. En það var gaman að sjá Höfuðkúpuna og beinagrind af hendinni á Snjómanninum (Yeti) það var magnað.
Fórum svo á gistiheimilið okkar, þar sem tekið var í spil.
Í kvöldmat var pizza …
