Grænland D1 fimmtudagur 24. apríl 2025

by Halldóra

Við áttum að fljúga til Nuuk Grænlandi í gærkvöldi miðvikudagskvöldið 23. apríl klukkan 23:00. Hins vegar var fluginu aflýst seinni partinn. Skýringin sem við fengum til að byrja með var mikil þoka í Nuuk, síðar kom í ljós að það hafði einnig vantað áhöfn í flugið.

Það er ótrúlegt hvað maður er fljótur að aðlagast breyttum plönum og strax á miðvikudagskvöldinu og fimmtudagsmorgninum (sumardeginum fyrsta) var ég orðin alveg sátt við að fara ekki neitt til Grænlands og fá bara flugmiðann endurgreiddan. Var farin að hugsa hvað ég ætlaði að gera og var líka smá fegin, af því ég hafði tognað í rassi á Yazzo æfingunni í gær um morguninn.

En rétt um klukkan 10 komu fréttirnar, flugið var ON klukkan 15:30 og við áttum að lenda í Nuuk klukkan 17:20.

Þá er bara að klára að pakka, henda gönguskíðunum til Einars og aðstoða hann við að læsa byssutöskunum og svo skutlaði Óli hennar Hrefnu okkur út á flugvöll.

Þá fyrst byrjaði ballið. Að reyna að tékka inn og fá að borga fyrir byssurnar sex.. Við vorum með tölvupóst sem sagði að við mættum nota aukatösku vegna gullkortshafa fyrir eina byssuna, en starfsfólkið vildi ekki viðurkenna það. Þau hringdu í þjónustuverið sem er staðsett erlendis og það var erfitt að fá þetta í gegn. Loksins þegar þetta var samþykkt eftir um 1 klst töf, þá byrjaði vesenið að reyna að borga 5 byssutöskur í stað 6. Þá kom „computer says no“. Við enduðum á að bíða í um 90 mín við innritun til að reyna að koma byssutöskunum í gegn. Þegar það loksins tókst þá þurftum við að fara með þær í „odd-size“ þar sem þurfti að opna hverju einustu byssutösku og tékka hvort það væri rétt serial númer m.v. skráningarblað sem við vorum búin að fylla út og heimild Einars til að fara með þessar byssur erlendis. Þá þurfti að taka aftur af öll strikamerkin af byssutöskunum til að geta opnað töskurnar og setja þau svo á aftur. Sem betur fer komum við með rúmlega 2klst fyrirvara, en þegar við vorum búin að þessu, ég Einar og Hrefna, þá höfðum við mjög stuttan tíma til að henda í okkur smá mat áður en við fórum út í Gate. Náði ekki einu sinni að veisla í fríhöfninni, Benelyn hóstamixtúru í apótekinu eins og ég hafði ætlaði mér, en ég er búin að vera með hæsi síðustu 4 vikur.

Það var mikið spennufall að setjast út í vél vitandi að allur farangurinn hafði verið tékkaður inn. Ég var samt með gönguskíðaskóna mína og keppnisfötin í handfarangri, til að vera örugg, ef t.d. ferðataskan mín yrði eftir, því þá er langt í næsta flug og hægara sagt en gert að finna sér gönguskíðaskó á Grænlandi með stuttum fyrirvara.

Allur farangurinn skilaði sér á flugvöllinn í Nuuk og þegar við vorum komin út af flugstöðinni, sáum við stóran og glæsilegan pallbíl (pick-up) sem við fengum til að skutla okkur í íbúðirnar okkar sem voru mjög nálægt flugvellinum. Ökumaðurinn heitir Simon, og er frá Póllandi og hann varð eiginlega einkadriverinn okkar í ferðinni. Við engum símanúmer hjá honum og bókuðum alltaf næsta pick-up sem var mun þægilegar og einfaldara en að taka bílaleigubíl.

Eftir að hafa komið okkur fyrir tókum við strætó í bæinn, þar sem „Rasselía“ sem var viðurnefnið sem ég fékk, þar sem ég haltraði á vinstra fæti út af tognuninni í rassinum hægra megin, gat ekki gengið í bæinn. Við fundum súpermarkað þar sem við fórum úr strætó og keyptum okkur hráefni í morgunmat og kaffi og við fengum að skilja pokana eftir í búðinni, ætluðum að sækja þá á heimleiðinni. Fórum svo á veitingastað niður við höfnina, sem vinkona Nönnu hafði sagt henni frá og heitir Einhyrningurinn eða Uniqorn og var mjög góður staður. VIð létum Hrút vita að við værum þar og hann borðaði með okkur og Hafnfirðingarnir komu þangað líka.

Eftir matinn fékk Einar hann Hrút til að skutla mér heim og þau hin ætluðu að ganga heim eða taka strætó, við vorum búin að kaupa okkur strætókort. En úr varð að Hrútur skutlaði okkur öllum og fór fyrst með okkur í skoðunarferð um bæinn. Það var mjög skemmtilegt og fræðandi því þá sýndi okkur t.d. hvar við byrjum/förum uppá skíðasvæðið þar sem Biathlon keppnin fer fram. Hann sýndi okkur líka höfnina þar sem var stórglæsileg snekkja. Einnig sýndi hann okkur skíðaskála/félagsheimili skíðaklúbbsins í Nuuk. Svo skutlaði hann okkur heim.

Nokkrir af Hafnfirðingunum komu til að aðstoða okkur við að setja rifflana saman og ég fékk nálastungu í rassinn frá Sveinbirni, sem mér fannst virka mjög vel. En það voru þreyttir en glaðir ferðalangar sem lögðust á koddann þetta kvöld, spenntir að fara á skíðin á morgun, „Rasselía“ líka 😉

You may also like

Leave a Comment